Η απλαστική αναιμία, τα τρία χτυπήματα και η έκκληση της 20χρονης Αλεξάνδρας

07:06 - 24 Οκτωβρίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

«Κάποιοι με γνωρίζουν και ξέρουν τι άτομο είμαι. Διαγνώστηκα με απλαστική αναιμία! Είμαι σε νοσοκομείο της Γερμανίας από τον Μάρτη και έχω κάνει μέχρι τώρα τρεις θεραπείες. Τον Σεπτέμβριο πήγα πίσω Κύπρο για τρεις βδομάδες, αφού τελικά μπορούσα να συνεχίσω εκεί την θεραπεία μου και όταν ήρθα ξανά Γερμανία πριν δύο βδομάδες μου ανακοίνωσαν πως τελικά καμιά από τις θεραπείες μου δεν λειτουργούσε, οπόταν πρέπει να προχωρήσουμε σε μεταμόσχευση. Θέλω και εγώ με τη σειρά μου λοιπόν να παρακαλέσω τον κόσμο, όσοι δεν είναι ακόμη εθελοντές δότες μυελού των οστών να γίνουν! Είναι μια διαδικασία πέντε δευτερολέπτων και μπορεί να είστε τυχεροί να σώσετε τη ζωή ενός ανθρώπου που παλεύει για αυτήν!»

Αυτό ήταν το συγκλονιστικό μήνυμα, ενός 20χρονου κοριτσιού, της Αλεξάνδρας Ζαννέτου, η οποία δίνει τη δική της μάχη, για τη ζωή. Θέλει και δικαιούται να ζήσει. Δικαιούται να ονειρευτεί και να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα. Για να τα καταφέρει, χρειάζεται όμως την στήριξη όλων μας.

Το ταξίδι στη Γερμανία και η εμπλοκή στη μεταμόσχευση
Η περιπέτεια της υγείας της, ξεκίνησε πριν από οκτώ περίπου μήνες, όταν τον περασμένο Φεβρουάριο, είχε δει περίοδο και διαπίστωσε ότι είχε αιμορραγίες. Χωρίς προηγουμένως να έχει οποιαδήποτε ένδειξη ότι δεν πήγαινε καλά. Για τρεις μέρες, έμεινε καθηλωμένη στο κρεβάτι.

«Για τρεις μέρες ήμουν ζωντανή νεκρή και ήμουν στο κρεβάτι, όπως το ζόμπι. Έχανα υπεραρκετό αίμα. Έκανα κάποιες εξετάσεις, διαπιστώθηκε το πρόβλημά μου και τελικά μέσα του Μάρτη μεταφέρθηκα στη Γερμανία, για μεταμόσχευση, αφού είχε βρεθεί συμβατός δότης».

Αφού προετοιμάστηκε ψυχολογικά και σωματικά, ένα δεύτερο χτύπημα, σαν μαχαιριά, την πλήγωσε και πάλι. Η μεταμόσχευση ακυρώθηκε, γιατί ο δότης της δεν μπορούσε να προχωρήσει στην επέμβαση.

«Ο δότης μου, ο οποίος ήταν Γερμανός, δεν μπορούσε να δώσει μόσχευμα. Ουσιαστικά είχε αρρωστήσει, οπόταν δεν μπορούσε να δώσει μόσχευμα και ήταν ο μόνος δότης που ήταν συμβατός. Όταν έμαθα ότι δεν θα γινόταν η μεταμόσχευση, υπήρξε απογοήτευση, γιατί πήγα προετοιμασμένη και μια μέρα πριν ξεκινήσουν οι χημειοθεραπείες, μου είπαν άκυρο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι».

Η επιστροφή στην Κύπρο και το τρίτο χτύπημα
Τελικά, αποφασίστηκε όπως επαναπατριστεί στην Κύπρο για να συνεχίσει τη θεραπεία της κάθε δύο εβδομάδες και μια φορά το μήνα θα πήγαινε στη Γερμανία για παρακολούθηση της κατάστασής της.

«Όταν επέστρεψα στη Γερμανία, μου είπαν ότι δεν δούλεψε καμία θεραπεία κι αυτό φάνηκε, όταν μου πήραν δείγμα μυελού. Οπόταν μου ανακοίνωσαν ότι έπρεπε να πάω για μεταμόσχευση, για να μην μου γυρίσει σε λευχαιμία.

Πλέον, περιμένω να δω αν βρεθεί κάποιος άλλος δότης. Σε αντίθετη περίπτωση, η άλλη επιλογή είναι η αδελφή μου, που είναι 50% συμβατή. Μπορώ να περιμένω μέχρι τον άλλο μήνα, αλλιώς θα έρθει η αδελφή μου στην Γερμανία για να γίνει η δότρια μου».

Παρά τη δύσκολη κατάσταση που περνά, η Αλεξάνδρα είναι αισιόδοξος άνθρωπος και ελπίζει ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Δεν έχουμε λέει κι άλλη επιλογή… «Ελπίζω να πετύχουν και οι χημειοθεραπείες και η μεταμόσχευση και τα σχετικά».

Η γνωριμία με τη Νικολέτα
H Αλεξάνδρα, σηκώνει τον δικό της σταυρό, αλλά δεν είναι μόνη. Πέραν από την οικογένεια της, στο ίδιο νοσοκομείο με εκείνη, βρίσκεται και η 24χρονη Νικολέτα Χρυσάνθου από την Πάφο, η οποία δίνει μάχη με τη λευχαιμία.

Οι δύο κοπέλες μιλούν καθημερινά και αντλούν δύναμη, η μια από την άλλη.

«Μιλώ καθημερινά με την Νικολέτα μέσω Facebook, γιατί είναι στην πτέρυγα που είναι οι μεταμοσχευμένοι και εκείνοι που ξεκίνησαν χημειοθεραπείες. Με τη Νικολέτα γνωριστήκαμε στη Γερμανία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι Κύπριοι είμαστε εδώ. Δυστυχώς, επειδή στην Κύπρο δεν έχουμε μεταμοσχευτικό κέντρο, το νοσοκομείο της Λευκωσίας συνεργάζεται με το νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και το νοσοκομείο στη Γερμανία. Οπότε για μεταμόσχευση μας στέλνουν εδώ».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Μου είπε η λευχαιμία επέστρεψε και πρέπει να ψάξουμε για συμβατό δότη...»

«Πέντε δευτερόλεπτα δεν είναι τίποτα»
Η μάχη που δίνει τόσο η Αλεξάνδρα, όσο και η Νικολέτα, είναι τεράστια και σίγουρα, χρειάζονται άπαντες δίπλα τους. Τον καθένα με τον δικό του τρόπο. Πέντε δευτερόλεπτα, ίσως αποβούν αρκετά και πιθανόν να είσαι εσύ που θα τις βοηθήσεις…

«Το μήνυμα που θέλω να στείλω, είναι ότι είναι πολύς ο κόσμος που χρειάζεται βοήθεια. Το μήνυμα μου είναι επίσης αυτό που έγραψα στην ανάρτησή μου. Ότι πέντε δευτερόλεπτα δεν είναι τίποτα και η διαδικασία του δότη είναι πολύ απλή. Ούτε επώδυνη είναι, ούτε οτιδήποτε. Είναι γρήγορη η ανάρρωση και μπορείς να σώσεις μια ζωή, χωρίς να έχεις επιπτώσεις».

Η Αλαξάνδρα, θα μπορούσε να ήταν παιδί, αδελφή, φίλη οποιουδήποτε δικού μας ανθρώπου. Για μας, αυτός ο μικρός χρόνος που χρειαζόμαστε για να δώσουμε δείγμα, είναι αμελητέος. Για την Αλεξάνδρα και για κάθε Αλεξάνδρα, είναι ολόκληρη η ζωή της…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η απλαστική αναιμία, τα τρία χτυπήματα και η έκκληση της 20χρονης Αλεξάνδρας

Ροη Ειδησεων

2 διαμερίσματα στο κέντρο της Λάρνακας

Διαμέρισμα 1 υπνοδ. στο Παραλίμνι

Διαμέρισμα 1 υπνοδ. στην Τερσεφάνου

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στην Τερσεφάνου

Δειτε Επισης