«Πολλοί ήθελαν να καταρρίψουν το ελικόπτερο... Όταν μπαίνει ο Ιούλης δεν ζω εδώ»

«Όταν μπαίνει ο Ιούλιος κάθε χρόνο, εγώ δεν ζω εδώ. Είμαι με τον Πάρη μου. Διότι τον έχασα. Ήταν η ζωή μου. Θυμούμαι που άκουα το αυτοκίνητό του και ερχόταν και σταματούσε σπίτι. Ελάλε μου "ρε μάνα, τι μαγείρεψες;" Ελάλουν του, "μα έγινες καλαμαρούι γιε μου;" "Ναι μάμα μου. Ήρτα να φάω το φάι σου". Ήταν ένα παιδί ούλλο ζωή. Ούλλο ζωή...» 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Μας έφεραν λιωμένη τη βέρα του, αποφασίσαμε σε δύο μέρες για όλη τη ζωή μας»

Τα λόγια της κ. Αίγλης Αθανασιάδη σε ταράζουν σύγκορμο. Δεκαεννέα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που της έφεραν τα μαύρα μαντάτα για το χαμό του γιου της, Πάρη, όμως οι πληγές της είναι ακόμα νωπές. Οι πληγές ξύνονται και πονούν ακόμα πιο πολύ όταν φθάνει η 10η Ιουλίου. 

Εκείνη την αποφράδα μέρα του 2002, ο Κυβερνήτης Πάρις Αθανασιάδης, ο συγκυβερνήτης Μιχάλης Σιακαλλής, ο Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμέναγας και ο Υποπλοιάρχος Νικόλαος Γεωργίου, συνόδευαν τον Αρχηγό της Ε.Φ. Ευάγγελο Φλωράκη, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Πάφου. Το ελικόπτερο τύπου Bell, στο οποίο επέβαιναν, κατέπεσε πάνω από τα Κούκλια με τους πέντε επιβαίνοντες να βρίσκουν ακαριαίο θάνατο. 

Οι γονείς του Πάρη Αθανασιάδη, Παναγιώτης και Αίγλη, δεκαεννέα χρόνια μετά, ανοίγουν την καρδιά τους στον REPORTER, μιλώντας για την μεγάλο πόθο του Πάρη να περάσει στη σχολή Ικάρων, τις τραγικές στιγμές μετά το ατύχημα, αλλά και το μεγάλο τους παράπονο από την Πολιτεία. 

«Αν κάνεις παρέμβαση να με απορρίψουν, δεν θα πάω εκεί που θέλεις» 

Ο πατέρας του Πάρη, ο κ. Παναγιώτης υπηρετούσε ως αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς, ενώ ο αδελφός του, Κωνσταντίνος, σπούδαζε στη σχολή Ικάρων, όταν ο Πάρις έπρεπε να πάρει τη μεγάλη απόφαση για το επάγγελμα που ακολουθούσε μετά το σχολείο. 

«Από μικρός ήταν ζωηρός. Έμπαινε στο σπίτι και έδινε ζωή. Όταν πήγε Γυμνάσιο, εγώ τότε ήμουν στρατιωτικός, του έλεγα αν σου αρέσει να κάτσεις εξετάσεις και να ακολουθήσεις το επάγγελμά μου. Μου είπε, ευχαρίστως, αλλά μου έβαλε όρους. Μου είπε, “εγώ θέλω να πάω στη Σχολή Ικάρων, να γίνω ιπτάμενος”. Του είπα γιε μου, πήγαινε στη σχολή Ευελπίδων. Μου λέει “όχι κι αν για οποιοδήποτε λόγο κάνεις κάποια παρέμβαση να με απορρίψουν για να πάω εκεί που θέλεις εσύ, δεν πρόκειται να συμβεί”.  Αυτός ήταν ο Πάρις, λέει ο πατέρας του, για να συμπληρώσει ο αδελφός του ότι, «όταν εγώ ήμουν στη σχολή Ικάρων και ερχόμουν τα καλοκαίρια διακοπές, δεν θα ξεχάσω που έβλεπα στο τετράδιο του σχεδιασμένο τον αετό της σχολής Ικάρων, το θυμάμαι μέχρι σήμερα. 

Ακούγοντας τον σύζυγο και τον γιο της να μιλούν για τον Πάρη, το βλέμμα της κ. Αίγλης ταξίδευε. Λες και κάπου στον ορίζοντα έβλεπε το παιδί της. Λες και έφερνε στο μυαλό της όλα τα χαρίσματά του. «Ήταν ένα παιδί με αδαμάντινο χαρακτήρα, τόλμη και θάρρος. Ο Πάρις ήταν επαναστάτης, αλλά μόνο για τον εαυτό του. Δεν ενοχλούσε κανένα.  Όταν ήθελε να κάνει κάτι, επέμενε να το κάνει ακόμα κι αν του έλεγες ότι δεν μπορεί. Έκανε αυτό που ήθελε, σύμφωνα με τις επιθυμίες του, χωρίς να σε στεναχωρήσει», είπε η μητέρα του. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: H άγνωστη ιστορία του Αρχηγού Φλωράκη-Το βιβλίο που έμεινε ημιτελές

Οι πτήσεις με τον Φλωράκη 

Ως αξιωματικός, ήταν άριστος. Όσο ζούσε, δεν μιλούσε για τα υπηρεσιακά του. Όταν έβγαζε τη στολή της αεροπορίας και φορούσε τα πολιτικά του κρατούσε ως επτασφράγιστο μυστικό όλες τις αποστολές που πραγματοποίησε την ώρα της υπηρεσία του. Μετά τον θάνατό του, οι γονείς του έμαθαν ότι ήταν ο έμπιστος του Ευάγγελου Φλωράκη. 

«Απ' ότι μας έλεγαν, γιατί ο Πάρις δεν μιλούσε για τα υπηρεσιακά του, του είχε μεγάλη εκτίμηση ο στρατηγός Φλωράκης. Γι' αυτό επιλέχθηκε ο Πάρις να είναι ο Κυβερνήτης που θα μετέφερε τα VIP. Έκανε συχνά πτήσεις, όταν ο Φλωράκης έπρεπε να πάει κάπου. 

Εκ των υστέρων μάθαμε ότι ακόμα και την αείμνηστη υπουργό Παιδείας Κλαίρη Αγγελίδου την πήρε δύο φορές στον Πύργο Τυλληρίας, μας το είπε η ίδια. Και τον τότε Πρόεδρο της Βουλής, Γιαννάκη Ομήρου τον μετέφερε. Ο ίδιος δεν έλεγε για τα υπηρεσιακά του, απλά μάθαμε αργότερα, ότι ο Φλωράκης του είχε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.  

Λίγες μέρες πριν το ατύχημα, εμείς ήμασταν σε ένα ταξίδι στην Ελλάδα και επιστρέψαμε την Κυριακή το βράδυ. Τη Δευτέρα ετοιμαστήκαμε και ειδοποιήσαμε τον Πάρη και τον Κωνσταντίνο, ότι θα πηγαίναμε στο εξοχικό μας στο Ζύγι και τους είπαμε να έρθουν. Πήραμε μαζί μας τα παιδιά του Κωνσταντίνου. Ήμασταν στο Ζύγι για δύο μέρες. Εγώ κατά τις 6 το πρωί της Τετάρτης, ημέρα που έγινε το ατύχημα, είχα πάει σε ένα κτήμα για να κόψουμε σύκα. Σε κάποια στιγμή ήρθε ο πρώην αστυνομικός διευθυντής Λεμεσού, ο Ηλίας Κυριακίδης και μου είπε έλα στο αυτοκίνητο. Του λέω τι έγινε; Μου είπε είχε ένα ατύχημα ο Πάρις και είναι μέσα στους αγνοούμενους. 

Με έφεραν στο σπίτι, εκεί όπου βρισκόταν η γυναίκα μου, την οποία ενημέρωσαν για το συμβάν. Έτσι ενημερωθήκαμε για το ατύχημα. Δεν ξέραμε όμως ότι θα έκανε κάποια πτήση εκείνη τη νύχτα», λέει ο πατέρας του. 

Ο Πάρις Αθανασιάδης, με το χαμό του, άφησε πίσω του τρία παιδιά. Τρία ανήλικα κορίτσια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Δεν ήταν Αρχηγός... Ήταν Αρχηγός των πράξεων... Ήταν Αρχηγός ηγέτης»

«Όταν μπαίνει ο Ιούλιος κάθε χρόνο, εγώ δεν ζω» 

Το να χάνει το ο γονιός το παιδί είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε κάποιον άνθρωπο, ιδιαίτερα όταν είναι σε νεαρή ηλικία...  

«Τα πουλιά, όπως ένα χελιδονάκι για παράδειγμα, αν πας να πιάσεις ένα από τη φωλιά θα σε δαγκώσει η χελιδόνα. Αν πας να πιάσεις ένα γατάκι, θα σε μουντάρει η γάτα. Όχι εμείς που έχουμε συναισθήματα. Ο πόνος είναι αβάσταχτος, αβάσταχτος... 

Όταν μπαίνει ο Ιούλιος κάθε χρόνο, εγώ δεν ζω εδώ. Είμαι με τον Πάρη μου. Διότι τον έχασα, ήταν η ζωή μου. Θυμούμαι που άκουα το αυτοκίνητό του και ερχόταν και σταματούσε σπίτι. Ελάλε μου "ρε μάνα, τι μαγείρεψες;" Ελάλουν του, "μα έγινες καλαμαρούι γιε μου;"  "Ναι μάμα μου. Ήρτα να φάω το φάι σου". Ήταν ένα παιδί ούλλο ζωή. Ούλλο ζωή...», λέει η κ. Αίγλη. 

«”Τι ήθελαν; Να τους φέρουμε ερευνητή από τον Άρη”»; 

Οι επόμενες μέρες μετά το ατύχημα ήταν δύσκολες. Γεμάτες πόνο, οργή και θλίψη. Η ζωή έδειξε στην οικογένεια Αθανασιάδη, αλλά και στις οικογένειες των υπόλοιπων τεσσάρων επιβαινόντων του ελικοπτέρου, που έχασαν τη ζωή τους, το πιο σκληρό και απάνθρωπό της πρόσωπο.  

Κι όταν πέρασε το πρώτο σοκ, μετά επικράτησε η υπομονή για το πόρισμα, που θα έδειχνε τι έγινε πριν το ατύχημα. Ένα πόρισμα, που αμφισβήτησαν και αμφισβητούν μέχρι και σήμερα οι γονείς του Πάρη. 

«Για το πόρισμα εγώ δεν είχα ενημερωθεί προσωπικά, γι' αυτό και είχα τις αμφιβολίες μου. Οπόταν, με δικές μου ενέργειες προς τη Βουλή πετύχαμε να φέρουμε εμπειρογνώμονα από την Ελλάδα, ο οποίος ήταν εξιδεικευμένος ερευνητής αεροπορικών ατυχημάτων. Ήταν ο Βασίλειος Ξενογιάννης. Πρέπει να ξέρετε ότι αυτοί που ερευνούν αεροπορικά ατυχήματα είναι εξουσιοδοτημένοι και ειδικά εκπαιδευμένοι. Δεν μπορεί ο καθένας, αν δεν είναι εξουσιοδοτημένος να προβεί σε τέτοιες ενέργειες. Εδώ ήταν το λάθος που έγινε. 

Θα σας πω κάτι, για να δείτε πόσο επιπόλαια εξέτασαν το ατύχημα. Δεν γίνεται αεροπορικό ατύχημα και σε κλάσματα δευτερολέπτου σήκωσαν τα συντρίμμια και τα έφυγαν από εκεί. Κανονικά όταν γίνεται ένα ατύχημα, τα συντρίμμια μένουν στο χώρο. Φτάνει να σας πω ότι ο αείμνηστος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης, όταν πήγε επί τόπου είδε τζιαμέ και είπε έδωκε πάνω στα καλώδια, έπεσε πάνω στον όχτο και πήρε φωτιά, ενώ δεν είναι έτσι.  Εμείς εκφράσαμε παράπονα. Τότε, δεν θα το ξεχάσω, ο τότε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ο κ. Παπαπέτρου, είπε "τι ήθελαν; Να τους φέρουμε από τον Άρη εμπειρογνώμονες;" Δεν έγινε η ενδεδειγμένη έρευνα», τόνισε με παράπονο ο πατέρα του, Παναγιώτης. 

«Μας σκοτίζει η πίκρα μας» 

Ακούγοντας τον σύζυγό της να αναφέρεται στο περιστατικό με τον τότε Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, η κ. Αίγλη ξέσπασε... 

«Το ατύχημα έγινε τα χαράματα και η ώρα 10:00 δεν υπήρχε τίποτε στο σημείο. Τα μάζεψαν όλα, τα έβαλαν σε σακούλες και εξαφανίστηκαν. Εν έτσι που γίνεται; Δαμέ ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα γίνεται και ζώνουν το δρόμο για ώρες, όχι ελικόπτερο της Εθνικής Φρουράς. Τι ήταν τούτη η μυστικοπάθεια, τι ήταν τούτη η αδιαφορία εκ μέρους τους; Δεν θα ξεχαστεί η κουβέντα του κ. Παπαπέτρου, για μένα. Ένας δειλός άνθρωπος, ο οποίος δεν ήξερε τι του γινόταν. Ακούστηκε τότε ότι, η οικογένεια του Πάρη είχε παράπονα, γιατί δεν ερευνήθηκε καθόλου το ατύχημα. Άκουσα τον κ. Παπαπέτρου, εκείνο το βράδυ, στην τηλεόραση και ήθελα να την σπάσω. Είπε, "ακούσαμε ότι η οικογένεια του Πάρη έχει παράπονο από τη διερεύνηση. Τι ήθελαν; Να τους  φέρουμε εμπειρογνώμονες από τον Άρη;" Αυτά τα πράγματα, τα είπε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου. Αν είναι δυνατόν. Μας σκοτίζει η πίκρα μας. 

Ακόμα κάτι. Εντάξει, έφυγε ο μακαρίτης από τη ζωή, αλλά θα  το πω. Όταν έγινε το ατύχημα, ήρθαμε στο σπίτι μας, στη Λευκωσία, ήταν γεμάτο κόσμο εδώ και ήρθε ο μακαρίτης ο Χάσικος, τότε υπουργός Άμυνας. Καθίσαμε μόνοι μας μέσα στο καθιστικό, για να μας συλλυπηθεί. Ήταν ο γιος μου ο Κωνσταντίνος, ο σύζυγός μου και εγώ. Μας είπε μην στεναχωριέστε, έγινε το κακό, είναι μηχανήματα. Ξέρετε, να σας πω κάτι, μου λέει, κ. Αίγλη μου κουράγιο, αλλά ξέρετε; Παρ' ολίγον να ήμουν κι εγώ μέσα σε αυτή την πτήση. Τότε εξεμάνη. Σηκώθηκα πάνω και του λέω, "τι εννοείται κ. υπουργέ παρ' ολίγον να ήσασταν μέσα; Εξηγήστε μου λίγο αυτό το παρ' ολίγον. Με τράβηξε ο άνδρας μου και με έκατσε πάνω στον καναπέ. Λέω του θέλω εξηγήσεις. Ολόκληρος  υπουργός και ολόκληρος στρατηγός δεν μπορούσατε να συνεννοηθείτε και μου λέτε παρ' ολίγον; Αστιεύεστε;» 

Όπως εξήγησε ο πατέρας του, σε εκείνη την πτήση θα πήγαινε ο Σωκράτης Χάσικος μαζί με τον στρατηγό Φλωράκη, αλλά είπαν ότι δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν, γιατί δεν έβρισκαν τον υπουργό στο τηλέφωνο. 

«Το ελικόπτερο ξεκίνησε από τη Λακατάμια και προσγειώθηκε στο ΓΕΕΦ για να παραλάβει τον Αρχηγό. Ήταν τίποτε ταξί Καρυδά; Έπρεπε να κάνει σταθμούς το ελικόπτερο για να παραλαμβάνει κόσμο; Εκείνα τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν, ήταν εκείνα που καταστράφηκε το ελικόπτερο. 

Κανένας δεν τα συζήτησε όλα αυτά. Μόνο εμείς που είμαστε σφιγμένοι με πόνο. Αβάσταχτος και ατέλειωτος ο πόνος μας», ήταν τα λόγια της κ. Αίγλης που θέλησε να σταθεί σε κάποια λάθη, τα οποία υποστηρίζει, ότι έγιναν τότε. 

«Είχαν πολλοί λόγους να καταρρίψουν το ελικόπτερο» 

Οι λόγοι που επιμένουν ότι η διερεύνηση που έγινε ήταν ελλιπής, βασίζεται σε ακόμα ένα πυλώνα. Κάποιες μέρες μετά το ατύχημα, στο σημείο που έπεσε το ελικόπτερο ο ιατροδικαστής Μάριος Ματσάκης βρήκε το κινητό και τα γυαλιά του Πάρη, τα οποία παρέδωσε στον πατέρα του. 

«Πέρασαν κάποιες μέρες και στο σημείο  που έπεσε το ελικόπτερο, πήγαινε κόσμος και έπαιρνε συντρίμμια. Εμένα, μου έδωσε ο Ματσάκης τα γυαλιά και το τηλέφωνό του. 

Ήταν χειρότερα από μπάτε σκύλοι αλέστε, η σκηνή. Αν δείτε και την έκθεση του εμπειρογνώμονα από την Ελλάδα, ήταν καταπέλτης, αλλά και η Βουλή δυστυχώς τότε... Αν άκουσες τίποτα εσύ, ακούσαμε κι εμείς. 

Η άποψή μου είναι ότι είχαν πολλοί λόγους να καταρρίψουν το ελικόπτερο. Τώρα ποιοι...». 

Από την πλευρά της, η κ. Αίγλη  ανατρέχοντας πίσω τη μνήμη της, είπε πως, «τις πρώτες ημέρες οι εφημερίδες επέρριπταν ευθύνες στον Πάρη. Έγραφαν ότι άγγιξε στα καλώδια, ότι κάπνιζαν με τον στρατηγό μέσα στο ελικόπτερο. Εμείς τα ακούγαμε όλα αυτά και μας στεναχωρούσε. 

Ο άντρας μου μετά από επτά μέρες, πήγε με τον Ζαχαρία Κουλία, που είναι ξάδελφός μου, στα Κούκλια. Του είπε ο άντρας μου ότι άκουσε πως υπήρχε ένα μάρτυρας που είδε τη στιγμή της πτώσης. 

Πήγαν και βρήκαν τον άνθρωπο. Τους είπε ότι επειδή ήταν καλοκαίρι έβγαζε το κρεβάτι του έξω από το σπίτι και κοιμόταν πάνω στο ύψωμα. Κάθε νύχτα για δύο εβδομάδες, ο άνθρωπος  ξυπνούσε από τον ήχο του ελικοπτέρου, που πήγαινε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο. Εκείνη τη νύχτα ξύπνησε και είπε έρχονται τα κοπέλια πάλι. Έκατσε στο κρεβάτι, όπως κάθε νύχτα, έβλεπε το ελικόπτερο και ήξερε ότι σε 3-4 λεπτά θα προσγειωνόταν. Αντ' αυτού εκείνη τη νύχτα είδε το ελικόπτερο να ανάβει σαν ένα πορτοκάλι και μετά έπεσε. Με σύρματα είχε, του είπε, με τίποτα. Αλλά αυτά μόνο εμείς τα ρωτήσαμε. Κανένας άλλος. Πλήρης αδιαφορία. Το γιατί, δεν το μάθαμε ποτέ». 

«Είμαστε ήσυχοι, γιατί το παιδί μας έχασε την ζωή του εν ώρα καθήκοντος» 

Το ερώτημα που ταλάνιζε το μυαλό όση ώρα τους ακούγαμε να εκφράζουν το παράπονό τους, ήταν κατά πόσον μετά από τόσα χρόνια αν απαντούσε κάποιος στα γιατί τους, θα ησύχαζαν. Μα ένας γονιός που έχασε το παιδί του, δύσκολα ησυχάζει. 

«Το πόρισμα ήταν ήξεις αφίξεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ρίχνουν ευθύνες στον Κυβερνήτη. Τώρα, τι έγινε, πώς εξερράγη είναι αυτά που δεν εξέτασαν σε βάθος. Εμείς είμαστε ήσυχοι, γιατί το παιδί μας έχασε την ζωή του εν ώρα καθήκοντος και όχι από ανθρώπινο σφάλμα. 

Μάλιστα, στις αναλύσεις που έκαναν, φάνηκε ότι ο Πάρις έζησε ορισμένα δευτερόλεπτα παραπάνω από τους άλλους, διότι φαίνεται να εξερράγη από μέσα ότι και να ήταν, αλλά επειδή ο πιλότος έχει τα αντανακλαστικά τράβηξε το παράθυρο και ανάπνευσε λίγο αέρα, πριν πεθάνει», τόνισε ο κ. Παναγιώτης. 

Ο αδελφός του, Κωνσταντίνος, παίρνοντας τον λόγο είπε πως, «δεν υπάρχει ενδεχόμενο για ανθρώπινο σφάλμα. Μου είπε ένας εκπαιδευτής του ότι, αν δεν κατάφερε ο Πάρις να προσγειώσει το ελικόπτερο, δεν θα κατάφερνε κανένας από μας...» 

Η θέση των παιδιών του Πάρη Αθανασιάδη

«Ο Επισμηναγός Πάρις Αθανασιαδης άφησε επίσης πίσω του τις 3 θυγατέρες του Στέλλα, Αίγλη, Άντρια οι οποίες είναι ευγνώμων στην μητέρα τους Μαρία και στους γονείς της για την στήριξη τους όλα αυτά τα χρόνια, όπως και στην πολιτεία για την ανιδιοτελή της συμπαράσταση. Την ίδια ευγνωμοσύνη τρέφουν και προς τον αείμνηστο κ. Σωκράτη Χάσικο και την γυναίκα του κ. Έλλη Χάσικου για την ανιδιοτελή τους συμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές που έζησαν και στα χρόνια που ακολούθησαν».