Πρόσταγμα Στεφάνου για πολιτική αντεπίθεση της Αριστεράς-«Είμαστε κόμμα ανανεωμένο, μαχητικό και ισχυρό»

«Φιλοδοξούμε να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην πολιτική αντεπίθεση της Αριστεράς, σε όλα τα πεδία, σε όλα τα επίπεδα. Για να δημιουργήσουμε ξανά ελπίδα για τον λαό μας που τόσο την έχει ανάγκη. Θα το πετύχουμε αυτό με ένα Κόμμα ανανεωμένο, δημοκρατικό, στιβαρό και συγκροτημένο. Ένα Κόμμα εξωστρεφές, συγχρονισμένο με τον βηματισμό των προκλήσεων της εποχής και προπαντός, αποτελεσματικό στην υλοποίηση των στόχων της πολιτικής του για το καλό της πατρίδας μας», τόνισε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, στην ομιλία του ενώπιον του 24ου Παγκυπρίου Συνεδρίου του κόμματος.

Ο κ. Στεφάνου παρουσίασε το κόμμα του, σχεδόν εκατό χρόνια μετά την ίδρυσή του, ως δύναμη δεμένη με τον λαό, που δρα μέσα στον λαό, που οξυγόνο της είναι η επαφή με τον λαό. «Αλλά το πιο σημαντικό, είμαστε δύναμη που έχει την τόλμη να προχωρά σε αλλαγές, να ανανεώνεται διαρκώς, να εξελίσσεται χωρίς να χάνει τον δρόμο και τον προορισμό της. Οργανισμός που δεν εξελίσσεται και δεν εκσυγχρονίζεται είναι καταδικασμένος να μαράνει και τελικά, να σβήσει», υπέδειξε.

«Είμαστε εδώ! Έτοιμοι για τις μάχες που έρχονται. Με αισιοδοξία, με ενότητα, με αποφασιστικότητα. Με την ορμή της Ιστορίας μας και με το βλέμμα στο μέλλον. Είμαστε δύναμη κι αυτή τη δύναμη την αξιοποιούμε για το μέλλον μας. Το μέλλον του λαού μας. Το μέλλον των παιδιών μας! Συνεχίζουμε με πίστη στη δύναμή μας και αυτοπεποίθηση στη δράση μας. Πάμε μπροστά! Πάμε δυνατά! Για το μέλλον που μας αξίζει!», υπογράμμισε.

«Δύναμη για το μέλλον»! Αυτό είναι το σύνθημα του Συνεδρίου μας. Ένα σύνθημα που συμπυκνώνει και εκφράζει τον κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό και στόχο μας: να συνεχίσουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για διασφάλιση του μέλλοντος της Κύπρου μας και του λαού μας», υπογράμμισε.

«Αποτελεί πεποίθησή μας ότι η Αριστερά, στους ζοφερούς καιρούς της αποπολιτικοποποίησης και του λαϊκισμού, μπορεί να πρωταγωνιστήσει με την ίδια ορμή και τον ίδιο δυναμισμό. Γιατί το ΑΚΕΛ έχει λόγο και ρόλο, με το βλέμμα του πάντοτε στραμμένο στην κοινωνία και στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών», τόνισε ο ΓΓ του κόμματος.

Διευκρίνισε πως «ασφαλώς, εμείς δεν θεωρούμε ότι εξαντλούμε τον ρόλο μας μόνο ως δύναμη αντιπολίτευσης. Το ΑΚΕΛ είναι και κόμμα εξουσίας γι’ αυτό και εργάζεται για να οικοδομήσει το μεγάλο προοδευτικό μέτωπο που θα φέρει την πραγματική αλλαγή στον τόπο».

Την ίδια στιγμή, ο κ. Στεφάνου υπεραμύνθηκε της ιδεολογίας του ΑΚΕΛ, λέγοντας ότι «η ιδεολογία μας όχι μόνο δεν μας περιχαρακώνει, αλλά μάς πλαταίνει την σκέψη και τα πεδία δράσης. Όχι μόνο δεν μας κρατά στάσιμους, αλλά αντίθετα, μας ωθεί -και μας επιβάλλει, θα έλεγα- να ανανεωνόμαστε συνεχώς. Σε πρόσωπα, σε πρακτικές, σε αντιλήψεις, σε τρόπους και σε εργαλεία δουλειάς. Για να συγχρονιζόμαστε διαρκώς με την εποχή μας, με την κοινωνία μας και ιδιαίτερα με τους νέους και τις νέες του τόπου μας». «Είμαστε Κόμμα ανανεωμένο, μαχητικό και ισχυρό. Είμαστε Δύναμη για την Κύπρο και τον λαό. Δύναμη για τους πολλούς», τόνισε.

Με έντονη αντιπολιτευτική διάθεση, ο Στέφανος Στεφάνου κωδικοποίησε μία σειρά από κινδύνους που αντιμετωπίζει ο τόπος, παραθέτοντας τη θέση του κόμματός του. Αυτοί σχετίζονται με το Κυπριακό, την κλιματική αλλαγή, τη διαχείριση αποβλήτων, την ενεργειακή ανασφάλεια, τις κοινωνικές ανισότητας και τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα και την ανεξέλεγκτη πώληση ακινήτων σε υπηκόους τρίτων χωρών.

«Το ΑΚΕΛ ασκεί κριτική, καταγγέλλει κακές πρακτικές και απορρίπτει πολιτικές ή και συμπεριφορές της Κυβέρνησης με τις οποίες διαφωνεί. Δεν μένει όμως μόνο στην απόρριψη και την καταγγελία. Το ΑΚΕΛ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας και καταγγελίας. Είναι κόμμα διεκδίκησης και πρότασης. Για αυτό και αντιπροτείνει λύσεις τεκμηριωμένες και υλοποιήσιμες. Έτσι αντιλαμβάνεται τον ρόλο του το ΑΚΕΛ ως η βασική και η ισχυρότερη δύναμη αντιπολίτευσης υποχρεώνοντας την Κυβέρνηση να υπαναχωρεί από αποφάσεις της ή να λαμβάνει αποφάσεις που προηγουμένως δεν ήθελε να λάβει. Αυτό σημαίνει να είσαι δυνατός, να έχεις συγκροτημένη πολιτική και να χαίρεις πολιτικής εκτίμησης με αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να σε αγνοήσει», είπε.

Ταυτόχρονα, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ έριξε τα βέλη του και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, λέγοντας ότι η παρούσα Κυβέρνηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης και η συγγένεια μεταξύ της προηγούμενης και της σημερινής Κυβέρνησης είναι δεδομένη. «Εμείς δεν είμαστε από αυτούς που δηλώναμε ότι αν δεν υπήρχε η υποψηφιότητα του κ. Χριστοδουλίδη θα έπρεπε να την εφεύρουμε», μία αναφορά που παραπέμπει στο ΔΗΚΟ.

Αυτούσια η ομιλία του Στέφανου Στεφάνου:

«Αγαπητοί προσκεκλημένοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω όλες και όλους στο 24ο Παγκύπριο Συνέδριο του ΑΚΕΛ.

Καλωσορίζω όλους τους προσκεκλημένους, που μας τιμούν με την παρουσία τους.

Θέλω όμως ιδιαίτερα να απευθύνω από μέρους όλων ένα από καρδιάς καλωσόρισμα προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες και συναγωνιστές που είναι σήμερα εδώ μαζί μας. Τους εκπροσώπους των προοδευτικών τουρκοκυπριακών δυνάμεων που μαζί δίνουμε τον αγώνα για την επανένωση και την ειρήνη στην πατρίδα μας. Συνεχίζουμε αυτό τον αγώνα κόντρα στην απογοήτευση και την απαισιοδοξία. Διαβεβαιώνουμε -και από το βήμα του Συνεδρίου- ότι το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να είναι στην πρώτη γραμμή για να πετύχουμε με τη λύση μια Κύπρο χωρίς ξένους στρατούς, χωρίς διχοτομικά συρματοπλέγματα και οδοφράγματα. Μια Κύπρο ομοσπονδιακή και ελεύθερη απ’ άκρη ως άκρη. Μια Κύπρο που να ανήκει στον λαό της, Ελληνοκύπριους Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι

Με το Συνέδριό μας φιλοδοξούμε να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην πολιτική αντεπίθεση της Αριστεράς, σε όλα τα πεδία, σε όλα τα επίπεδα. Για να δημιουργήσουμε ξανά ελπίδα για τον λαό μας που τόσο την έχει ανάγκη. Θα το πετύχουμε αυτό με ένα Κόμμα ανανεωμένο, δημοκρατικό, στιβαρό και συγκροτημένο. Ένα Κόμμα εξωστρεφές, συγχρονισμένο με τον βηματισμό των προκλήσεων της εποχής και προπαντός, αποτελεσματικό στην υλοποίηση των στόχων της πολιτικής του για το καλό της πατρίδας μας. Για την πρόοδο της χώρας μας. Για την ευημερία του λαού μας.

Το Συνέδριό μας σηματοδοτεί την εφαρμογή των αλλαγών που μαζί αποφασίσαμε στο Καταστατικό Συνέδριο του Νοεμβρίου του 2023. Με αυτές τις αλλαγές δίνουμε ακόμα περισσότερο ρόλο στα μέλη του Κόμματος και εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο την εσωκομματική δημοκρατία. Γιατί το Κόμμα μας είναι πρωτίστως τα μέλη του και εμείς τα εμπιστευόμαστε.

Το Συνέδριό μας πραγματοποιείται στο κατώφλι της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση του Κόμματός μας. Μια εμβληματική επέτειος η οποία προσφέρεται για να πούμε πολλά. Πρόκειται άλλωστε για γεγονότα - σταθμούς στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας, όπου το ΑΚΕΛ πρωταγωνίστησε στους αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία, πρόοδο και κοινωνική δικαιοσύνη.

Τιμούμε το παρελθόν και αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για τους χιλιάδες συντρόφους και συντρόφισσές μας που αναμετρήθηκαν -ο καθένας στη δική του εποχή- με δολοφονίες, βασανιστήρια, διώξεις, χαφιεδισμό, φυλακίσεις και παρανομίες. Που στάθηκαν με σθένος απέναντι σε απολύσεις, συκοφαντίες και δυσμενείς διακρίσεις στον στρατό, στην εργασία, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα προτάσσοντας το γενικό καλό και το καλό της πατρίδας μας.

Τιμούμε το παρελθόν και αισθανόμαστε δέος:

• Για τους αγώνες ενάντια στην αποικιοκρατία και την εφαρμογή του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση
• Για την τιτάνια προσπάθεια να ριζώσει η ανεξαρτησία και να αναπτυχθεί το νεοσύστατο κυπριακό δικοινοτικό κράτος ενάντια στις ΝΑΤΟϊκές συνωμοσίες και σχεδιασμούς.
• Για τους αγώνες υπεράσπισης της δημοκρατίας, ενάντια στην ΕΟΚΑ Β’ και το προδοτικό πραξικόπημα.
• Για τους αγώνες προάσπισης της ελευθερίας ενάντια στον Αττίλα και για επίλυση του Κυπριακού.
• Για τους ταξικούς αγώνες με τους οποίους κατακτήσαμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερο επίπεδο ζωής – το οκτάωρο, τις κοινωνικές ασφαλίσεις, την ΑΤΑ, τη βελτίωση των μισθών, την ασφάλεια στους χώρους εργασίας.
• Για τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες ώστε να έχουμε ισχυρό κοινωνικό κράτος και αναπτυγμένο κράτος δικαίου.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για το παρελθόν, όμως το 24ο Συνέδριο γίνεται για το σήμερα και το μέλλον. Το παρελθόν άλλωστε χρησιμεύει για έμπνευση και καθοδήγηση, όχι για νοσταλγία.

Γι’ αυτό κι εγώ, από το βήμα του 24ου Συνεδρίου, αισθάνομαι την υποχρέωση να μιλήσω για το αύριο του Κόμματος και του τόπου μας.

Αποτελεί πεποίθησή μας ότι η Αριστερά, στους ζοφερούς καιρούς της αποπολιτικοποποίησης και του λαϊκισμού, μπορεί να πρωταγωνιστήσει με την ίδια ορμή και τον ίδιο δυναμισμό. Γιατί το ΑΚΕΛ έχει λόγο και ρόλο, με το βλέμμα του πάντοτε στραμμένο στην κοινωνία και στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Είμαστε δύναμη δεμένη με τον λαό, που δρα μέσα στον λαό, που οξυγόνο της είναι η επαφή με τον λαό. Αλλά το πιο σημαντικό, είμαστε δύναμη που έχει την τόλμη να προχωρά σε αλλαγές, να ανανεώνεται διαρκώς, να εξελίσσεται χωρίς να χάνει τον δρόμο και τον προορισμό της. Οργανισμός που δεν εξελίσσεται και δεν εκσυγχρονίζεται είναι καταδικασμένος να μαράνει και τελικά, να σβήσει.

Εμείς, ποτέ δεν φοβηθήκαμε τις αλλαγές. Είναι μέρος της αντίληψής μας. Είναι βασικό στοιχείο του DNA μας. Είναι προϋπόθεση της ιδεολογίας μας. Αν αυτή συνεχώς δεν εμπλουτίζεται και δεν εξελίσσεται μετατρέπεται σε δόγμα που εγκλωβίζει στο παρελθόν, χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και, αναπόφευκτα, οδηγεί σε μαρασμό.

Το ΑΚΕΛ ανοίγει ένα νέο ιστορικό κύκλο και επιλέγει να συνεχίσει να δίνει τις μάχες του εκεί όπου πάλλεται η πραγματική ζωή. Έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για τους πυλώνες διακυβέρνησης της χώρας μας και την καταθέτουμε μέσα από νομοθετικές πρωτοβουλίες, μαζικές και κινηματικές δράσεις.

Στην πολιτική όλα εκπορεύονται από τη φιλοσοφία και την αντίληψη που ο καθένας έχει για την κοινωνία και τη θέση του ανθρώπου σ’ αυτή. Εμείς, επί ένα αιώνα τώρα, αγωνιζόμαστε με τον λαό για τον λαό. Αυτό ακριβώς θα συνεχίσουμε να κάνουμε! Γιατί για εμάς η οικονομία δεν είναι απλώς αριθμοί αλλά το πεδίο όπου με υπευθυνότητα επενδύουμε στην ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία. Η πρότασή μας για τη φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών, για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα, ήταν μια τέτοια μάχη που κρίθηκε «επί του εδάφους» και έδειξε ποιοι είναι με την κοινωνία και ποιοι με τα μεγάλα συμφέροντα. Κι εμείς, όπως πάντα ήμασταν και θα συνεχίσουμε να είμαστε με την κοινωνία!

Όλοι κρινόμαστε από τις πράξεις μας. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κεφαλαιώδους σημασίας κατακτήσεις, όπως ήταν ο Συνεργατισμός. Μια κατάκτηση που συνειδητά χρεοκόπησε η διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ για να αφήσει απεριόριστο χώρο στο τραπεζικό καρτέλ να αυθαιρετεί. Αξίζει από το βήμα του Συνεδρίου να επαναλάβουμε ότι η επανασύσταση του Συνεργατισμού είναι στόχος που αμέριστα αγκαλιάζει και με συνέπεια στηρίζει το ΑΚΕΛ. Και θα τον πετύχουμε! Όχι μόνο γιατί το χρωστούμε στις γενιές που τον έκτισαν, αλλά και γιατί το χρειάζεται η σύγχρονη κυπριακή κοινωνία και οικονομία που συνθλίβονται από την αυθαιρεσία του τραπεζικού ολιγοπωλίου.

Με τους αγώνες και τη δράση τους, με το σοσιαλιστικό όραμά τους οι ΑΚΕΛιστές και οι ΑΚΕΛίστριες ανέδειξαν το Κόμμα μας σε φορέα προόδου, αλλά και σε πλατφόρμα ενότητας, συσπείρωσης και συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου για την επίτευξη στόχων υπέρ της πατρίδας και της κοινωνίας μας. Αυτό που κάναμε διαχρονικά το κάνουμε και τώρα με την πλατιά συμπόρευση που οικοδομούμε με προοδευτικές προσωπικότητες και οργανωμένα σύνολα στο πλαίσιο της Κοινωνικής Συμμαχίας και στη βάση μιας συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας για να αλλάξουμε τα πράγματα στην Κύπρο.

Χαιρετίζω την παρουσία στο Συνέδριο των εκπροσώπων της Κοινωνικής Συμμαχίας και τους διαβεβαιώνω ότι μαζί θα συνεχίσουμε τη μεγάλη προσπάθεια για τη χώρα μας.

Στη σημερινή εποχή, όπου η πολιτική και η οργανωμένη πάλη έχουν απαξιωθεί στις συνειδήσεις πολλών ανθρώπων και τα πιεστικά προβλήματα σπρώχνουν ένα μέρος της κοινωνίας να αναζητεί σωτήρες και από μηχανής Θεούς το ΑΚΕΛ, με το πιστοποιητικό αξιοπιστίας της εκατοντάχρονης ιστορίας του, έχει τη δύναμη, την εμπειρία, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα για να εγγυηθεί το μέλλον του τόπου. Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί σχηματισμοί και κόμματα που δημιουργήθηκαν στη βάση μιας πρόσκαιρης δημοτικότητας προσωπικοτήτων, αλλά τελικά αποδείχθηκαν βραχύβιοι και θνησιγενείς αφού απογοήτευσαν και διέψευσαν προσδοκίες. Κανείς δεν μπορεί να έχει την εγγύηση και την υπευθυνότητα ενός αιώνα ζωής και δράσης που έχει το ΑΚΕΛ.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

«Δύναμη για το μέλλον»! Αυτό είναι το σύνθημα του Συνεδρίου μας. Ένα σύνθημα που συμπυκνώνει και εκφράζει τον κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό και στόχο μας: να συνεχίσουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για διασφάλιση του μέλλοντος της Κύπρου μας και του λαού μας.

Εμείς είμαστε η «Δύναμη για το μέλλον». Και το μέλλον κτίζεται στις αποφάσεις και τα έργα τού σήμερα, του τώρα. Αν δεν δράσουμε σωστά και αποτελεσματικά τώρα, αν δεν δώσουμε τώρα στρατηγικές απαντήσεις στις προκλήσεις και βιώσιμες λύσεις στα προβλήματα, δεν θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε το μέλλον.

Στο κομβικό σημείο που βρισκόμαστε αυτό είναι το στοίχημα: Να διασφαλίσουμε το μέλλον της χώρας μας. Αυτό το οφείλουμε πρωτίστως στις επόμενες γενιές. Ό,τι κτίσαμε και ό,τι δημιουργήσαμε όχι μόνο πρέπει να το διαφυλάξουμε, αλλά πρέπει να δημιουργήσουμε τις προοπτικές για το αύριο. Ένα αύριο το οποίο συνοδεύεται από κρίσιμες προκλήσεις και απειλείται από μεγάλους κινδύνους.

Οι έξι κίνδυνοι

Πρώτος μεγάλος κίνδυνος είναι η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα στο Κυπριακό. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η προσωρινότητα που κυριαρχεί από το 1974 δεν μπορεί να διασφαλίσει μόνιμη ειρήνη και ασφάλεια. Η παράνομη παρουσία του τουρκικού κατοχικού στρατού, η εξελισσόμενη διαδικασία αλλοίωσης της ταυτότητας της τουρκοκυπριακής κοινότητας που στοχευμένα εφαρμόζει η Τουρκία, η συνέχιση του εποικισμού και η μαζική πώληση ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα, είναι μόνο μερικές από τις εξελίξεις που συνιστούν μεγάλη απειλή για το μέλλον μας.

Επιπλέον, η ντε φάκτο κατάσταση αποστερεί από τη χώρα μας ευκαιρίες, δυνατότητες και προοπτικές. Μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε πόσες περισσότερες δυνατότητες θα υπήρχαν σε σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση σε ζητήματα, για παράδειγμα, όπως είναι η ηλεκτρική διασύνδεση, το υδατικό, η ενέργεια, οι επενδύσεις, η ναυτιλία.

Η λύση, λοιπόν, αποτελεί ζωτική ανάγκη για τη διασφάλιση του μέλλοντός μας. Το στάτους κβο και η συνεχής διολίσθηση προς την οριστικοποίηση της διχοτόμησης εξυπηρετεί τον στόχο της Τουρκίας για δύο κράτη. Για να θέτουμε την Τουρκία προ των ευθυνών της και η στάση της να είναι κάτω από συνεχή έλεγχο, επιβάλλεται να αναλαμβάνουμε συνεχείς πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της διάρρηξης του αδιεξόδου που συνεχίζεται από το 2017, όταν κατέρρευσε η διάσκεψη για το Κυπριακό στο Κραν Μοντανά. Με τις πρωτοβουλίες μας θα πρέπει να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε -όσο περνά βέβαια από το δικό μας χέρι - δυναμική λύσης.

Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Ως Κόμμα εδώ και πολύ καιρό το έχουμε απαντήσει. Θα υπενθυμίσω τις βασικές θέσεις μας:

1. Συνεπής και ξεκάθαρη θέση υπέρ της λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως την καθορίζουν τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ και οι σχετικές συγκλίσεις που ακολούθησαν.
2. Συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες, για συζήτηση των ελάχιστων ζητημάτων που δεν έχουν ακόμα συμφωνηθεί.
3. Διαφύλαξη ολόκληρου του διαπραγματευτικού κεκτημένου που διαμορφώθηκε έπειτα από μακρόχρονες διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Πολλά και κρίσιμα κεφάλαια του Κυπριακού είναι συμφωνημένα ή σχεδόν συμφωνημένα. Αυτά που έχουν απομείνει προς συμφωνία είναι λίγα και είναι εφικτή η επίτευξη στρατηγικής συμφωνίας, αν βέβαια υπάρξει η ανάλογη πολιτική βούληση, η οποία ουσιαστικά θα καταστήσει αναπόδραστη τη συνολική διευθέτηση.
4. Επιβάλλεται η διαμόρφωση θετικής ατζέντας για αξιοποίηση εργαλείων και συγκυριών με στόχο τη διάρρηξη του αδιεξόδου και δημιουργία δυναμικής για λύση. Η θετική ατζέντα μπορεί να περιλαμβάνει θέματα όπως είναι η ενέργεια και οι ευρωτουρκικές σχέσεις με δεδομένη την παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ. Για το περιεχόμενο της θετικής ατζέντας το ΑΚΕΛ έχει από καιρό καταθέσει τις προτάσεις του, αλλά δυστυχώς δεν έγινε αποδεκτό να συζητηθούν καν στο πλαίσιο ενός εποικοδομητικού διαλόγου στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου.
5. Περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων μας με τους Τουρκοκύπριους για οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Και προς αυτή την κατεύθυνση η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναπτύξει περισσότερες πρωτοβουλίες, μέτρα και πολιτικές. Το ΑΚΕΛ, το οποίο ιστορικά διαθέτει ισχυρούς δεσμούς με την τουρκοκυπριακή κοινότητα και προώθησε την πολιτική της επαναπροσέγγισης, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες είτε από μόνο του είτε μαζί με τουρκοκυπριακά κόμματα και άλλα οργανωμένα σύνολα για να ανατροφοδοτεί τη θέληση και τον αγώνα για επίτευξη λύσης.

Αναμένουμε από τον Πρόεδρο να αναλάβει πρωτοβουλίες στη βάση μιας συγκεκριμένης θετικής ατζέντας. Αναμένουμε επίσης συνεπή και ξεκάθαρη θέση σχετικά με τις συγκλίσεις. Όπως επίσης αναμένουμε από τον Πρόεδρο να ξεκαθαρίσει τη θέση του σχετικά με το Πλαίσιο Γκουτέρες κι αν είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί τις εκκρεμότητες που απέμειναν και όχι το Πλαίσιο στο σύνολό του. Είναι ισχυρή η πεποίθησή μας ότι ο Πρόεδρος δεν πείθει όταν αφενός αναφέρεται σε συνέχιση των διαπραγματεύσεων από εκεί που έμειναν και αφετέρου αμφισβητεί βασικές πρόνοιες του Πλαισίου που αφορούν την πολιτική ισότητα και το περιουσιακό. Οι αμφισημίες και τα μισόλογα δεν βοηθούν στην πολύ κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται το Κυπριακό με τον κίνδυνο της οριστικοποίησης της διχοτόμησης να μας απειλεί.

Δεύτερος μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα μας είναι η κλιματική κρίση. Το γεγονός και μόνο ότι τα διάφορα επιστημονικά μοντέλα που αφορούν το μέλλον της περιοχής μας σε σχέση με την κλιματική κρίση δείχνουν ότι η Κύπρος κινδυνεύει με απερήμωση, έπρεπε ήδη να μας είχε κινητοποιήσει για να δράσουμε προληπτικά και έγκαιρα. Αυτό δυστυχώς δεν έγινε με αποτέλεσμα να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις. Όπως συμβαίνει τώρα με το υδατικό πρόβλημα, που είναι όσο ποτέ άλλοτε πιεστικό και -όπως φαίνεται- θα γίνει ακόμα πιο πιεστικό. Πανηγυρίζουμε ότι λύσαμε το πρόβλημα επειδή εξασφαλίσαμε, πραγματικά την τελευταία στιγμή, μονάδες αφαλάτωσης από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι μονάδες αφαλάτωσης είναι σημαντικός κρίκος στην εξίσωση του υδατικού προβλήματος όμως δεν μπορούν από μόνες τους να το επιλύσουν. Επιβάλλεται να βελτιώσουμε τις υφιστάμενες υποδομές και να δημιουργήσουμε καινούριες, να υιοθετήσουμε νέες τεχνολογίες και τεχνικές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες, να προχωρήσουμε σε πλήρη αξιοποίηση του ανακτημένου νερού, να προωθήσουμε πολιτικές εξοικονόμησης νερού και να διαμορφώσουμε την απαραίτητη κουλτούρα.

Η κλιματική κρίση επιβάλλεται να τεθεί στο κέντρο της διαμόρφωσης ενός νέου οικονομικού μοντέλου που επιβάλλεται να διαμορφώσουμε. Αυτό πρέπει να στηρίζεται στον σεβασμό του περιβάλλοντος και να προστατεύει τους δημόσιους πόρους και, ασφαλώς, θα πρέπει να έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο, τις ανάγκες του και την ευημερία των πολλών, όχι των λίγων και προνομιούχων.

Σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να καθορίσουμε συνολική στρατηγική για σημαντικούς τομείς της οικονομίας που άμεσα επηρεάζονται από την κλιματική κρίση, όπως είναι ο τουρισμός και η γεωργία, η οποία μαζί με την κτηνοτροφία είναι κρίσιμης σημασίας για την επισιτιστική ασφάλεια του τόπου.

Τρίτος μεγάλος κίνδυνος, που άμεσα σχετίζεται με την περιβαλλοντική κρίση, είναι το θέμα της διαχείρισης αποβλήτων. Ως Κύπρος έχουμε από τα ψηλότερα ποσοστά παραγωγής σκουπιδιών στην Ευρώπη. Αυτό προκαλεί ιδιαίτερη πίεση στο θέμα της διαχείρισης αποβλήτων. Μέχρι τώρα έχουμε αποτύχει στην υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού και ο χωροταξικός σχεδιασμός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Εναντίον της Κύπρου τρέχουν δικαστικές διαδικασίες στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Οι ΟΕΔΑ Πεντακώμου και Κόσιης έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις δυνατότητές τους και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους. Αν δεν καταφέρουμε να διαχειριστούμε ολοκληρωμένα το κεφάλαιο της διαχείρισης των αποβλήτων οι επιπτώσεις θα είναι εφιαλτικές. Η Κύπρος θα μετατραπεί σε έναν τεράστιο σκουπιδότοπο με κάμποσες παράνομες χωματερές που θα είναι εστίες μόλυνσης και καταστροφής του φυσικού μας περιβάλλοντος.

Τέταρτος μεγάλος κίνδυνος είναι η έκθεση της χώρας μας στην ενεργειακή ανασφάλεια και ανεπάρκεια. Εν έτει 2025 κινδυνεύουμε να μείνουμε όχι μόνο χωρίς νερό, αλλά και χωρίς ρεύμα. Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ φέρει βαρύτατες ευθύνες γιατί λόγω σκοπιμοτήτων, ανεπάρκειας και ανικανότητας δεν κατάφερε να χειριστεί το κρίσιμο θέμα της ενέργειας στα δέκα χρόνια που βρισκόταν στην εξουσία. Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί και το ψηλό κόστος ενέργειας, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά τα νοικοκυριά και την οικονομία. Η χώρα μας έχει το δεύτερο ακριβότερο ρεύμα στην ΕΕ σε σχέση με την αγοραστική δύναμη του μισθού και συγκαταλέγεται στα ευρωπαϊκά κράτη με τα ψηλότερα ποσοστά ενεργειακής φτώχειας. Επιπρόσθετα, ως χώρα εκπέμπουμε τις ψηλότερες τιμές ρύπων άνθρακα κατά κεφαλή στην ΕΕ και πληρώνουμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε πρόστιμα τα οποία βγαίνουν από τις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών. Η σημερινή Κυβέρνηση δεν κατάφερε να προχωρήσει ουσιαστικά στο θέμα της ενεργειακής ασφάλειας και επάρκειας, ούτε να αντιμετωπίσει το ψηλό κόστος της ενέργειας. Κάνει πολλές δηλώσεις, αλλά το έργο που έχει να επιδείξει είναι πενιχρό.

Επιβάλλεται η επίσπευση της έλευσης φυσικού αερίου για σκοπούς ηλεκτροπαραγωγής. Χωρίς αυτό δεν θα μειωθεί η τιμή του ρεύματος. Πρέπει με ταχύτητα να ολοκληρωθούν οι υποδομές στο Βασιλικό και ο εκσυγχρονισμός της μονάδας στη Δεκέλεια, η προώθηση της αποθήκευσης, ο εκσυγχρονισμός των δικτύων μεταφοράς. Η προώθηση της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κύπρου πρέπει να γίνει στη βάση μελέτης κόστους – οφέλους. Επιβάλλεται να προωθηθεί η περαιτέρω διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της χώρας μας. Ασφαλώς, ζήτημα πρώτης προτεραιότητας είναι η αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας. Για την επίτευξη αυτού του σημαντικού στόχου καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις, όπως είναι η μόνιμη μείωση του ΦΠΑ στον ηλεκτρισμό, ο τερματισμός της διπλής φορολογίας στα καύσιμα, η διεύρυνση και ο εμπλουτισμός των κρατικών προγραμμάτων για εγκατάσταση οικιακών φωτοβολταϊκών.

Πέμπτος μεγάλος κίνδυνος είναι οι κοινωνικές ανισότητες και τα εκρηκτικά κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα. Η Κύπρος βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ στους βασικούς κοινωνικούς δείχτες. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα τα τελευταία χρόνια. Η οικονομία βελτιώνεται αλλά είναι δεκάδες χιλιάδες οι Κύπριοι που βρίσκονται στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας και αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Ακόμα και η μεσαία τάξη πιέζεται από την ακρίβεια η οποία έχει παγιωθεί και η αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων είναι δυσανάλογα αργή σε σχέση με την αύξηση των τιμών και των αναγκών.

Η απορρύθμιση της εργασίας και ο ακρωτηριασμός του κοινωνικού κράτους, που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια, επιδεινώνουν τα κοινωνικά προβλήματα. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο της προηγούμενης και στο θέμα των εργασιακών σχέσεων. Δεν προχωρά τον κοινωνικό διάλογο για επίλυση ζητημάτων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, όπως είναι η ΑΤΑ και το πέναλτι του 12% στις συντάξεις. Ο δε διαμεσολαβητικός ρόλος της χαρακτηρίζεται από έλλειψη ισορροπίας προς όφελος της εργοδοσίας.

Πολλά νέα ζευγάρια είναι υποχρεωμένα να μένουν με τους γονείς τους αδυνατώντας να τα βγάλουν πέρα και προπαντός να αποκτήσουν στέγη αφού το κόστος της, όπως και των ενοικίων, έχουν εκτοξευτεί στα ύψη.

Σοβαρό πρόβλημα είναι η υπογεννητικότητα το οποίο προκαλείται κυρίως από το κόστος που συνεπάγεται για δημιουργία οικογένειας και από την έλλειψη επαρκών υποδομών και κρατικών πολιτικών.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η Κυβέρνηση αδυνατεί να υλοποιήσει ολοκληρωμένες πολιτικές και αρκείται σε λύσεις υπό τη μορφή παυσίπονου. Αντί να λάβει αποφάσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα, περιορίζεται σε αποσπασματικά και αναποτελεσματικά μέτρα. Γενικά, η στάση της Κυβέρνησης να πανηγυρίζει κάθε τρεις και λίγο για τα αποτελέσματα της οικονομίας ενώ στην κοινωνία υπάρχει δυσπραγία και οικονομική ανασφάλεια, προκαλεί -δικαιολογημένα- αντιδράσεις και οργή, την οποία οι κυβερνώντες, κλεισμένοι στα αποστειρωμένα γραφεία τους, αδυνατούν να αντιληφθούν.

Μιλώντας για τις κοινωνικές ανισότητες και προβλήματα να μου επιτρέψετε να αναφερθώ, έστω επιγραμματικά, σε δύο τομείς εξαιρετικής σημασίας για την ποιότητα ζωής και την προοπτική της κοινωνίας. Αναφέρομαι στην Παιδεία και στο ΓΕΣΥ.

Ενώ η Δημόσια Παιδεία παρέχεται δωρεάν μέχρι και την Τριτοβάθμια, τα κυπριακά νοικοκυριά, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές στατιστικές, ξοδεύουν από τα μεγαλύτερα ποσά στην ΕΕ για να μορφώσουν τα παιδιά τους. Η δημόσια Παιδεία δεν κατάφερε να απαλλαγεί από την παραπαιδεία, η οποία πέρα από το κόστος επιβαρύνει τα παιδιά, αλλά και τις οικογένειές τους με άγχος και κούραση. Επιβάλλεται η προώθηση μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης η οποία να μειώσει τον όγκο της διδακτέας ύλης και να δίνει έμφαση όχι στην αποστήθιση αλλά στη δημοκρατική και κριτική σκέψη.

Το ΓΕΣΥ, στα έξι χρόνια της εφαρμογής του έχει αποδείξει ότι όντως είναι μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του λαού μας για την οποία το ΑΚΕΛ έβαλε πλάτη για την προώθηση και υλοποίησή της. Κι εδώ όμως επιβάλλονται αποφάσεις για την προστασία του Συστήματος, για την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων και των προβλημάτων που παρατηρούνται, καθώς και για την παραπέρα ανάπτυξή του. Καθοριστικής σημασίας είναι η στήριξη και η ανάπτυξη των δημόσιων νοσηλευτηρίων, που πρέπει να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του συστήματος. Μας ανησυχεί πάρα πολύ το γεγονός ότι ξένο ιδιωτικό Fund προβαίνει σε επιθετικές αγορές νοσηλευτηρίων με ορατό τον κίνδυνο τη δημιουργία ολιγοπωλίου το οποίο θα ελέγχει το ΓΕΣΥ. Σε μια τέτοια απευκταία εξέλιξη θύμα θα είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας η οποία, μη έχοντας τις οικονομικές δυνατότητες, δεν θα έχει πρόσβαση σε ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτό τον μεγάλο κίνδυνο εδώ και καιρό τον επισημάναμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με δύο επιστολές οι οποίες όμως έμειναν χωρίς καμία απάντηση. Η Κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν αντιδρά και δεν δείχνει να ανησυχεί. Οφείλει όμως να παρέμβει τώρα πριν να είναι αργά. Αν τελικά το ΓΕΣΥ πέσει στα νύχια ενός κερδοσκοπικού ταμείου αυτή θα φέρει ακεραία την ευθύνη και θα είναι υπόλογη έναντι της κοινωνίας.

Έκτος μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα μας είναι η ανεξέλεγκτη πώληση ακινήτων σε υπηκόους τρίτων χωρών. Αν δεν πάρουμε αποτελεσματικά μέτρα τώρα, κάποια στιγμή θα ανακαλύψουμε ότι η χώρα μας δεν μας ανήκει. Αυτό δεν είναι κινδυνολογία. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πολύ μεγαλύτερη έκταση και πληθυσμό από την Κύπρο λαμβάνουν μέτρα για έλεγχο της αγοράς ακινήτων από ξένους προκειμένου -παράλληλα- να συγκρατήσουν τις τιμές τους. Εμείς εδώ στην Κύπρο όχι μόνο προσπερνούμε το πρόβλημα, αλλά διευκολύνουμε κιόλας την αγορά με προγράμματα χρυσής βίζας και με άλλες διαδικασίες. Τίθενται επίσης ζητήματα εθνικής ασφάλειας αφού δεν υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας για το ιδιοκτησιακό καθεστώς γύρω από νευραλγικής σημασίας υποδομές.

Εσχάτως, βλέπουμε να εξελίσσονται φαινόμενα δημιουργίας κλειστών περιοχών (γκέτο) από υπηκόους του Ισραήλ με δημιουργία σιωνιστικών σχολείων και συναγωγών, με σαρωτικές εξαγορές σημαντικών οικονομικών μονάδων και μεγάλων εκτάσεων γης, την ώρα που σοβαρές εφημερίδες στο Ισραήλ μιλούν για στοχευμένη πολιτική επέκτασης της χώρας στην Κύπρο. Δεν το λέμε αυτό από ξενοφοβία ούτε από αντισημιτισμό. Άλλωστε, το ΑΚΕΛ που πρόσφερε μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια σε πολλούς Εβραίους που έφτασαν στην Κύπρο μετά το Β’ ΠΠ και κρατούνταν σε στρατόπεδα από τους Βρετανούς, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κάτι τέτοιο.

Δεν μπορούμε όμως να μην λαμβάνουμε υπόψη ότι ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων άρχισε με τη μαζική αγορά παλαιστινιακής γης από Ισραηλινούς, για να ακολουθήσει μετά η πλήρης κατάληψη της Παλαιστίνης από το κράτος του Ισραήλ. Δεν μπορούμε να μην λαμβάνουμε υπόψη με ποιο τρόπο σκέφτεται και δρα η καθεστηκυία τάξη στο Ισραήλ. Είναι ευθύνη της Κυβέρνησης να προστατέψει τη γη μας. Είναι ευθύνη της Κυβέρνησης να διασφαλίσει ότι η Κύπρος θα συνεχίσει να ανήκει και να ελέγχεται από τους Κυπρίους στο διηνεκές και, δυστυχώς, δεν βλέπουμε να το κάνει.

Το ΑΚΕΛ είναι η μόνη δύναμη που τόλμησε να ανοίξει τη δημόσια και κοινοβουλευτική συζήτηση για το θέμα και ήδη προχωρούμε σε σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών για να μπει φρένο σε αυτό το φαινόμενο και όλοι θα κριθούν από την στάση τους.

Μιλώντας για την κυβέρνηση, σημειώνουμε ότι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της είναι το γεγονός ότι εξαγγέλλει πολλά χωρίς να ακολουθεί η υλοποίηση τους. Ένα απτό παράδειγμα είναι οι διακηρύξεις για την πάταξη της διαφθοράς και την κάθαρση για όλα τα σκάνδαλα που μας απασχόλησαν τα προηγούμενα χρόνια, ειδικά την περίοδο του ΔΗΣΥ στην εξουσία. «θα γίνουμε χώρα-πρότυπο για την πάταξη της διαφθοράς» υποσχέθηκε ο Πρόεδρος. Στην πράξη, η Αρχή κατά της διαφθοράς παραμένει ξεδοντιασμένη, η ατιμωρησία έγινε συνήθεια, η υπόσχεση για ποινικούς ανακριτές για τα σκάνδαλα που διέσυραν την Κύπρο στο εξωτερικό έμεινε στα χαρτιά.

«Κανείς να μην μπορεί να σε αγνοήσει»

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Για όλα τα ζητήματα που έχουν αναφερθεί, το ΑΚΕΛ κατέβηκε στους δρόμους σε κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, οργάνωσε πολύμηνες εκστρατείες, είχε συναντήσεις με κυβερνητικά και κρατικά στελέχη και υπηρεσίες, κατάθεσε προτάσεις νόμου στη Βουλή, επέδωσε υπομνήματα και πρότεινε λύσεις τόσο για τη βραχυπρόθεσμη κάλυψη των αναγκών όσο και για τη μακροπρόθεσμη επίλυση των προβλημάτων.

Το ΑΚΕΛ ασκεί κριτική, καταγγέλλει κακές πρακτικές και απορρίπτει πολιτικές ή και συμπεριφορές της Κυβέρνησης με τις οποίες διαφωνεί. Δεν μένει όμως μόνο στην απόρριψη και την καταγγελία. Το ΑΚΕΛ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας και καταγγελίας. Είναι κόμμα διεκδίκησης και πρότασης. Για αυτό και αντιπροτείνει λύσεις τεκμηριωμένες και υλοποιήσιμες. Έτσι αντιλαμβάνεται τον ρόλο του το ΑΚΕΛ ως η βασική και η ισχυρότερη δύναμη αντιπολίτευσης υποχρεώνοντας την Κυβέρνηση να υπαναχωρεί από αποφάσεις της ή να λαμβάνει αποφάσεις που προηγουμένως δεν ήθελε να λάβει. Αυτό σημαίνει να είσαι δυνατός, να έχεις συγκροτημένη πολιτική και να χαίρεις πολιτικής εκτίμησης με αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να σε αγνοήσει.

Σ’ αυτό το σημείο επιτρέψετέ μου να αναφερθώ σε ένα γενικότερο ζήτημα που αφορά στον ρόλο της αντιπολίτευσης σε ένα ευνομούμενο σύγχρονο κράτος στο οποίο οι ρόλοι είναι διακριτοί και δεδομένοι. Η αντιπολίτευση επιβάλλεται να εντοπίζει και να ψέγει τα -κατά την άποψή της- κακώς έχοντα. Η αντιπολίτευση εκ του ρόλου της έχει το καθήκον να στέκει απέναντι από κυβερνητικές αποφάσεις και πολιτικές όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως αποτέλεσμα διαφορετικών αντιλήψεων και προτεραιοτήτων. Εμείς, δεν υποστηρίξαμε την υποψηφιότητα του κ. Χριστοδουλίδη, γιατί διαφωνούσαμε κάθετα με τη συνέχιση της προηγούμενης διακυβέρνησης του Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Και η παρούσα Κυβέρνηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης. Άλλωστε, με κάθε ευκαιρία το δηλώνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ο ίδιος ο Πρόεδρος. Πολλά στελέχη της Κυβέρνησης ήταν στελέχη του ΔΗΣΥ. Επομένως, η πολιτική συγγένεια μεταξύ της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης είναι δεδομένη.

Εμείς δεν είμαστε από αυτούς που δηλώναμε ότι αν δεν υπήρχε η υποψηφιότητα του κ. Χριστοδουλίδη θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Εμείς επιδιώξαμε πραγματική αλλαγή κι όχι ανακύκλωση η οποία τελικά έγινε με την εκλογή του κ. Χριστοδουλίδη. Εξ’ αντικειμένου, λοιπόν, βρισκόμαστε απέναντι από την Κυβέρνηση! Διαφωνούμε σε βασικά ζητήματα πολιτικής. Έχουμε άλλη, διαφορετική αντίληψη για τη διακυβέρνηση εκκινώντας από την κοινωνική ευαισθησία, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, τη διαβούλευση, την αξιοκρατία που δεν χαρακτηρίζουν την παρούσα διακυβέρνηση.

Έχουμε διαφορετική αντίληψη από την Κυβέρνηση για την εξωτερική πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θέλουμε μια εξωτερική πολιτική πολυδιάστατη που να μην προσδένει τη χώρα μας στο άρμα ξένων δυνάμεων και να μην την εκθέτει σε κινδύνους, αλλά να στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο και να υπηρετεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της χώρας μας. Η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να θυσιάζεται στον βωμό επικοινωνιακών αναγκών και δεν πρέπει να εργαλειοποιείται για σκοπούς εσωτερικής κατανάλωσης. Και, δυστυχώς, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που το κάνει αυτό η Κυβέρνηση.

Η προσπάθεια από μέρους της Κυβέρνησης να αποδώσει προεκλογικά κίνητρα στην κριτική και στις προτάσεις μας αποτελεί προσπάθεια δαιμονοποίησης της διαφορετικής άποψης, εκφράζει έλλειψη ανοχής στην αντίθετη άποψη και άρνηση διαβούλευσης, καθώς επίσης και αδυναμία κατανόησης του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι σύγχρονες δημοκρατίες. Είναι φανερό ότι επιδίωξη της Κυβέρνησης είναι δια της σιωπής να αποσπάσει συναίνεση. Όσοι σιωπούν και όσοι βολεύονται, όμως, είναι συνένοχοι των όποιων κυβερνητικών πολιτικών. Εμείς δεν μάθαμε να σιωπούμε. Μάθαμε να ορθώνουμε το ανάστημα και να βγαίνουμε μπροστά. Για τους εργαζόμενους, για την κοινωνία, για την Κύπρο μας.

Ασφαλώς, εμείς δεν θεωρούμε ότι εξαντλούμε τον ρόλο μας μόνο ως δύναμη αντιπολίτευσης. Το ΑΚΕΛ είναι και κόμμα εξουσίας γι’ αυτό και εργάζεται για να οικοδομήσει το μεγάλο προοδευτικό μέτωπο που θα φέρει την πραγματική αλλαγή στον τόπο. Η δράση που αναπτύσσουμε εντός και εκτός Βουλής, η ενίσχυση των σχέσεων μας με την κοινωνία με εξορμήσεις σε τόπους κατοικίας και εργασίας, η αναβαθμισμένη ανάπτυξη κοινής προσπάθειας με προοδευτικές δυνάμεις και προσωπικότητες στο πλαίσιο της Κοινωνικής Συμμαχίας, είναι δεδομένα που κτίζουν το κεφάλαιο της αλλαγής. Την έχει ανάγκη ο τόπος, εμείς θα την φέρουμε μαζί με όλους όσοι επιδιώκουν μια άλλη πορεία.

Μια άλλη διακυβέρνηση, που θα κτίσει ένα ισχυρό και βιώσιμο οικονομικό μοντέλο το οποίο να παράγει ευημερία για όλους και πρωτίστως για όσους κινούν την οικονομία: τον κόσμο της εργασίας.

Μια άλλη διακυβέρνηση, με διαφορετικές προτεραιότητες -κοινωνικές και ανθρωποκεντρικές. Και προπαντός, μια άλλη κουλτούρα διακυβέρνησης, με σεμνότητα και σύνεση, με χρηστή διοίκηση και δεοντολογία, με ενσυναίσθηση και κοινωνική ευαισθησία, όπου τα πρόσωπα που θα κυβερνούν θα είναι πρώτα από όλα αυστηρά και απαιτητικά με τους εαυτούς τους.

Η Ευρώπη και ο κόσμος

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Σε κάθε Συνέδριο του Κόμματος καθορίζουμε τη στρατηγική μας για την επόμενη πενταετία και αυτό προϋποθέτει μια αντικειμενική αποτύπωση της πραγματικότητας που ζούμε όχι μόνο στη χώρα μας και την Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Η πραγματικότητα είναι ότι στον σημερινό κόσμο βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά μας αυτό που πρόβλεψε ο Μαρξ πριν από περισσότερα από 150 χρόνια: ότι στην προσπάθειά του να αναπτυχθεί ο καπιταλισμός καταστρέφει τις δύο πηγές του πλούτου: τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Ζούμε στην εποχή που η καταστροφή του περιβάλλοντος έχει λάβει τέτοιες κολοσσιαίες διαστάσεις σε σημείο που απειλεί κι αυτή ακόμα τη ζωή στον πλανήτη. Δυστυχώς, παρά τις διακηρύξεις, παρά τα διάφορα σύμφωνα που υπογράφονται και τους στόχους που τέθηκαν σε διεθνείς και παγκόσμιες διασκέψεις, η καταστροφή του περιβάλλοντος συνεχίζεται. Εμπόδιο αποτελεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα με τις ενδογενείς αντιθέσεις και τα μεγάλα συμφέροντα που καθορίζουν πολιτικές, οι οποίες αποσκοπούν στη μεγέθυνση των κερδών ανεξαρτήτως κόστους.

Το περιβάλλον καταστρέφεται και από τους πολέμους και τις συγκρούσεις που μαίνονται σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας. Εκατόμβες είναι τα θύματα των πολέμων και των συγκρούσεων. Ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται από έξαρση των ανταγωνισμών, από αναδιατάξεις ισχύος και νέων συμμαχιών. Για πρώτη φορά μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης αμφισβητείται τόσο έντονα η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ και για αυτό καθίστανται πιο επιθετικές, βάζοντας το παγκόσμιο πολιτικό, οικονομικό και εμπορικό σκηνικό σε αχαρτογράφητα νερά. Το εξεζητημένο ύφος του σημερινού Αμερικανού προέδρου δεν αποτελεί ποιοτική αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ. Η διακυβέρνηση Τραμπ δεν τερματίζει την επιθετικότητα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ -όπως υποσχόταν- αλλά την αναπροσαρμόζει θέτοντας ως πρώτη απειλή για τα συμφέροντά τους την Κίνα.

Χαρακτηριστικό του σημερινού κόσμου είναι επίσης οι τεράστιες ανισότητες που υπάρχουν εντός των κοινωνιών -απίστευτη συσσώρευση πλούτου σε χέρια λίγων από τη μια και απύθμενη φτώχεια και ανέχεια για τους πολλούς από την άλλη. Ανισότητες και ανισομετρίες υπάρχουν και μεταξύ κρατών και περιφερειών του πλανήτη που γιγαντώνονται εκρηκτικά.

Πάνω σε αυτά ορθώνονται πλέον δύο, υπαρξιακές για την ανθρωπότητα, απειλές που νομίζαμε ότι ο σύγχρονος κόσμος είχε αφήσει οριστικά πίσω του: η απειλή για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και ο φασισμός. Για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι τόσο ορατός ο κίνδυνος ενός νέου παγκοσμίου πολέμου και την ίδια ώρα, η ακροδεξιά αναρριχάται στην κυβέρνηση ολοένα σε περισσότερες χώρες στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Ιδιαίτερα για το ζήτημα του πολέμου, η λέξη ανησυχία δεν μπορεί να περιγράψει το βάθος και το εύρος των κινδύνων που εμπερικλείονται στην πρωτόγνωρη στρατιωτικοποίηση του πλανήτη αλλά και στις πρόσφατες αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για στροφή στην οικονομία πολέμου. Αποφάσεις που στην ουσία αποτελούν προετοιμασία πολέμου με τη Ρωσία. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε ότι ένας τέτοιος πόλεμος θα είναι το τέλος της ανθρωπότητας όπως την γνωρίζουμε, αφού θα καταλήξει να είναι πυρηνικός.

Δεν χρειάζεται επίσης να εξηγήσουμε ότι είναι οι λαοί που θα πληρώσουν τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών με ένα νέο πισωγύρισμα στο βιοτικό τους επίπεδο. Όπως επίσης είναι οι λαοί που θα πληρώσουν και πάλι, με ζωές και αίμα, τον εφιάλτη του πολέμου. Απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους, το ΑΚΕΛ επιλέγει το στρατόπεδο της ειρήνης, του διαλόγου, της διπλωματίας, του διεθνούς δικαίου, της διεθνούς συνεργασίας και αλληλεγγύης. Αυτό επιτάσσουν όχι μόνο οι ηθικές και νομικές αρχές, αλλά και η ίδια η ανάγκη επιβίωσης της ανθρωπότητας.

Αυτή είναι η απαίτησή μας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία όχι μόνο δεν αντιστέκεται στην ολέθρια πορεία των πραγμάτων αλλά συμμετέχει και ενίοτε πρωτοστατεί σε αυτή. Είναι πάνω στα κοινωνικά ερείπια που αφήνουν πίσω τους οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζει η ΕΕ που ανατροφοδοτείται και ενισχύεται η ακροδεξιά και ο φασισμός του 21ου αιώνα στην ήπειρό μας. Είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις στην ΕΕ -που αυτοαποκαλούνται μάλιστα ως οι πλέον ευρωπαϊκές- που ανήκουν στη Δεξιά και το ΕΛΚ αυτές που συνεργάζονται ανοικτά με την ακροδεξιά, ανοίγοντάς της τον δρόμο της κανονικοποίησης και της εδραίωσης.

Βέβαια, ας υπομνήσουμε ξανά και με αυτή την ευκαιρία ότι, η δική μας κριτική στην ΕΕ δεν έχει σχέση με τον ευρωσκεπτικισμό που είναι άλλωστε ένα δεξιό ιδεολογικό ρεύμα. Από το 1995 και μετά για το ΑΚΕΛ δεν υπάρχει δίλημμα «εντός ή εκτός Ευρώπης». Είναι εντός της Ευρώπης που διεκδικούμε για την Κύπρο και τον λαό μας. Ούτε βέβαια, οι απαντήσεις στα σημερινά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρούν στο ψευδοδίλημμα «λιγότερη ή περισσότερη Ευρώπη». Γιατί το κρίσιμο ερώτημα είναι ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ. Ποια Ευρώπη θέλουμε, ποια Ευρώπη χρειάζονται οι λαοί της ηπείρου μας. Και αυτό που χρειάζονται είναι μια θεμελιακά διαφορετική Ευρώπη. Ειρηνική, κοινωνικά δίκαιη, δημοκρατική, οικολογική και αλληλέγγυα.

Μια Ευρώπη που να φροντίζει για όλα τα κράτη της και όχι μόνο για τα ισχυρά.

Μια Ευρώπη που να σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και όχι να το εφαρμόζει επιλεκτικά ή, ακόμα, χειρότερα, να το παραβιάζει με νομικίστικα προσχήματα.

Μια Ευρώπη που να ανήκει και να υπηρετεί τους λαούς της.

Αυτή είναι η Ευρώπη για την οποία αγωνιζόμαστε μαζί με τις δυνάμεις της Αριστεράς σε όλη την ήπειρό μας.

«Επειδή έχουμε την ιδεολογία μας»

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Δεν είναι μυστικό ότι στη σημερινή Ευρώπη και στον σημερινό κόσμο υφίστανται τεράστιες δυσκολίες και αντιξοότητες για την Αριστερά, τις πολιτικές και τις ιδέες της. Ο καπιταλισμός κυριαρχεί όχι μόνο ως οικονομικό σύστημα αλλά και στο επίπεδο της συνείδησης και της ιδεολογίας. Τα αντιδραστικά ιδεολογήματα του ρατσισμού, του φασισμού, του ατομικισμού, του λαϊκισμού, η απαξίωση των μαζικών συλλογικών αγώνων και της πολιτικής σκέψης πλήττουν πρώτα και κύρια την Αριστερά. Τέτοια φαινόμενα αναπτύσσονται και στην Κύπρο και αναπόφευκτα επηρεάζουν την πολιτική και εκλογική συμπεριφορά της κοινωνίας. Η απάντηση της Αριστεράς δεν είναι η σύμπλευσή της με αυτά τα φαινόμενα. Μια τέτοια προσέγγιση θα καταργούσε την Αριστερά, τις ιδέες, τις αξίες, τα ιδανικά που πρεσβεύει. Θα καταργούσε την ίδια την ιδεολογία της, αλλά και τον λόγο ύπαρξής της.

Εμείς στο ΑΚΕΛ, δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο. Η ιδεολογία μας όχι μόνο δεν μας περιχαρακώνει, αλλά μάς πλαταίνει την σκέψη και τα πεδία δράσης. Όχι μόνο δεν μας κρατά στάσιμους, αλλά αντίθετα, μας ωθεί -και μας επιβάλλει, θα έλεγα- να ανανεωνόμαστε συνεχώς. Σε πρόσωπα, σε πρακτικές, σε αντιλήψεις, σε τρόπους και σε εργαλεία δουλειάς. Για να συγχρονιζόμαστε διαρκώς με την εποχή μας, με την κοινωνία μας και ιδιαίτερα με τους νέους και τις νέες του τόπου μας.

Το Κόμμα μας -όσο κι αν αυτό ενοχλεί τα κατεστημένα της χώρας- είναι και παραμένει πρωταγωνιστική πολιτική δύναμη στον τόπο μας, με ισχυρή παρουσία στην κοινωνία και τις τοπικές κοινωνίες, στα κινήματα και τον συνδικαλισμό, στους πολιτειακούς θεσμούς και ταυτόχρονα, είναι ένα κόμμα που χαίρει εκτίμησης στην Ευρώπη και στον κόσμο. Και αυτό συμβαίνει, όχι «ΠΑΡΑ το ότι έχουμε την ιδεολογία μας», αλλά «ΕΠΕΙΔΗ έχουμε την ιδεολογία μας». Επειδή ακριβώς είμαστε Κόμμα αρχών, Κόμμα οράματος. Κόμμα με στόχους για το αύριο και διεκδικήσεις για το σήμερα, για το τώρα, για την καθημερινότητα των εργαζομένων, των νέων ανθρώπων, του λαού. Κόμμα με ταυτότητα και αρχές, αλλά ταυτόχρονα, κόμμα ανοικτό στην κοινωνία που μπορεί να την αγκαλιάζει ευρύτερα και να εκφράζει την πρόοδο κάθε ιστορικής περιόδου. Έτσι εδραιώθηκε και έγινε ισχυρό το ΑΚΕΛ και η Αριστερά στον τόπο μας. Κι έτσι θα συνεχίσουμε. Έτσι θα συνεχίσει το ΑΚΕΛ, συνεπές με την ιστορία του και την πολιτική προσέγγιση της εξωστρέφειας και της ανοιχτοσύνης. Είμαστε Κόμμα για την κοινωνία και όχι Κόμμα για τον εαυτό του.

Είμαστε Κόμμα ανανεωμένο, μαχητικό και ισχυρό.

Είμαστε Δύναμη για την Κύπρο και τον λαό. Δύναμη για τους πολλούς.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Το 24ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ ανοίγει σήμερα τον δεύτερο αιώνα ζωής και δράσης της Αριστεράς της Κύπρου. Με ένα ηχηρό μήνυμα: Είμαστε εδώ! Έτοιμοι για τις μάχες που έρχονται. Με αισιοδοξία, με ενότητα, με αποφασιστικότητα. Με την ορμή της Ιστορίας μας και με το βλέμμα στο μέλλον.

Είμαστε δύναμη κι αυτή τη δύναμη την αξιοποιούμε για το μέλλον μας. Το μέλλον του λαού μας. Το μέλλον των παιδιών μας!

Συνεχίζουμε με πίστη στη δύναμή μας και αυτοπεποίθηση στη δράση μας.

Πάμε μπροστά! Πάμε δυνατά! Για το μέλλον που μας αξίζει!».