Η Κύπρια Ιωάννα που έγινε πρίμα μπαλαρίνα στη Βιέννη-«Έφτασα στην Ιθάκη μου»

Ξεκίνησε το μπαλέτο από μικρή. Ένιωσε ότι αυτή είναι η κλίση της και η σχολή χορού έγινε το δεύτερό της σπίτι. Το πάθος της ήταν αυτό που της εξασφάλισε υποτροφία για σπουδές στο Μόναχο και από εκεί, ο δρόμος για μεγαλεία άνοιξε διάπλατος. Η σκληρή και επίμονη δουλειά της τελικά επέφερε καρπούς, αφού φέτος έγινε η prima ballerina του μπαλέτου της Βιέννης.

Ο λόγος για την Ιωάννα Αβραάμ, από τη Λεμεσό, η οποία εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στη Βιέννη, μετά από ένα πετυχημένο πέρασμα από την ακαδημία μπαλέτου στο Μόναχο. Η Ιωάννα κατάφερε, φέτος, να αποκτήσει ένα ακόμη τίτλο, ο οποίος είναι αρκετά σημαντικός για εκείνη, αφού είναι η πρώτη Κύπρια που χορεύει στην κορυφή του μπαλέτου της Βιέννης. Μία θέση, που όπως τη χαρακτηρίζει είναι η Ιθάκη της.

Το μπαλέτο μπήκε στη ζωή της από την ηλικία των τεσσάρων ετών, όπως η ίδια εξομολογείται, όταν οι γονείς της κατάλαβαν ότι της άρεσε αρκετά. Είχε, δε, την ευκαιρία να φοιτήσει υπό τη γνωστή σε όλους Ναδίνα Λοϊζίδου, η οποία μέχρι και σήμερα είναι δίπλα της και στη στηρίζει.  

«Ξεκίνησα το μπαλέτο πολύ μικρή, στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων. Οι γονείς μου πρόσεξαν την κλίση μου. Ευτύχησα όμως να έχω και οδηγό την ξαδέλφη του πατέρα μου, τη γνωστή δασκάλα χορού Ναδίνα Λοϊζίδου. Η σχολή της έγινε το δεύτερό μου σπίτι. Μέχρι σήμερα ακούω τις φωνές και τις συμβουλές της και χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί όταν βρίσκει την ευκαιρία έρχεται στη Βιέννη και παρακολουθεί παραστάσεις στις οποίες συμμετέχω».

Η μετάβαση στη Βιέννη και οι δυσκολίες

«Μετά το πέρασμά μου από τη σχολή της Ναδίνας, συνέχισα με υποτροφία τις σπουδές μου στην Ακαδημία Μπαλέτου του Μονάχου. Η υποτροφία αυτή μου προσφέρθηκε κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου διαγωνισμού Prix de Lausanne, στον οποίο συμμετείχα μαζί με πλειάδα χορευτών από όλο τον κόσμο και στον οποίο κατάφερα να περάσω στην τελική δεκάδα και να διαγωνιστώ έτσι στον τελικό. Ακολούθησαν ακροάσεις σε διάφορες ομάδες, μια επίπονη για πολλούς χορευτές διαδικασία για να εξασφαλίσεις δουλειά. Περνώντας με επιτυχία την ακρόαση στο Κρατικό Μπαλέτο Βιέννης, επέλεξα χωρίς πολλές σκέψεις να ζήσω και να εργαστώ εδώ, σε μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές πρωτεύουσες του κόσμου».

Η Ιωάννα σημειώνει ότι δεν αντιμετώπισε δυσκολίες κατά την επιλογή της να μεταβεί σε άλλη χώρα για διαμονή. Το πιο σημαντικό ήταν να κερδίσει τον ανταγωνισμό.

«Η μετάβαση δεν ήταν δύσκολη. Τη διαδικασία αυτή θα τη χαρακτήριζα ιδιαίτερη. Εδώ να ξεκαθαρίσουμε, ότι άλλο είναι να σπουδάσεις για να πάρεις ένα δίπλωμα δασκάλας χορού και άλλο για να περάσεις στο επαγγελματικό επίπεδο ως χορευτής. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, τόσο για να εργοδοτηθείς σε μια ομάδα, όσο και να διατηρηθείς, αλλά και να ανελιχθείς σε αυτήν. Είναι το ίδιο όπως συμβαίνει και στον επαγγελματικό αθλητισμό. Το συμβόλαιό σου ανανεώνεται ή δεν ανανεώνεται, κάθε χρόνο.

Όσον αφορά στις δυσκολίες που συνάντησα, θεωρώ ότι μπορούμε να τις διακρίνουμε σε προσωπικές, που έχουν να κάνουν δηλαδή με την προσωπική σου ζωή και επαγγελματικές. Σίγουρα οι πρώτες δεν πρέπει να αφήνονται να επηρεάζουν τις δεύτερες. Μιλώντας για τον χώρο μας, συμβαίνει συχνά ωστόσο το αντίθετο: οι επαγγελματικές δηλαδή έγνοιες να επηρεάζουν τις προσωπικές. Στις δυσκολίες του επαγγέλματός μου, κυρίως συγκαταλέγονται οι τραυματισμοί, οι οποίοι πολλές φορές είναι δυστυχώς αναπόφευκτοι. Το μπαλέτο είναι και μια αθλητική μορφή τέχνης. Απαιτεί σκληρή προπόνηση και πρέπει να βρίσκεσαι πάντα σε καλή φυσική κατάσταση. Ένας τραυματισμός, ιδιαίτερα αν είναι σοβαρός έχει και ψυχολογικές επιπτώσεις. Τα έχω περάσει και μιλώ εκ πείρας».

Αν και η σκέψη να τα παρατήσει και να πάει σε άλλη χώρα πέρασε από το μυαλό της, ωστόσο δεν το έκανε.

«Να τα παρατήσω; Ναι, το σκέφτηκα. Όχι με την έννοια να τελειώσω με τον χορό, αλλά να φύγω για αλλού, «να πάω σε άλλη γη, σε άλλη θάλασσα», όπως γράφει και ο Καβάφης στην «Πόλη». Όμως νίκησε, απ’ ότι φαίνεται, το πείσμα μου και η ακόμη πιο σκληρή δουλειά μου».

«Έφτασα στην Ιθάκη μου»

Φέτος, η Κύπρια Ιωάννα,  όχι μόνο συμμετέχει στο κλαστικό μπαλέτο της Βιέννης, αλλά χορεύει και στην κορυφή του, αφού τον Οκτώβριο έγινε η πρίμα μπαλαρίνα. Το όνειρο της κάθε μπαλαρίνας, η «Ιθάκη» της.

«Έφτασα τελικά στην “Ιθάκη” μου. Σίγουρα ήταν μακρύς ο «πηγαιμός», φορτωμένος δυσκολίες αλλά και ωραίες εμπειρίες. Στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία πέρασα μέσα από όλες τις βαθμίδες: corp de ballet, demi-soloist, soloist και πρόσφατα Πρώτη Σόλο Χορεύτρια (Principal). Ομολογώ, ήθελα χρόνια αυτήν τη διάκριση. Νιώθω σίγουρα χαρά και συγκίνηση. Νιώθω όμως περισσότερο, δικαίωση.

Είναι το όνειρο κάθε μπαλαρίνας να φτάσει στην ανώτατη διάκριση. Αυτό σημαίνει ότι θα χορεύει αποκλειστικά πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αυτό εξυπακούει, πέρα από την ύψιστη τεχνική αρτιότητα και ερμηνευτικές ικανότητες. Τα μεγάλα κλασικά έργα μπαλέτου όπως είναι η “Ζιζέλ”, η “Λίμνη των κύκνων”, ο “Καρυοθραύστης”, η “Κοιμωμένη Καλλονή”, ο “Κουρσάρος”, η “Ραϋμόντα”, ο “Δον Κιχώτης”,  αλλά και νεοκλασικά και σύγχρονα έργα μεγάλων χορογράφων όπως ο Paul Lighfoot and Sol Leon, Jiri Kylian, William Forsythe, John Neumaier, Nacho Duato θα είναι στο ρεπερτόριό μου. Η ευθύνη λοιπόν τώρα θα είναι ακόμη περισσότερη. Μαζί πάντοτε και το δημιουργικό άγχος που συνοδεύει κάθε καλλιτέχνη που σέβεται τον εαυτό του, αλλά και το φιλότεχνο κοινό».

Η διαφορά της Κύπρου με το εξωτερικό

Αν και η ίδια είχε την ευκαιρία να γνωρίζει την καταξίωση στον χώρο της, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν έμενε στο νησί μας. Και αυτό, επειδή η μικρή μας πατρίδα δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες ευκαιρίες όπως άλλες χώρες στο εξωτερικό.

«Η Κύπρος μας είναι μικρή χώρα. Δεν έχει τις κατάλληλες υλικοτεχνικές υποδομές που διαθέτουν τα μεγάλα θέατρα της Ευρώπης και του Κόσμου, ούτε και τις μεγάλες επενδύσεις στον τομέα του πολιτισμού. Δεν υπάρχει επίσης ένα Θέατρο Κρατικού Μπαλέτου, ίδρυμα δηλαδή αντίστοιχο του ΘΟΚ ή της ΣΟΚ (Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου). Δεν υπάρχει Κρατική Ακαδημία Μπαλέτου. Κατά συνέπεια αν έμενα στην Κύπρο δεν θα είχα τις ευκαιρίες που είχα στο εξωτερικό.

Στην Κύπρο, έχω την αίσθηση ότι ο τομέας του πολιτισμού και των τεχνών δεν αντιμετωπίζεται όπως θα έπρεπε και όπως αρμόζει στην μακραίωνη ιστορία του τόπου μας. Μπορεί να είμαι μακριά, αλλά παρακολουθώ τις κριτικές και τις αγωνίες των ανθρώπων του πολιτισμού. Δυστυχώς μας παρέσυρε η υλιστική αντίληψη της ζωής και δεν επενδύουμε στο πνευματικό και αισθητικό υπόβαθρο των νέων μας. Μόλις φέτος δημιουργήσαμε υφυπουργείο πολιτισμού. Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξουν τα δεδομένα και ότι ο τομέας των τεχνών θα πάρει τη θέση που του αρμόζει. Αυτό όμως πρέπει να το απαιτήσει από την εξουσία και η ίδια η κοινωνία».

Πάντως, η ίδια δηλώνει ότι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά της η επιστροφή στα πάτρια εδάφη, αφού η καριέρα της αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην κορύφωσή της.

«Δυστυχώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Είμαι στην ακμή της καριέρας μου, σε μια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού. Μακάρι να δημιουργηθούν οι βάσεις και μέχρι τότε, αν με κρατάνε δυνατά τα πόδια μου βεβαίως και θα έρθω. Ας σκεφτούμε καλύτερα τα νέα ταλαντούχα παιδιά που κάνουν όνειρα στην Κύπρο και ας τους δώσουμε την ευκαιρία να εργαστούν στον τόπο τους δημιουργώντας μια αναγνωρισμένη ομάδα χορού που θα περιοδεύει στον κόσμο και θα προβάλλει τη χώρα μας».

Το μήνυμα προς όλους

«Ελπίζω η δική μου επαγγελματική πορεία και διάκριση να εμπνεύσει ακόμη περισσότερο τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το μπαλέτο και να ωθήσει τις αρμόδιες αρχές του κράτους μας να επενδύσουν περισσότερο στις τέχνες και τον πολιτισμό. Να επενδύσουν δηλαδή στην πνευματική και αισθητική καλλιέργεια, να επενδύσουν στην ομορφιά και στα ωραία μηνύματα που παράγουν οι τέχνες». 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

• Η Κύπρια επιστήμονας που δημιούργησε καινοτόμα θεραπεία για σπάνια πάθηση
• Από τα γκράφιτι σε δρόμους, στην κορυφή του κόσμου-«Νομίζουν είναι βανδαλισμοί»
• ΒΙΝΤΕΟ: Ηχηρά μαθήματα ζωής από τον Μεταξά-«Βίωσα αρκετό bullying, αλλά κατανοώ»
• Η κραυγή αγωνίας της Κάλλιας για τις θεραπείες… «Είναι λες και με σκοτώνουν»