«Μετά από τα 21, τα παιδιά μας με αναπηρία απομονώνονται… Δεν έχουν καθόλου ευκαιρίες»

«Μετά από τα 21, τα παιδιά μας απομονώνονται στο σπίτι και αυτό τους επηρεάζει ψυχολογικά. Είναι άδικο και ζητούμε κάτι να γίνει. Αυτά τα παιδιά έχουν δικαιώματα, αλλά δεν έχουν καθόλου ευκαιρίες». «Αυτό που ζητούμε είναι να βρεθεί τρόπος αυτά τα παιδιά να ενταχθούν στην κοινωνία. Είναι άτομα που μπορούν να κάνουν πολλά. Είναι ευτυχισμένα όταν μπορούν να προσφέρουν και μπορούν να ενταχθούν».

Αυτά είναι τα λόγια της Βίκυς Βασιλείου και της Μαρίας Παναγιώτου, δύο μητέρων παιδιών με νοητική αναπηρία, που αυτή τη στιγμή φοιτούν στα σχολεία τους, όμως μόλις συμπληρώσουν τα 21 χρόνια, θα μείνουν μετέωρα, καθώς δεν υπάρχουν οι κρατικές δομές που να παρέχουν στήριξη σε αυτά τα άτομα, με στόχο να συνεχίσουν να εξελίσσονται. Αυτό είναι και το κύριο αίτημα των γονιών αυτών των παιδιών, καθώς δεν θέλουν να τους δουν να μένουν κλεισμένα στο σπίτι, καταδικασμένα στην ακινησία και στο περιθώριο. Αντίθετα, θέλουν να βρεθούν όλοι οι ενδεδειγμένοι τρόποι, για ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.

Οι δύο μητέρες μίλησαν στον REPORTER και ανέφεραν πως αυτό που ζητούν είναι να σταθεί δίπλα τους η Πολιτεία, αναπτύσσοντας τις κρατικές δομές που χρειάζονται, για να λαμβάνουν στήριξη αυτά τα παιδιά, όταν συμπληρώσουν το 21ο έτος της ηλικίας τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Τα παιδιά μας είναι κλειστά στο σπίτι»-Κραυγή απόγνωσης από γονείς ΑμεΑ, ζητούν εργοδότησή τους

«Θέλουμε να τροποποιηθεί η νομοθεσία»

Η Βίκυ Βασιλείου υπέδειξε πως μέχρι στα 21 τα παιδιά με αναπηρία είναι ενταγμένα στο εκπαιδευτικό σύστημα, πηγαίνουν στο σχολείο τους, όπου νιώθουν χαρούμενα, επειδή έχουν τους φίλους τους και λαμβάνουν τις θεραπείες τους και ουσιαστικά αποτελούν μέλος ενός κοινωνικού συνόλου, το οποίο τα βοηθά να αναπτυχθούν στο μέλλον, για να μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία.

«Το μόνο που δεν κατάλαβαν οι αρμόδιοι είναι πως αυτά τα παιδιά χρειάζονται διαρκή εκπαίδευση για να αποκτήσουν αυτές τις δεξιότητες. Στα 21 τους αποφοιτούν από τα σχολεία και σταματούν τα πάντα. Εκεί που κάνουν τόσα πολλά αυτά τα παιδιά, ξαφνικά δεν κάνουν τίποτα. Δεν ξέρω αν το έχουν καταλάβει πόσο τραγικό είναι. Επίσης, θεωρώ ότι δεν κατάλαβαν ότι για αυτά τα παιδιά, όταν λέμε 21 ετών, εννοούμε ότι είναι 13 ή 14 ετών. Χρειάζονται τις εμπειρίες, με προσπάθεια γίνονται καλύτερα. Καθημερινά έχουν πρόοδο και τα ίδια ικανοποιούνται όταν θέτουν στόχους και γίνονται καλύτεροι.

Μετά από τα 21, τα παιδιά απομονώνονται στο σπίτι και αυτό τους επηρεάζει μαθησιακά και ψυχολογικά. Είναι άδικο και ζητούμε κάτι να γίνει. Θέλουμε να τροποποιηθεί η νομοθεσία για να υπάρχει παράταση στη φοίτηση στα σχολεία αυτά, μέχρις ότου δημιουργηθούν οι κατάλληλες δομές και προγράμματα, που θα συνεχίσουν να στηρίζουν τα παιδιά μετά τα 21 τους χρόνια. Είναι αρκετά σημαντικό να υπάρχουν δομές που θα τους βοηθήσουν, για να μπορούν να ωριμάσουν και να αναπτυχθούν».

Το παιδί της κας. Βασιλείου, αυτή τη στιγμή, ζει με το άγχος του καλοκαιριού, επειδή έμαθε ότι θα αποφοιτήσει και θα φύγει από το σχολείο του. Ωστόσο, αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει.

«Στην αρχή της χρονιάς κάποιος είπε στο παιδί μου ότι θα αποφοιτήσει και μεγαλώνει, αλλά εκείνο το πήρε αλλιώς και μέχρι σήμερα το μόνο που λέει είναι ότι δεν θα αποφοιτήσει και θα μείνει στο σχολείο του. Είναι κάτι που δεν μπορώ να του υποσχεθώ και προσπαθώ να το αποφύγω. Θέλω να παραμείνει στο σχολείο και όταν μπορεί να αποφοιτήσει, να μπορεί να ενταχθεί στην κοινωνία. Θέλω προτάσεις για να δω τι θα κάνω, επειδή από τότε που γεννήθηκε πάμε συνεχώς σε θεραπείες και έκανε αρκετή πρόοδο και με λίγη προσπάθεια, μπορεί να ενταχθεί στην κοινωνία.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν κατάλληλες δομές για τα παιδιά που αποφοιτούν στα 21. Υπάρχουν κάποιες δομές που είναι για άτομα που είναι 50 ή 60 και δεν μπορούν τα παιδιά μας, που είναι μικρά σε ηλικία να πάνε εκεί. Δεν θέλω να στείλω το παιδί μου εκεί για να το φυλάνε, θέλω να αναπτύξει δεξιότητες και να βγει στην κοινωνία. Αυτή τη στιγμή, η μόνη επιλογή που έχω είναι να μείνει σπίτι. Δεν θέλουμε να ολοκληρώνεται η ζωή τους στα 21 και μετά να κλείνονται στο σπίτι. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν καθόλου ευκαιρίες. Έχουν δικαιώματα».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Σωρεία καταγγελιών για περιπτώσεις ΑμεΑ που μένουν εκτός αγοράς εργασίας-«Υπάρχει κυνηγητό»

«Είναι αρκετά τα παιδιά που είναι σε αυτή την κατάσταση»

Από πλευράς της, η Μαρία Παναγιώτου, που είναι επίσης μητέρα παιδιού με νοητική αναπηρία. Ενός παιδιού που μπορεί και να μιλήσει και να εργαστεί κάπου και όμως δεν γνωρίζουν τι θα γίνει όταν θα βγει από το σχολείο.

«Δεν υπάρχουν δομές για αυτά τα παιδιά και είναι αρκετά δύσκολο για αυτά τα παιδιά, όταν φεύγουν από το σχολείο, επειδή τους επηρεάζει ψυχολογικά. Δεν ξέρουμε τι θα απογίνουν. Ο γονιός αναγκάζεται να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί του και δεν υπάρχουν δομές.

Είναι αρκετά τα παιδιά που είναι σε αυτή την κατάσταση και οι γονείς θέλουν να συνεχίσουν τα παιδιά να μένουν στο σχολείο τους, επειδή εκεί είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα και βελτιώνονται καθημερινά. Αυτό που ζητούμε είναι να βρεθεί τρόπος αυτά τα παιδιά να ενταχθούν στην κοινωνία. Είναι άτομα που μπορούν να κάνουν πολλά. Είναι ευτυχισμένα όταν μπορούν να προσφέρουν και μπορούν να ενταχθούν».

Η κα. Παναγιώτου σημείωσε πως υπάρχουν κάποια προγράμματα που μπορούν να αξιοποιήσουν συγκεκριμένες επιχειρήσεις, ώστε να δώσουν στα παιδιά το βήμα για να εργαστούν, όμως κανένας αρμόδιος φορέας δεν καθοδηγεί τις οικογένειες, ώστε να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους.

«Θεωρούμε ότι θα μπορούσαν να μείνουν στο σχολείο, για να υπάρχει περαιτέρω βελτίωση, ώστε να ενταχθούν μετά στην αγορά εργασίας και νιώθουν ευτυχισμένα ακόμη και αν δεν είναι οκτάωρο. Δεν μπορούν να μείνουν σε ακινησία, βγαίνουν από το πρόγραμμά τους. Αυτό μας κλείνει και εμάς στο σπίτι, επειδή δεν έχει που να πάρουμε τα παιδιά και αναγκαστικά είμαστε οι δάσκαλοι, οι θεραπευτές, για να μην μείνουν σε ακινησία. Ζητούμε πολλά, αλλά δυστυχώς κανένας δεν ακούει. Μόνο υποσχέσεις».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Άτομα με αναπηρία μένουν άνεργα λόγω απόρριψης ιατροσυμβουλίων-Ζητά εξηγήσεις η Βουλή

Έστειλε επιστολή σε Μιχαηλίδου και Ευαγγέλου ο Γιώργος Κάρουλλας

Σημειώνεται πως για το θέμα της εκπαίδευσης των παιδιών που συμπληρώνουν τα 21 τους έτη, έστειλε επιστολή σε υπουργός Παιδείας και υφυπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας, Αθηνά Μιχαηλίδου και Μαριλένα Ευαγγέλου, αντίστοιχα, ο βουλευτής και εκ των αντιπροέδρων του Δημοκρατικού Συναγερμού, Γιώργος Κάρουλλας, ο οποίος επεσήμανε την ανάγκη για να υπάρξουν οι κατάλληλες δομές από πλευράς κράτους, που να παρέχουν τις θεραπείες και τη στήριξη σε αυτά τα παιδιά.

Όπως αναφέρεται στην επιστολή του κ. Κάρουλλα «αξίζει για όλους μας ανάμεσα στα πολλά θέματα από τα οποία καταιγιζόμαστε καθημερινά να αφιερώσουμε τον απαιτούμενο χρόνο για τα παιδιά με αναπηρία τα οποία συμπληρώνουν το 21ο έτος της ηλικίας τους. Για τον ίδιο αυτό σκοπό απαιτείται να επιστρατέψουμε όση ενσυναίσθηση διαθέτουμε για να μπούμε στη θέση των γονέων των παιδιών αυτών που αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους. Και τα δύο πιο πάνω είναι απαιτούμενα από τον καθένα μας από την όποια πολιτική θέση για να συμβάλουμε συμμετοχικά, δημιουργικά και αποτελεσματικά στη λήψη των απαιτούμενων αποφάσεων για το μέλλον που δικαιούνται αυτά τα παιδιά».

Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ επεσήμανε πως «με βάση τα υφιστάμενα προγράμματα και νομοθεσία στην Κύπρο παρέχεται το δικαίωμα στα παιδιά με αναπηρία να φοιτούν στα δημόσια ειδικά σχολεία μέχρι την ηλικία των 21 χρόνων. Αναγνωρίζοντας την κατάσταση που δημιουργείται, ζητούμε όπως δοθεί το δικαίωμα στα παιδιά αυτά να συνεχίσουν τη φοίτηση τους στο Ειδικό Σχολείο Απόστολος Βαρνάβας Αμμοχώστου μέχρι την ηλικία των 23 ετών. Στην Ελλάδα βρίσκεται σε ισχύ ανάλογη νομοθεσία/ρύθμιση».

Στην επιστολή του, ο Γιώργος Κάρουλλας υπογράμμισε και την ανάγκη για ριζικό εκσυγχρονισμό τόσο της σχετικής νομοθεσίας, όσο και των αναγκαίων υποδομών.

«Εν αναμονή του νέου νομοθετικού πλαισίου τονίζουμε την ανάγκη για την δημιουργία και λειτουργία Πολυδύναμων /Πολυθεματικών /Ειδικών Σχολείων που να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών και ατόμων με αναπηρία σε όλο τα φάσμα των ηλικιών και των αναγκών τους, ως τελικό και μακροπρόθεσμο ορίζοντα».

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ο κ. Κάρουλλας, στα κέντρα αυτά θα καλύπτονται σφαιρικά και ολοκληρωμένα όλες οι ανάγκες για:

α) Θεραπείες (φυσιοθεραπείες, εργοθεραπείες, λογοθεραπείες, ειδική διδασκαλία, μουσικοθεραπεία, κ.λ.π.) (ηλικίες 1-85 χρόνων)

β) Ειδικό Σχολείο (ηλικίες 6-21 χρόνων)

γ) Ημερήσια φροντίδα και απασχόληση (ηλικίες 21-60 χρόνων)

δ) Γηροκομείο /Κέντρο Φροντίδας (ηλικίες 61-85 χρόνων).

«Με κύριο γνώμονα τον σεβασμό παιδιών και ατόμων με αναπηρίες και αναγνωρίζοντας τις μέχρι τώρα προσπάθειες και έργο που πραγματοποιείται, δυστυχώς υπάρχει κενό από μη επαρκή αριθμό Ειδικών Σχολείων (ηλικίας 6-21 χρόνων) καθώς επίσης και το μεγαλύτερο κενό που εγείρεται για τη φροντίδα, τη μάθηση, την κατάρτιση και απασχόληση ατόμων με αναπηρίες για ηλικίες πάνω των είκοσι ένα (21 χρόνων – μέχρι 60) (σχεδόν ανύπαρκτες δομές) και τέλος γηροκομεία/κέντρα φροντίδας για τα άτομα αυτά (ηλικίες 60 και άνω) όταν οι γονείς τους θα έχουν αποβιώσει (τα οποία επίσης είναι σχεδόν ανύπαρκτα), τα οποία πρέπει και οφείλουμε να τα καλύψουμε».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στο τραπέζι πρόταση για πολυδύναμα κέντρα για στήριξη παιδιών με αναπηρία άνω των 21 ετών-«Γονείς αγωνιούν»