Αιμοδοσία εις μνήμην των ηρώων της Άσσιας-«Αυτή η προσφορά ζωής είναι η πιο δυνατή απάντηση στη σκληρότητα και τον πόνο»

Αιμοδοσία εις μνήμην των ηρώων της Άσσιας πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής, στην Αραδίππου, με την εκδήλωση να τελεί υπό την αιγίδα της Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων, Άννας Αριστοτέλους, η οποία στην ομιλία της επεσήμανε πως οι Ασσιώτες βίωσαν τη σκληρότητα στο αποκορύφωμά της, αλλά μέσα στην άβυσσο του πόνου δεν λύγισαν. Αναφερόμενη στην αιμοδοσία, η κα. Αριστοτέλους σημείωσε πως είναι μία αγκαλιά ψυχής, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνους που χάθηκαν και «αυτή η προσφορά ζωής, είναι η πιο δυνατή απάντηση στη σκληρότητα και τον πόνο».

Στην ομιλία της η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Άμυνας και Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων επεσήμανε πως «με βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στέκομαι σήμερα ανάμεσά σας, σε αυτή την ιερή εκδήλωση μνήμης και προσφοράς. Συναντιόμαστε σήμερα εδώ, σε μια εκδήλωση που αποτελεί πια θεσμό, για να τιμήσουμε με μια πράξη αγάπης, την αιμοδοσία, τη μνήμη των πεσόντων και των αγνοουμένων της πολύπαθης Άσσιας».

Η κα. Αριστοτέλους τόνισε πως «δεν είναι απλώς τιμή για τον καθένα από εμάς – είναι ένα καθήκον καρδιάς. Είμαστε εδώ για να θυμηθούμε, για να τιμήσουμε, για να πούμε δυνατά: Δεν ξεχνάμε. Δεν σιωπούμε. Δεν σταματάμε να παλεύουμε».

Η Άννα Αριστοτέλους θέλησε να εκφράσει τις θερμές τις ευχαριστίες «για την τιμητική πρόσκληση να παρευρεθώ στη σημερινή εκδήλωση. Και να συγχαρώ ολόψυχα τον Πρόεδρο και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Άσσιας για τον συνεχή αγώνα που διεξάγουν και για την διοργάνωση αυτής της συγκινητικής τελετής μνήμης και τιμής».

Στη συνέχεια, η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων υπέδειξε πως «η σημερινή μας συνάντηση δεν είναι μια τυπική εκδήλωση – είναι μια αγκαλιά ψυχής. Είναι ένα μεγάλο "ευχαριστώ" σε εκείνους που χάθηκαν, σε εκείνους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας. Είναι μια προσευχή για τους αγνοούμενους μας, για τα αδέλφια μας που ακόμα τα περιμένουμε. Είναι μια πράξη αγάπης και ανθρωπιάς: να δίνεις αίμα, να δίνεις ζωή, να δείχνεις πως η ελπίδα δεν πεθαίνει. Έχει ένα νόημα βαθύ και μια ιδιαίτερη αξία. Η πράξη της αιμοδοσίας, ως έκφραση ζωής και ανθρωπιάς, είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των πεσόντων και αγνοουμένων της κατεχόμενης κοινότητας της Άσσιας».

«Οι Ασσιώτες δεν λύγισαν»

Η Άννα Αριστοτέλους, στην ομιλία της, πρόσθεσε πως «κάθε κοινότητα έχει τη δική της ιστορία, τη δική της ταυτότητα, τις δικές της πληγές. Η ιστορία της Άσσιας, όμως, είναι μια ιστορία που συγκλονίζει. Είναι αφενός ένα από τα πολλά κεφάλαια μέσα στη μακρά αφήγηση του Κυπριακού, αφετέρου όμως είναι μια προσωπική, βαθιά ανθρώπινη ιστορία, γεμάτη πόνο, απώλεια και ανείπωτη τραγωδία».

Η Άσσια είναι ένας τόπος που σημαδεύτηκε από τις πιο βαθιές πληγές της εισβολής, σημείωσε η κα. Αριστοτέλους. «Κάθε οικογένεια, κάθε σπίτι, κάθε γειτονιά της Άσσιας έχει να αφηγηθεί τη δική της ιστορία. Ιστορίες που ξεχειλίζουν πόνο. Ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη μιας τραγωδίας και βίωσαν όλο το φάσμα της βαρβαρότητας. Η Άσσια δεν είναι απλώς ένα χωριό στο χάρτη. Είναι οι μνήμες που πονούν, οι ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, τα δάκρυα που δεν στέγνωσαν, οι αγκαλιές που έμειναν μισές. Είναι το χώμα που μύρισε αίμα, είναι τα σπίτια που άδειασαν ξαφνικά, οι αυλές που γέμιζαν γέλια και μέσα σε λίγες ώρες βυθίστηκαν στη σιωπή».

Αναφερόμενη στην ιστορία του χωριού, η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων σημείωσε πως το 1974 οι άνθρωποι της Άσσιας βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με ωμή βία. Ήταν άνθρωποι που ζούσαν απλές ζωές, καλλιεργώντας τη γη τους, μεγαλώνοντας τις οικογένειές τους. Μέσα σε λίγες μόνο ώρες, όλα αυτά κατέρρευσαν. Ο πόλεμος δεν χτύπησε μόνο τις πόρτες των σπιτιών τους, αλλά εισέβαλε βίαια στις ζωές τους.

«Είδαν τις ζωές τους να γκρεμίζονται. Είδαν την παιδική ηλικία να γίνεται εφιάλτης. Μανάδες να χάνουν τα παιδιά τους, παιδιά να μένουν ορφανά, γονείς να ψάχνουν για χρόνια μια είδηση, ένα σημάδι. Πόσες καρδιές ράγισαν, πόσες φωνές σβήστηκαν πριν καν προλάβουν να ακουστούν. Οι Ασσιώτες βίωσαν τη σκληρότητα στο αποκορύφωμά της. Πολλοί χάθηκαν στο πεδίο της μάχης, άλλοι αιχμαλωτίστηκαν και δεν επέστρεψαν ποτέ. Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίστηκαν, γονείς είδαν τα παιδιά τους να αρπάζονται βίαια από τα χέρια τους. Κι έπειτα ήρθε η μακρά περίοδος της προσφυγιάς, η οδυνηρή αναμονή της επιστροφής που δεν ήρθε, και το αβάσταχτο βάρος των αναπάντητων ερωτημάτων για τους αγνοούμενους μας».

Κι όμως… μέσα σε αυτή την άβυσσο του πόνου, οι Ασσιώτες δεν λύγισαν, υπογράμμισε η Άννα Αριστοτέλους. «Η Άσσια έγινε το σύμβολο μιας βαθιάς πληγής που δεν επουλώθηκε ποτέ. Αλλά μέσα από όλο αυτό το σκοτάδι, οι Ασσιώτες κράτησαν αναμμένη μια μικρή, επίμονη φλόγα. Τη φλόγα της ελπίδας, της αξιοπρέπειας, της διεκδίκησης για δικαιοσύνη. Και αυτή η φλόγα μας φέρνει σήμερα εδώ. Για να πούμε πως ο πόνος δεν μας λύγισε, μας ένωσε. Δεν ξεχάσαμε, δεν σβήσαμε, δεν παραιτηθήκαμε. Αυτή η δύναμη της ψυχής, αυτή η απλή, σιωπηλή αντοχή είναι που σήμερα τιμούμε με αυτή την αιμοδοσία».

Αναφερόμενη στην εκδήλωση, η κα. Αριστοτέλους τόνισε ότι «η σημερινή αιμοδοσία εκτός από μια συμβολική ενέργεια μνήμης, αποτελεί και μια έμπρακτη εκδήλωση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Είναι μια κραυγή αγάπης, ένα μήνυμα ελπίδας. Είναι η επιβεβαίωση ότι η μνήμη μπορεί να γίνει γέφυρα προς το αύριο. Δίνοντας αίμα, προσφέρουμε ζωή. Και αυτή η προσφορά ζωής είναι η πιο δυνατή απάντηση στον πόνο, τη σκληρότητα, τη βία και την αδικία που υπέστησαν οι άνθρωποι της Άσσιας. Είναι το φως που νικάει το σκοτάδι».

Συνεχίζοντας, η κα. Αριστοτέλους ανέφερε ότι «ως πολιτεία, ως κοινωνία, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να διεκδικούμε το δικαίωμα στην αλήθεια για τους αγνοούμενούς μας. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να παλεύουμε για να εντοπιστεί και ο τελευταίος αγνοούμενος, να κλείσει και η τελευταία πληγή. Δεν είναι απλώς χρέος μας προς το παρελθόν, αλλά βαθιά ευθύνη απέναντι στο μέλλον μας. Το χρωστάμε και στα παιδιά μας, στις γενιές που έρχονται, για να μάθουν την αλήθεια, να κρατήσουν τη μνήμη, να συνεχίσουν τον αγώνα για δικαιοσύνη».

Ο αγώνας για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και για τον εντοπισμό των πεσόντων μας είναι στις ύψιστες προτεραιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, υπέδειξε η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων. «Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε ήδη αναλάβει συγκεκριμένες ενέργειες και επιφέρει σημαντικά και καθοριστικά αποτελέσματα, μέσα από το πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεχίζουμε να πιέζουμε, έντονα και αποφασιστικά προς κάθε κατεύθυνση, απαιτώντας να ανοίξουν τα αρχεία του τουρκικού στρατού και να επιτραπούν οι εκταφές σε όλους τους χώρους όπου υπάρχουν μαρτυρίες και στοιχεία. Το οφείλουμε σε όλους εκείνους που χάθηκαν, σε όλους εκείνους που ακόμη αναζητούν απαντήσεις, και σε όλες τις γενιές που έρχονται, για να ξέρουν ότι η αλήθεια δεν θα σταματήσει ποτέ να διεκδικείται. Είναι χρέος ιερό, όχι μόνο για το χθες, αλλά για το αύριο».

Στη συνέχεια, η κα. Αριστοτέλους σημείωσε πως «η σημερινή εκδήλωση είναι μια απόδειξη πως η αλληλεγγύη και η μνήμη είναι ζωντανές. Πως η ιστορία, όσο σκληρή και αν είναι, δεν μπορεί να νικήσει την ανθρωπιά. Και αυτό το μήνυμα, σήμερα, από την Αραδίππου προς όλη την Κύπρο, ας είναι το μήνυμα ελπίδας που συνεχίζει να φωτίζει και να ενδυναμώνει τον αγώνα και τις προσπάθειες για επανένωση της πατρίδας μας».

Καταλήγοντας, η Άννα Αριστοτέλους συνεχάρη τόσο τους εμπνευστές, όσο και όσους στήριζουν αυτή την εκδήλωση, τον Πρόεδρο και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Άσσιας, «καθώς επίσης και όλους εσάς που βρίσκεστε σήμερα εδώ, αλλά και τους στρατιώτες αιμοδότες μας που βρίσκονται σήμερα μαζί μας. Η παρουσία σας είναι η πιο δυνατή απόδειξη πως ο αγώνας συνεχίζεται, πως η μνήμη ζει και η δικαιοσύνη θα έρθει. Είστε η ζωντανή απόδειξη ότι η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά δεν σβήνουν ποτέ. Είναι μια φλόγα που δυναμώνει την θέληση μας, μέχρι την τελική δικαίωση, μέχρι την επιστροφή στους τόπους που μας γέννησαν».