Της έδιναν μήνες, έζησε πέντε χρόνια-«Όταν είδα τα μωρά πάνω από το φέρετρο...»

Ήταν αρχές Δεκεμβρίου του 2020, όταν φωτογραφίες μιας χαμογελαστής γυναίκας είχαν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τα μηνύματα που τις συνόδευαν, να υπονοούν ότι έχασε τη μάχη για τη ζωή. Πλήθος κόσμου, την αποχαιρετούσε με συγκλονιστικά μηνύματα, περιγράφοντάς την, ως ένα άνθρωπο που διψούσε για ζωή. Που λάτρευε τα παιδιά της, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου. Μια δασκάλα, που πολλοί θα την χαρακτήριζαν επίγειο άγγελο, ο οποίος άνοιξε τα φτερά της, για να πετάξει στον ουρανό, ώστε να διδάξει κι εκεί τη λέξη αγάπη. 

Οι φωτογραφίες, απεικόνιζαν την 43χρονη Μαρία Κίτσιου από το Παραλίμνι, η οποία έδωσε μια τεράστια μάχη με τον καρκίνο. Τον κοίταξε στα μάτια πολλές φορές, δεν φοβήθηκε, δεν λύγισε, αλλά στάθηκε απέναντί του, για να τον αντιμετωπίσει. 

Μπορεί στο τέλος να την κέρδισε, αλλά η φλόγα της καλής καρδιάς που κουβαλούσε, δεν θα σβήσει ποτέ. Γιατί κοντά της και γύρω της, είχε ανθρώπους που την θαύμαζαν, και μετά το θάνατό της, ανέλαβαν πρωτοβουλίες για να στηρίξουν τα πέντε παιδιά της, που έμειναν ορφανά. 

Μια τέτοια πρωτοβουλία, ανέλαβε και ο κ. Παντελής Θεοδοσίου από τη Λάρνακα, ιδιοκτήτης του καταστήματος ρούχων «Living Boutique», o οποίος έγραψε και εξέδωσε το βιβλίο «Το παιδί με το κουστούμι», τα έσοδα από το οποίο θα δοθούν στα παιδιά της Μαρίας Κίτσιου.

Η σχέση με τη Μαρία

Η σχέση τους ξεκινά το 2010, στο μαγαζί του κ. Θεοδοσίου, στο Παραλίμνι, όταν η Μαρία Κίτσιου πέρασε για πρώτη φορά την πόρτα του. Ήθελέ να αγοράσει ρούχα για μια από τις κόρες της.

«Αμέσως συνδεθήκαμε, υπήρξε χημεία μεταξύ μας, γιατί η Μαρία ήταν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε κάποιος να μην την συμπαθήσει. Μιλούσε με όλους, ήταν κοινωνική. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να την γνώρισε και να μην έλεγε μια καλή κουβέντα γι' αυτήν. 

Αρχικά ερχόταν για να ψωνίσει για την κόρη της, ενώ στην πορεία αρχίσαμε να μιλάμε πιο πολύ, ανοιγόταν ο ένας στον άλλο και αναπτύξαμε μια σχέση φιλίας, η οποία ωστόσο περιοριζόταν στα πλαίσια της σχέσης πελάτη-πωλητή. Δεν είχαμε δηλαδή σχέσεις εκτός καταστήματος, δεν βγαίναμε οικογενειακώς. Θα πω κάτι που μόνο όσοι δούλεψαν ως πωλητές, μπορούν να το καταλάβουν. Υπάρχουν πελάτες που λες είναι οι αγαπημένοι μου και τους περιμένεις να έρθουν να ψωνίσουν, αυτή για μένα, ήταν η Μαρία. Ερχόταν για παράδειγμα να πάρει στην κόρη της ρούχα πέντε, έξι επτά φορές το χρόνο και αυτή ήταν η σχέση που είχαμε». 

«Επειδή μου είπε ένας γιατρός ότι θα πεθάνω από καρκίνο θα σταματήσω να ζω;» 

Πέντε περίπου χρόνια αργότερα, η Μαρία διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέως εντέρου. Ποτέ της δεν προσπάθησε να κρύψει την περιπέτεια της υγείας της. Ήταν θετικός άνθρωπος και ήθελε να δώσει σε όλους το μήνυμα ότι μια μάχη μπορεί να κερδηθεί, μόνο όταν την παλέψεις. Και τα κατάφερε, τουλάχιστον για πέντε χρόνια.

«Η Μαρία για να καταλάβετε, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, ο γιατρός της έδινε τρεις μήνες ζωής και του απάντησε τότε, ότι "εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να πεθάνω, μέχρι να πάει και το τελευταίο μου μωρό στο δημοτικό". Ενώ της έδινε τρεις μήνες ζωής, έζησε πέντε χρόνια.

Το τραγικό όμως είναι ότι ο γιατρός εκτίμησε ότι έχει μόνο τρεις μήνες ζωή και το κράτος δεν την βοήθησε καθόλου για να κάνει θεραπεία. Ούτε να πάει στο εξωτερικό ή να την βοηθήσουν με κάποιο άλλο τρόπο. Πλήρωνε τις χημειοθεραπείες μόνη της. Πάλευε μόνη της.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά που είχε έρθει να ψωνίσει με τη μητέρα της, ενώ υποθετικά ήταν σε προχωρημένο στάδιο ο καρκίνος, κάποιες άλλες πελάτισσες σχολίασαν, γιατί να αγοράζει ρούχα, τι θα τα κάνει αφού θα πεθάνει;

Τους απάντησε, "επειδή μου είπε ένας γιατρός ότι θα πεθάνω από καρκίνο θα σταματήσω να ζω; Και αν ο καρκίνος με νικήσει σε 10 χρόνια; Θα κάτσω να κλαίω την μοίρα μου και να πάνε χαμένα τόσα χρόνια";  Αμέσως οι άλλες σηκώθηκαν και έφυγαν από το κατάστημα, από την ντροπή τους». 

Ο χαμός της Μαρίας και η απόφαση για το βιβλίο

Τα χρόνια περνούσαν και η Μαρία συνέχιζε να επισκέπτεται το κατάστημα του κ. Θεοδοσίου, ώσπου προς τα τέλη του 2020, άκουσε από κοινούς γνωστούς πως δεν άντεχε να παλεύει άλλο. Η μέρα που θα συνέβαινε το μοιραίο, έφθασε στις 2 Δεκεμβρίου του 2020. 

«Η είδηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη σε όλο το Παραλίμνι. Επικράτησε ένας μικρός χαμός στην περιοχή, γιατί η Μαρία πριν διοριστεί ως δασκάλα εργαζόταν στον "Φάρο Ζωής" στο Κέντρο Προσφοράς και Αγάπης Άγιος Χριστόφορος, στο Παραλίμνι, όπου βοήθησε πολλά παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όλοι ήξεραν πόσο αγαπητός και καλός άνθρωπος ήταν. 

Αμέσως άρχισε μια εκστρατεία μεταξύ του κόσμου να μαζευτούν χρήματα, να βοηθήσουμε τα παιδιά της. Αυτές οι πράξεις έδειχναν πόσο αγαπούσε ο κόσμος αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν συγκλονιστικό.

Εγώ στο μεταξύ την ίδια περίοδο είχα πάρει την απόφαση να εκδώσω το βιβλίο μου, το οποίο είχα γράψει από το 2009, αλλά δεν το εξέδωσα ποτέ. Έκανα λοιπόν κάποιες επαφές με κάποιες εταιρείες και τελικά ένας εκδότης δέχθηκε να το εκδώσουμε και ήμουν έτοιμος να υπογράψω συμβόλαιο. Τη μέρα που ήρθε ο δικηγόρος τους στην Κύπρο για να υπογράψουμε το συμβόλαιο, ήταν η μέρα που έγινε η κηδεία της Μαρίας. 

Όταν είχα δει τα μωρά πάνω από το φέρετρο να κλαίνε τη Μαρία, είπα εντάξει δεν θα το δώσουμε στον συγκεκριμένο εκδότη, θα το πωλήσουμε μόνοι μας και τα λεφτά θα πάνε στα παιδιά της Μαρίας. Ήταν απόφαση της στιγμής, δεν το είχαμε αποφασίσει από πριν. 

Αφήσαμε λοιπόν να περάσει λίγος χρόνος μετά την κηδεία, μίλησα με την μητέρα της και την αδελφή της και δέχθηκαν αμέσως. Μου είπαν ότι δέχονται με μεγάλη τους χαρά, γιατί ήταν όνειρο και της Μαρίας να γράψει ένα βιβλίο, αλλά δεν πρόλαβε λόγω της κατάστασης. Έτσι όλα πήραν το δρόμο τους...» 

Το περιεχόμενο του βιβλίου

To βιβλίο είναι κάποιες πραγματικές ιστορίες που βίωσε ο ίδιος ο κ. Θεοδοσίου στο  παρελθόν και αποφάσισε να τις ενώσει και να τις γράψει σαν ιστορία.

Ουσιαστικά, πρωταγωνιστής είναι ο Ντίνος, ένας νεαρός Κύπριος, ο οποίος αποφάσισε να επιστρέψει μόνιμα στην πατρίδα του, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια απουσίας στο εξωτερικό. Η απόφασή του ξάφνιασε δυσάρεστα τους οικείους του, αφού φαινομενικά είχε μία τέλεια ζωή στο Μιλάνο, καταξιωμένος σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. 

Ο πρωταγωνιστής εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης προσπαθούσε να αρχίσει και πάλι τη ζωή του από το μηδέν, αναθεωρώντας τα πάντα. Άλλαξε προτεραιότητες, αναθεώρησε τις απόψεις και τις ηθικές του αξίες, σε μια προσπάθεια να βρει και πάλι τον παλιό, αθώο του εαυτό και το παιδί που έκρυβε μέσα του.

«Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης βιώνει τις έντονες ανησυχίες και ευαισθησίες του συγγραφέα. Προσεγγίζει με έναν διαφορετικό τρόπο θέματα, όπως η φιλία, η κοινωνική αισθητική, η ενσυναίσθηση, η διαφορετικότητα, οι ανθρώπινες σχέσεις και το αίσθημα της μονιμότητας.

Το τέλος του βιβλίου αφήνει στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα και απορίες. Δεν έχει το αναμενόμενο happy end, που θα επιθυμούσε και θα ανέμενε η πλειοψηφία. Το τέλος του ξαφνιάζει. Είναι κατά συνθήκη ευχάριστο, όπως και η ζωή. Τίποτε δεν είναι στα αλήθεια όπως φαίνεται και κανένας δεν μπορεί να μας υποσχεθεί την ευτυχία μας. Η ζωή καθορίζεται ελάχιστα από την τύχη και πολύ περισσότερο από τις επιλογές μας, τις μικρές, τις καθημερινές ή τις μεγάλες και τις ριζικές!»

Αντίτυπα από το βιβλίο δόθηκαν και στα παιδιά της Μαρίας. Οι δύο μεγαλύτερες κόρες της, μια εκ των οποίων σπουδάζει και η άλλη είναι τελειόφοιτη, άρχισαν να το διαβάζουν. 

«Μου στέλνουν σχεδόν καθημερινά μήνυμα ότι τους αρέσει η πλοκή. Η τρίτη κόρη της Μαρίας μου λέει "διαβάζω σελίδα σελίδα, γιατί δεν θέλω να το τελειώσει". Οι δύο μικρότερες ακόμα δεν το διάβασαν, όταν μεγαλώσουν ενδεχομένως να το κάνουν. 

Εκδοθήκαν συνολικά 500 αντίτυπα και ανέλαβαν πολλοί εθελοντές να το πωλήσουν. Το κόστος του ανέρχεται στα είκοσι ευρώ για το κάθε βιβλίο και απ' αυτά τα χρήματα τα 10,50 ευρώ πάνε στον λογαριασμό των παιδιών της Μαρίας και τα υπόλοιπα 9,50 ευρώ πάνε στο τυπογραφείο που εξέδωσε το βιβλίο. 

Το βιβλίο μπορεί όποιος θέλει να το βρει στο Living Boutique στο Παραλίμνι, στο βιβλιοπωλείο Office Stat, επίσης στο Παραλίμνι, ενώ το στέλνουμε και με κατ' οίκον διανομή με κούριερ σε όλη την Κύπρο, με επιπρόσθετο κόστος τρία ευρώ. Όσοι να παραγγείλουν το βιβλίο μπορούν να επικοινωνήσουν με τον κ. Θεοδοσίου στο 99337346».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• «Εγώ και ο γιος μου δεν είμαστε λάθος… Είμαστε απλά διαφορετικοί»
• Ο αυτισμός, ο μακροχρόνιος αγώνας και τα μαθήματα ζωής από τον 15χρονο Διονύση
• Η δύναμη ψυχής μιας μάνας παιδιού με αυτισμό-«Χτυπούσε το κεφάλι του, τυφλώθηκε»