Στρεβλώσεις κρυμμένες στο μανδύα των κανονισμών γίνονται νομιμότητα και η αξιοπρέπεια τιμωρία

«Δεν είναι θέμα νόμων και κανονισμών. Είναι θέμα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οι γονείς πρέπει να επικεντρώνονται στην υγεία του παιδιού τους και να μην τιμωρούνται επιπλέον. Αυτή τη στιγμή, οι ενέργειες του κράτους ισοδυναμούν με τιμωρία». Αυτά αναφέρονται, μεταξύ άλλων,σε πρόσφατη ανακοίνωση από τους Μικρούς Ήρωες με αφορμή την αποκοπή ανεργιακού επιδόματος από γονείς που βρίσκονται στο εξωτερικό για τις θεραπείες των παιδιών τους. Και κάπου εδώ, το όποιο ίχνος ανθρωπιάς, ευαισθησίας και ενσυναίσθησης απέμεινε στους πολίτες αυτού του τόπου, εκρήγνυνται και μετατρέπονται σε θυμό.

Αν λοιπόν η δικαιολογία της αποκοπής των επιδομάτων είναι οι κανονισμοί και η νομοθεσία, τότε σίγουρα κάτι πηγαίνει στραβά. Γιατί, αν κάτι είναι νόμος σε αυτό τον τόπο, είναι ότι οι κανονισμοί και οι θεσπισμένες νομοθεσίες δεν τηρούνται ή, όταν τηρούνται, αφορούν τους λίγους. Εκείνους που ταλαιπωρούνται, εκείνους που περιμένουν από το Κράτος να λειτουργήσει σαν όαση στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Αντί αυτού, κόβουν τα επιδόματα, τους βάζουν φυλακή για πενταροδεκάρες, αφήνουν παιδιά να εξαθλιώνονται και να κακοποιούνται, να ζουν σε φάρμες, να τρώνε περιττώματα και μετά να ψάχνουν, μέσω διοικητικών ερευνών, το λάθος... μέχρι το επόμενο.

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, με αρχές, δομή και υπόσταση, οι εθελοντικές οργανώσεις έρχονται ως μια επιπλέον ώθηση και δεν αποτελούν το βασικό στήριγμα των οικογενειών που βιώνουν δυσκολίες. Ο REPORTER, σε προηγούμενο δημοσίευμα, φιλοξένησε δηλώσεις της Προέδρου του Ιδρύματος «Μικροί Ήρωες», η οποία εξήγησε πως «οι γονείς αυτοί αναγκάζονται να σταματήσουν να εργάζονται για να βρίσκονται δίπλα στα παιδιά τους. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις, επειδή οι γονείς δεν παρουσιάζονται κάθε μήνα για να υπογράψουν ότι είναι άνεργοι, τους σταματούν το ανεργιακό». Τα όσα περιγράφει η πρόεδρος του ιδρύματος περιγράφουν παθογένειες ετών, το πόσο επιδερμικά αντιμετωπίζονται οι πολίτες σε αυτό τον τόπο, χωρίς να κανείς να βλέπει πίσω από τα πρωτόκολλα, τις συνθήκες και το υπόβαθρο.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι το πρόβλημα δεν προέκυψε τώρα, καθώς οι ίδιοι οι γονείς, μέσα στην αγωνία και τη μάχη που δίνουν μαζί με τα παιδιά τους, έχουν στείλει επιστολές και email διαχρονικά στις Κυβερνήσεις και στους αρμοδίους. Ωστόσο, το πρόβλημα παραμένει, παρά το γεγονός ότι στέλνουν αποδεικτικά στοιχεία ότι βρίσκονται στο εξωτερικό. Εκεί που δεν ταξίδεψαν για αναψυχή, αλλά για να σώσουν τα παιδιά τους. Εκεί που τους έστειλε το Υπουργείο Υγείας του Κράτους τους, με το οποίο θα μπορούσαν πολύ απλά να συνεννοηθούν, οι άλλες κρατικές υπηρεσίες και να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα για αυτούς τους γονείς.

Όλο αυτό που προκύπτει δεν είναι απλά ακόμα ένα γραφειοκρατικό ζήτημα. Είναι μια κατάσταση που φανερώνει αγκυλώσεις και στρεβλώσεις ενός συστήματος, το οποίο ταλαιπωρεί ανθρώπους κάτω από τον μανδύα της νομιμότητας και των κανονισμών. Η νομιμότητα, ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις δεν εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο για όλους. Καθώς, την ώρα που αποκόπτονται επιδόματα σε γονείς παιδιών με σοβαρά προβλήματα υγείας, επειδή δεν επιστρέφουν στην Κύπρο μία φορά τον μήνα για να υπογράψουν, άλλοι, παρά το ότι έκαναν σμπαράλια τους κανονισμούς και αύξησαν χρέη προς το Κράτος, επιβραβεύονται και κάποιοι άλλοι που εξαπάτησαν το Κράτος της νομιμότητας, λαμβάνουν μέρος του μισθού τους.

Το οξύμωρο πάντως είναι ότι, σε κάθε ευκαιρία, ακούμε για ψηφιοποίηση των πάντων και τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Υπηρεσίας. Ωστόσο, οι γονείς αυτών των παιδιών πρέπει να ταξιδεύουν, να περιμένουν στην ουρά για να υπογράψουν, ώστε να λάβουν επίδομα ανεργίας.

Το ζήτημα, μετά τη δημοσιοποίησή του και μετά από επικοινωνία που είχαν δύο βουλευτές με μέλη των οικογενειών που ταλαιπωρούνται, ίσως τελικά έστω και τώρα να επιλυθεί. Και πρέπει να επιλυθεί. Αν θέλουν, μπορούν να βρουν τρόπους να βοηθήσουν αυτές τις οικογένειες. Ωστόσο, για κάποια θέματα πρέπει να βρίσκονται λύσεις άμεσα.

Το κράτος πρόνοιας δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και κράτος παράνοιας, με αποφάσεις που δεν έχουν καμία λογική εξήγηση και στερούνται ευαισθησίας. Δεν μπορεί η κοινωνική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης να είναι απλά ένα σύνθημα, αλλά πρέπει να γίνεται και πράξη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• «Το κράτος τιμωρεί τους γονείς που δίνουν μάχη για τη ζωή των παιδιών τους»-Τους κόβει το επίδομα
• Στις εκδηλώσεις χειροκροτούν και στηρίζουν τους Μικρούς Ήρωες, στην πράξη τους κόβουν το επίδομα-Αγανακτισμένοι οι γονείς