Καταχώρησε έφεση ο Κότας επί της απόφασης για το φόνο του Κωνσταντινίδη-Τρεις λόγους επικαλείται η υπεράσπιση
06:00 - 30 Μαΐου 2025

Το δικαίωμα της για έφεση άσκησε η υπεράσπιση του Κώστα Σωτηρίου, άλλως Κότας, που καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με ελάχιστη φυλάκιση τα 28 χρόνια, που του επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο των Βρετανικών Βάσεων την περασμένη εβδομάδα, για το φόνο του Χαράλαμπου Κωνσταντινίδη, που διαπράχθηκε στις 25 Ιουνίου 2024, στην Ορμήδεια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο συνήγορος υπεράσπισης του Σωτηρίου, Άντρος Αναστασίου, με τη σύμφωνο γνώμη του πελάτη του υπέβαλε στο Δικαστήριο των Βρετανικών Βάσεων την έφεση, η οποία βασίζεται σε τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος έφεσης, όπως υποστηρίζει η υπεράσπιση, είναι πως δεν υπήρχε προμελέτη στο έγκλημα, καθώς εκτιμά ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έκανε λάθος χρονικά με το εύρημα για την πρόθεση θανάτωσης, ως ήταν και η θέση τους ενώπιον της εξ' αρχής. Στο Πρωτόδικο Δικαστήριο, ο κατηγορούμενος παραδεχόταν το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, αλλά όχι του φόνου εκ προμελέτης, για το οποίο το Δικαστήριο των Βρετανικών Βάσεων τον έκρινε ένοχο.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η υπεράσπιση υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο ενέπλεξε την άσκηση παρατεταμένης βίας με τον ψυχρό αναλογισμό, ενώ δεν λήφθηκε υπόψιν μαρτυρία που δεν αποκλείει κάθε λογική εξήγηση που να συνάδει με την αθωότητα του πελάτη της.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, θα πρέπει να φθάσει από τη Βρετανία νέα σύνθεση Δικαστών, οι οποίοι θα εξετάσουν την έφεση σε δευτεροβάθμιο επίπεδο και θα κληθούν να αποφασίσουν κατά πόσον οι τρεις λόγοι που επικαλείται η υπεράσπιση του καταδικασθέντα, μπορούν να αποδειχθούν.
Σύμφωνα με τους Νόμους που ισχύουν στις Βρετανικές Βάσεις, όταν ανακοινώνεται καταδικαστική απόφαση που προβλέπει ποινή ισόβιας κάθειρξης, ορίζεται και η ελάχιστη ποινή φυλάκισης που πρέπει να εκτίσει πριν έχει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για αποφυλάκιση.
Αντίθετα, σύμφωνα με το Νόμο που ισχύει στην Κυπριακή Δημοκρατία, το αδίκημα του φόνου εκ προμελέτης επισύρει ποινή δια βίου φυλάκισης, με τον εκάστοτε καταδικασθέντα να έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτημα στο Συμβούλιο Αποφυλακίσεως μόλις εκτίσει τα πρώτα δώδεκα χρόνια της ποινής του. Ωστόσο, το δικαίωμα αυτό δεν συνεπάγεται με αποφυλάκιση του, αφού θα πρέπει να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο εκπρόσωπος της Εισαγγελίας αιτήθηκε όπως αυτή είναι τα 30 έτη, κάτι που απορρίφθηκε από πλευράς Δικαστηρίου, το οποίο στην απόφαση του ανέφερε πως «έχοντας να ελέγξουμε τις εισηγήσεις της Κατηγορούσας Αρχής, απορρίπτουμε την επιβολή τριάντα ετών, αφού επικαλείται την αγγλική Νομοθεσία, ενώ θα έπρεπε να εξεταστεί η Νομοθεσία των Βάσεων, που το δίκανο θεωρείται πυροβόλο όπλο. Δεν υπάρχει καμία έκθεση εμπειρογνώμονα για πυροβόλα όπλα. Δεν υπάρχει καθόλου κριτική στην Κατηγορούσα Αρχή, αλλά είναι προφανές πως κατά τη δίκη το κυνηγετικό ήταν πυροβόλο όπλο, σύμφωνα με τη Νομοθεσία των Βάσεων».
Την ίδια ώρα, απέρριψε και την εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης, Άντρου Αναστασίου, για την επιβολή ελάχιστης ποινής 15 ετών, τονίζοντας πως «δεν είμαστε σίγουροι ότι οι Αρχές της Δημοκρατίας θα προχωρούσαν σε απόφαση για αποφυλάκιση για το συγκεκριμένο διάστημα ή ότι θα απολύετο στο συγκεκριμένο διάστημα εάν την απόφαση λάμβανε Δικαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Ως εκ τούτου κατέληξε ότι η ορθότερη με βάση τα ευρήματά τους ποινή είναι τα 25 έτη, ωστόσο στη συνέχεια εξέτασε τους επιβαρυντικούς παράγοντες και στηρίχθηκε σε δύο συγκεκριμένους λόγους.
Όπως υπέδειξε το τριμελές Κακουργιοδικείο, «σε σχέση με την προμελέτη, είμαστε ικανοποιημένοι πλήρως ότι ο φόνος ήταν εκ προμελέτης. Λαμβάνουμε υπόψιν ότι επιβάλλονται 10 χρόνια περισσότερα από την ελάχιστη ποινή των 15 χρόνων, γιατί πήρε το όπλο στη σκηνή και διέπραξε το φόνο. Ως εκ τούτου, συμφωνούμε με τον εκπρόσωπο της Εισαγγελίας, ότι πλησίασε στη σκηνή στα κρυφά και στην ουσία έμεινε εκεί για να εξαφανίσει το θύμα».
Σε ό,τι αφορά στην αναφορά ότι υπήρξε ηθική βλάβη στο θύμα πριν πεθάνει, το Δικαστήριο επισήμανε ότι, «αυτό διαφαίνεται από την ποινή που επιβάλαμε και πως υπήρξε υπερβολική βία προς το θύμα. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός επιβαρυντικός παράγοντας».
Το Δικαστήριο ξεκαθάρισε ότι η μη παραδοχή δεν αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για τον κατηγορούμενο και ως εκ τούτου κατέληξε ότι η ορθότερη ελάχιστη ποινή που θα πρέπει να εκτίσει, είναι τα 28 έτη. Δηλαδή, ναι μεν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, εντούτοις στα 28 χρόνια έχει το δικαίωμα να αιτηθεί την αποφυλάκιση του υπό όρους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα εγκριθεί, αφού θα πρέπει να εξεταστούν τα δεδομένα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφασή του και πριν ανακοινώσει την ποινή στον Σωτηρίου, εξέτασε το κεφάλαιο του χώρου που θα έκτιε την ποινή του, αναφέροντας ότι ο καταδικασθέντας δεν δίνει την συγκατάθεσή του για να μεταφερθεί στις Κεντρικές Φυλακές της Δημοκρατίας κι ως εκ τούτου αποφασίστηκε να κρατηθεί στις φυλακές των Βρετανικών Βάσεων, χωρίς να αποκλείεται, ωστόσο, να αποφασιστεί η μεταφορά του στη Βρετανία, χωρίς να χρειάζεται η συγκατάθεσή του.
Όπως είχε αναφερθεί από το Δικαστήριο, «δεν υπάρχει οποιοσδήποτε μετριαστικός παράγοντας που να μπορεί να ισχύσει για να μην μεταφερθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, πέρα από τις ρίζες και την οικογένειά του. Η Κατηγορούσα Αρχή έκανε ξεκάθαρο ότι μπορούσε να μεταφερθεί στις Κεντρικές Φυλακές για να εκτίσει την ποινή του, ωστόσο με τη συγκατάθεσή του. Κανένα από τα μέρη δεν εξέφρασε την αντίθεσή του για μεταφορά, εάν συγκατατίθετο. Είναι δικαίωμα του να μην συγκατατεθεί, απλά δεν μπορεί να παραπονεθεί εάν οι συνέπειες είναι η μεταφορά του στο Ηνωμένο Βασίλειο».