Νέο Σχέδιο Αξιολόγησης Εκπαιδευτικών υπό την έγκριση της Κοινωνίας

Σε πρόσφατο άρθρο της η ΥΠΑΝ μίλησε για την αναγκαιότητα εισαγωγής του Νέου Σχεδίου Αξιολόγησης Εκπαιδευτικών και Εκπαιδευτικού Έργου και συγκεκριμένα ανέφερε: «Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν είναι θέμα Υπουργείου Παιδείας ή συνδικαλιστικών οργανώσεων: αποτελεί υπόθεση της κοινωνίας που αναμένει εκείνη την αλλαγή που θα δώσει προσανατολισμό ποιότητας και ένα σύγχρονο σχολείο, ικανό να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σήμερα και τις προκλήσεις του αύριο».

Βεβαίως και αποτελεί υπόθεση της κοινωνίας, γιατί η κοινωνία αναζητά ένα σύγχρονο σχολείο, με σύγχρονες εγκαταστάσεις, με ποιοτικό προσανατολισμό και ποιοτική μάθηση. Ένα σχολείο που θα απαλείψει τις εξάρσεις βίαιων συμπεριφορών που όλο και αυξάνονται καθημερινά. Ένα σχολείο που θα είναι η ομπρέλα προστασίας κάθε παιδιού που περνά δυσκολίες. Ένα σχολείο που θα σέβεται τη διαφορετικότητα, θα προωθεί την ισότητα, την αγάπη, την αποδοχή, τη συνεργασία και την ομαδικότητα. Ένα σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε μαθητή και θα κτίζει στα ταλέντα του. Η κοινωνία θέλει τα παιδιά της να έρχονται και να φεύγουν χαρούμενα από κάθε σχολείο! Τι πιο σημαντικό...

Αντ' αυτού, το σχολείο μας σήμερα είναι σαν ένας αγώνας δρόμου. Βομβαρδίζουμε τα παιδιά με γνώσεις, γνώσεις και γνώσεις. Οι εκπαιδευτικοί να είναι μέσα στο άγχος αν τελικά θα καταφέρουν να καλύψουν την ύλη, γιατί πολύ απλά το σύστημα προωθεί την αποστήθιση και όχι την καλλιέργεια δεξιοτήτων. Τα παιδιά πολλές φορές δεν είναι έτοιμα να μάθουν στον συγκεκριμένο χρόνο, διότι δεν είναι όλα τα παιδιά τα ίδια. Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και το δικό του στυλ μάθησης. Κάποιος μπορεί να θέλει να παίξει για να μάθει, κάποιος να τραγουδήσει, να αγγίξει, να χορέψει... ΑΛΛΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ!

25 παιδιά σε κάθε τάξη, που κάθε ένα να κουβαλά τη δική του ιστορία, να θέλει να σου πει τις δικές του έγνοιες και προβληματισμούς, ακόμη και τα δικά του αστεία και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι εκει να ΑΚΟΥΝΕ, γιατί αν δεν ακούσεις τα παιδιά, πολύ απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ. Οι σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό και ο παιδαγωγός γνωρίζει πολύ καλά πώς να τα βοηθήσει. Χρειάζεται όμως ΧΡΟΝΟ.

Κι αν είσαι εκπαιδευτικός που τυγχαίνει να έχεις παιδιά με έντονη παραβατικότητα στην τάξη, χρειάζεσαι ΣΤΗΡΙΞΗ, γιατί αυτό το παιδί χρειάζεται βοήθεια κι αυτή η βοήθεια πρέπει να έρχεται ΑΜΕΣΑ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ. Μέσα στον αγώνα δρόμου λοιπόν που διανύεις έρχονται και τα εμπόδια. Εγκύκλιοι να τιμηθούν οι διάφορες ημέρες, ημερίδες να διοργανωθούν, να σχεδιαστούν σχέδια δράσης για το Δεν ξεχνώ, για τη Φιλαναγνωσία, για την Περιβαλλοντική εκπαίδευση και άλλα τόσα. Πολύ σημαντικά, μα σινάμα ο εκπαιδευτικός να σκέφτεται την ΥΛΗ! Και να πιέζουμε τα παιδιά να τρέξουν και να τερματίσουν σε αυτό τον ατέλειωτο αγώνα δρόμου, για να οδηγηθούν στο γυμνάσιο και λύκειο. Να μπουν στο τρυπάκι του ανταγωνισμού, του ψηλού βαθμού, του άγχους και να εγκαταλείπουν από τα 12 την παιδικότητά τους.

Να μιλήσουμε για εγκαταστάσεις ή εξοπλισμό; Ας το αφήσουμε καλύτερα!

Οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται ήδη, δουλεύοντας σε συνθήκες δύσκολες. Φωνάζουν για βοήθεια. Η βοήθεια που χρειάζονται δεν είναι ένα σχέδιο αξιολόγησης που θα φέρει τον ανταγωνισμό, την πίεση και το άγχος.

Ας ξανασκεφτούμε λοιπόν τι προωθούμε, γιατί η κοινωνία περιμένει πολλά και αναμένει εδώ και πολλά χρόνια...

*Αλέκα Ζάουρα

Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών Λάρνακας

Μέλος Κεντρικής Γραμματείας Προοδευτικής