Αντάλλαξαν βολές Χαραλαμπίδου-Σούπερμαν για την ευθανασία-Πυρά για την ανακουφιστική φροντίδα

Τα ξίφη τους διασταύρωσαν Ειρήνη Χαραλαμπίδου και Ρίτα Θεοδώρου Σούπερμαν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ευθανασία, με την πρώτη να αναφέρει πως δεν θα επιτρέψει σε κανένα να γίνει έριδα πολιτικής η πρόταση νόμου, ωστόσο η ίδια έκανε αναφορά στο γεγονός ότι η Κυβέρνηση Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ, για δέκα χρόνια δεν είχε καταθέσει νομοσχέδιο για την ανακουφιστική φροντίδα.

Το θέμα της ευθανασίας είχε τεθεί στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την πρόεδρο και βουλεύτρια του ΑΚΕΛ, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, η οποία είναι και η εισηγήτρια της πρότασης νόμου, επεσήμανε πως είναι ένα δύσκολο θέμα. Αναφερόμενη στην αντιπαράθεση που προηγήθηκε, με τον εκπρόσωπο τύπου του Δημοκρατικού Συναγερμού, Ονούφριο Κουλλά, η κα. Χαραλαμπίδου υπέδειξε ότι «η πρόταση νόμου στην Ολομέλεια κατατέθηκε από μένα, με τη δική μου υπογραφή και όχι από το ΑΚΕΛ. Οι υπηρεσίες της Βουλής δεν έκαναν διορθώσεις, με αποτέλεσμα να κατατεθεί λάθος. Είναι απαράδεκτο το λάθος και ένιωσα την ανάγκη να το διορθώσω».

Στη συνέχεια, η κα. Χαραλαμπίδου επεσήμανε πως «δεν θα επιτρέψω όσον αφορά εμένα την ίδια προσωπικά, η πρόταση να γίνει έριδα πολιτικής αντιπαράθεσης, με παραπληροφόρηση, όπως ήταν το ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, του σύμφωνου συμβίωσης και της καύσης νεκρών. Δεν θα το επιτρέψω αυτό».

Από πλευράς της, η βουλεύτρια του Δημοκρατικού Συναγερμού, Ρίτα Θεοδώρου-Σούπερμαν επεσήμανε πως ο ΔΗΣΥ είναι εναντίον και με διάφορα επιχειρήματα, επεσήμανε πως πρέπει πρώτα να προηγηθεί η συζήτηση για την ανακουφιστική φροντίδα και στη συνέχεια να ανοίξει η συζήτηση για την ευθανασία. «Αυτός ο προβληματισμός είχε τεθεί και σε προηγούμενες συζητήσεις και πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη. Ένας άνθρωπος για να φτάσει στο σημείο να θέλει να πεθάνει, σημαίνει είναι σε αρκετό πόνο τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το ερώτημα είναι αν του παρασχέθηκε στο έπακρο οι διαδικασίες για ανακουφιστική φροντίδα. Η απάντηση είναι όχι. Δεν έχουμε ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ανακουφιστική φροντίδα. Ως κράτος πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό το ζήτημα. Είναι απαραίτητο αυτό, πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση. Πρέπει να δώσουμε αξία στη ζωή και όχι να τους ωθούμε προς τον τερματισμό της ζωής».

Η κα. Σούπερμαν σημείωσε, δε, ότι «δεν έχουμε ολοκληρώσει τις διαδικασίες για τη διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής. Διερωτόμαστε κατά πόσο πρέπει να συζητείται αυτή η πρόταση νόμου, από τη στιγμή που το ΓεΣΥ δεν βρίσκεται στην καλύτερή του φάση. Χρήζει εξαντλητικής διαβούλευσης το θέμα. Το ζήτημα έπρεπε να το δει η Κυβέρνηση και όχι μία πρόταση νόμου. Η πρόταση νόμου όπως διαμορφώθηκε ενδεχομένως να δημιουργήσει στίγμα για άτομα που διαγνωστούν με μη αναστρέψιμες παθήσεις. Τι γίνεται όταν κάποιος υπογράψει και στο τέλος μετανιώσει; Πρέπει να συζητήσουμε τις προτάσεις, όπως διαμορφώθηκαν σε άλλες χώρες. Υπάρχουν διάφορα παραδείγματα και πρέπει να μελετηθούν, ώστε να υπάρχουν περιθώρια διεύρυνσης».

Η τοποθέτηση της κας Σούπερμαν δεν άρεσε στην πρόεδρος της Επιτροπής, η οποία πήρε εκ νέου το λόγο και αναφερόμενη στη βουλεύτρια του ΔΗΣΥ, σημείωσε πως «έχετε ξεφύγει από την πρόταση νόμου. Δεν τοποθετήθηκα επί της πρότασης, που δεν περιέχει ανήλικους. Σκεφτείτε τις αντιδράσεις του κόμματός σας. Δεν μπορούμε να σταματούμε ένα νόμο, με το φόβο ότι είναι εφαλτήριο για κάτι άλλο. Η συμμετοχή του ιατρικού κόσμου δεν είναι υποχρεωτική. Για την ανακουφιστική φροντίδα, το κόμμα σας είχε δέκα χρόνια να φέρει νομοσχέδιο για ανακουφιστική φροντίδα, όμως δεν το έκανε».

Η κα. Σούπερμαν, απαντώντας στην κα. Χαραλαμπίδου, υπέδειξε πως «αυτό που είπα είναι ότι αφήνει ανοιχτά διάφορα περιστατικά. Για το σχόλιο για την ανακουφιστική φροντίδα, εσείς έχετε πει ότι δεν θέλετε αυτό το θέμα να τεθεί ως προεκλογικό και να αναφέρουμε τι έκανε ο κάθε ένας».

Πάντως, υπέρ της άποψης ότι πρέπει να προχωρήσει ο διάλογος για την ανακουφιστική φροντίδα και στη συνέχεια να προωθηθεί το θέμα της ευθανασίας τάχθηκε και ο βουλευτής του ΔΗΚΟ, Χρίστος Σενέκκης.

Συγκεκριμένα, στην τοποθέτησή του, ο κ. Σενέκκης σημείωσε πως «εμείς εκφράζουμε κατανόηση για την πρωτοβουλία, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόθεση είναι να δημιουργηθεί ένα εργαλείο, που μπορεί να γίνει χρήση σε συγκεκριμένη επιλογή και αν ψηφιστεί να μην γίνει χρήση. Όμως, να πω ότι η Γαλλία είναι η όγδοη χώρα από τις 27. Είναι η εξαίρεση που έχει νομοθετήσει αυτό το ζήτημα. Δεν μπορούμε να αγνοούμε τα σημειώματα των εμπλεκομένων. Εμείς ως ΔΗΚΟ περιμένουμε μία τέτοια πρωτοβουλία να προκύψει από μία ενδελεχή διαβούλευση, επειδή προφανώς δεν έχουμε τα εφόδια εμείς, από την ιατρική κοινότητα, αλλά και από την ιατρική ενότητα που πρέπει να καταδείξει το πλαίσιο για την ανθρώπινη ζωή. Δεν μπορεί να μην συμμετέχει και το κίνημα ασθενών, από ανθρώπους που είναι οι αυριανοί που θα χρησιμοποιήσουν το εργαλείο».

Αντίθετη είναι η άποψη της ανεξάρτητης βουλεύτριας, Αλεξάνδρας Ατταλίδου, η οποία σημείωσε πως «στις 11/10/2021 έγραψα επιστολή στην πρόεδρο και συνυπόγραψε να το συζητήσουμε δεν ήταν από βιωματική εμπειρία, αλλά από παρακολούθηση επιστημονικών δεδομένων. Δεν ήξερα ότι θα ήμουν κάποτε κι εγώ ανάμεσα στο ερώτημα, ζωή ή θάνατος».

Η κα. Ατταλίδου, συνεχίζοντας, υπέδειξε πως «είναι αμφιλεγόμενο θέμα. Ευχή του κάθε ατόμου είναι να πεθάνει ειρηνικά. Βασικό θεμέλιο σε μία φιλελεύθερη κοινωνία είναι η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής και δεν μπορεί κανείς να υποβάλει σε κάποιο πώς θα ζει. Για ποιο λόγο πρέπει να συμβαίνει το αντίθετο; Συμφωνώ με όσα είπε η πρόεδρος. Αυτό το κράτος, μέχρι σήμερα, σε όλα τα έτη λειτουργίας του, δεν φρόντισε να υπάρχει ανακουφιστική φροντίδα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο, όμως αυτό το κράτος πρέπει να υποβάλλει στους ασθενείς να πονούν».