Από τη Λάρνακα στο... ρεκόρ Γκίνες-Ο Δημήτρης φτιάχνει τη μεγαλύτερη αμβροτυπία

Έτοιμος να μπει στο ρεκόρ Γκίνες είναι ο 34χρονος Δημήτρης Μηνά από τη Λάρνακα, ο οποίος θα δημιουργήσει την μεγαλύτερη φωτογραφία, με τη μέθοδο της αμβροτυπίας, που παράχθηκε ποτέ στα χρονικά.

Η αμβροτυπία, είναι μια μέθοδος που εφευρέθηκε το 1851 και θεωρείται μια από τις πρώτες μεθόδους εμφάνισης της φωτογραφίας, η οποία με την πάροδο των χρόνων άρχισε να εξελίσσεται λόγω της τεχνολογίας.

Η συγκεκριμένη μέθοδος για τον Δημήτρη, ήταν άγνωστη, μέχρι που πήγε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάχθηκε τα μυστικά του ήχου και της εικόνας.

Μετά το τέλος των σπουδών του, δούλεψε για κάποια χρόνια ως φωτορεπόρτερ στην Αθήνα, κάλυψε αρκετές πορείες, με σημαντικότερες αυτές στον ένα χρόνο από το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

«Το 2012 αποφάσισα να επιστρέψω στην Κύπρο, αλλά δυστυχώς εδώ δεν υπάρχει δράση. Αυτή η κατάσταση με απογοήτευσε λίγο. Η Κύπρος είναι περισσότερο για γάμους, μόδα, κάτι που είναι πολύ έξω από τα θέλω μου. Έτσι σκέφτηκα τι αρέσει σε μένα και διαπίστωσα ότι από μικρός εκείνο που έκανα ήταν να ξεψαχνίζω κάθε μηχάνημα που είχα. Έτσι αποφάσισα ότι ήθελα να φτιάξω τη δική μου φωτογραφική μηχανή. Όταν λέω φωτογραφική μηχανή, εννοώ τις παλιές, τις παραδοσιακές».

Η πρώτη δική του φωτογραφική μηχανή

Ο Δημήτρης, άρχισε λοιπόν να εργάζεται ως φωτογράφος και ταυτόχρονα προσπαθούσε να δημιουργήσει τη δική του φωτογραφική μηχανή. Τελικά, τα κατάφερε πριν από περίπου πέντε χρόνια, μετά από αρκετή προσπάθεια. Αυτό όμως, θα ήταν μόλις η αρχή, για το τι θα επακολουθούσε.

«Αφού το έκανα αυτό, σε κάποια στιγμή είπα πως θέλω να κάνω το δικό μου φιλμ και να μην χρησιμοποιώ έτοιμο. Ήθελα να έχω τη δική μου ταυτότητα. Έτσι άρχισα να διαβάζω πώς τα έκαναν παλιά, βρήκα τις συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί φωτογράφοι. Στην πορεία, άρχισα να αλλάζω τις συνταγές τους. Πειραματιζόμουν ουσιαστικά. Τελικά έφθασα σε σημείο να εμφανίζω φιλμ, με καφέ και σόδα.

Ακολούθως, σκέφτηκα ότι από τη στιγμή που έχω όλο αυτό τον έλεγχο στη φωτογραφία μου, γιατί να μην έχω ακόμη περισσότερο; Αποφάσισα λοιπόν να δημιουργήσω το δικό μου φιλμ. Μελέτησα πως εφευρέθηκε το φιλμ και έφθασα στους πρώτους χημικούς που ασχολήθηκαν, ώστε να δω πώς μετατρέπεται κάτι σε φωτοευαίσθητο, πώς αντιδρά το μέταλλο σε κάποιες συχνότητες του φωτός και έφθασα σε κάποιες συχνότητες, που λέγονται wet plate collodion. Αυτή η τεχνική ήταν μια από τις δύο πρώτες τεχνικές της φωτογραφίας.

Έτσι ξεκίνησα να κάνω τις συνταγές, να πειραματίζομαι και έκανα κάμερες, οι οποίες δεν χρησιμοποιούσαν φιλμ, αλλά γυαλί.

Σιγά σιγά άρχισα να δημιουργώ κι άλλες κάμερες. Έφτιαξα δική μου signature συνταγή και πλέον τα πάντα γίνονται από εμένα. Δεν υπάρχει τίποτα έτοιμο. Επιπλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε για κακό εξοπλισμό, ούτε για τίποτα». 

Η ιδέα για το ρεκόρ

Αφού κατάφερε να ελέγξει πλήρως τις φωτογραφίες που δημιουργούσε, ήθελε να προχωρήσει κι ένα βήμα παρακάτω. Ήθελε να συνεχίσει να εξελίσσεται. Γι’ αυτό, τον περασμένο Μάρτη, αποφάσισε πως θέλει να φτιάξει την πιο μεγάλη φωτογραφική μηχανή και να βγάλει την πιο μεγάλη αμβροτυπία.

«Έψαξα και βρήκα ότι το ρεκόρ Γκίνες της αμβροτυπίας είναι 1,3 τετραγωνικά μέτρα. Εγώ ήθελα να κάνω κάτι πολύ μεγάλο. Έτσι έφτιαξα μια κάμερα, η οποία είναι δύο μέτρα ύψος και 1,20 πλάτος. Έφτιαξα γούρνες για να πλένονται πάνω τα γυαλιά, αλλά και τραπέζια για να τοποθετούνται πάνω τα γυαλιά.

Σε ότι αφορά την φωτογραφία, είναι ένα πορτρέτο βικτωριανού ρυθμού σε μέγεθος 2,4 μέτρα, την οποία έστειλα στο ρεκόρ Γκίνες. Μετά από τρεις με τέσσερις μήνες, μου απάντησαν ότι το δέχονται και μου έστειλαν όλα τα έγγραφα που χρειάζονται. Πλέον περιμένουν να τους πω πότε θα σπάσω το ρεκόρ. Υπολογίζω ότι σε περίπου ένα μήνα, θα τα καταφέρω».

Το κόστος και η στήριξη του κόσμου και της οικογένειάς του

Για να φθάσει ένα βήμα πριν καταρρίψει το ρεκόρ Γκίνες, ο Δημήτρης, είχε την αμέριστη στήριξη του κόσμου, ο οποίος αγοράζει τα προϊόντα του, αφού το κόστος για τη δημιουργία μιας τέτοιας φωτογραφίας είναι τεράστιο.

«Για να πετύχω την είσοδό μου στο Γκίνες, μου κόστισε πάρα πολύ, γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ. Έχω όμως τη στήριξη του κόσμου, που αγοράζει τα έργα μου, αλλά και ενός φωτογραφείου στη Λευκωσία, που με βοήθησε πάρα πολύ. Έχω εξάλλου και τη στήριξη της οικογένειας μου, αφού και οι γονείς μου και ο αδελφός μου πιστεύουν ότι μπορώ να τα καταφέρω. Χωρίς αυτούς, δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω».

Η πιο φθηνή του φωτογραφία κοστίζει γύρω στα 100 ευρώ, για το μέγεθος 20x25. Για κάθε φωτογραφία που θα έχει το μέγεθος για το ρεκόρ, μπορεί να του κοστίζει μέχρι και χίλια ευρώ η κάθε μια.

Σε ότι αφορά το βάρος του έργου, θα είναι πενήντα κιλά, αφού είναι γυαλί πέντε μιλιμέτρων. Θα είναι ουσιαστικά ένα έργο τέχνης, από γυαλί και ασήμι.

Οι στόχοι για το μέλλον

Ο Δημήτρης όμως, δεν θα μείνει μέχρι εκεί, αφού για το μέλλον έχει πολλά όνειρα, τα οποία πιστεύει ακράδαντα, ότι θα τα εκπληρώσει.

«Μετά έχω άλλα δύο ρεκόρ που θέλω να σπάσω, σε άλλες επιφάνειες και πιο συγκεκριμένα σε τσίγκο και σε πλέξιγκλας. Είπα να ξεκινήσω από το γυαλί, που είναι πολύ δύσκολο και μετά να πάω στα υπόλοιπα. Επίσης, θέλω στο μέλλον να κάνω κάποιες εκθέσεις, να διαδοθεί η τέχνη μου, κάτι για το οποίο θα με βοηθήσει και το ρεκόρ».

Πάντως, αν κάποιος τον προσέγγιζε και του ζητούσε τη γνώμη του, για να ακολουθήσει την τεχνική του, θα τον συμβούλευε να κάνει κάτι πιο απλό, εκτός κι αν το θέλει πραγματικά.

«Αν βρω κάποιο που θέλει να γίνει φωτογράφος, δεν θα τον παρότρυνα να το κάνει αυτό. Βασικά, δεν θα παρότρυνα κανένα να το κάνει. Γιατί είναι πράγμα που χρειάζεται θέληση, υπομονή και δουλειά. Αν δεν το θέλει κάποιος πραγματικά, από μόνος του, δεν θα του το πρότεινα. Αυτή η τεχνική ξεκινά μετά που θα ξέρεις τα πάντα γύρω από τη φωτογραφία, από τεχνικής άποψης. Αυτά που είναι αυτοματοποιημένα σήμερα με την ψηφιακή φωτογραφία, εγώ τα κάνω μόνος μου. Χρειάζεται να κάνεις μαθηματικά, να κάνεις χημεία για να γίνει αυτό που κάνω».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• «Με κοροϊδεύαν, “αχαχαχα έτην κορούα”, έλεγαν... Δεν με ήθελαν στην παρέα τους»
• «Οι γιορτές στην Αφρική είναι πάντα ξεχωριστές… Είσαι ελεύθερος»
• Κορνιζοποιός ετών... 85-«Έμαθες τέχνη και τη δουλεύεις, δεν θα μείνεις άεργος»
• O 71χρονος ρολογάς που σταμάτησε τους δείκτες ζωής σε μια άλλη εποχή της Λευκωσίας