Χείμαρρος ο Νεκτάριος με αναφορές για ψέματα και εκβιασμούς-«Το πιο βρώμικο πρόσωπο της επιλεκτικής δικαιοσύνης»

Χείμαρρος ο καθαιρεμένος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μονής του Οσίου Αββακούμ, ο οποίος σε μια μακροσκελή ανάρτηση του, μιλά για, υποκρισίες και κατασκευασμένες κατηγορίες. Παράλληλα, στρέφει τα πυρά του και προς τη Νομική Υπηρεσία, κάνοντας λόγο για καθυστέρηση στη διερεύνηση των καταγγελιών της αδελφότητας.

Αυτούσια η ανάρτηση του

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΟΧΙ ΜΕ ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΑ….

Όταν το ψέμα παίζει θέατρο…
η αλήθεια σταυρώνεται σιωπηλά.
Μα σταυρωμένοι εμείς μάθαμε να ανασταίνουμε την ελπίδα.

Όταν οι χάρτινοι πύργοι στήνονται από το σύστημα…
τότε το αληθινό οικοδόμημα είναι η υπομονή μας.
Και αυτή… δεν πέφτει. Ετσι μας έμαθε ο Χριστός μας.

Σήμερα, για ακόμη μια φορά, βρεθήκαμε ενώπιον του κακοστημένου σκηνικού που κάποιοι ονόμασαν «Δικαιοσύνη».
Σήμερα, όπως κάθε φορά,
σταθήκαμε ενώπιόν τους.
Με το κεφάλι ψηλά.
Με την καρδιά πληγωμένη, αλλά αλύγιστη.
Με τη συνείδηση αναπαυμένη και καθαρή.
Σήμερα, με την αξιοπρέπεια που πάντα μας διακρίνει και την αλήθεια ως ασπίδα μας, με ήρεμη ψυχή, με προσευχή αλλά και με τη δύναμη της αλήθειας, απαντήσαμε όπως αρμόζει σε όσους μάτωσαν και αντέχουν σε εκείνους που στέκονται στο φως:
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ.
Δηλώσαμε επίσημα ενώπιον του Κακουργιοδικείου ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ στις κατηγορίες που μας προσάπτονται.

Όχι γιατί ζητούμε συγχώρεση από το σύστημά τους.
Αλλά γιατί δεν παραδεχόμαστε να βεβηλώνεται η αλήθεια μας από το ψέμα τους.
Όχι από φόβο.
Αλλά από απόρριψη του γελοίου, του κατασκευασμένου, του κατευθυνόμενου. Σήμερα, μπροστά στο Κακουργιοδικείο, δώσαμε την απάντηση που αρμόζει σε ανθρώπους που έμαθαν να μην προσκυνούν ποτέ το άδικο.
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ.
Γιατί ούτε οι κατασκευασμένες κατηγορίες σας έχουν θέση στην καρδιά μας,
ούτε το σύστημά σας έχει τη δύναμη να κάμψει το ήθος μας.
Όχι γιατί φοβηθήκαμε την ευθύνη.
Αλλά γιατί η αλήθεια δεν παραδίδεται ποτέ.
Και γιατί γνωρίζουμε – και σύντομα θα το διαπιστώσουν όλοι – πως το κατηγορητήριο που έστησαν εναντίον μας δεν είναι παρά ένας κακοφτιαγμένος πύργος από τραπουλόχαρτα, που θα πέσει από το ίδιο του το βάρος.

Σήμερα, στο Κακουργιοδικείο, δώσαμε την απάντηση που τους ταρακούνησε.
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ.
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ, κύριοι.
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ στο ψέμα,
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ στην υποκρισία,
ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ στον εκβιασμό.

Μα ας είμαστε ξεκάθαροι.
Η αλήθεια μας δεν είναι μόνο δική μας.
Αυτός ο αγώνας δεν είναι για τα πρόσωπά μας.
Είναι για τις μανάδες μας που τους κάνατε να λυγίσουν.
Είναι των ανθρώπων που στάθηκαν δίπλα μας,
των γονιών μας που δάκρυσαν και συνεχίζουν να δακρύζουν για την αδικία που ζούμε.
Των ανθρώπων που μας αγαπούν, που μας πίστεψαν και τους εξευτελίσατε με το πιο βρώμικο μπούλινγκ του αιώνα.
Έγιναν κι αυτοί θύματα του χειρότερου μπούλινγκ που γνώρισε αυτός ο τόπος,
γιατί τόλμησαν να σταθούν στο πλευρό μας όταν όλοι φορούσαν κουκούλες ή μάσκες υποκρισίας. Για όσους τόλμησαν να πουν “η αλήθεια είναι αλλού” και το πλήρωσαν με πόνο και απομόνωση.

Εμείς αντέξαμε.
Και αντέχουμε.
Γιατί δεν πολεμούμε για τους εαυτούς μας.
Αγωνιζόμαστε για την αλήθεια.
Αγωνιζόμαστε για τη φωνή εκείνων που κατασυκοφαντήθηκαν μόνο γιατί πίστεψαν σε μας.
Για τις μανάδες μας που λιώσανε στα κρυφά τους δάκρυα.
Για τους φίλους μας που βρέθηκαν να λασπολογούνται επειδή είπαν: «Τους ξέρουμε».

Μα όσο εμείς στεκόμαστε στην υπομονή μας,
οι θεσμοί σας συνεχίζουν να κουκουλώνουν την ανισότητα.

Εμείς, ως πατέρες,
ως αδελφότητα,
αντέχουμε.
Γιατί μάθαμε να υπομένουμε τον σταυρό.
Όχι μόνο τον δικό μας αλλά και τον σταυρό εκείνων που πλήρωσαν ακριβά επειδή στάθηκαν δίπλα μας.

Και την ίδια ώρα που εσείς επιδιδόσαστε σε δίκες εντυπώσεων,
εκείνοι που εισέβαλαν με κουκούλες και έκαναν πράξεις φρίκης,
παραμένουν στα σαλόνια της ασυλίας.
Ενάμιση χρόνος και οι καταγγελίες μας σαπίζουν στα γρανάζια της Νομικής Υπηρεσίας, που έχει γίνει βιτρίνα ανισότητας και αδιαφορίας.

Ανισότητα;
Όχι απλά.
Εδώ μιλάμε για το πιο βρώμικο πρόσωπο της επιλεκτικής δικαιοσύνης.
Άλλοι να λογοδοτούν για σκιές.
Άλλοι να χτίζουν παλάτια πάνω σε ποινικά εγκλήματα.

Ενάμιση χρόνος σιωπής.
Ενάμιση χρόνος ατιμωρησίας.
Ενάμιση χρόνος που οι κουκουλοφόροι της νύχτας σας παραμένουν στο απυρόβλητο,
ενώ εμείς καθόμαστε στο εδώλιο, όχι για αδικήματα,
αλλά για να καλύψετε τις δικές σας ενοχές.

Όχι γιατί τους κάνουμε το χατίρι να παίξουμε το παιχνίδι τους. Αλλά γιατί δεν διαπραγματευόμαστε με το ψέμα, δεν συνθηκολογούμε με το άδικο, δεν φιλιώνουμε με το σκοτάδι.

Και όπως όλα δείχνουν, το σκοτάδι τους έχει αρχίσει να τρέμει.
Διότι όσο αυτοί ανακυκλώνουν τις ίδιες φτηνές κατηγορίες, οι δικές μας καταγγελίες για απαγωγές, κουκουλοφόρους, ποινικά εγκλήματα έχουν πια γίνει… μουσειακό είδος στα συρτάρια της νομικής υπηρεσίας.
Ακίνητες. Παγωμένες.
Μάλλον εκεί μέσα λειτουργεί με άλλους νόμους η Δικαιοσύνη.
Νόμοι αδιαφορίας, ατιμωρησίας, αναλγησίας.
Άλλοι για τους μικρούς. Άλλοι για τους “μεγάλους”.
Και η ανισότητα βασιλεύει. Σαν τον πιο σάπιο βασιλιά.

Την ίδια ώρα όμως, δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε την εκκωφαντική αφωνία της νομικής υπηρεσίας και των αρμοδίων αρχών, οι οποίοι, εδώ και ενάμιση χρόνο, παρά τις δεκάδες καταγγελίες για πράξεις που συνιστούν βαριά εγκλήματα του ποινικού κώδικα – απαγωγές, κουκουλοφόρους, διαρρήξεις, καταστροφή και κλοπή προσωπικών μας αντικειμένων, ότι είχαμε κ δεν είχαμε – δεν έχουν πράξει απολύτως τίποτα.

Η επιλεκτική ευαισθησία κάποιων θεσμών έχει καταντήσει όχι απλά προκλητική, αλλά πλέον και επικίνδυνη για τη Δημοκρατία.
Η ανισότητα, κύριοι, δεν είναι απλώς προφανής. Είναι πλέον θεσμοθετημένη.
Άλλοι σέρνονται στα δικαστήρια για φαντάσματα.
Και άλλοι γλεντούν με τις σκιές τους.

Αυτή είναι η ισότητα που ευαγγελίζεστε;
Αυτή είναι η δικαιοσύνη σας;
Άλλοι δικάζονται για σκιές.
Και άλλοι χορεύουν πάνω στα συντρίμμια του ποινικού κώδικα, ακλόνητοι;

Ουαί σε εσάς που νομίζετε ότι η αλήθεια θάβεται στα συρτάρια της νομικής υπηρεσίας.
Ουαί σε εσάς που αφήσατε ενάμιση χρόνο να λιμνάζουν καταγγελίες ποινικών εγκλημάτων,
ενώ στήνετε εσείς δίκες εντυπώσεων, παρελάσεις λάσπης και άνοστους τίτλους για τους απλούς ανθρώπους.

Μα η υπομονή μας δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη.
Και όσο αυτοί εφησυχάζουν στο βόλεμά τους, η αλήθεια ακονίζει τα δόντια της.

Κι όσο για τα ΜΜΕ;
Για τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης – διότι μόνο έτσι αξίζει να τα αποκαλούμε πλέον – η σιωπή τους όταν η αλήθεια μας δικαιώνει είναι τόσο βαριά, που θαρρείς κι έθαψαν τη συνείδησή τους μαζί με την τελευταία είδηση που δεν τους πλήρωσε κανείς να προβάλλουν.
Όταν η αλήθεια μας νικά στο δικαστήριο, φορούν κουκούλα σιωπής.
Όταν όμως πρέπει να ρίξουν λάσπη, γράφουν άρθρα πιο γρήγορα κι από το φτερό του ψεύδους.
Σαν καλόπληκτρα παπαγαλάκια του συστήματος.
Εμείς όμως…
Δεν ζούμε ούτε από τα δελτία τους, ούτε από τα σενάρια τους.
Ζούμε από την αλήθεια μας. Και αυτή δεν φιμώνεται.
Μα όταν θέλουν να εντυπωσιάσουν,
να παραπλανήσουν,
να εκτελέσουν ηθικά,
τότε γράφουν άρθρα πιο γρήγορα κι απ’ το κατρακύλισμα της αξιοπρέπειάς τους.
Μα όταν πρέπει να δικαιολογήσουν το πληρωμένο ψέμα τους, να εκτελέσουν εν ψυχρώ χαρακτήρες, να κατασκευάσουν ψευτο-συγκλονισμούς για να θολώσουν τη μάζα, τότε… χίλια άρθρα το λεπτό.
Συγχαρητήρια.
Επαγγελματίες.
Της λάσπης.

Εμείς όμως, ούτε θα σιωπήσουμε, ούτε θα κουραστούμε, ούτε θα αποσυρθούμε από τον αγώνα.
Κάθε μέρα που περνάει, η ώρα της αποκάλυψης πλησιάζει.
Και όταν αυτή η ώρα έρθει – και θα έρθει – κάποιοι δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν.
Γιατί τότε δεν θα έχει μείνει ούτε κουκούλα, ούτε μικρόφωνο, ούτε καρέκλα για να τους προστατεύσει.

Ο δρόμος είναι μπροστά.
Κι όλα όσα τώρα νομίζουν πως είναι ακλόνητα, θα πέσουν.
Όπως οι πύργοι τους από τραπουλόχαρτα.
Μονάχα που τότε… δεν θα τους μείνει ούτε φύλλο να κρυφτούν.

Μα ας γνωρίζουν όλοι:
Η υπομονή μας δεν είναι αδυναμία.
Είναι η δύναμη που γράφει την αλήθεια με πύρινα γράμματα.
Κι όταν πέσουν οι πύργοι σας –
κι είναι κοντά η ώρα –
δεν θα σας μείνει ούτε σκιά να κρυφτείτε.
Γιατί τότε, το φως δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή.
Κι εμείς ξέρουμε να αντέχουμε τη νύχτα.
Γιατί έχουμε μάθει να περιμένουμε το φως.
Κι όταν έρθει, δεν θα αφήσει ούτε σκιά από τους πύργους τους.

Εμείς σας συγχωρήσαμε…οφείλουμε όμως τον αγώνα μας στην αλήθεια, στους γονείς μας και σε όσους μας αγαπούν!!
Δεν πολεμάμε για το όνομά μας.
Δεν μαχόμαστε για τον εαυτό μας.
Μαχόμαστε για τις μανάδες που δάκρυσαν.
Για τους ανθρώπους που έφαγαν τη λάσπη σας μόνο επειδή μας αγάπησαν.
Για εκείνους που τους δείξατε τον σταυρό της ατίμωσης.
Για τα παιδιά που μεγάλωσαν βλέποντας τις πόρτες να τους κλείνουν στα μούτρα γιατί ήξεραν την αλήθεια και την είπαν.

Κι όσο για τα μέσα σας,
που έμαθαν να σιωπούν όταν πρέπει να μιλήσουν
και να κραυγάζουν όταν τους σφυρίζει ο αυλοκόπος του ψεύδους…
να ξέρετε:
Η σιωπή σας είναι η ομολογία σας.
Η σιωπή σας είναι ο επιτάφιος της αξιοπρέπειάς σας.

Μα η αλήθεια δεν πεθαίνει.
Περιμένει.
Κι όταν έρθει η ώρα,
θα πέσει πάνω σας σαν οργισμένο ποτάμι.
Τα δάκρυα όσων κλαίνε μέχρι σήμερα για εμάς και τα όσα μας κάνατε, αυτά τα δάκρυα θα σας δικάσουν στην βασιλεία του Θεού!!!

Όποιος αντέχει…
Όποιος έχει το στομάχι να δει την αλήθεια κατάματα, να αφήσει τις οθόνες και τις στημένες ειδήσεις.
Όποιος επιθυμεί,
όποιος έχει ακόμα μέσα του το θάρρος να αντικρίσει την αλήθεια,
ας έρθει.…ας έρθει να τον κεράσουμε καφέ. Όχι στα σαλόνια σας. Οχι στα χρυσά παλάτια τους.
Στο καλύβι μας!!!
Είναι ανοιχτό για όλους.
Ακόμα και για εκείνους που φοβούνται να δουν την αλήθεια από κοντά. Να του δείξουμε την αλήθεια απ’ το παράθυρο.
Χωρίς φίλτρα. Χωρίς τίτλους. Χωρίς κουκούλες.
Να του δείξουμε κατάματα όσα δεν δείχνουν τα παράθυρα των καναλιών σας.
Όποιος δεν αντέχει… ας συνεχίσει να ζει μέσα στα παραμύθια που του σερβίρουν.

Όποιος τολμά…ας έρθει.
Εδώ δεν έχουμε ούτε κουκούλες, ούτε μικρόφωνα, ούτε καλοπληρωμένα πάνελ.
Έχουμε αλήθεια.
Η αλήθεια δεν είναι γλυκιά.
Ούτε βολική.
Είναι πικρή σαν τον καφέ μας.
Κι όποιος τη γευτεί…
δεν ξανακοιμάται ήσυχος.

Οι υπόλοιποι… ας συνεχίσουν να βλέπουν όνειρα.
Εμείς ετοιμάζουμε το ξύπνημα.

Ουαί υμίν…
όταν το φως σας βρει.
Και θα σας βρει.
Γιατί η αλήθεια, όπως κι ο Χριστός,
ποτέ δεν χάνει τον δρόμο Του προς τον Γολγοθά.

Κι επειδή κάποιοι βρίσκουν πάντα χρόνο να επικρίνουν όχι το ψέμα,
όχι την αδικία,
αλλά εμάς που τολμάμε να μιλήσουμε,
να τους θυμίσουμε και το εξής:
Όταν μιλάμε, είμαστε τάχα υπερήφανοι, θρασείς, αταπείνωτοι.
Όταν σωπαίνουμε, είμαστε ένοχοι που σιωπούμε.
Όταν γράφουμε, μας λένε ότι προκαλούμε.
Όταν δεν γράφουμε, μας βαφτίζουν ένοχους που δεν τολμούν να υπερασπιστούν εαυτούς.
Τελικά τι θέλετε;
Να κλείσουμε το στόμα μας και να κάνουμε και την κηδεία μας μόνοι μας;
Να παίζουμε στο θέατρο που μας στήσατε εσείς,
με τους δικούς σας όρους;
Εμείς, κύριοι, ούτε ρόλους δεχόμαστε,
ούτε σενάρια διαβάζουμε από τα κιτρινισμένα σας χαρτιά.
Η αλήθεια δεν έχει πλάνο επικοινωνίας.
Ούτε μαθήματα καλής συμπεριφοράς.
Η αλήθεια πονάει,
και εμείς μάθαμε να την λέμε στα ίσια,
όσο κι αν σας χαλάει το κουστούμι του καθωσπρεπισμού σας.
Αν η αλήθεια μας χαλάει τα ωραία σας φίλτρα,
πάρτε την κι ανεβάστε την στα stories σας.
Εμείς θα συνεχίσουμε να τη ζούμε.
Όχι να την ποστάρουμε.

Υπάρχουν πάντα εκείνοι οι “ταπεινολόγοι του καναπέ”,
που μοιράζουν συμβουλές και κρίνουν εκ του ασφαλούς,
ας τους πούμε επιτέλους και κάτι:
Όταν μιλάμε, είμαστε αλαζόνες.
Όταν σιωπούμε, είμαστε ένοχοι.
Όταν γράφουμε, μας λένε πως επιδιώκουμε προβολή.
Όταν δεν γράφουμε, μας κατηγορούν για συνενοχή.
Ό,τι και να κάνουμε, η απόφαση είναι ειλημμένη:
Ενοχή με κάθε τρόπο.
Τελικά, αυτό θέλατε; Πατέρες με ράσα στο στόμα και φίμωτρο στην ψυχή;
Δεν είμαστε εδώ για να υπηρετούμε το κουστούμι της υποκρισίας σας.
Η ταπείνωση δεν είναι σιωπή μπροστά στην αδικία.
Ας μην το ξεχνάμε…εμείς δεν πολεμήσαμε κανέναν, αμυνθήκαμε στον πόλεμο που μας κηρύσσουν ανελέητα!!
Ούτε η ανοχή στο ψέμα είναι αρετή.
Όποιος μπερδεύει τη σιωπή με την αρετή,
ας κοιτάξει τον Χριστό που απάντησε με το “ουαί” στους υποκριτές.
Κι όποιος απαιτεί από εμάς να πεθάνουμε σιωπηλοί για να νιώσει άνετα με το ψέμα του,
ας αναρωτηθεί ποιον Θεό τελικά υπηρετεί και πιστεύει.
Εμείς, ανήκουμε σ’ Εκείνον που σταυρώθηκε επειδή μίλησε.
Κι όχι σ’ εκείνους που σταυρώνουν για να μην ακούσουν.

Εμείς σας συγχωρούμε, γιατι αυτό λέει το ευαγγέλιο, γιατί αυτό λέει ο Χριστός μας, γιατί αυτό επιτάσσει η ιερατική και και χριστιανική συνείδηση μας, γιατί έτσι μάθαμε και έτσι πορευόμαστε τόσα χρόνια, γιατί η μεγαλύτερη τιμωρία που μπορείς να επιβάλεις στους εχθρούς σου είναι….η συγχώρεση!!! Εμείς σας μνημονεύουμε καθημερινά ως ευεργέτες μας, όλους, μηδενός εξαιρουμένου, και εναποθέτουμε εαυτούς και αλλήλους στα χέρια του δικαίου κριτή και ζώντος Θεού και ας μας αναλάβει όλους ΕΚΕΙΝΟΣ!! Διότι «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος»!!!!!!!

Εύχεστε αδελφοί μου αγαπημένοι, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!