Η άνεση της κριτικής χωρίς κόστος

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις συχνά παρουσιάζονται ως οι απόλυτοι υπερασπιστές του πλανήτη, έτοιμες να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια σε κάθε έργο που κατά τη γνώμη τους απειλεί τη φύση. Στα έργα που βρίσκονται πολλές φορές ενώπιον της έντονης κριτικής τους, είναι και έργα που αφορούν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειες. Έργα δηλαδή που ακριβώς εξυπηρετούν την προστασία τους περιβάλλοντος και τη μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων. Αλήθεια όμως, πόσο εύκολο είναι να κάνεις κριτική, χωρίς να χρειάζεται να επενδύσεις ούτε ένα ευρώ; Πόσο εύκολο είναι να εξαπολύεις κατηγορίες, χωρίς να προτείνεις κάτι;

Στο τέλος της ημέρας, γιατί αυτές οι οργανώσεις δεν αναλαμβάνουν οι ίδιες να εξεύρουν τα κεφάλαια για να φτιάξουν φωτοβολταϊκά πάρκα ή ακόμα και αιολικά πάρκα, όπως και όπου θα τα ήθελαν; Αναλαμβάνοντας έτσι και κάθε ρίσκο της επένδυσης.

Αντιτίθενται με πάθος σε κάθε έργο που απαιτεί την οποιαδήποτε αλλαγή στο φυσικό τοπίο, παραβλέποντας ότι τα πολλά από αυτά τα έργα όχι μόνο ωφελούν το περιβάλλον -μειώνοντας τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και την εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα- αλλά παράλληλα προσφέρουν σημαντικά αντισταθμιστικά οφέλη στις κοινότητες που τα φιλοξενούν. Ποσοστό της παραγόμενης ενέργειας επιστρέφει στις τοπικές κοινωνίες υπό μορφή χρημάτων, υποδομών ή άλλων παροχών, ενισχύοντας την οικονομία και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής.

Βέβαια, αυτές οι λεπτομέρειες σπάνια απασχολούν τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, που βρίσκουν ευκολότερο να καταδικάζουν από το να συνεργάζονται. Η ιδέα ότι κάθε ανάπτυξη πρέπει να σταματήσει, εάν απαιτεί οποιαδήποτε παρέμβαση στη φύση, είναι όχι μόνο ουτοπική αλλά και αντιπαραγωγική. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, χωρίς υποδομές δεν υπάρχει πρόοδος, και χωρίς πρόοδο δεν υπάρχει βιωσιμότητα.

Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε έργο αυτής της φύσης, συνοδεύεται από αυστηρές μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, σχεδιασμένες να εξασφαλίζουν την ελάχιστη δυνατή ζημιά στο περιβάλλον. Οι επενδυτές υποχρεούνται, επίσης, να εφαρμόζουν μέτρα αποκατάστασης και ενίσχυσης της φύσης, όπως αναδασώσεις, προστασία της πανίδας και συντήρηση τοπικών υποδομών. Κι όμως, αυτά τα θετικά στοιχεία παραβλέπονται, καθώς η κριτική είναι πιο εύκολη όταν δεν συνοδεύεται από την ευθύνη της λύσης.

Είναι αναμφίβολα σωστό να υπάρχει αυστηρός έλεγχος και να τίθενται ερωτήματα. Αλλά η υπερβολική κριτική, χωρίς καμία πρόταση, καταλήγει να γίνεται εμπόδιο για την ίδια την προστασία του περιβάλλοντος. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, το ζητούμενο δεν είναι η διατήρηση μιας ιδανικής εικόνας της φύσης, αλλά η εξασφάλιση της βιωσιμότητας σε έναν κόσμο όπου άνθρωποι και περιβάλλον συνυπάρχουν. Αντί λοιπόν να αντιστέκονται σε κάθε έργο, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θα μπορούσαν να γίνουν μέρος της λύσης - να συνεργαστούν με τις κοινότητες, τους επενδυτές και τις Αρχές, για να σχεδιάσουν έργα που θα συνδυάζουν την ανάπτυξη με την προστασία της φύσης.

Δειτε Επισης

Από ένα γκαράζ… σε μια διεθνή επιχείρηση
Open Day για σπουδές Ιατρικής, Οδοντιατρικής και Κτηνιατρικής
Στέφανος Στεφάνου: Ο Γενικός Γραμματέας... εκτός πλαισίου!
Αλλάζοντας το παιχνίδι: Εκείνοι που καινοτομούν – Εκείνοι που εμπνέουν
PAPAFiLiPOU Forest Fruit Frozen Yogurt: Θα το αγαπήσεις!
Χτίζοντας γέφυρες ανάμεσα στις εποχές
Από τα σκαλοπάτια της καριέρας, στο τιμόνι 14 χωρών
Το Διεθνές Φεστιβάλ Θαλάσσιου Τουρισμού ISTF έρχεται για πρώτη φορά στην Κύπρο στην Μαρίνα Αγίας Νάπας.
Αγγλική Σχολή: 125 χρόνια ιστορίας, εξέλιξης και προσφοράς στην Κύπρο
Γιώργος Παμπορίδης: Ο δικηγόρος, ο υπουργός, ο καθηγητής… και ο άνθρωπος με χιούμορ