Το «προεκλογικό» τουρ του Τατάρ στη Νέα Υόρκη και τα ερωτήματα για το μέλλον του Κυπριακού

Αν το ζητούμενο στην άτυπη πενταμερή της Νέας Υόρκης ήταν να συντηρηθεί ζωντανή η διαδικασία, τότε ο στόχος έχει επιτευχθεί. Έχουν καθοριστεί τα δύο επόμενα ραντεβού και μπήκαν κάτω νέοι στόχοι, παρόλο που είναι πολύ χαμηλής πολιτικής. Αυτό που δεν επιτεύχθηκε, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, ήταν μετά τη διευρυμένη να βρισκόμαστε πιο κοντά στην επανέναρξη των συνομιλιών, που είναι και ο πραγματικός στόχος. Ποτέ δεν υπήρχε πραγματική προσδοκία ότι, υπό τα δεδομένα, θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και οι εκτιμήσεις επιβεβαιώθηκαν, αφού οι όποιες σκέψεις μετατέθηκαν για μετά τις παράνομες «εκλογές» στα κατεχόμενα.

Άλλωστε, ο Ερσίν Τατάρ δεν πήγε στη Νέα Υόρκη για να επιτύχει οποιαδήποτε πρόοδο στο Κυπριακό, στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης ή οτιδήποτε άλλο. Πήγε για «προεκλογικό» τουρ. Σχεδόν κανένας δεν ασχολείται μαζί του, εκτός αν τους αναγκάσει η Τουρκία. Ακόμη και τα τουρκογενή κράτη του γύρισαν την πλάτη. Δοκιμάζει να πάει στο εξωτερικό και να κανονίσει «διεθνείς» επαφές και περνά την περισσότερη του ώρα κλεισμένος στα ξενοδοχεία. Και τώρα έχει φωτογραφίες και βίντεο που κάνει χειραψίες με τον ΓΓ του ΟΗΕ και τον Υφυπουργό Ευρώπης του ΗΒ μέσα στην έδρα των ΗΕ να δείχνει σε όποιον τον κατηγορεί ότι κανένας δεν του δίνει σημασία. Τόσο, μάλιστα, τον ενδιέφερε αυτή η εικόνα, που πλήρωσε για να αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση, μια ξεκάθαρη «προεκλογική» επένδυση.

Για μία πενταετία ο Τατάρ πουλούσε φούμαρα ότι πολύ σύντομα θα τύγχανε διεθνούς αναγνώρισης το ψευδοκράτος ή τουλάχιστον θα αναβαθμιζόταν πάρα πολύ και τίποτα από αυτά δεν έχει πετύχει. Για αυτό και η στρατηγική του ήταν για άλλη μία φορά να προσπαθεί να προωθήσει τη «συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών» ή να θέτει εμπόδια που στόχο έχουν να αναδείξουν την ανύπαρκτη «κυριαρχία» του ψευδοκράτους, ώστε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στο εσωτερικό του κοινό.

Οι δηλώσεις που έκανε μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Ολομέλειας ήταν ένα μείγμα blame game και προώθησης της «προεκλογικής» του ατζέντας και σε μεγάλο βαθμό λειτούργησε λες και δεν έγινε ποτέ αυτή η διάσκεψη, καθώς σε κάποια θέματα ό,τι ακριβώς έλεγε πριν, έλεγε και μετά, αντί να σχολιάζει αυτά που διαμείφθηκαν στο διήμερο. Κατηγόρησε την ε/κ πλευρά για «πολιτική απομόνωσης και εκφοβισμού» και για τις διώξεις σφετεριστών, αναφέροντας ψευδώς ότι «πολλοί Τ/κ φοβούνται ότι θα συλληφθούν ή θα κρατηθούν σε περίπτωση που περάσουν στη νότια Κύπρο ή αν ταξιδέψουν στο εξωτερικό», ενώ οι διώξεις ουδέποτε αφορούσαν πρόσωπα που απλώς διαμένουν σε ε/κ περιουσίες, αλλά είναι στοχευμένες σε άτομα της παράνομης βιομηχανίας του σφετερισμού.

Κατά τον Ερσίν Τατάρ, στην Κύπρο υπάρχουν τα τελευταία 51 χρόνια «δύο κράτη και δύο δημοκρατίες» που αντικατοπτρίζουν τη βούληση του τ/κ και του ε/κ «λαού», ασχέτως πότε ακριβώς ανακηρύχθηκε παρανόμως το ψευδοκράτος του. Κάνοντας αναφορά στο ψήφισμα 186 του 1964 που αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία, είπε ότι έχουν περάσει 62 χρόνια από τότε και δυστυχώς το Κυπριακό είναι άλυτο και οι Τ/κ έκτοτε «τιμωρούνται» με «εμπάργκο» και περιορισμούς στην οικονομία, στις απευθείας πτήσεις, στις απευθείας επαφές, στο απευθείας εμπόριο, που περιλαμβάνουν τον αθλητισμό. «Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο και περιμένουμε αυτοί οι περιορισμοί να αρθούν», είπε. Στο ίδιο «προεκλογικό» τέμπο, προανήγγειλε ότι στην τριμερή του Σεπτεμβρίου, δηλαδή λίγες εβδομάδες πριν από την παράνομη διαδικασία στα κατεχόμενα, θα συναντηθεί ξανά με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και, παρά τις διαφορετικές τους θέσεις, θεωρεί ότι μπορούν να συνεργαστούν «ως δύο κράτη».

Ο Τατάρ, όση υποστήριξη και αν είχε από τον Χακάν Φιντάν, άκουσε για άλλη μία φορά, κατά τη διάρκεια της άτυπης πενταμερούς, ότι αυτά που λέει δεν έχουν την στήριξη της διεθνούς κοινότητας, καθώς τόσο ο ΓΓ του ΟΗΕ, όσο και ο εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου, του υπέδειξαν ότι παραμένουν δεσμευμένοι στα ψηφίσματα, πέραν της προφανούς επιμονής της Κύπρου και της Ελλάδας στο συμφωνημένο πλαίσιο. Δεν πτοήθηκε, όμως, συνεχίζοντας να πουλά στους «ψηφοφόρους» του το παραμύθι της αναγνώρισης.

Ταυτόχρονα φρόντισε να είναι βαθιά αντιπαραγωγικός, αποτρέποντας την συμφωνία για τα οδοφράγματα, αφού έφερε σημαντικότατες ενστάσεις σε ό,τι ιδέες και αν κατατέθηκαν, ώστε να δείξει πόσο πολύ «αγωνίστηκε» για να μην εφαρμοστούν μέτρα που αποσκοπούν στη βελτίωση της καθημερινότητας και στην αύξηση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο κοινότητες.

Ο λόγος που η επόμενη πενταμερής θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο είναι για να μπορούν να αξιολογηθούν τα επόμενα βήματα υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων που θα δημιουργηθούν στα κατεχόμενα. Το σκηνικό δεν έχει ξεκαθαρίσει αλλά, με βάση τις δημοσκοπήσεις, δεν αποκλείεται να παραμείνει στη θέση του και να μην αντικατασταθεί από κάποιο πιο παραγωγικό πρόσωπο. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση. Θα είναι πρόθυμος να αναδιπλωθεί και να επιτρέψει να επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία, έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή του στο ψευδοπροεδρικό; Στο παρελθόν έχει προβεί σε αναδιπλώσεις κατ’ εντολή της Τουρκίας, όμως η «πολιτική των δύο κρατών» αποτελεί την προσωπική του πολιτική ταυτότητα. Θα παρουσιαστεί πιο διαλλακτικός, όταν δεν θα κάνει «προεκλογικό» show; Ή θα συνεχίσει, θεωρώντας ότι έχει την «λαϊκή εντολή» σε ακόμη πιο αδιάλλακτη γραμμή; Και σε μια τέτοια περίπτωση, ποιες επιλογές θα υπάρχουν ώστε να μπορέσει όντως να ξεκολλήσει το Κυπριακό από το τέλμα;