Η έκρηξη που έσεισε τις ψυχές μας

Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι μαύρο. Μαυροφορεμένες μορφές, μαυρισμένες καρδιές, μαύρο φόντο να πλαισιώνει τις τραγωδίες μας.

Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι τρόμο. Τρομακτικό ήχο του πολέμου, τρομακτικό ξεριζωμό, τρομακτικό κενό.

Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι εκρήξεις. Εκρήξεις του εισβολέα, εκρήξεις πολεμικού υλικού, εκρήξεις θυμού.

Η τραγωδία συνεχώς βρίσκει τρόπο να ανανεώνεται και τον Ιούλη του 2011 άλλη μια έκρηξη έσεισε τις ψυχές μας. Μα αυτή ήταν διαφορετική, επειδή έγινε εν καιρώ ειρήνης. Κυρίως όμως επειδή μπορούσε να αποτραπεί και επειδή για αυτήν μπορούσαν να ειπωθούν συγνώμες και δεν συνέβη κανένα από τα δύο.

Η έκρηξη στο Μαρί έσεισε τις ψυχές μας. Το σύστημά μας. Την καθημερινότητά μας. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου έβγαλε τον κόσμο στον δρόμο, ξανά και ξανά και ξανά.

Δεκατρείς άνθρωποι εξαϋλώθηκαν δεκατρία χρόνια πριν. Και μαζί τους πέθανε για πάντα ένα κομμάτι της συλλογικής μας ασφάλειας και της εμπιστοσύνης μας στο κράτος. Πέθανε ένα κομμάτι μας.

Δεκατρείς λευκοί σταυροί μπροστά από τη θάλασσα. Δεκατρία καμένα νήματα ζωής. Δεκατρία «γιατί;» να μας στοιχειώνουν.

Ο Πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης, ο Αντιπλοίαρχος Λάμπρος Λάμπρου, ο Αρχικελευστής Κλεάνθης Κλεάνθους, ο ΕΠΥ Κελευστής Μιχάλης Ηρακλέους, οι ναύτες Μίλτος Χριστοφόρου, Χριστάκης Χριστοφόρου και Ανδρέας Χαραλάμπους, ο Αρχιλοχίας της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο Αρχιπυροσβέστης Γιώργος Γιακουμή και οι πυροσβέστες Βασίλης Κρόκος, Σπύρος Τταντής, Παναγιώτης Θεοφίλου και Αδάμος Αδάμου, έχασαν τη ζωή τους επειδή το κράτος μας δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Επειδή δεν προστάτεψε τα παιδιά του.

Δεν ήταν μόνο η απώλεια ανθρώπων. Δεν ήταν μόνο άλλων τα παιδιά, που έγιναν παιδιά μας και τα κλαίγαμε όλοι μαζί. Ήταν και η απώλεια του τρόπου ζωής μας, των αυτονόητων και των δεδομένων μας, όπως είναι η απρόσκοπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Ήταν που ο κόσμος, ενώ βρισκόταν σε μια συλλογική κατάσταση πένθους, έτρεχε με τις κούππες με τα ρούχα στα σπίτια των συγγενών του για να βάλει πλυντήριο εκεί που είχαν ρεύμα και έβλεπε τα εισοδήματά του να μειώνονται επειδή δεν μπορούσε να δουλέψει. Ήταν που αγανάκτησε, που ζητούσε επιτακτικά δικαιοσύνη και αντ’ αυτού εισέπραττε τον κρατικό χλευασμό. Φώναζαν εις ώτα μη ακουόντων, που έψαχναν άλλα κίνητρα και θεωρίες και φταίχτες, για να μην πουν μια συγνώμη.

Δεν έρχονται πίσω οι άνθρωποι, δεν ανακαλείται ο τρόμος, δεν σβήνει ο πόνος. Το άδικο, όμως, δεν είναι ανάγκη να αποτελεί δόγμα μας, ούτε πυξίδα για το μέλλον. Ας γίνει το μαύρο μας μάθημά μας.

Δειτε Επισης

Επικεντρώθηκε στα οδοφράγματα, προσέκρουσε σε… τουρκοφράγματα η Ολγκίν
Η παρατεταμένη θεσμική κρίση, η κοινωνική οργή και τα κρούσματα πολιτικής βίας
Ψηφίστηκε το επίμαχο νομοσχέδιο για δημόσιες συγκεντρώσεις, τι προνοεί-«Ντροπή, μας απειλούν να έρθουν σπίτια μας»
Επισκέφθηκε τον ΠτΔ ο 21χρονος Νεκτάριος-«Να διασφαλίσουμε στα παιδιά μας αυτό που δικαιούνται, ίσες ευκαιρίες για όλους»
Άλμα για πολλαπλές συντάξεις-«Βήμα μπροστά οι νόμοι, με μεροληπτικούς πειρασμούς από τη Βουλή»
Πέρασαν από τη Βουλή τα νομοσχέδια για τους προϋπολογισμούς ΕΟΑ
Χαιρετίζει τις νέες ρυθμίσεις για παραχώρηση τ/κ περιουσιών ο ΥΠΕΣ-«Στόχος να τερματιστεί η αδιαφάνεια και η κατάχρηση»
Αιχμές Γεάδη για Κύπριους ευρωβουλευτές-«Επιχειρούν να υποσκάψουν τις ενέργειες μου για ανάδειξη του Κυπριακού»
Να μην εγκαταλείψουν το ψευδοκράτος κάλεσε τα μέλη του ΟΤΚ ο Ατάογλου
Κάνει λόγο για «διπλωματική επιτυχία» για τη συμμετοχή του στη σύνοδο ΟΙΣ ο Τατάρ