«Ιστορική σκυταλοδρομία»-Τίμησε την ελληνική επανάσταση και τον αγώνα της ΕΟΚΑ ο Δήμος Λευκονοίκου

Οραματιζόμαστε μια Κύπρο υπόδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης, σεβασμού και ελπίδας, είπε η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων, Άννα Αριστοτέλους, σε εκδήλωση για τον εορτασμό των εθνικών επετείων της 25ης Μαρτίου 1821 και 1ης Απριλίου 1955, που διοργανώθηκε το απόγευμα της Πέμπτης στο οίκημα του Δημαρχείου Λευκονοίκου.

Κάνοντας αναφορά στις δύο επετείους, είπε ότι το 1821 ξεσηκώθηκαν λίγοι απέναντι σε μια αυτοκρατορία και το 1955 ξεσηκώθηκαν λίγοι απέναντι σε μια άλλη. "Και στις δύο περιπτώσεις, οι αγωνιστές κρατούσαν στα χέρια όχι υπερόπλα και στρατούς, αλλά την ψυχή τους", ανέφερε, σημειώνοντας ότι σκοπός και στις δύο περιπτώσεις ήταν η κατάκτηση της ελευθερίας, η υπεράσπιση της εθνικής αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης αξίας.

Η κ. Αριστοτέλους συνέχισε λέγοντας ότι ο κυπριακός ελληνισμός δεν υπήρξε ποτέ απλός θεατής της Ιστορίας, αλλά ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή, όπως και το Λευκόνοικο, που στάθηκε διαχρονικά "φλόγα αντίστασης και φάρος αξιοπρέπειας" σε όλες τις σημαντικές στιγμές του ελληνισμού.

Όπως ανέφερε, στον αγώνα της ΕΟΚΑ υπολογίζεται ότι το 17% των κατοίκων του Λευκονοίκου είχε ενεργό ρόλο είτε στην ΕΟΚΑ, είτε στην ΠΕΚΑ, είτε την ΑΝΕ. "Οι Λευκωνικιάτες Θεόδωρος Αχιλλέως, Σάββας Ζάνου, Κυριάκος Μπάκας και Λουκάς Ιατρού, έγραψαν τα ονόματα τους, με χρυσά γράμματα στο έπος της ΕΟΚΑ. Τη σκυτάλη από αυτούς, πήραν ο Αναστάσιος Παναγή και ο Μιχαλάκης Μακρίδης, που έπεσαν κατά τη διάρκεια της Τουρκανταρσίας το 1964, ενώ το Λευκόνοικο συνέχισε να προσφέρει τα παιδιά του στην πατρίδα, με τα τραγικά γεγονότα της εισβολής το 1974", είπε.

Πρόσθεσε ότι το Λευκόνοικο είχε δεκατέσσερεις πεσόντες, εκ των οποίων τέσσερεις στρατιώτες, καθώς και δεκαοκτώ αγνοούμενους, εκ των οποίων δέκα στρατιώτες. Όπως είπε, έντεκα από αυτούς έχουν ταυτοποιηθεί και επτά ακόμα αγνοούνται. "Η προσφυγιά, ο πόνος, η απώλεια τόσων ανθρώπων, αλλά και το συνεχιζόμενο έγκλημα των αγνοουμένων μας, είναι αυτά που μας οπλίζουν με δύναμη και αντοχή για να αντιμετωπίσουμε το μέλλον. Είναι η θυσία αυτών των ανθρώπων που μαζί με την απώλεια των κατεχόμενων εδαφών μας, κρατούν τη φλόγα της μνήμης άσβεστη. Κάθε αγνοούμενος μας είναι μια φωνή που ζητά δικαίωση. Κάθε πεσών, ένας όρκος τιμής να συνεχίσουμε", είπε.

Η κ. Αριστοτέλους σημείωσε ότι το μήνυμα για τον φετινό διπλό εορτασμό των εθνικών επετείων, είναι πως η φλόγα, όχι μόνο δεν έσβησε, αλλά, όπως διατηρήθηκε για 100 τόσα χρόνια, από την Ελληνική Επανάσταση, μέχρι την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, έτσι και σήμερα, μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή, παραμένει άσβεστη.

Όπως είπε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, εργάζεται με γνώμονα την ταχεία, δίκαιη και λειτουργική επανένωση της πατρίδας, "με εξωστρέφεια και αυτοπεποίθηση, προασπίζεται τα νόμιμα και διεθνώς κατοχυρωμένα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Με την ενεργότερη εμπλοκή μας στα γεωπολιτικά δρώμενα στην περιοχή μας, ενδυναμώνουμε ταυτόχρονα τη γεωπολιτική μας δυναμική. Αναβαθμίζοντας τη στρατηγική μας υπόσταση σε διμερές επίπεδο, θωρακίζουμε ταυτόχρονα την κρατική μας οντότητα. Διευρύνοντας το διπλωματικό μας εκτόπισμα, πολλαπλασιάζουμε τις πιθανότητες αντιμετώπισης της κλιμακούμενης τουρκικής προκλητικότητας. Αποδεικνύουμε ότι η χώρα μας, δεν είναι, ούτε μικρή, ούτε πια μόνη", υπογράμμισε.

Παρονομαστής όλων των ενεργειών, είπε, είναι ο στόχος της απελευθέρωσης και επανένωσης της πατρίδας. "Προτεραιότητα μας, η επιλυση του Κυπριακού στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οραματιζόμαστε την Κύπρο υπόδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης, σεβασμού και ελπίδας, που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του λαού μας και κυρίως της νέας γενιάς", σημείωσε, αναφέροντας ότι μόνο έτσι θα τιμήσουμε στην πράξη τις θυσίες των ηρώων.

Το 1821, ξεσηκώθηκαν λίγοι απέναντι σε μια αυτοκρατορία. Και το 1955, ξεσηκώθηκαν λίγοι απέναντι σε μια άλλη. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αγωνιστές κρατούσαν στα χέρια όχι υπερόπλα και στρατούς, αλλά την ψυχή τους. Αυτό είναι που ενώνει τους Έλληνες όλων των εποχών, η καρδιά που χτυπάει για την πατρίδα, η φλόγα που δεν σβήνει.

Πρόκειται για μια ιστορική σκυταλοδρομία, που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα με την Ελληνική Επανάστασή και συνεχίστηκε τον 20ο με τους Βαλκανικούς Πολέμους, τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τον υπέροχο αγώνα της ΕΟΚΑ.

Η Ελληνική Επανάσταση και ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ απέχουν ως προς τη χρονική και ιστορική συγκυρία, αλλά ενωμένοι ως προς το πνεύμα και τον σκοπό: την κατάκτηση της ελευθερίας, την υπεράσπιση της εθνικής αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης αξίας. Η κοινή συνισταμένη των δύο επετείων είναι ο ανυπότακτος και αδούλωτος χαρακτήρας του ελληνισμού, η αταλάντευτη προσήλωσή του στην έννοια της ελευθερίας. Είναι οι στιγμές που ο ελληνισμός, με όπλο το φρόνημα και την ψυχή του, ύψωσε το ανάστημά του απέναντι σε κάθε είδους κυριαρχία.

Έχοντας εναντίον του τις πιθανότητες, έχοντας λιγοστές ελπίδες, γνωρίζοντας πως ο εχθρός υπερτερεί αριθμητικά, οι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά και οι συνεχιστές τους του κυπριακού έπους του ’55-59, με μοναδικά τους όπλα το φρόνημα, την πίστη και την ψυχή, ήξεραν ότι το δίκαιο ήταν με το μέρος τους. Μια ήταν η κοινή συνισταμένη: ο αγώνας για την ελευθερία, για την αξιοπρέπεια, για το δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι στον τόπο μας.

Από το «ήγγικεν η ώρα, ω Έλληνες, της ελευθερώσεως της πατρίδος μας» των μυημένων στη Φιλική Εταιρεία, στο «ο αγών θα είναι σκληρός, ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν την ΨΥΧΗΝ. Έχομεν και το ΔΙΚΑΙΟΝ με το μέρος μας. Γι' αυτό και θα ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ» της πρώτης προκήρυξης του Γεώργιου Γρίβα Διγενή, πέρασε περισσότερο από ένας αιώνας, αλλά ο πόθος για λευτεριά, η φλόγα της αυτοθυσίας και η πίστη στο δίκαιο του αγώνα έμειναν αναλλοίωτα.

Άλλαξαν οι εποχές, άλλαξαν οι μορφές της τυραννίας, όμως ο Έλληνας που παλεύει για την πατρίδα, που δίνει μάχη για τα ιδανικά του Έθνους, παραμένει ο ίδιος –ασυμβίβαστος, μαχητικός, αποφασισμένος. Από τα κρυφά σχολειά και τα βουνά του ‘ ’21 στα βουνά του Μαχαιρά, στα Σπήλια, στον Πενταδάκτυλο, στην αγχόνη στις Κεντρικές Φυλακές, η Ιστορία επαναλαμβάνει το κάλεσμά της κι εκείνοι που την αφουγκράζονται απαντούν πάντα το ίδιο: με ψυχή και πίστη.

Πηγή: ΚΥΠΕ