«Τα παιδιά μας είναι κλειστά στο σπίτι»-Κραυγή απόγνωσης από γονείς ΑμεΑ, ζητούν εργοδότησή τους

«Τα παιδιά μας είναι κλειστά στα σπίτια τους και κανένας δεν ενδιαφέρεται για να μάθει πώς περνούν και τι κάνουν. Κάθε μέρα, το παιδί μου με ρωτά τι θα κάνει, τι θα γίνει. Τελειώνουν το σχολείο και δεν έχουν τι να κάνουν. Εγώ συμπληρώνω βιογραφικά για το παιδί μου και τα στέλνω σε ιδιώτη. Το κράτος που είναι; Υπάρχουν προγράμματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποιος τα χειρίζεται; Αυτό είναι άδικο».

Αυτά είναι τα λόγια μίας μητέρας παιδιού με σύνδρομο Down, που το μόνο που ζητά είναι να βρεθεί μία θέση εργασίας για το παιδί της, ώστε να μην μένει συνεχώς στο σπίτι και στην αδράνεια. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς είναι σύνηθες για τα άτομα με αναπηρία, όταν αυτά συμπληρώσουν το 21ο έτος της ηλικίας τους, καθώς μετά δεν υπάρχουν δομές για να τα φιλοξενούν , ούτε να τους απασχολούν και να τους στηρίζουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Σωρεία καταγγελιών για περιπτώσεις ΑμεΑ που μένουν εκτός αγοράς εργασίας-«Υπάρχει κυνηγητό»

Το ζήτημα της απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία έχει απασχολήσει την περασμένη Τετάρτη τη Βουλή, καθώς Επιτροπή Εργασίας και Επιτροπή Παιδείας έθεσαν από κοινού το θέμα προς συζήτηση, μετά από καταγγελίες που έλαβαν από διάφορους γονείς και οργανώσεις, ότι άτομα με αναπηρία αποκλείονται από την αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα να μένουν στο σπίτι χωρίς οποιαδήποτε απασχόληση. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ακούστηκαν διάφορες τοποθετήσεις από εκπροσώπους οργανώσεων, για άτομα που ενώ είναι σε θέση να εργαστούν, δεν υπάρχουν θέσεις ή δεν τους δίνεται η άδεια από τις Πολυθεματικές του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης.

Τα παραδείγματα ατόμων με αναπηρία που, ενώ είναι πρόθυμα και θέλουν να εργαστούν, παραμένουν στο σπίτι είναι πολλά. Ένα εξ αυτών και παιδί που έχει αποφοιτήσει από Τεχνική Σχολή και ενώ από το 2022 έχει καταθέσει αίτηση στο Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης για να περάσει από Πολυθεματική, για να λάβει άδεια για εργασία. Η μητέρα του παιδιού μίλησε στον REPORTER και τόνισε πως αυτό που βιώνουν είναι άδικο.

«Το παιδί μου αποφοίτησε από το σχολείο κανονικά στα 18 του. Πήρε απολυτήριο Τεχνικής Σχολής και από τα 18 μέχρι και σήμερα, προσπαθούμε να ενταχθεί στην κοινωνία. Είναι ένα άτομο λειτουργικό, που μπορεί να εργαστεί, ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με παιδιά. Το έχει κάνει ήδη, όμως για να περνούν οι ώρες. Το κράτος δεν έχει να μας υποδείξει κάτι».

Η ίδια υπογραμμίζει πως έχει κάνει όλες τις ενέργειες, ώστε να μπορεί να εργαστεί το παιδί της, ωστόσο από το 2022 που έχει υποβληθεί η αίτηση στο Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης, ώστε να λάβει άδεια για να εργαστεί το παιδί της και μέχρι σήμερα, δεν έχουν λάβει καμία απάντηση.

«Έχω κάνει όλες τις ενέργειες, ξέρω ότι το παιδί μπορεί να εργαστεί, υπάρχουν κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση που για ένταξη των παιδιών μας στην κοινωνία, όμως δεν υπάρχει ανταπόκριση από κανένα. Από το 2022 έχω κάνει ό,τι χρειάζεται, όμως όταν φτάνουμε στο σημείο της εργοδότησης κανένας δεν ενδιαφέρεται. Αυτό είναι άδικο. Από τη στιγμή που τα παιδιά μας λαμβάνουν επίδομα από το κράτος, έπρεπε το κράτος να ερχόταν να τους εργοδοτήσει. Από το 2022 έχουμε κάνει αίτηση για να πάει το παιδί μου σε πολυθεματική και να λάβει άδεια. Από το 2022 είναι στο Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης η αίτησή μας. Έχω βάλει και δικηγόρο και ακόμη περιμένουμε. Δεν λάβαμε καμία απάντηση, ούτε εγώ ως γονιός, ούτε ο δικηγόρος μας. Έχω κάνει μέχρι και ψυχομετρικό έλεγχο ότι το παιδί μου είναι σε θέση να εργαστεί. Δεν είναι μόνο το δικό μου παιδί, όμως, υπάρχουν άλλα τόσα παιδιά σε όλη την Κύπρο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Άτομα με αναπηρία μένουν άνεργα λόγω απόρριψης ιατροσυμβουλίων-Ζητά εξηγήσεις η Βουλή

Απούσες οι κοινωνικές υπηρεσίες

Το γεγονός ότι οι οικογένειες παλεύουν μόνες τους, ώστε να καταφέρουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους, έχει εξοργίσει τους γονείς, με τη μητέρα που μίλησε στον REPORTER να αναφέρει πως οι κοινωνικές υπηρεσίες τους ενημερώνουν για τα δικαιώματα των παιδιών και τα έντυπα που πρέπει να συμπληρώσουν, ωστόσο στη συνεχεία είναι απούσες.

«Έχω μαζέψει όσα μου είπαν, αλλά μετά δεν είναι στο πλευρό μας, δεν μας απαντούν. Νιώθω ότι μας έχουν διαγράψει από το χάρτη και δεν το καταλαβαίνω για ποιο λόγο. Έχω διαβάσει τη νομοθεσία για την εργασία στο δημόσιο τομέα. Το έψαξα, είναι το 10% των θέσεων όταν και αν ανοιχτούν οι θέσεις, πρέπει να περάσουν από αξιολόγηση κλπ. Βασικά, θεωρούν τα παιδιά μας ότι είναι διαφορετικά αλλά όταν έρθει η στιγμή για εργοδότηση τα θεωρούν ίσα με τους υπόλοιπους. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση. Τα παιδιά μας είναι κλειστά στα σπίτια τους και κανένας δεν ενδιαφέρεται για να μάθει πώς περνούν και τι κάνουν. Υπάρχουν τα προγράμματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα έχω συμπληρώσει και τα έχω στείλει, μετά τι; Ποιος τα χειρίζεται; Κάθε μέρα το παιδί μου με ρωτά τι θα κάνει, τι θα γίνει».

Το μήνυμα που θέλει να στείλει η μητέρα είναι πως το κράτος θα έπρεπε να είναι δίπλα τους και να τους στηρίζει, δίνοντας τους επιλογές αλλά και εύλογες προσαρμογές, δεδομένου ότι έχει ψηφιστεί μία νομοθεσία για τη διαφορετικότητα και πρέπει να εφαρμοστεί.

«Το θέμα της διαφορετικότητας που είναι; Τι πρέπει να κάνουμε; Τελειώνουν το σχολείο και δεν έχουν τι να κάνουν. Για ποιο λόγο δεν δίνουν κάποιες επιλογές; Μπορούν να πηγαίνουν στην περιοχή του κάθε παιδιού, να δουν τις συνθήκες και να δώσουν επιλογές στα παιδιά. Δεν χρειάζεται ούτε γραφειοκρατία, ούτε οι γονείς να χρειάζεται να παίρνουν συνεχώς τηλέφωνα. Δεν είναι ελεημοσύνη, είναι η ανάγκη να νιώσουν αυτά τα παιδιά ότι ανήκουν στην κοινωνία, ότι μπορούν να ξυπνήσουν το πρωί και να πάνε σε μία δουλειά και ότι αξίζουν».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στο τραπέζι πρόταση για πολυδύναμα κέντρα για στήριξη παιδιών με αναπηρία άνω των 21 ετών-«Γονείς αγωνιούν»