Οι Βουλευτικές που ξεπροβάλλουν, τα γεμάτα ψηφοδέλτια και οι ταυτόχρονες προκλήσεις

Το 2025 δεν είναι χρονιά εκλογών στην Κύπρο. Αυτό σημαίνει ότι προσφέρεται για ανασύνταξη και περαιτέρω σχεδιασμό για τα κόμματα, αφού δεν θα βρίσκονται σε προεκλογική εκστρατεία. Ορισμένες πολιτικές δυνάμεις έχουν προγραμματισμένα εκλογικά συνέδρια και κάποιες άλλες πολιτικά συνέδρια. Οποιοσδήποτε και αν είναι όμως ο προγραμματισμός, όλα τα κόμματα έχουν ένα πράγμα στο πίσω μέρος του μυαλού τους: Τις Βουλευτικές Εκλογές του 2026.

Μπορεί ο Μάιος του 2026 να φαίνεται πολύ μακριά, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι, όταν θα πρέπει να εξευρεθούν 56 αξιόλογοι υποψήφιοι, από όλες τις επαρχίες της Κύπρου, και να ετοιμαστεί πολιτικό πρόγραμμα, ταυτόχρονα με την κατάλληλη οργανωτική και επικοινωνιακή προετοιμασία. Ιδιαίτερα, δε, από την στιγμή που τα μηνύματα των διπλών εκλογών ήταν τρομακτικά για τις πολιτικές δυνάμεις, αφού το σύστημα δέχθηκε συλλογικό χαστούκι, ενώ ήρθαν στην επιφάνεια διάφορες αδυναμίες και παθογένειες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Οι παράξενες διπλές εκλογές, το πατατράκ των κομμάτων και οι φόβοι για το μέλλον

Έχοντας πλέον καταγράψει την αποστροφή μερίδας πολιτών προς αυτά και με την αποσυσπείρωση να είναι ξεκάθαρη για όλους πλην του ΕΛΑΜ, τα κόμματα αντιλαμβάνονται πως, πέραν του καταρτισμού ενός δυνατού ψηφοδελτίου, έχουν τον επόμενο ένα χρόνο και κάτι μπροστά τους για να πείσουν τον κόσμο ότι αφουγκράζονται τις ανησυχίες του και ανταποκρίνονται στις ανάγκες του και αποτελούν σύμμαχο και όχι εχθρό του. Όλα τους άλλωστε διαπίστωσαν, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, πως τα μηνύματά τους προεκλογικά δεν έφτασαν στους ψηφοφόρους, είτε γιατί δεν ήταν αποτελεσματική η επικοινωνιακή τους πολιτική, είτε γιατί οι πολίτες δεν είναι πλέον πρόθυμοι να τους πιστέψουν. Και αμφότερα είναι σοβαρά προβλήματα που χρειάζονται διόρθωση.

Δεδομένου, συνεπώς, ότι θα πρέπει να ανατραπούν οι εντυπώσεις, ο ενάμιση χρόνος που έχουν μπροστά τους για τις Βουλευτικές δεν είναι και τόσο πολύς. Θα πρέπει να χαλούν το παρελθόν, ενώ παράλληλα κτίζουν για το μέλλον, έχοντας ενώπιον τους και όλες τις προκλήσεις της διαχείρισης της καθημερινότητας και του κοινοβουλευτικού έργου, χωρίς την επανάληψη αστοχιών και την αναμετάδοση των λανθασμένων μηνυμάτων που προσπαθούν να ανατρέψουν.

Ταυτόχρονα με αυτή την επικοινωνιακή προσπάθεια, οι ηγεσίες θα πρέπει να αναζητήσουν τους υποψήφιούς τους. Όχι «γεμωσιές» αλλά πρόσωπα που πραγματικά γεμίζουν τα ψηφοδέλτια. Που έχουν τις γνώσεις και το εκτόπισμα αλλά και την ικανότητα να πείσει τον λαό του να τους εμπιστευτεί. Τα κόμματα αντιλαμβάνονται πως αυτές οι εκλογές δεν προσφέρονται για πειραματισμούς, ούτε μπορεί ο οποιοσδήποτε να θεωρεί τα ποσοστά του δεδομένα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να φροντίσουν να βρουν αξιόλογες υποψηφιότητες για τα ψηφοδέλτιά τους, που να μπορούν πραγματικά να προσελκύσουν ψήφους, χωρίς λαϊκισμούς και συμπεριφορές που συνιστούν πλήγμα για την μεγάλη εικόνα. Και τα ψηφοδέλτια πρέπει να είναι εξίσου δυνατά σε κάθε επαρχία, για να μην επηρεαστεί το συνολικό ποσοστό.

Οι απειλές, άλλωστε, δεν προέρχονται μόνο από το παρελθόν αλλά και από το μέλλον. Το παράδειγμα του Φειδία ενδέχεται να προσπαθήσουν να μιμηθούν και άλλα πρόσωπα που χαίρουν αναγνωρισιμότητας σε μη πολιτικά πλαίσια, επειδή είδαν ότι μπορεί κάποιος να αντλήσει ψήφο διαμαρτυρίας, μόνο και μόνο παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως ξένο στο πολιτικό σύστημα. Αν και δεν σημαίνει πως θα επαναληφθεί το σενάριο του νεαρού ευρωβουλευτή, αυτό το ενδεχόμενο βάζει έξτρα πίεση στα κόμματα.

Η μεγαλύτερη, πίεση, ωστόσο, δεν προέρχεται από influencers και διάσημους αλλά από πρόσωπα που θα διεκδικήσουν τις εκλογές με πολιτικούς όρους, διαθέτοντας πολιτική πρόταση. Η σημαντικότερη τέτοια «απειλή» για τα κόμματα είναι ο τέως Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Αν και ο ίδιος μέχρι στιγμής δηλώνει ότι τον ενδιαφέρουν οι Προεδρικές και όχι οι Βουλευτικές Εκλογές, το ενδεχόμενο της δημιουργίας κόμματος ή άλλης πολιτικής πλατφόρμας γύρω του ανοίγει τον δρόμο για διεκδίκηση βουλευτικών εδράνων στο περιβάλλον του, ακόμη και αν ο ίδιος δεν είναι υποψήφιος. Μάλιστα, σύμφωνα με την φημολογία που αναπτύσσεται, δεν αποκλείεται να προσχωρήσουν σε ένα τέτοιο πολιτικό σχηματισμό υφιστάμενοι βουλευτές άλλων κομμάτων.

Πέραν του υποθετικού κόμματος του κ. Μιχαηλίδη, όμως, υπάρχει ένα πραγματικό κόμμα που θα ριχθεί επίσης στη μάχη. Πρόκειται για το Volt, στο οποίο ανήκει η ανεξάρτητη βουλεύτρια Αλεξάνδρα Ατταλίδου. Το κόμμα στην πρώτη του επαφή με την κάλπη, στις Ευρωεκλογές, δεν κατέγραψε μεγάλο ποσοστό, αλλά το 2,92% θεωρείται εξαιρετική αφετηρία ενόψει των Βουλευτικών, που έχουν πολύ χαμηλότερο εκλογικό μέτρο. Ιδιαίτερα, δε, από την στιγμή που ξεπέρασε σε ποσοστά τη ΔΗΠΑ και το Κίνημα Οικολόγων, τα οποία βρίσκονται ήδη στη Βουλή.

Σημειώνεται ότι στις εκλογές του 2021 πολύ κοντά σε είσοδο στη Βουλή βρέθηκε το Ενεργοί Πολίτες-Κίνημα Κυνηγών, το οποίο, έχοντας πλέον αποκτήσει και μεγαλύτερη εμπειρία, αναμένεται να επιδιώξει αυτή τη φορά να τα καταφέρει, απευθυνόμενο σε συγκεκριμένα κοινά.

Τα δεδομένα είναι ίσως σε αυτές τις εκλογές πολύ δυσκολότερα από ό,τι σε προηγούμενες. Ο κόσμος αλλάζει και θα πρέπει τα κόμματα να προσαρμοστούν σε αυτές τις αλλαγές. Κάποιοι δείχνουν να το αντιλαμβάνονται, άλλοι όχι και τόσο. Οι συνταγές του παρελθόντος, όμως, απέδειξαν ότι είναι δυσκολοχώνευτες για τους πολίτες. Ως εκ τούτου, εντός του 2025 θα πρέπει τα κόμματα να βρουν νέους τρόπους να σερβίρουν τις πολιτικές τους, συμβατούς με τις ανάγκες του σήμερα. Αλλιώς κινδυνεύουν να έχουν μια δυσάρεστη νύχτα και στις Βουλευτικές Εκλογές.