Η σύγχυση στον ΔΗΣΥ, το κάψιμο άλλης μίας γέφυρας με Νίκο Χριστοδουλίδη και οι περιορισμένες διαγραφές

Η συμβολική διαγραφή ενός μικρού αριθμού μελών της Κυβέρνησης Χριστοδουλίδη από τον ΔΗΣΥ δείχνει να έγινε καθαρά για να ικανοποιηθούν κάποιες φωνές, που ακόμα ζητούν εκδίκηση για το αποτέλεσμα του 2023, παρά για να αποδείξουν ότι το κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση και δεν θολώνεται από την παρουσία μελών του στην εκτελεστική εξουσία, όπως δηλώνει η ηγεσία. Ενδεικτικό τούτου είναι πως διαγράφηκαν μόνο όσοι είναι Υπουργοί και Υφυπουργοί, καθώς και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ενώ οι δύο Διευθυντές του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, Χαράλαμπος Χαραλάμπους και Βίκτωρας Παπαδόπουλος, δεν θεωρήθηκε αναγκαίο να χάσουν την ιδιότητα μέλους τους (αν και ο δεύτερος το ζήτησε μέσω του Χ).

Η Αννίτα Δημητρίου τονίζει κατ’ επανάληψη ότι οι διαγραφές αυτές δεν έχουν να κάνουν με τα άτομα αλλά την πολιτική τους ιδιότητα. «Δεν αφορά και δεν απευθύνεται ούτε στα απλά στελέχη, ούτε σε οποιοδήποτε μέλος του ΔΗΣΥ που έλαβε την όποια απόφαση και δικαίωμά του. Δεν αφορά τα μέλη των Ημικρατικών», επανέλαβε και τη Δευτέρα. Ωστόσο ακόμη και τα μέλη των Δ.Σ. των Ημικρατικών Οργανισμών είναι φορείς εξουσίας, όπως και τα άτομα σε υψηλόβαθμες θέσεις στο Προεδρικό, παρόλο που δεν έχουν τη δύναμη των Υπουργών.

Προφανώς ο συμβολισμός είναι πιο έντονος με τα άτομα που επιλέγηκαν να χάσουν την ιδιότητα του μέλους του κόμματος, δύο και πέραν χρόνια μετά την εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη. Και παρουσιάστηκε ως κάποιου είδους συμβιβασμός, καθώς οι έντονες φωνές της τελευταίας διετίας ζητούσαν να απομακρυνθεί από το κόμμα οποιοσδήποτε υποστήριξε τον νυν Πρόεδρο τότε (πριν καν να γνωρίζουν ποιοι θα αξιοποιούνταν εάν εκλεγόταν), όχι μόνο αυτοί που είναι σήμερα μέλη του Υπουργικού του Συμβουλίου. Για αυτό τον λόγο, για παράδειγμα, υπήρχε τόσο μεγάλη αντίδραση στην επιλογή του Κωστάκη Κωνσταντίνου ως υποψηφίου του κόμματος για την προεδρία του Επαρχιακού Οργανισμού Αυτοδιοίκησης Πάφου, παρόλο που ακολουθήθηκαν οι κομματικές διαδικασίες. Ο κ. Κωνσταντίνου θεωρείτο από αυτή την ομάδα στελεχών εξίσου «αποστάτης» με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, επειδή υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της υποψηφιότητάς του.

Αν ο ΔΗΣΥ επρόκειτο να κάνει κάτι τέτοιο, θα το έκανε πριν από τις Προεδρικές Εκλογές ή έστω αμέσως μετά. Για την ακρίβεια μήνες πριν μπήκε στη διαδικασία αλλά μετά μετάνιωσε, με τον ίδιο τον τότε πρόεδρο και υποψήφιό του, Αβέρωφ Νεοφύτου, να λέει το διάσημο, πλέον, «δεν είμαστε κόμμα διαγραφών. Το παίρνω πάνω μου». Και αυτή τη θέση είχε η ηγεσία μέχρι πρόσφατα. Για παράδειγμα, πριν ένα χρόνο, η πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αννίτα Δημητρίου, με αφορμή το ζήτημα της υποψηφιότητας Κωνσταντίνου, δήλωνε πως «δεν θα συρρικνώσουμε το κόμμα μας ή θα μείνουμε σε προσωπικές αντιπαλότητες και πάθη. Έληξαν οι Προεδρικές Εκλογές, είμαστε ένα χρόνο μετά». Μάλιστα, ακόμη και τον περασμένο Νοέμβριο, όταν το θέμα τέθηκε εκ νέου στο Πολιτικό Γραφείο, οι διαγραφές είχαν θεωρηθεί εκπρόθεσμες και το μήνυμα που βγήκε ήταν πως το κόμμα πρέπει να κοιτάξει μπροστά.

Ουσιαστικά φαίνεται πως ο ΔΗΣΥ, πέραν από το να ικανοποιήσει αυτούς που είχαν έντονα αισθήματα για το θέμα, ήθελε να στείλει άλλο ένα μήνυμα πως βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Το είπε και η ίδια η πρόεδρός του, σημειώνοντας ότι «με αυτόν τον τρόπο τώρα, προχωράμε απρόσκοπτα για να υπηρετήσουμε τον ρόλο στον οποίο ο κόσμος μας κατέταξε, στην αντιπολίτευση, πάντα με υπευθυνότητα». Κανονικά, βέβαια, δεν θα έπρεπε η Πινδάρου να έχει την ανάγκη να αποδεικνύει ή να στέλνει μηνύματα πως βρίσκεται στην αντιπολίτευση, από την στιγμή που είναι κόμμα αντιπολίτευσης. Είναι ξεκάθαρο πως αυτοί που επέλεξαν να υπηρετούν στο πλευρό του Νίκου Χριστοδουλίδη εκπροσωπούν τον Πρόεδρο και όχι το κόμμα από το οποίο προέρχονται όταν τοποθετούνται και δεν προκαλείται ιδιαίτερη σύγχυση στην κοινή γνώμη.

Η σύγχυση δεν προέρχεται από το γεγονός πως υπάρχουν μέλη του ΔΗΣΥ στην Κυβέρνηση (άλλωστε ο περισσότερος κόσμος δεν έχει πρόσβαση στο κομματικό μητρώο). Η σύγχυση προκαλείται επειδή ο ΔΗΣΥ δυσκολεύεται να αντιπολιτευτεί επί της ουσίας μία κεντροδεξιά Κυβέρνηση με την οποία συμφωνεί στα περισσότερα θέματα. Το γεγονός αυτό, άλλωστε, αναγνώριζαν εκ των προτέρων στη βάση του κόμματος, που σε πολύ υψηλό ποσοστό ψήφισε Νίκο Χριστοδουλίδη στον δεύτερο γύρο, παρά την προηγούμενη πολεμική περί «αποστασίας» και την προώθηση της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη από αριθμό στελεχών και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Μεταξύ των δύο, ψήφισαν τον νυν Πρόεδρο, επειδή ήταν πιο κοντά στις θέσεις τους από ό,τι το ΑΚΕΛ και παραμένει πιο κοντά στις θέσεις τους. Με αυτά τα δεδομένα, πολλές φορές η διαφοροποίηση γίνεται άτσαλα, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο και υπερβολική προσπάθεια, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να πείσει.

Ενδεχομένως, όμως, να υπάρχει και μία άλλη ατζέντα. Δηλαδή αυτό που ήθελαν να πετύχουν με τις διαγραφές, πέραν της ικανοποίησης εκείνων που τις ζητούσαν επίμονα, ήταν να δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις ανάμεσα στο κόμμα και στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη μία πιθανή μελλοντική συνεργασία των δύο πλευρών, που χωρίζονται κυρίως από συναισθήματα παρά από θέσεις και ιδεολογίες. Αν και με την απόφαση ο υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας να επιλέγεται από τα μέλη του κόμματος θεωρητικά μειώνονταν πάρα πολύ οι πιθανότητες του Νίκου Χριστοδουλίδη να επιλεγεί έτσι κι αλλιώς εφόσον ο ΔΗΣΥ πείθει τους ψηφοφόρους του, κάηκε συμβολικά άλλη μία γέφυρα. Στην πολιτική, βέβαια, άμα το θέλουν όλοι, οι γέφυρες ξαναχτίζονται. Όμως για την ώρα η ηγεσία απόσεισε από πάνω της μία σημαντική πίεση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Επιμένει στην ορθότητα των διαγραφών η Αννίτα-«Ήρθη μια παραδοξότητα, ενισχύεται ο πολιτικός μας χώρος»
• Οι ετεροχρονισμένες διαγραφές, ο ενισχυμένος ρόλος της βάσης και τα βαθύτερα προβλήματα του ΔΗΣΥ
• Παρέμβαση Ιωνά για τις διαγραφές υπουργών από το ΔΗΣΥ-«Προωθείται επικίνδυνο πολιτικό ξεκαθάρισμα»