«Μου έχουν στερήσει το δικαίωμα της εκπαίδευσης… Σας παρακαλώ βοηθήστε με»

«Είμαι δεκαπέντε ετών. Από το Δημοτικό με έστειλαν σε μονάδα, και μου έχουν στερήσει το δικαίωμα της εκπαίδευσης. Σας παρακαλώ βοηθήστε με», ήταν μερικά από όσα ανέφερε μία μαθήτρια Γυμνασίου, η οποία λόγω της αναπηρίας της, από την αρχή της σχολικής της πορείας μπήκε στη μονάδα. «Ο γιος μου, εδώ και ένα μήνα είναι στο σπίτι, επειδή δεν έχει ατομικό συνοδό», ήταν τα λόγια μίας μητέρας που το παιδί της δεν πηγαίνει σχολείο, αφού δεν παρέχεται συνοδός για να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού. «Χωρίς να ξέρω, έπεσα στην παγίδα για ειδική μονάδα, που είναι μονάδα τουρισμού. Παρακολουθούν κινούμενα σχέδια», ανέφερε άλλη μητέρα, που μετά από παρότρυνση των αρμοδίων, έστειλε το παιδί της στην ειδική μονάδα.

Αναφορές που δεν περίμενε κανείς να ακούσει σε μία ευρωπαϊκή χώρα, που έχει φροντίσει όλοι οι μαθητές της να βρίσκονται στα σχολεία, χωρίς να θέτει εμπόδια στον δρόμο τους και να τους παρέχει όλα τα απαραίτητα, ώστε να έχουν την κατάλληλη και πιο σωστή μόρφωση και εκπαίδευση. Αναφορές που θυμίζουν άλλες δεκαετίες, όταν ακόμη δεν υπήρχε επαρκής ενημέρωση και πληροφόρηση για τις αναπηρίες, για τις παθήσεις, τις διαταραχές.

Αναφορές που δυστυχώς, περιγράφουν την Κύπρο του 2022. Την σύγχρονη κοινωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας, μίας χώρας που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αναφορές είναι γροθιά στο στομάχι, ενώ προκαλούν ντροπή σε όλους ανεξαιρέτως. Όλοι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι, ντροπιασμένοι, μπροστά στην δεκαπεντάχρονη που παλεύει μέχρι και σήμερα για το δικαίωμά της να ενταχθεί στην ενιαία εκπαίδευση, μπροστά στον επτάχρονο που είναι στο σπίτι, αφού δεν έχει συνοδό, μπροστά στη μάνα που παλεύει εδώ και τόσα χρόνια για τα αυτονόητα για το παιδί της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ασταμάτητα πυρά κατά Προδρόμου για την ειδική εκπαίδευση-«Διασπάθιση χρήματος»

Όλες αυτές οι μαρτυρίες ακούστηκαν στην δημοσιογραφική διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε από κοινού από την ΚΥΣΟΑ, τον σύνδεσμο για ΔΕΠΥ Κύπρου και τον σύνδεσμο «Αγκαλιά Ελπίδας», κατά την οποία διαμαρτυρήθηκαν για τη στάση του Υπουργείου Παιδείας, στα θέματα για της εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρίες, κάνοντας λόγο για αποκλεισμό από την ενιαία εκπαίδευση, για εκδικητική συμπεριφορά απέναντι σε γονείς που διεκδικούν, αλλά και για απουσία βούλησης για διάλογο.

Στη διάσκεψη έπαιξαν βίντεο από γονείς, αλλά και παιδιά που βιώνουν αυτές τις καταστάσεις, οι οποίοι θέλησαν να εξηγήσουν σε όλους την καθημερινότητά τους. Ακούστηκαν για παιδιά που δεν έχουν συνοδούς, για παιδιά κωφά που αν δεν πάλευε η μητέρα τους, δεν θα εντάσσονταν στην ενιαία εκπαίδευση, για παιδιά που φοιτούν στην ειδική μονάδα, ωστόσο πηγαίνουν απλά για να περάσουν την ώρα τους.

Μία εξ αυτών που μίλησαν για την εμπειρία τους είναι η 15χρονη Άρτεμις Κυπριανού, η οποία από την Α’ Δημοτικού έχει ενταχθεί στην ειδική μονάδα και έκτοτε, τόσο η ίδια, όσο και οι γονείς της παλεύουν να αλλάξει αυτό. Όμως, φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

«Ονομάζομαι Άρτεμις Κυπριανού. Είμαι 15 ετών και μαθήτρια της Γ’ τάξης του Γυμνασίου Αραδίππου. Από το Δημοτικό μου έχουν στερήσει το δικαίωμα της εκπαίδευσης. Να μορφωθώ όπως όλοι οι μαθητές και με καθήλωσαν στην μονάδα, χωρίς εγώ να κάνω τίποτα, χωρίς να μορφώνομαι και εγώ να χάνω τον χρόνο μου. Απαιτώ και ζητώ άμεσα τη βοήθειά σας, ώστε όλοι οι υπαίτιοι να κάνουν τις ανάλογες διευθετήσεις, να παρακαθίσω στις εξετάσεις, να πάρω το απολυτήριό μου. Ζητώ το αυτονόητο να ενταχθώ στην τάξη μου, εκεί που ανήκω, όπως όλοι οι μαθητές. Με άφησαν στην αμάθεια και μου στέρησαν το δικαίωμα της μόρφωσης. Από το Δημοτικό μέχρι σήμερα, είμαι ενταγμένη σε μονάδα. Οι γονείς μου έκαναν πολλές προσπάθειες με επιστολές και μέσω δικηγόρου και τίποτε. Έστειλαν επιστολές σε αρμόδιους της Κυβέρνησης και ζητούν να αλλάξει το πλαίσιο φοίτησής μου, ώστε να μπορέσω να πάρω το απολυτήριό μου και να μπορέσω να προχωρήσω παραπέρα. Μέχρι σήμερα τίποτα. Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Ζητώ τη βοήθειά σας να μιλήσω, να ακουστώ».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στέρεψε η υπομονή, βγαίνουν στους δρόμους γονείς παιδιών με αναπηρίες

«Εγκληματική απόφαση ο διαχωρισμός»

Η φωνή της είναι γνώριμη, έχει βρεθεί πολλάκις στους δρόμους για να διεκδικήσει τα δικαιώματα των παιδιών της. Η κα. Στέλλα Κώστα-Μιχαήλ δεν θα μπορούσε να λείπει από τη διαμαρτυρία, αφού τόσα χρόνια έζησε από πρώτο χέρι τι εστί να παλεύεις για τα αυτονόητα. Έπαθε και έμαθε, όπως λέει, αφού πείστηκε από τους αρμόδιους και έδωσε την συγκατάθεσή της να φοιτήσει το παιδί της στην Ειδική Μονάδα ή τη Μονάδα Τουρισμού, όπως την χαρακτηρίζει, καθώς όπως η ίδια πληροφορείται, το μόνο που γίνεται είναι να βλέπουν κινούμενα σχέδια.

«Ένα σωστό και ευρωπαϊκό Υπουργείο Παιδείας δεν κάνει διάκριση στην ενιαία εκπαίδευση, που αρμόζει στα παιδιά μου. Δεν διαχωρίζει. Ο διαχωρισμός θεωρείται εγκληματική και απαράδεκτη απόφαση εναντίον των δικαιωμάτων των παιδιών μου. Έχουν δικαίωμα να ενταχθούν με πλήρως διαμορφωμένο πρόγραμμα στην ενιαία εκπαίδευση. Δεν δικαιούνται να στοιβάζουν τα παιδιά σε ειδικές μονάδες, που λειτουργούν ως μονάδες τουρισμού και όχι εκπαίδευσης».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Πυρ ομαδόν κατά Προδρόμου για σχολικούς συνοδούς-«Ανεπίτρεπτο να διακονούμε»

Πάλεψε και κέρδισε για το μέλλον των παιδιών της

Η ιστορία της Μαρίνας Γεωργίου είναι γνωστή. Παλεύει μόνη της για να καταφέρει να κερδίσει για τα παιδιά της. Όντας κωφή η ίδια, ήξερε τι προσφέρουν τα ειδικά σχολεία και τελικά με το πείσμα της κατάφερε να κερδίσει και τα παιδιά της πλέον να φοιτούν σε δημόσια σχολεία. Ο μεγάλος στη Β’ Γυμνασίου, ο μικρός στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Ο λόγος που το έκανε είναι απλός. Να διασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της.

«Γεια σας είμαι η Μαρίνα Γεωργίου και είμαι κωφή. Έχω δύο παιδιά, τα οποία είναι και αυτά κωφά. Κύρια επιθυμία μου ήταν τα παιδιά μου να συνεχίσουν την φοίτησή τους στην ενιαία εκπαίδευση σε ειδικά σχολεία. Ο λόγος που επέλεξα τα παιδιά μου να βρίσκονται στην ενιαία εκπαίδευση είναι το χαμηλό επίπεδο που υπάρχει στα ειδικά σχολεία και η παροχή μη αναγνωρισμένων απολυτηρίων Λυκείου κάτι που δημιουργεί προβλήματα στη μελλοντική επαγγελματική τους πορεία. Θυμάμαι όταν ο γιος μου Τζο φοιτούσε στην σχολή κωφών μου έλεγαν έχει μαθησιακές δυσκολίες. Εννοείται πως δεν πίστεψα και μετά από διάφορες διαμαρτυρίες κατάφεραν να μεταφερθεί ο γιος μου στην ενιαία εκπαίδευση. Από τότε μέχρι και σήμερα ο Τζο συνεχίζει τη φοίτησή του στην Β’ Γυμνασίου όπως επίσης και το δεύτερο μου παιδί ο Σκωτ που φοιτά στην Στ τάξη του Δημοτικού. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες καθόλη τη διάρκεια αλλά με την κατάλληλη παροχή υπηρεσιών όπως διερμηνέων νοηματικής γλώσσας επιτυγχάνεται η ομαλή εκπαίδευσή τους. Η ανάγκη για παροχή διερμηνέων νοηματικής γλώσσας ανά πάσα στιγμή και όπου χρειάζεται είναι κάτι το οποίοι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στην ενιαία εκπαίδευση».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Απάντησε στην ΚΥΣΟΑ για την ειδική εκπαίδευση ο Προδρόμου παραπέμποντας στην ημερίδα

Στο σπίτι λόγω απουσία συνοδού

Από τη διάσκεψη δεν έλειψαν οι αναφορές για απουσία συνοδών, για παιδιά που το έχουν ανάγκη λόγω του ιατρικού τους ιστορικού, που είχαν ως αποτέλεσμα τα συγκεκριμένα παιδιά να μένουν στο σπίτι.

«Είμαι η μαμά του Κωνσταντίνου. Ο επτάχρονος άγγελός μου παραμένει καθηλωμένος στο σπίτι εδώ και ένα μήνα. Για το αγόρι μου δεν ξεκίνησε ακόμη η σχολική χρονιά, καθώς οι αρμόδιοι αποφάσισαν αυθαίρετα την αποκοπή του συνοδού του. Ζούμε το απάνθρωπο πρόσωπο του αποκλεισμού για να σωθούν τα οικονομικά του κράτους. Δυστυχώς τα παιδιά με αναπηρία δεν έχουν θέση στην κυπριακή κοινωνία. Δυστυχώς στην παιδεία, στην σύγχρονη Κύπρο του 2022, υπηρετούν πρόσωπα χωρίς παιδεία και ενσυναίσθηση», ήταν η μία μαρτυρία.

Η δεύτερη μαρτυρία έκανε λόγο για άρνηση παραχώρησης συνοδού, παρά το γεγονός ότι η οικογένεια έστειλε πολλές επιστολές προς το Υπουργείο Παιδείας. «Έχω κάνει αρκετές εκκλήσεις στο Υπουργείο Παιδείας, για να παραχωρηθεί στο γιο μου, που έχει αυτισμό και δεν μιλά, ατομικός συνοδός. Συνεχίζουν να αρνούνται αυτή την απαραίτητη πρόνοια, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν συστάσεις από τους ειδικούς που δουλεύουν μαζί του».

Αδήριτη ανάγκη για αλλαγή

Από τις μαρτυρίες που ακούστηκαν, αλλά και από τα όσα δεν ακούστηκαν, όμως είναι καταγεγραμμένα, το συμπέρασμα είναι ένα. Είναι αδήριτη η ανάγκη για αλλαγή της κατάστασης, με μοναδικό γνώμονα το καλώς νοούμενο συμφέρον των παιδιών και η πρόσβασή τους στη μάθηση και την εκπαίδευση. Ίσως έφτασε ο καιρός να ανοίξει και πάλι η συζήτηση για την ενιαία εκπαίδευση, που από ό,τι φαίνεται βρίσκεται στα συρτάρια ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση δημιουργούν τα γεγονότα και οι δημόσιες τοποθετήσεις των εκπροσώπων του Υπουργείου Παιδείας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ψάχνουν λύση για το πρόβλημα με συνοδούς-«Η ειδική εκπαίδευση είναι κατάλοιπο»