Απώλεια Χρήσης, τώρα!

Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή της Τουρκίας, την κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον εκτοπισμό 200 000 πολιτών ως εκτοπισμένοι διεκδικούμε δικαιοσύνη, ισότητα και ίση μεταχείριση από το κράτος μας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αδυνατώντας να εκμεταλλευόμαστε και να αξιοποιούμε την ακίνητή μας περιουσία στην κατεχόμενη περιοχή λόγω της κατοχής της από τον τουρκικό στρατό με όλες τις επακόλουθες οδυνηρές συνέπειες που καταγράφονται και που βιώνουμε με την εξαθλίωση που φτάνουν εκτοπισμένοι σε πάρα πολλές περιπτώσεις θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί ο χρόνος για τη ρύθμιση του πάγιου αιτήματος των εκτοπισμένων, της καταβολής αξιοπρεπούς οικονομικής ενίσχυσης των εκτοπισμένων λόγω της απώλειας χρήσης από την ακίνητη περιουσία στην κατεχόμενη περιοχή. Σίγουρα η αποκατάσταση της ακίνητης περιουσίας δεν μπορεί να είναι έργο της Κυπριακής Δημοκρατίας μόνο λόγω της τουρκικής στάσης.

Έργο όμως του κράτους μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αποτελεί η επεξεργασία, η ετοιμασία και η εφαρμογή της απαραίτητης πολιτικής για τον σκοπό αυτό. Πενήντα χρόνια μετά την προσφυγοποίηση οι εκτοπισμένοι έχουμε υποστεί το δημόσιο αυτό βάρος και συνεχίζουμε να το καταβάλλουμε πληρώνοντας την υπεραξία της αξίας της γης, και όχι μόνο.

Είκοσι χρόνια μετά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως πολίτες της, διεκδικούμε την ίση μεταχείρισή μας αφού ως Κυπριακή Δημοκρατία έχει ενταχθεί ολόκληρο το νησί με αναστολή του ευρωπαϊκού κεκτημένου στην κατεχόμενη περιοχή, γεγονός που θέτει τη βάση για διεκδίκηση αποζημίωσης - οικονομικής ενίσχυσης για την απώλεια χρήσης και με τη συνεισφορά της Ε.Ε. αφού η αποκατάσταση της ακίνητης περιουσίας δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Η απώλεια της οικονομικής βάσης των εκτοπισμένων, των κόπων και των μόχθων των προγόνων μας που θα αποτελούσε το εφαλτήριο της ανάπτυξης δημιούργησε μεγάλο χάσμα μέσα στην κοινωνία μας αφού όλοι οι ελάχιστοι πόροι των εκτοπισμένων αξιοποιήθηκαν για τη στέγαση, την επαναδραστηριοποίηση, την επιβίωσή μας. Η πρώτη γενεά εκτοπισμένων που φεύγει αδυσώπητα στο έλεος του μακροχρόνιου αγώνα δημιουργήθηκε δυο φορές, με τη στεγαστική βοήθεια του κράτους που αποτελεί την ελάχιστη βοήθεια, που απλά μετριάζει μονομερώς τις συνέπειες του εκτοπισμού, και η όποια καθορίζεται και παραχωρείται στη βάση μόνο κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων και που δημιούργησε παράλληλα πολλές κατηγορίες εκτοπισμένων.

Ειδικά η τρέχουσα νέα γενιά εκτοπισμένων δεν έχει τα όποια βιώματα από την ακίνητη περιουσία που θα είχε την προσωπική ευθύνη να διαφεντέψει μη έχοντας καν γνώση αλλά πρωτίστως σύνδεση ρεαλιστική με την αξία της περιουσίας αυτής, εκτός από τη συναισθηματική! Πενήντα χρόνια μετά όλα τα πολιτικά κόμματα έχουμε υποχρέωση να θέσουμε το ζήτημα στο προσκήνιο και να ζητήσουμε την εφαρμογή της πολιτικής αυτής. Τα τελευταία χρόνια και νομοθεσία ψηφίστηκε και πολύ αξιόλογη εργασία έγινε από τον Κεντρικό Φορέα Ισότιμης Κατανομής των Βαρών και πρωτίστως αξιοπρέπεια διαθέτουν οι εκτοπισμένοι για να ζητούμε το αυτονόητο.

Ως κράτος οφείλουμε την εκπόνηση σχετικής μελέτης για τη δημοσιονομική πτυχή και ενδεχόμενα τη θέσπιση Ταμείου Αλληλεγγύης Εκτοπισμένων για την εισροή των σχετικών πόρων αφού ήδη με νόμο που ψήφισε η Βουλή 15 εκατομμύρια σε ετήσια βάση εισρέουν σε λογαριασμό του Φορέα. Ο χρόνος τρέχει, οι περιουσίες μας σφετερίζονται, η νέα γενιά δεν έχει γνώση, ούτε ουσιαστική σύνδεση, οι περιουσίες μας χάνονται! Είναι η ώρα να προσφέρουμε ίση μεταχείριση και αξιοπρέπεια!

Γιώργος Κάρουλλας Αντιπρόεδρος ΔΗ.ΣΥ. Βουλευτής Εκλογικής Περιφέρειας Αμμοχώστου Μέλος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων