Τα ανοίγματα του ΔΗΚΟ, ο στόχος της ανάκαμψης και οι ασκήσεις ισορροπίας του Νικόλα

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που βγήκε από το Πολιτικό και Καταστατικό Συνέδριο του ΔΗΚΟ δεν ήταν οι καταστατικές αλλαγές, παρόλο που το όριο θητειών είναι ρηξικέλευθη ενέργεια για ένα κόμμα που έχει ανθρώπους στα ίδια κομματικά και πολιτειακά αξιώματα για δεκαετίες. Ήταν το πολιτικό μήνυμα που έστειλε ο πρόεδρός του, Νικόλας Παπαδόπουλος, πως επιδιώκει να δυναμώσει και να ξαναμεγαλώσει ένα κόμμα το οποίο βρίσκεται σε πτωτική πορεία. Και αυτό είναι και το πιο μεγάλο στοίχημα ενόψει των Βουλευτικών Εκλογών.

Η απόφαση για το όριο τριών συνεχόμενων θητειών για πολιτειακούς και κομματικούς αξιωματούχους διασφαλίζει την ανανέωση σε κάποιο βαθμό, αφού οποιοσδήποτε συμπλήρωσε τρεις θητείες στο ίδιο πόστο δεν θα μπορεί να επαναδιεκδικήσει το αξίωμά του, με εξαίρεση τον εκάστοτε πρόεδρο αλλά και τους νυν βουλευτές που συμπλήρωσαν ή συμπληρώνουν τώρα τρεις θητείες, οι οποίοι θα δικαιούνται να διεκδικήσουν μία «μπόνους» (σ.σ. για τους υπόλοιπους βουλευτές ισχύει κανονικά το όριο), καθώς ψηφίστηκε σε περίοδο που θεωρείται χρονικά κοντά στις εκλογές. Αυτή από μόνη της, ωστόσο, δύσκολα μπορεί να σταματήσει την αιμορραγία του κόμματος, το οποίο χρειάζεται εισροή νέου αίματος αλλά και σαφή βελτίωση της εικόνας του ώστε να μπορεί να ανακάμψει.

Για αυτό και ο Νικόλας Παπαδόπουλος αξιοποίησε το βήμα του Συνεδρίου για να κάνει ανοίγματα. Ανοίγματα προς την κοινωνία αλλά κυρίως προς δύο δεξαμενές: Πολιτικά άστεγα αλλά μέχρι πρότινος πολιτικά ενεργά πρόσωπα και τους πρώην ΔΗΚΟϊκούς που προσχώρησαν στην ΔΗΠΑ και επιδιώκει τώρα, που πέρασε αρκετός χρόνος από τα πάθη που οδήγησαν σε αυτό τον διχασμό, να επαναπατρίσει.

Σε ό,τι αφορά την πρώτη κατηγορία, παρούσα στο Συνέδριο ήταν η Ελένη Θεοχάρους, με τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ να ανακοινώνει ότι «αυτές τις μέρες βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο ένταξης και προσχώρησης της Αλληλεγγύης στο Δημοκρατικό Κόμμα. Με την φίλη την Ελένη Θεοχάρους έχουμε δώσει κοινούς αγώνες και ανυπομονώ να δώσουμε πολλούς ακόμη αγώνες μαζί της αλλά και με τους υπόλοιπους συναγωνιστές της Αλληλεγγύης». Δεν είναι, βέβαια, ξεκάθαρο πόση Αλληλεγγύη έχει απομείνει στο πλευρό της Ελένης Θεοχάρους μετά τη διάλυση του κόμματος, καθώς είναι γνωστό πως στο κόμμα υπήρχε από την αρχή η δική της συνιστώσα και αυτή του ΕΥΡΩΚΟ, που δεν συμφωνούσαν πάντοτε και η ομάδα του ΕΥΡΩΚΟ δεν είναι απαραίτητο ότι έχει οποιαδήποτε πρόθεση να ακολουθήσει την κ. Θεοχάρους. Η ίδια, ωστόσο, υπήρξε πρόσωπο με τεράστια δυνατότητα προσέλκυσης προσωπικών ψήφων και η παρουσία της μπορεί να είναι βοηθητική για το ΔΗΚΟ, ακόμη και αν δεν κουβαλά μαζί της πολλά στελέχη.

Στον χώρο του Συνεδρίου βρισκόταν και ο Γιώργος Βαρνάβα, ένα από τα πολλά στελέχη της ΕΔΕΚ που απομακρύνθηκαν από το κόμμα τα τελευταία χρόνια, λόγω της αντιπαράθεσης με τον Μαρίνο Σιζόπουλο. Σε αυτό το επίπεδο δεν υπήρξαν ανακοινώσεις, αλλά το ΔΗΚΟ, ως ένα από τα κοντινότερα κόμματα στην ΕΔΕΚ ιδεολογικά, θα μπορούσε να αποτελέσει επιλογή πολιτικής στέγης για αρκετά από αυτά τα άτομα. Υπενθυμίζεται ότι η ομάδα που συμπορεύθηκε με τον Δημήτρη Παπαδάκη είχε κάνει κρούσεις προς την κατεύθυνση των Οικολόγων και μάλιστα υπήρξε και συνεργασία με την Αιχμή στις Ευρωεκλογές, ωστόσο οι δύο πλευρές δεν κατάφεραν να τα βρουν για συνεργασία σε πιο μόνιμη βάση. Παρομοίως και άλλα στελέχη που επιδιώκουν να παραμείνουν πολιτικά ενεργά θα ήθελαν κομματική στέγη, την οποία το ΔΗΚΟ φαίνεται πρόθυμο να προσφέρει, χωρίς ιδιαίτερο ρίσκο, δεδομένου ότι πρόκειται για κεντρώους με κοινές αντιλήψεις.

«Δυνατή φωνή του Δημοκρατικού Κόμματος σημαίνει δυνατή κυβερνητική παρουσία. Όμως σε αυτή τη προσπάθεια δεν μπορούμε να είμαστε μόνοι», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαδόπουλος, απευθύνοντας κάλεσμα συνεργασίας σε κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη που θέλει να ενώσει τη δύναμη του μαζί μας. Όμως δεν απευθυνόταν μόνο στους άστεγους κεντρώους αλλά και στους πρώην ΔΗΚΟϊκούς. «Απευθύνουμε χέρι φιλίας σε φίλους, νυν και πρώην συναγωνιστές, τους οποίους ενδεχομένως και εμείς να πικράναμε, αλλά με τους οποίους μας ενώνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα μας χωρίζουν», είπε, χωρίς να κατονομάζει τη ΔΗΠΑ. Γίνεται, ωστόσο, κατανοητό ότι εκεί απευθυνόταν όταν μιλούσε για πρώην συναγωνιστές, καθώς ο βασικός κορμός στελεχών του κόμματος είναι πρώην στελέχη του ΔΗΚΟ, ενώ η εκλογική του βάση αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από πρώην ψηφοφόρους του.

Πέραν, όμως, από τα στελέχη και τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων, το ΔΗΚΟ ευελπιστεί να κάνει ένα ευρύτερο άνοιγμα. «Γυρίζουμε σελίδα. Το άνοιγμα προς την κοινωνία πρέπει να σημαίνει πραγματικό άνοιγμα προς την κοινωνία. Και την αμέσως επόμενη περίοδο θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα και κάθε ευκαιρία να πετύχουμε συνεργασίες», ανέφερε ο Νικόλας Παπαδόπουλος στην ομιλία του. Αυτό είναι, βεβαίως, το πιο δύσκολο αλλά και το πιο αναγκαίο εγχείρημα. Να βελτιώσει το κόμμα την επαφή του με τον απλό κόσμο και τα οργανωμένα σύνολα, να επικοινωνήσει καλύτερα τις θέσεις του και να στείλει το μήνυμα πως δεν είναι ένα κλειστό κλαμπ από την παλιά καλή εποχή του Σπύρου και του Τάσσου, αλλά μία σύγχρονη πολιτική δύναμη, ανοιχτή σε νέες ιδέες και σε νέα πρόσωπα.

Το ΔΗΚΟ τα τελευταία χρόνια δίνει την εικόνα ενός κουρασμένου, μη δημιουργικού κόμματος, που δυσκολεύεται να πείσει περί του αντιθέτου. Δεν έχει σημασία αν διαθέτει θέσεις που θα μπορούσαν να βρουν πολλούς υποστηρικτές, ως ένα τυπικά κεντρώο κόμμα, αν αυτές οι θέσεις δεν φτάνουν σε αυτούς τους ανθρώπους ή δεν τους πείθουν για την ειλικρίνεια και τις προθέσεις τους. «Πρέπει να παρουσιάσουμε προτάσεις και λύσεις στα προβλήματα των πολιτών. Η κοινωνία δεν θέλει εσωστρέφεια. Η κοινωνία θέλει μεταμέλεια, συνέργεια και επιμέλεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της», ανέφερε ο κ. Παπαδόπουλος κάνοντας μία μορφή αυτοκριτικής.

Λέγοντας ότι έχουν λάβει τα μηνύματα, προσδιόρισε τους στόχους του κόμματος σε ζητήματα που αφορούν κυρίως την πλατιά μάζα της κοινωνίας, τον χώρο που το ΔΗΚΟ κυριαρχούσε, προσπαθώντας να αγγίξει τα βασικά ζητήματα που προβληματίζουν τους πολίτες. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην αντιμετώπιση της ακρίβειας, την στήριξη της μεσαίας τάξης και των ευάλωτων ομάδων, την ανάπτυξη της οικονομίας και την ενίσχυση των επιχειρήσεων, την μεταρρύθμιση της παιδείας και τη βελτίωση των υποδομών της υγείας, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, τη στήριξη των προσφύγων, την πάταξη της γραφειοκρατίας και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, καθώς και την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης και την πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς. Πρόκειται για ζητήματα που αν το ΔΗΚΟ καταφέρει να προσφέρει αισθητές λύσεις, θα μπορούσε να κτίσει ένα αποτελεσματικό προφίλ ενόψει των εκλογών. Πρόκειται, όμως, και για ζητήματα περίπλοκα, που απαιτούν δημιουργική πολιτική, και κυρίως την σύμφωνο γνώμη της Κυβέρνησης για να επιλυθούν.

Αυτό είναι και το άλλο μεγάλο ζήτημα που καλείται να βρει τους τρόπους να διαχειριστεί το κόμμα, καθώς δείχνει να απορροφά μεγάλο μέρος της φθοράς της εξουσίας, χωρίς να απολαμβάνει τα οφέλη της εξουσίας, με τον τρόπο που είναι δομημένη η σχέση με τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Και ο μεγαλύτερος φόβος είναι, βεβαίως, αυτή η φθορά να μεταφραστεί σε μεγαλύτερες απώλειες στις Βουλευτικές. Ο κ. Παπαδόπουλος επιχείρησε μία άσκηση ισορροπίας. Αφενός οικειοποιήθηκε μέρος του κυβερνητικού έργου ως ΔΗΚΟϊκής έμπνευσης επίτευγμα, αφετέρου τόνισε πως το κόμμα του δεν δίνει στην Κυβέρνηση λευκή επιταγή. Αποτελεί, ωστόσο, ερώτημα σε ποιο βαθμό πείθει την κοινωνία ευρύτερα και σε ποιο βαθμό μπορεί να συνεχίσει να επιχειρεί να συσχετίζεται το ΔΗΚΟ με τα καλά αλλά να αποστασιοποιείται από τα κακά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Σε νέα πορεία το ΔΗΚΟ μετά τις καταστατικές αλλαγές-Πως αξιολογεί τα αποτελέσματα του Συνεδρίου
• Πέρασε το όριο των τριών θητειών στο ΔΗΚΟ-Εξαιρούνται οι νυν βουλευτές με περισσότερες για το 2026
• Με έγκριση Πολιτικής Διακήρυξης ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της πρώτης ημέρας του συνεδρίου του ΔΗΚΟ
• Προανήγγειλε ένταξη της Αλληλεγγύης στο ΔΗΚΟ ο Νικόλας-Ανοίγματα σε παλιούς συναγωνιστές, στήριξη χωρίς λευκή επιταγή