Το Δικαστήριο βρήκε τον μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας, μέλος της Αστυνομίας και υιό του τότε Αστυνομικού Διευθυντή Πάφου, αναξιόπιστο

Στις 13/05/2025 εκδόθηκε απόφαση από το επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στην ποινική υπόθεση ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ν. Α.Κ. κ.α., Υπόθεση αρ.: 5207/2019.Το ενδιαφέρον αυτής έγκειται στην επεξηγηματικότητα της Δικαστού όσον αφορά τα ενώπιον της γεγονότα, την υπαγωγή τους στην νομική σκέψη και κατ΄ επέκταση των πράξεων του Αστυφύλακα που τροχιοδρόμησε την έγερση ποινικής δίωξης εναντίον δύο πολιτών η οποία κατέληξε μετά από ακρόαση στην απαλλαγή και αθώωση τους στις δώδεκα κατηγορίες που αντιμετώπιζαν, δηλαδή έξι έκαστος.

Τα γεγονότα είχαν ως εξής. Το 2019, στο λιμάνι του Αγίου Γεωργίου Πέγειας, οι δύο κατηγορούμενοι αντιμετώπιζαν κατηγορίες ότι επιτέθηκαν εναντίον μέλους της Αστυνομίας που υπηρετούσε στην Κοινοτική Αστυνόμευση, του Αστυνομικού Σταθμού Πέγειας, και του προκάλεσαν πραγματική σωματική βλάβη, κατά την κανονική εκτέλεση του καθήκοντός του, εσκεμμένα, για να τον παρεμποδίσουν, του προκάλεσαν τρόμο ή ανησυχία, αναφέροντάς του φράσεις «Θα σε σκοτώσω. Θα δεις τι θα σου κάνω. Κλπ». Επίσης, ότι, σε δημόσιο χώρο, τον εξύβρισαν με συγκεκριμένες φράσεις, κατά τρόπο ενδεχόμενο να προκαλέσει παριστάμενο πρόσωπο να διαπράξει επίθεση και, χωρίς εύλογη αιτία, προκάλεσαν θόρυβο, κατά τρόπο ενδεχόμενο να προκαλέσει διασάλευση της ειρήνης

Οι δύο κατηγορούμενοι δεν παραδέχθηκαν τις εναντίον τους κατηγορίες. Διεξήχθη ακροαματική διαδικασία. Για την απόδειξη της υπόθεσής της, η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε τη μαρτυρία του καταγγέλλοντος Αστυνομικού, ενώ έγιναν παραδεκτά γεγονότα.

Αξιολόγηση μαρτυρίας του μέλους της Αστυνομίας από το Δικαστήριο και ευρήματα σύμφωνα με την δικαστική απόφαση.

• Δεν ήταν σε θέση να αναφέρει τα γεγονότα με μια φυσική ροή. (παρ.16)
• Η στάση του ως γεγονός, σε συνδυασμό με την αδύναμη μνήμη του, για τόσο έντονες εκφράσεις, δημιουργεί ερωτηματικά, που αγγίζουν την αξιοπιστία της μαρτυρίας του ως προς το ότι οι Κατηγορούμενοι 1 και 2, όντως, ξεστόμισαν τις συγκεκριμένες φράσεις που αναφέρονται - ως αναφέρονται - στις Κατηγορίες 4, 5, 10 και 11. (παρ.19).
• Το μόνο που μπορούσε να θυμηθεί ο ΜΚ1 ήταν κάτι για €10.000, που του είπε ο Κατηγορούμενος 1, και ότι θα τον καταγγείλει. Θυμόταν αυτό, ως εκείνο να του εντυπώθηκε, καλύτερα από το ότι θα τον «σκότωνε» ή θα τον «έκαιγε», καθώς και ότι υπήρχε κόσμος. (παρ.19).
• Πρόσθετα, έκδηλη ήταν η αδυναμία του ΜΚ1 να δώσει σαφείς εξηγήσεις σχετικά με τον λόγο που κράτησε τα κλειδιά του οχήματος. (παρ.22)
• Η πολλαπλότητα των εξηγήσεων του ΜΚ1 σχετικά με την κράτηση του κλειδιού του οχήματος, που δεν επικοινωνεί με συγκεκριμένα γεγονότα ή κινδύνους, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΜΚ1 δεν ήταν σε θέση είτε να αναφέρει τον διάλογο που έγινε με τον Κατηγορούμενο 1, και μετέπειτα με τον Κατηγορούμενο 2, είτε να

εξηγήσει τη διερεύνηση που θα έκανε ο ίδιος, και τη συσχέτισή της με το όχημα, παρόλο που φαίνεται να υπήρχε η πρακτική δυνατότητα, δημιούργησε επιπλέον δυσκολία στο να μπορεί το Δικαστήριο να βασιστεί με ασφάλεια στη μαρτυρία του, ως σε αξιόπιστη μαρτυρία, πέρα από το να επικρατήσουν και αμφιβολίες σε σχέση με τη νομιμότητα των ενεργειών του. (παρ.22)

• Έπειτα, και η αναφορά του ΜΚ1 στο γεγονός ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει εάν καταγγέλθηκε ή όχι με αφορμή το συγκεκριμένο συμβάν, ξενίζει, όπως και η αναφορά του σε τηλεφωνήματα που έγιναν εκ των υστέρων, ασαφώς. (παρ.23)
• Πέρα από το αναντίλεκτο μέρος της μαρτυρίας του ΜΚ1, η μαρτυρία του ΜΚ1 επί των αμφισβητούμενων γεγονότων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως μαρτυρία στην οποία το Δικαστήριο να μπορεί να βασιστεί, για να προβεί σε ασφαλή ευρήματα. (παρ.24)
• Στην προκειμένη περίπτωση, η ενέργεια του ΜΚ1 να κατακρατήσει το κλειδί του οχήματος, για να εμποδίσει τους Κατηγορούμενους 1 κα 2 να αναχωρήσουν από το λιμάνι, και έπειτα, για τον ίδιο σκοπό, η παράλειψή του να επιστρέψει το κλειδί, όταν ζητήθηκε, υπό τις περιστάσεις που προαναφέρθηκαν στη σύνοψη των ευρημάτων, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν νόμιμη ενέργεια, όπως έλαβε χώρα. (παρ.49)
• Ο ΜΚ1, αφενός, δίστασε να καταθέσει πως είχε εύλογη υποψία πως οι Κατηγορούμενοι εμπλέκονταν στη διάπραξη οποιουδήποτε αδικήματος, κατά παράβαση οποιουδήποτε νόμου, και να αναφέρει συγκεκριμένα αδικήματα και την επαπειλούμενη τιμωρία τους, αφετέρου, να πει ότι κατακράτησε το όχημα και αρνήθηκε να επιστρέψει το κλειδί με το οποίο θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί η μηχανή του οχήματος και να κινηθεί, με την ανεξήγητη προοπτική της κατακράτησης και των προσώπων που θα επέβαιναν στο όχημα, ώστε να μην φύγουν, και, εξαναγκαζόμενα, να μείνουν στο λιμάνι, για να ανακριθούν. (παρ.51)
• Ο ΜΚ1 ανέφερε πως δεν συνέτρεχαν προϋποθέσεις για σύλληψη των Κατηγορουμένων οποτεδήποτε, και βασικά, ως γεγονός, ουδέποτε τους συνέλαβε. Τους επέβαλε, όμως, για άγνωστο λόγο, περιορισμό, να περιμένουν στον χώρο, με το να κρατήσει το κλειδί του οχήματος, με το οποίο θα μπορούσαν, μεταξύ άλλων, να αναχωρήσουν από το μέρος, και μετέπειτα με το να αρνηθεί να τους το επιστρέψει, όταν ζητήθηκε. (παρ.52)
• Ακόμα κι αν ο Κατηγορούμενος 1 είχε παραβεί την υποχρέωσή του να ασφαλίσει το όχημα ώστε να μην μπορεί να οδηγηθεί από άλλο πρόσωπο, αφήνοντάς το στη ράμπα ξεκλείδωτο, με το κλειδί επάνω, κατά τη γνώμη μου, δεν δικαιολογείτο η κατακράτηση του κλειδιού του οχήματος από τον ΜΚ1 συνοδευόμενη από την άρνηση επιστροφής του στον Κατηγορούμενο 1. Ούτε η κατακράτηση των προσώπων για να ανακριθούν από το Τμήμα Αλιείας, που φαίνεται πως ήταν ο απώτερος σκοπός. Έπειτα, ο ΜΚ1 δεν κατέθεσε πως έδωσε οδηγίες στον Κατηγορούμενο 1 να ακινητοποιήσει το όχημά του, μέχρι να του δώσει οδηγίες να συνεχίσει, ή οποιαδήποτε συγκεκριμένη οδηγία, σχετική με την εφαρμογή των Κανονισμών που ρυθμίζουν την τροχαία κίνηση. (παρ.53)
• Ο ΜΚ1 ανέφερε, επίσης, ασαφώς, διαφύλαξη τυχόν μαρτυρίας, ωστόσο, δεν προκύπτει από οπουδήποτε, και δεν μαρτυρήθηκε, η ύπαρξη εύλογης υποψίας ότι

στο όχημα θα μπορούσαν να υπάρχουν τεκμήρια σχετικά με κάποια εγκληματική ενέργεια, και ο ΜΚ1 δεν ερεύνησε το όχημα, ούτε ενημέρωσε τους Κατηγορούμενους πως το κατακρατά για σκοπούς έρευνάς του. Ούτε εξηγήθηκε γιατί η διερεύνηση της πληροφορίας ήταν αναγκαίο να γίνει χωρίς προηγούμενη μετακίνηση των Κατηγορούμενων 1 και 2 από το λιμάνι, σε συνάρτηση με το ότι υπήρχαν όντως υποψίες πως είχαν στην κατοχή τους, είτε στη βάρκα είτε στο όχημα, στοιχεία σχετικά με διερευνώμενη υπόθεση. (παρ.54)

• Το κυριότερο είναι πως δεν εξηγήθηκαν στους Κατηγορούμενους οι λόγοι για τους οποίους έπρεπε να επιβληθεί ο συγκεκριμένος ή οποιοσδήποτε περιορισμός, ενώ υπήρχε η δυνατότητα, εάν υπήρχαν, να εξηγηθούν. Δεν έγινε αποδεκτή ως αξιόπιστη η μαρτυρία του ΜΚ1 περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή δεν είχε τον χρόνο. Βασικά, μέχρι σήμερα, δεν εξηγήθηκαν οι λόγοι, αλλά ούτε και κατέστη δυνατή η εξήγησή τους. (παρ.55)
• Υπήρχε και στην παρούσα περίπτωση, που είναι επίσης εξαιρετική, κατά τη γνώμη μου, έκδηλη έλλειψη των εξωτερικών στοιχείων της νομιμότητας στον τρόπο που ο ΜΚ1 επέλεξε να ενεργήσει. (παρ.56)
• Υπό το σύνολο των περιστάσεων, όπως εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, κατά τη γνώμη μου, αναδύθηκε φυσιολογικά η ανάγκη χρησιμοποίησης άμυνας, ως ενστικτώδης ενέργεια, σε μία άμεση, εν εξελίξει, άδικη κατάσταση που λειτούργησε ως σκόπιμη ενέργεια (λήψη του κλειδιού) και μετέπειτα παράλειψη (άρνηση επιστροφής του κλειδιού) με προοπτική να βλάψει έννομο αγαθό χωρίς νόμιμο λόγο, ακόμα κι αν αυτή η άμυνα έπρεπε να απευθυνθεί σε Αστυνομικό με στολή· συνθήκη που είναι, ούτως ή άλλως, στο σύνολό της, δυσάρεστη. (παρ.57)
• Η διαπίστωση σχετικά με τη μη κανονικότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων του ΜΚ1, καθιστά μη εφικτή την καταδίκη για τα αδικήματα που για τη σύστασή τους απαιτούν την κανονικότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων του μέλους της Αστυνομίας, δηλαδή τις Κατηγορίες 2, 3, 8 και 9. (παρ.58)
• Ο ΜΚ1 διατύπωνε πως μόνον εάν προηγούνταν κάποια (άγνωστη) διαδικασία θα τους επέστρεφε το κλειδί του οχήματος, θέτοντας, για την επιστροφή του κλειδιού, ως προϋπόθεση, το να υποστούν οι Κατηγορούμενοι ανάκριση, μπροστά στον κόσμο, σε άγνωστο χρόνο (ήταν καθ' οδόν ο λειτουργός του Τμήματος Αλιείας), και για άγνωστο στους ίδιους λόγο. (παρ.61)
• Με τη μη αποδοχή της μαρτυρίας του ΜΚ1 ότι όντως ειπώθηκαν από τους Κατηγορούμενους 1 και 2 οι φράσεις που ανέφερε στην κυρίως εξέτασή του, δεν μπορούν να αποδειχθούν οι Κατηγορίες 4, 5, 10 και 11 που σχετίζονται με απειλή και τη δημόσια εξύβριση. (παρ.64)
• Επίσης, με τα υφιστάμενα δεδομένα, και τον τρόπο που ενήργησε ο ΜΚ1, δεν αποδεικνύεται και ότι από το επεισόδιο που έγινε την 23.07.2019 στο λιμάνι του Αγίου Γεωργίου Πέγειας προκλήθηκε από τους Κατηγορούμενους 1 και 2 θόρυβος, της έκτασης που θα μπορούσε να προκαλέσει διασάλευση της ειρήνης. (παρ.65)

Η δικαστική απόφαση είναι καταπέλτης εναντίον του μέλους της Αστυνομίας. Σε βαθμό που τα ευρήματα του Δικαστηρίου κατά την άποψη μου δικαιολογούν την διενέργεια πειθαρχικής έρευνας εναντίον του μέλους της Αστυνομίας.

Οδηγός της Αστυνομίας πρέπει να είναι οι αποφάσεις των Δικαστηρίων, ανεξαρτήτως βαθμίδας αλλά ιδιαιτέρως του Ανωτάτου. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε δικαστική απόφαση η οποία βασίστηκε αποκλειστικά σε νομικά σημεία. Τουναντίον, βασίστηκε στα γεγονότα όπως τα εξιστόρησε ο μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας ο οποίος ήταν αυτόπτης και αυτήκοος. Ο Αρχηγός Αστυνομίας τι θα κάνει γι΄ αυτό;