Από τον Καραβά, στο Γέρι και στα πανηγύρια-Η ιστορία χρόνων των «Πολύτεκνων»

Από τον Καραβά, πίσω εκατό χρόνια. Τότε που ο προγιαγιά Ευτυχία και ο σύζυγος της κουβαλούσαν με τα γαϊδούρια τα απαραίτητα υλικά που χρειάζονταν για να φτιάξουν λουκουμάδες, με προορισμό το επόμενο πανηγύρι στο πιο κοντινό χωριό. Τόσο πίσω πάει η αρχή της ιστορίας των λουκουμάδων της κας Άντρης, γνωστοί ως «Πολύτεκνοι», αφού η παρασκευή λουκουμάδων αποτελεί οικογενειακή υπόθεση.

Από τότε που απεβίωσαν, συνεχιστές της οικογενειακής επιχείρησης ήταν η γιαγιά Ανδρούλλα, αργότερα ο κος Σωτήρης και ο πατέρας της κας Άντρης Χαρτζιώτης, η οποία στη συνέχεια ακολούθησε τον δικό της δρόμο, ανοίγοντας μια μικρή σύγχρονη καντίνα στο Γέρι. Οι «Πολύτεκνοι», ήταν το μεγάλο της όνειρο από μικρό παιδί, όταν από την ηλικία των οκτώ ετών μυήθηκε από τον πατέρα της στην «τέχνη» των λουκουμάδων. Το μυστικό της συνταγής των λουκουμάδων, όπως λέει και η ίδια, ήταν και θα είναι πάντα η αγάπη που τρέφει για το επάγγελμα.

Βέβαια, δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κάποιος και να καταλήξει τι κρύβεται πίσω από την απόφαση να δώσουν στην επιχείρηση το όνομα «Πολύτεκνοι», αφού η κα Άντρη είναι μητέρα πέντε παιδιών, τριών κοριτσιών και δύο αγοριών, από ηλικίες δεκαέξι μέχρι επτά ετών. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνούν στην καντίνα ή στα πανηγύρια. 

Η κα Άντρη Χαρτζιώτη, μεταφέρει στον REPORTER την ιστορία της οικογένειάς της, μιλάει για την απόφαση που πήρε μαζί με τον άνδρα της, Στάθη Ραχμούτ, να φτιάξουν τη δική τους επιχείρηση το 2013, τα παιδιά τους και τις αλλαγές του επαγγέλματος με το πέρασμα των χρόνων.

Η αρχή της οικογενειακής επιχείρησης στο σήμερα

Τις ιστορίες από τον Καραβά, της τις μετέφερε ο πατέρας της, αφού η εισβολή την πρόλαβε πριν γεννηθεί. Πρόσφυγες πλέον από το Γέρι, ο πατέρας της έγινε συνεχιστής της οικογενειακής επιχείρησης. «Ήμουν ενός έτους όταν πέθανε η γιαγιά μου και δεν την πρόλαβα καθόλου. Ότι έμαθα, το έμαθα από τον πατέρα μου. Μας έλεγε ιστορίες ότι πήγαιναν με τα γαϊδούρια στα πανηγύρια, στα χωριά που συνόρευαν με τον Καραβά. Φόρτωναν τα γαϊδούρια και έκαναν μέρες να πάνε στον προορισμό τους και τα περισσότερα υλικά που χρησιμοποιούσαν ήταν ξύλινα. Μιλάμε γύρω στο 1930. Πριν από αυτό, δεν γνωρίζουμε τι δουλειά έκαναν στην οικογένειά μας, αφού έχει συνδεθεί με τους λουκουμάδες».

Η αγάπη για το επάγγελμα, που παρά τις δυσκολίες που είχαν στην αρχή, κράτησε στο πέρασμα των χρόνων. Οι αλλαγές στην κοινωνία δεν άφησαν αλώβητο αυτό το παραδοσιακό επάγγελμα, αφού θυμάται από παιδί ουρές κόσμου στο λουκουματζίδικο του πατέρα της, σε σύγκριση με τώρα. Όπως αλλαγές υπήρξαν και στον τρόπο παρασκευής. Στον πάγκο τους θα βρεις ζεστό νερό για το καθάρισμα των υλικών, αλλά και τις αλυφτές και τις κούπες δηλαδή, που τηγανίζει τους λουκουμάδες. 

Η κα Άντρη στάθηκε δίπλα στον πατέρα της για τριάντα χρόνια. Από οκτώ ετών γνώριζε πως η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη. Όπως εξιστόρησε η ίδια, «από οκτώ χρονών ήξερα να κάνω σχεδόν τα πάντα. Έχω άλλα τρία αδέλφια, μπορεί να βοηθούσαμε όλοι τον πατέρα μας όταν ήμασταν μικροί, αλλά από τους τέσσερις, μόνο εγώ ακολούθησα το επάγγελμα. Πάντα έλεγα ότι ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά και να ανοίξω κάτι δικό μου και παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα μου, ο οποίος ήθελε να συνεχίσω δίπλα του, το 2013 ανοίξαμε μαζί με τον άντρα μου την καντίνα».

Το όνομα Πολύτεκνοι

Το 2013, μπήκαν τα θεμέλια της νέας αρχής… Η καντίνα πήρε σάρκα και οστά, στο δρόμο από Λευκωσία προς Γέρι. Οι «Πολύτεκνοι», έκαναν τα πρώτα του βήματα και απέκτησαν σταθερούς πελάτες, οι οποίοι όταν απουσιάζουν, τους αναζητούν στα πανηγύρια. Είναι δύσκολο να εργάζεσαι και να έχεις πέντε παιδιά, ωστόσο τα δικά τους παιδιά, αν και μικρά, βρίσκονται πάντα δίπλα τους, όπως λέει και η ίδια. «Δεν έχω που να τα αφήσω. Τα παιδιά μου, ειδικά οι κόρες μου οι μεγάλες, επειδή γνωρίζουν πόσο δύσκολη είναι η δουλειά, μας βοηθούν πολύ και μάλιστα ανυπομονούν να έρθουν στα πανηγύρια, να βλέπουν κόσμο, να ψωνίζουν και φυσικά να φάνε ότι θέλουν. Όμως, δεν θέλω, ούτε έχω την απαίτηση να ακολουθήσουν το επάγγελμά μου. Όσο μπορώ και όσο ζω, θα το κάνω εγώ. Θέλω να αποφασίσουν μόνοι τους για το δικό τους μέλλον».

Πρόκειται, όπως είπε, για μια δύσκολη δουλειά που χρειάζεται ώρες προετοιμασίας, ώρες ορθοστασίας, χωρίς αργίες και γιορτές. Το μοναδικό συστατικό της επιτυχίας είναι, όπως λέει, η αγάπη. «Είναι συχνές οι μετακινήσεις λόγω των πανηγυριών αλλά οι πελάτες μας που δεν μας βρίσκουν στο πόσο μας, μας καλούν στο τηλέφωνο και έρχονται να μας βρουν στα πανηγύρια. Οι Κύπριοι έχουν συνηθίσει να βλέπουν λουκουμάδες στα πανηγύρια, αυτός είναι και ο λόγος που μετακινούμαστε».

Μπορεί να θεωρεί πως η προγιαγιά της, είχε μυστική συνταγή, αλλά δεν την έμαθαν ποτέ. Δεν έμαθαν ποτέ το μυστικό της, ωστόσο θεωρεί πως το μυστικό για όλα είναι η αγάπη. «Άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις μαγικά. Η συνταγή του λουκουμά είναι γνωστή. Μπορεί να φαίνεται εύκολη αλλά δεν είναι. Δεν είναι κέικ». Όταν την ρωτήσαμε πιο είναι το αγαπημένο της γλυκό, απάντησε φυσικά τους λουκουμάδες και τα σιάμισιη που φτιάχνει η ίδια, αλλά δήλωσε λάτρης και άλλων γλυκών.

Την ίδια άποψη για το επάγγελμα που επέλεξαν έχει και ο κος Στάθης, ο σύζυγος της κας Άντρης, ο οποίος ερχόμενος για λίγο, πριν από 23 χρόνια από τη Συρία, δεν του είχε μπει ποτέ η ιδέα να μείνει μόνιμα στο νησί. Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για αυτόν. Γνωρίστηκε και παντρεύτηκε με την Άντρη και απέκτησαν μαζί άλλα τρία παιδιά. Όπως είπε, «όταν ήρθα στην Κύπρο δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη, νιώθω ότι μεγάλωσα εδώ. Ήταν γραφτό να γίνει.  Μπορεί να είναι δύσκολο το επάγγελμα μας, αλλά από το 2013 που ανοίξαμε την καντίνα, δεν περίμενα ότι θα πάμε τόσο καλά. Ο κόσμος μας αγαλλίασε και προσπαθούμε καθημερινά περισσότερο».

Η καντίνα των «Πολύτεκνων» βρίσκεται στο Γέρι και παραμένει ανοικτή από τον Νοέμβριο μέχρι τον Ιούνιο, αν δεν τους βρείτε εκεί σίγουρα θα του πετύχετε σε ένα πανηγύρι….