Η προαγγελία για Κατσουνωτό, τα ερωτήματα για Χαρτσιώτη και τα παιχνίδια διαρροών τύπου «ζίζιρου»

Με αφορμή το επίσημο ανακοινωθέν της Αστυνομίας για τους υποψηφίους, όπου στη λίστα συμπεριλαμβάνεται το όνομα του Μιχάλη Κατσουνωτού, πέραν των αντιδράσεων που άρχισαν να δημιουργούνται, αναπτύχθηκε μια συζήτηση για τις πειθαρχικές που παραμένουν στα συρτάρια, μετά τις αναστολές των ποινικών διώξεων.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο Αρχηγός Αστυνομίας, έριξαν την ευθύνη στην προηγούμενη ηγεσία. Ως ένα βαθμό ο Θεμιστός Αρναούτης έχει ελαφρυντικό, αν και είναι και αυτοί που θεωρούν πως έπρεπε να δρομολογήσει εξελίξεις με την ανάληψη των καθηκόντων του από τον Σεπτέμβριο, αφού γνώριζε πως επρόκειτο για ένα ζήτημα που θα έβρισκε μπροστά του, δεδομένου των πειθαρχικών που εκκρεμούν και λαμβάνοντας υπόψη πως ο ίδιος βρισκόταν από προηγουμένως στην ηγεσία και μάλιστα ήταν ο επικεφαλής των ερευνών σε μια από τις δύο υποθέσεις.

Από την άλλη όμως, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μάριος Χαρτσιώτης, βρίσκεται στη θέση του από τον Ιανουάριο του 2024, άρα εδώ και ένα χρόνο, συνεπώς το βάρος της ευθύνης του, ως πολιτικός προϊστάμενος, είναι διαφορετικό.

Προκειμένου να δικαιολογηθεί η καθυστέρηση στην μια πειθαρχική που αποφασίστηκε από τον Αύγουστο του 2023 (!), επί υπουργίας Άννας Προκοπίου, δηλαδή της ίδιας Κυβέρνησης, μετατοπίστηκε η ευθύνη στον τέως Υπαρχηγό Αστυνομίας, Δημήτρη Δημητρίου, καταλογίζοντας του άρνηση να εκδικάσει την υπόθεση. Ο ίδιος, με δημόσιες δηλώσεις του, αναφέρθηκε στο κώλυμα που υπήρχε, αφού όπως είπε, είχε κληθεί να καταθέσει για την υπόθεση των Φυλακών στον ανεξάρτητο ανακριτή και ότι ήταν το πρόσωπο που επέδωσε το κατηγορητήριο στον Κατσουνωτό.

Ο κ. Δημητρίου ανέφερε πως η επιστολή για διορισμό του αποστάλθηκε περίπου τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 2024, αφού είχαν ακυρωθεί οι προαγωγές των Βοηθών, εκ των οποίων ο ένας είχε διοριστεί στην Επιτροπή για την πειθαρχική. Δηλαδή, η επιστολή αποστάλθηκε πριν περίπου έξι μήνες και ενόσω υπουργός ήταν ο Μάριος Χαρτσιώτης. Το θέμα εκ τότε, δηλαδή για περίπου έξι μήνες, παρέμεινε στάσιμο, χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω ενέργεια, ούτε από τον τέως Αρχηγό, αλλά ούτε από τον υπουργό Δικαιοσύνης.

Μετά τις τοποθετήσεις του κ. Δημητρίου, ακολούθησαν διαρροές, αφού από τις δηλώσεις του τέως Υπαρχηγού, εμμέσως πλην σαφώς, καταλογίζεται αδράνεια στον υπουργό Δικαιοσύνης.

Εντελώς συμπωματικά, «πηγή», την επόμενη μέρα των δηλώσεων του κ. Δημητρίου, θέλησε να αναφέρει πως απέστειλε επιστολή στον Αρχηγό Αστυνομίας, με την οποία «ζήτησε όπως ενταθούν οι διαδικασίες και να ολοκληρωθούν όλες οι πειθαρχικές δίκες μέχρι τις 31/12/2025. Η επιστολή αυτή στάλθηκε εδώ και ημέρες και δεν αφορούσε μόνο την υπόθεση του Μιχάλη Κατσουνωτού, αλλά και άλλες που εκκρεμούν από το ’24 ή και παλαιότερα».

Το βασικό ερώτημα που δεν απάντησε και καλείται να απαντήσει ο υπουργός Δικαιοσύνης, είναι γιατί δεν επιδείχθηκε νωρίτερα αυτή η ευαισθησία για όλες τις πειθαρχικές υποθέσεις που εκκρεμούν εδώ και χρόνια. Δεδομένου πως βρίσκεται στη θέση του υπουργού για πάνω από ένα χρόνο, δεν θα έπρεπε οι οδηγίες του για ολοκλήρωση των πειθαρχικών να ήταν από πολύ προηγουμένως; Γιατί υπήρξε καθυστέρηση ενός έτους;

Θα μπορούσαν να τεθούν ως άλλοθι οι προαγωγές των Βοηθών που ακυρώθηκαν. Δεδομένου πως πλέον στην περίπτωση του Κατσουνωτού, όπως ανέφερε αρμόδια πηγή από την Αστυνομία, αποστάλθηκε επιστολή με την οποία ζητείται ο διορισμός μελών της Επιτροπής εκτός Αστυνομίας, (Νομικοί Υπηρεσία και Δημόσια Υπηρεσία), δεν θα μπορούσε αυτό να συμβεί πριν ένα χρόνο, ενόσω ο κ. Χαρτσιώτης κατείχε τη θέση του υπουργού; Δεν θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και μετά την επιστολή του τέως Υπαρχηγού, τον Μάιο του 2024, αφού επικαλέστηκε κώλυμα;

Από την άλλη, ανεξαρτήτως του τι επικαλέστηκε ο τέως Υπαρχηγός, δεν θα μπορούσαν να του αναφέρουν πως δεν προκύπτει ζήτημα ή από τότε να ζητηθεί ο διορισμός μελών από την Δημόσια Υπηρεσία;

Τα πιο πάνω ερωτήματα, αναμφίβολα δημιουργούν σκιές σε ένα κεφάλαιο που ήδη είναι πυκνωμένο από σκιές λόγω της ιστορίας, με τον υπουργό Δικαιοσύνης να καλείται να απαντήσει, όχι τι έπραξε ένα χρόνο μετά, αλλά γιατί δεν ενήργησε νωρίτερα, αφού κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, υπήρχε λύση, η οποία για άγνωστους λόγους, δεν επιλέχτηκε.

Από εκεί και πέρα, από τα όσα ανέφερε η πηγή στον Φιλελεύθερο, προκύπτει ακόμη κάτι πολύ ενδιαφέρον. Η προαναγγελία του Μιχάλη Κατσουνωτού από την «πηγή» στην θέση του Βοηθού Αρχηγού και το γεγονός ότι η «πηγή» αναλαμβάνει ρόλο συνηγόρου υπεράσπισης.

Πιο συγκεκριμένα, η «πηγή» και πάλι, ένιωσε την ανάγκη να επαναλάβει ότι το θέμα των προαγωγών δεν σχετίζεται με τις πειθαρχικές. Όπως είπε στον Φιλελεύθερο, «η πειθαρχική διαδικασία που εκκρεμεί κατά του κ. Κατσουνωτού, δεν του στερεί το δικαίωμα να είναι στους υποψήφιους για προαγωγή στη θέση του βοηθού αρχηγού»

Δηλαδή, γενικά ομιλούντες, δεν έχει σημασία εάν σε βάρος ενός μέλους εκκρεμούν για παράδειγμα ακόμα και 30 πειθαρχικές για σοβαρές υποθέσεις που αγγίζουν ζητήματα διαφθοράς, ο Πρόεδρος έχει το δικαίωμα να τον προάγει μέχρι και σε Αρχηγό Αστυνομίας, κάτι που η κοινωνία πρέπει να αποδεχθεί και να κατανοήσει, ωσάν να πρόκειται για κάτι το φυσιολογικό. Και όλα αυτά, εν μέσω επικοινωνιακών αφηγημάτων περί μηδενικής ανοχής και περί... χτυπήματος των καρκινωμάτων της διαφθοράς!

Από την άλλη, γίνεται - ορθά από την «πηγή» - επίκληση στο τεκμήριο της αθωότητας. Ωστόσο, δικαιολογημένα αντέδρασαν κάποιοι δικηγόροι αστυνομικών που δικάζονται, όπως στην περίπτωση της υπόθεσης του κατά συρροή δολοφόνου, όπου τα μέλη κόπηκαν από τις προαγωγές λόγω της πειθαρχικής που εκκρεμεί. Συνεπώς, το τεκμήριο της αθωότητας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται α λα καρτ

Επίσης, στο ίδιο δημοσίευμα, η «πηγή» και πάλι τους ανέφερε πως, «ο συγκεκριμένος αξιωματικός υπερτερεί σε αρχαιότητα, έχει σημαντικά ακαδημαϊκά προσόντα και το κυριότερο έχει κερδίσει σε προσφυγή στο Δικαστήριο, ανατρέποντας τις προαγωγές του 2013 και 2017».

Από το πιο πάνω, θα μπορούσε να πει κάποιος πως προαναγγέλλεται - από την «πηγή» - η προαγωγή του Κατσουνωτού στην θέση του Βοηθού Αρχηγού, ενώ ταυτόχρονα - η «πηγή» - μετατρέπεται σε συνήγορος υπεράσπισης και επιλέγει να προτάξει επιχειρήματα, σε αντίθεση με άλλους υποψηφίους. Δηλαδή, η «πηγή» ένιωσε την ανάγκη να επιχειρηματολογήσει υπέρ της υποψηφιότητας του Κατσουνωτού, αλλά όχι για τους άλλους υποψηφίους, για τους οποίους δεν σκιαγραφήθηκε το προφίλ τους.

Γίνεται αντιληπτό πως η «πηγή» αντιλαμβάνεται τα θέματα που προκύπτουν και σπεύδει να προλάβει ή να δικαιολογήσει καταστάσεις, χωρίς όμως να δικαιολογεί μέχρι στιγμής γιατί ο υπουργός Δικαιοσύνης εδώ και ένα χρόνο δεν δρομολόγησε ενέργειες, όπως αυτές που δρομολόγησε «πριν από λίγες ημέρες».

Τόσο ο Αρχηγός, όσο και ο υπουργός Δικαιοσύνης, γενικά ομιλούντες, σαφώς έχουν τον δικαίωμα να προάγουν όποιον επιθυμούν και στη βάση των δικών τους κριτηρίων, τα οποία ενδεχομένως να είναι διαφορετικά από τους υπόλοιπους και χωρίς να σημαίνει πως όλοι πρέπει να ταυτίζονται με τις θέσεις τους.

Ωστόσο, από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους για οποιεσδήποτε αποφάσεις, βγαίνοντας μπροστά και απαντώντας ξεκάθαρα στα ερωτήματα. Και σε αυτή την περίπτωση, ο ο υπουργός Δικαιοσύνης οφείλει να τοποθετηθεί δημόσια, αφού σύμφωνα και με την εγκύκλιο του Αρχηγού που είδε το φως της δημοσιότητας, δεν επιτρέπονται διαρροές από «πηγές». Εξάλλου, τέτοια παιχνίδια είναι αχρείαστα και δεν αρμόζουν σε κάποιο που έχει το θάρρος της άποψης του αλλά και των αποφάσεων του. Αντιθέτως, οφείλει να τοποθετηθεί δημόσια και να επιχειρηματολογήσει και από εκεί και πέρα, ούτως ή αλλιώς, ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα.

Παιχνίδια τύπου «Ζίζιρου», που πρέπει να μαντέψουμε «ζζζζζζ», ποια είναι η «πηγή», που εν τω μεταξύ ανέφερε τα ίδια πράγματα, με το ίδιο λεκτικό και σε άλλους δημοσιογράφους, πέραν του ότι είναι είναι αχρείαστα, είναι κατώτερα των περιστάσεων.