«Ζήτησα από το γείτονα 20 ευρώ για να πάρω γκάζι... Αναγκάστηκα να δανειστώ για να σώσω το σπίτι μου»

«Εγώ και η σύζυγός μου, για να μπορούμε να ζούμε, δεχόμαστε βοήθεια από τους γείτονες και τους φίλους. Η γειτόνισσα μαγειρεύει για την οικογένειά της και μας φέρνει και εμάς. Πήγα στο γείτονα, τον κ. Κυριάκο που είναι 85 χρονών και του ζήτησα 20 ευρώ για να μπορώ να αγοράσω γκάζι. Μου τα έδωσε και μου είπε είναι για τα γενέθλιά μου. Είδαν στο λογαριασμό μου ότι μου έβαλε 200 ευρώ ο εργοδότης μου και ζήτησαν χαρτί ότι δεν ήταν μισθός, αλλά ήταν βοήθεια για να με στηρίξει».

Αυτά είναι τα λόγια του 55χρονου Χάρη Καρμιώτη, που τα τελευταία τρία χρόνια δίνει το δικό του αγώνα με τον καρκίνο στην ουροδόχο κύστη, με αποτέλεσμα να την αφαιρέσει και το μόνο που ζητά είναι στήριξη από το κράτος, ώστε να είναι σε θέση να φροντίσει εκείνον και τη σύζυγό του, η οποία από το 2014 αντιμετωπίζει πρόβλημα στον εγκέφαλο, μετά από πέντε εγκεφαλικά που υπέστη μέσα σε διάστημα έξι λεπτών.

Ο κ. Καρμιώτης, το 2023, ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον καρκίνο και μετά από χημιοθεραπείες, κατάφερε να υπερπηδήσει όποιο εμπόδιο βρήκε στο δρόμο του. Ωστόσο, ο καρκίνος επέστρεψε το 2024 και ανάγκασε τον κ. Καρμιώτη να υποβληθεί σε οκτάωρο χειρουργείο, κατά το οποίο αφαίρεσε την ουροδόχο κύστη, 43 λεμφαδένες, τον προστάτη και μέρος του εντέρου του. Αυτή τη στιγμή ο κ. Καρμιώτης ζει με δύο σακουλάκια, καθώς συνεχίζει τις θεραπείες και δεν μπορεί να δουλέψει λόγω της υγείας του.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι σε αυτή την περίπτωση θα είχε τη βοήθεια που απαιτείται από το κράτος, εντούτοις, ο κ. Καρμιώτης βρίσκει μόνο πόρτες κλειστές, αφού από το 2023 που είχε ξεκινήσει τις διαδικασίες για Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα απορρίπτεται συνεχώς, ενώ δεν έχει εγκριθεί μέχρι στιγμής ούτε και η αίτηση που έχει υποβάλει για άδεια ασθενείας. Αυτό τον αναγκάζει να ζητά δανεικά από γείτονες και φίλους, για να μπορεί να ανταπεξέλθει καθημερινά και το μόνο που ζητά είναι μία βοήθεια από την Κυβέρνηση, μέχρι να μπορέσει και ο ίδιος να σταθεί ξανά στα πόδια του και να βγάζει τα απαραίτητα προς το ζην.

Ο κ. Καρμιώτης, σε συνέντευξή του στον REPORTER αναφέρεται στις καθημερινές δυσκολίες που βιώνει, λόγω της έλλειψης κρατικής βοήθειας, αλλά και για τη μεγάλη στήριξη που είναι για εκείνο και τη γυναίκα του οι φίλοι και γείτονες. Επίσης, στέλνει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΠΑΣΥΚΑΦ, ο οποίος στέκεται αρωγός στο πλάι του και έχει αρχίσει τις διαδικασίες για να μπορεί να λαμβάνει επίδομα αναπηρίας.

Πότε ξεκίνησαν όλα

«Είμαι πρόσφυγας από τη Μύρτου. Μετά το στρατό έφυγα και πήγα Αγγλία. Ήμουν στην Αγγλία για είκοσι χρόνια, μετά το στρατό πήγα εκεί. Γνώρισα τη σύζυγό μου εκεί, παντρευτήκαμε και αποφασίσαμε να έρθουμε στην Κύπρο το 2011, όταν πουλήσαμε όλα τα υπάρχοντά μας στην Αγγλία. Βρήκαμε το σπίτι μας εδώ στη Λεμεσό και το αγοράσαμε.

Η ιστορία μας ξεκινά από το 2014, η γυναίκα μου έχει πάθει πέντε εγκεφαλικά σε έξι λεπτά και έχει πρόβλημα στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να μην θυμάται πράγματα. Είχαμε κάνει αιτήσεις για να λαμβάνει επίδομα αναπηρίας, μετά που αρρώστησα εγώ. Μέχρι το 2022 δεν ζητήσαμε τίποτε από την Κυβέρνηση, επειδή εργαζόμουν εγώ και δεν είχαμε ανάγκη για να ζητήσουμε στήριξη.

Το 2023 είχα διαγνωσθεί με καρκίνο και από τότε ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για να λαμβάνουμε Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Κάθε φορά που κάναμε την αίτηση μας απαντούσαν ότι πάντα κάτι έλειπε. Φτάσαμε στο σημείο να μας ζητούν τα boarding pass για τα αεροπλάνα από το 2019. Εκείνη τη χρονιά που έγινε η αίτηση, ήμουν στην Εντατική για πέντε μέρες, επειδή είχα πάθει κρίση πανικού, με αποτέλεσμα να προκληθεί μόλυνση στον αριστερό μου νεφρό.

Εμείς κάναμε ξανά τις αιτήσεις και στέλναμε ό,τι μας ζητούσαν, όμως υπήρχαν φορές που μας απαντούσαν ότι έχαναν τα έγγραφα και έπρεπε να τα υποβάλουμε ξανά. Κάναμε την αίτηση πέντε με έξι φορές. Πρόσφατα μας έστειλαν ξανά την αίτηση να τη συμπληρώσουμε και να υποβάλουμε ξανά τα ίδια χαρτιά.

Μία φορά μας είπαν ότι στους λογαριασμούς μας βρήκαν λεφτά που μας έστειλαν από το εξωτερικό. Δεν εξέτασαν ότι ήταν 4,000 ευρώ που έστειλε ο μακαριστός πεθερός μου, για να κάνει εγχείρηση καταρράκτη η σύζυγός μου, επειδή λάμβανε αρκετή ποσότητα κορτιζόνη. Μας ζήτησαν χαρτί από τον πεθερό μου ότι μας έβαλε λεφτά και τότε το κάναμε και το υποβάλαμε. Όμως, το ζητούν ξανά και τώρα ο πεθερός μου έχει πεθάνει. Πώς θα το κάνουμε ξανά και να το υποβάλουμε; Αυτό που δεν κατάλαβα είναι πώς γίνεται να δουλεύω τόσα χρόνια, να έχω κοινωνικές ασφαλίσεις και να μην έχω βοήθεια.

Όταν ρώτησα για τις διαδικασίες, μου είπαν δεν είσαι Κύπριος, επειδή έχω αγγλική υπηκοότητα και επειδή πηγαίνω στο εξωτερικό συχνά. Δεν ήξερα ότι απαγορεύεται να πηγαίνω να δω το γιο μου και τα εγγόνια μου. Μου ζήτησαν λογαριασμούς της ΑΗΚ για το σπίτι και τους τα έδωσα. Κάθε φορά που κάνουμε αίτηση μας ζητούν τις ίδιες αιτήσεις από τους γιατρούς. Για ποιο λόγο; Τα χάνουν;.

Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος, που δούλευα όλη μου τη ζωή και θέλω αυτά που δικαιούμαι. Μου είπαν να κάνω αίτηση για άδεια ασθενείας, την έκανα και μου είπαν ότι δεν δικαιούμαι, επειδή δεν εργαζόμουν πέρσι. Μα πώς να εργάζομαι, αφού είχα καρκίνο; Μου είπαν ήταν η νομοθεσία.

Η γυναίκα μου δεν μπορεί να εργαστεί λόγω της κατάστασης της υγείας της. Εγώ έχω δύο σακουλάκια και τρέχω δεξιά και αριστερά για να καλύψω τις ανάγκες να μην χάσω το σπίτι μου. Έχω το παράπονο για ποιο λόγο δεν μπορούν να βοηθήσει το κράτος και τους ασθενείς με καρκίνο, αλλά και όσους έχουν πρόβλημα. Εγώ εργαζόμουν τόσο καιρό, ήμουν νόμιμος και τώρα που θέλω βοήθεια δεν την έχω. Μα γιατί; Αυτό δεν είναι σωστό.

Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κανένα εισόδημα και αναγκάστηκα να ζητήσω λεφτά για να μπορέσω να πληρώσω τους λογαριασμούς μου, όχι για να φάω, για να πληρώσω λογαριασμούς και να σώσω το σπίτι».

Απέρριψαν αίτηση με δικαιολογία ότι η γυναίκα του μπορεί να εργαστεί

«Έχουμε όλα τα χαρτιά. Είχε απορριφθεί η αίτησή μου και η απάντησή τους ήταν ότι η γυναίκα μου μπορεί να εργαστεί, την ώρα που έχει χαρτί του γιατρού που ξεκάθαρα λέει ότι δεν μπορεί να το κάνει. Κάνουν τη ζωή των ανθρώπων δύσκολη. Γιατί; Όπως δουλεύουν όλοι, δούλευα κι εγώ. Ζήτησα από το γιατρό της συζύγου μου, να μας κάνει το έγγραφο ότι δεν μπορεί να εργαστεί τέσσερις φορές και ο ίδιος αγανάκτησε. Αλλά τα χάνουν, τι να κάνουμε;

Είχα κάνω οκτώ ώρες εγχείρηση το 2024 και έχασα ουροδόχο κύστη, 12 πόντους από το έντερο, 43 λεμφαδένες και τον προστάτη και είπα του γιατρού ότι θέλω να επιστρέψω στη δουλειά μου, επειδή πρέπει κάποιος να στηρίξει την οικογένεια. Δεν ζητώ οίκτο από κανένα. Ζητώ εκείνα που δικαιούμαι, με βάση εκείνα που δούλεψα.

Όταν κάναμε την αίτηση μας ζήτησαν και εμένα και της γυναίκας μου, να αποδείξουμε ότι δεν έχουμε περιουσία στην Αγγλία. Μας έδωσαν δεκαπέντε μέρες να τα βρούμε. Όμως, έπρεπε να πάμε στην Αγγλία για να τα βρούμε. Η Κυβέρνηση στην Αγγλία θέλει δεκατέσσερις ημέρες για να μας δώσουν τα έγγραφα. Έκανα ξανά αίτηση για άδεια ασθενείας και περιμένω απάντηση. Το έκανα τον Ιανουάριο και ακόμη δεν έχω καμία απάντηση.

Είμαι οδηγός στα τουριστικά λεωφορεία. Αυτό που θέλω είναι μόλις τελειώσω τη χημειοθεραπεία και να αφαιρεθεί το δεύτερο σακουλάκι, που είναι πίσω και μείνω με το ένα, να επιστρέψω στη δουλειά. Θέλω να εργαστώ. Δεν λέω να επιστρέψω στη δουλειά όπως ήμουν πριν. Όμως, θέλω να δουλεύω για να συντηρώ το σπίτι μου. Έμαθα από 12 χρόνων να εργάζομαι».

Η στήριξη των γειτόνων και των φίλων

«Εγώ και η σύζυγός μου, για να μπορούμε να ζούμε, δεχόμαστε βοήθεια από τους γείτονες και τους φίλους. Η γειτόνισσα μαγειρεύει για την οικογένειά της και μας φέρνει και εμάς. Πήγα στο γείτονα, τον κ. Κυριάκο που είναι 85 χρονών και του ζήτησα 20 ευρώ για να μπορώ να αγοράσω γκάζι. Μου τα έδωσε και μου είπε είναι για τα γενέθλιά μου. Είδαν στο λογαριασμό μου ότι μου έβαλε 200 ευρώ ο εργοδότης μου και ζήτησαν χαρτί ότι δεν ήταν μισθός, αλλά ήταν βοήθεια για να με στηρίξει.

Παίρνω τους γνωστούς και τους φίλους μου και τους ρωτώ αν κρατούν δέκα ευρώ για να βάλω βενζίνη. Μας μαγειρεύει η γειτόνισσα. Άλλος γείτονας μας ρωτά αν θέλουμε ψωμί να μας φέρει. Άλλη γειτόνισσα μας φέρνει λεμόνια. Όμως δεν πρέπει να βασιζόμαστε στους γείτονες».

Η συνδρομή του ΠΑΣΥΚΑΦ

«Η πρώτη επαφή με τον ΠΑΣΥΚΑΦ ήταν φέτος. Το 2023 είχα κάνει ακτινοθεραπεία και φέτος κάνω χημειοθεραπεία και ήρθα σε επαφή με τον ΠΑΣΥΚΑΦ. Είναι πολύ βοηθητικοί. Θέλω να ευχαριστήσω τον ΠΑΣΥΚΑΦ για όλη τη βοήθεια που μου έδωσε. Πήγα στον ουρολόγο μου και του είπα ότι μου δίνει προμήθειες για ένα σακουλάκι και όταν του το είπα, μου είπε ότι το ΓεΣΥ δεν του το επιτρέπει. Το ανέφερα στον ΠΑΣΥΚΑΦ και μου είπε επιτρέπεται και του το εξήγησε και όντως μου έδωσε περισσότερα. Αλλά ο ΠΑΣΥΚΑΦ μου έδωσε και άλλες προμήθειες που χρειάζομαι.

Επίσης, ο ΠΑΣΥΚΑΦ ήρθε και έκατσε μαζί μας και μας βοήθησαν να κάνουμε ξανά την αίτηση από την αρχή. Στάθηκε στο πλευρό μας συνεχώς. Ήρθε άτομο εδώ και κάναμε αιτήσεις για να υποβάλουμε έγγραφα για να μπορώ να λαμβάνω επίδομα αναπηρίας. Μπορεί να μου πουν να λαμβάνω 50% και να εργάζομαι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εγώ θέλω να εργαστώ, να βγω έξω από το σπίτι. Δεν μου αρέσει μέσα στο σπίτι».

Ζητά μόνο στήριξη τώρα που το έχει ανάγκη

«Δεν είναι σωστό, ούτε ανθρώπινο αυτό που γίνεται. Το μόνο που ζητώ είναι να μου δώσουν μία βοήθεια τώρα και όταν μπορώ να εργαστώ, να σταματήσουν. Αυτό θέλω. Δεν θέλω οίκτο από κανένα. Μόνο αυτά που δικαιούμαι».