Χαμένοι σε έναν εμπορικό πόλεμο χωρίς νικητές

Σε μια εποχή που ο κόσμος μας έχει αλλάξει και η παγκόσμια οικονομία δοκιμάζεται από αλλεπάλληλες κρίσεις, η επιλογή των δασμών ως εργαλείο πολιτικής και οικονομικής πίεσης καταλήγει τελικά να είναι ένα όπλο που τραυματίζει όλους. Και αυτούς που το χρησιμοποιούν και αυτούς που αναγκαστικά αντιδρούν.

Ο εμπορικός πόλεμος μέσω των δασμών, που ξεκίνησε ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποτυχίας του μονομερούς προστατευτισμού. Η επιβολή δασμών, με στόχο την προστασία της εγχώριας παραγωγής, έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους για τους καταναλωτές, την αναστάτωση στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες και τη συρρίκνωση των εμπορικών ροών.

Οι ζημιές είναι αμοιβαίες. Από τη μία, οι ΗΠΑ που επιβάλλουν δασμούς πλήττουν τις ίδιες τους τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές με αυξήσεις τιμών και απώλεια ανταγωνιστικότητας. Από την άλλη, η Ευρώπη που υφίσταται αυτούς τους δασμούς αντιδρά με αντίμετρα, διογκώνοντας έναν φαύλο κύκλο εμπορικής έντασης. Πρόκειται για μια διαδικασία χωρίς πραγματικό νικητή.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Κύπρος, ως μικρό κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με εξωστρεφή οικονομία, επηρεάζεται άμεσα ή έμμεσα από τέτοιες παγκόσμιες εντάσεις. Η κυπριακή οικονομία, βασισμένη σε μεγάλο βαθμό στο διεθνές εμπόριο, στις υπηρεσίες και στις εξαγωγές, πλήττεται όταν επικρατούν αστάθεια και αβεβαιότητα στο παγκόσμιο εμπορικό περιβάλλον. Οι γεωργικοί παραγωγοί, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι εξαγωγείς μας χρειάζονται σταθερούς κανόνες και προβλεψιμότητα. Όχι εμπορικούς φραγμούς και τιμωρητικούς δασμούς. Η

Κύπρος έχει κάθε συμφέρον να προασπίζεται ένα ανοικτό, δίκαιο και πολυμερές εμπορικό σύστημα που θα εξασφαλίζει ευκαιρίες ανάπτυξης για όλους.

Ως Κύπριος Ευρωβουλευτής, εκτιμώ πως η τρέχουσα κλιμάκωση στις εμπορικές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Κίνας δεν αποτελεί παρά ένα μεταβατικό στάδιο έντασης, στο οποίο δοκιμάζονται οι αντοχές του πολυμερούς εμπορικού συστήματος. Ωστόσο, η ιστορία μας διδάσκει ότι, έστω και καθυστερημένα, η κοινή λογική και το συμφέρον των λαών οδηγούν πάντοτε στο τραπέζι του διαλόγου.

Πιστεύω ακράδαντα πως η λύση βρίσκεται στη συνεννόηση, στη διαφάνεια και στη συνεργασία. Όχι στην επιβολή. Όχι στη σύγκρουση. Οι δασμοί δεν είναι ο δρόμος προς την ευημερία. Είναι ένα προσωρινό καταφύγιο που τελικά καταρρέει υπό το βάρος των παγκόσμιων οικονομικών αλληλεξαρτήσεων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να παραμείνει φάρος σταθερότητας και υπεράσπισης του ελεύθερου, δίκαιου και πολυμερούς εμπορίου. Μόνο έτσι μπορούμε να διασφαλίσουμε την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή.

Στο τέλος, οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση και συμφωνία. Το ζητούμενο είναι να φτάσουμε εκεί το συντομότερο δυνατόν, προτού οι πληγές αυτού του εμπορικού πολέμου γίνουν βαθύτερες και πιο δύσκολα επουλώσιμες. Η αποκλιμάκωση είναι αναγκαία και εφικτή.

Δειτε Επισης

Μύθοι και πραγματικότητες για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών
Ψυχοκοινωνική στήριξη: Μια πράξη ανθρωπιάς σε έναν κόσμο που αλλάζει
Συμμετοχή του/της διευθυντή/ριας στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών: Η άλλη όψη της βιβλιογραφίας
Το Δικαστήριο βρήκε τον μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας, μέλος της Αστυνομίας και υιό του τότε Αστυνομικού Διευθυντή Πάφου, αναξιόπιστο
19 Μαΐου-Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πάνω απ’ όλα ένα πρότζεκτ ειρήνης
Η έννοια, σκοπός και σημασία της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής (Α.Τ.Α.)
Αλέκος Παναγούλης-Ο ήρωας των ηρώων
Η πυρηνική ενέργεια κατά την ενεργειακή μετάβαση στην ΕΕ
Τεχνική Επιτροπή ISO/TC 67 και η Σημασία των Προτύπων για τη Βιομηχανία Υδρογονανθράκων