Η έκρηξη που έσεισε τις ψυχές μας

Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι μαύρο. Μαυροφορεμένες μορφές, μαυρισμένες καρδιές, μαύρο φόντο να πλαισιώνει τις τραγωδίες μας.

Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι τρόμο. Τρομακτικό ήχο του πολέμου, τρομακτικό ξεριζωμό, τρομακτικό κενό.

Οι Ιούληδες μας είναι γεμάτοι εκρήξεις. Εκρήξεις του εισβολέα, εκρήξεις πολεμικού υλικού, εκρήξεις θυμού.

Η τραγωδία συνεχώς βρίσκει τρόπο να ανανεώνεται και τον Ιούλη του 2011 άλλη μια έκρηξη έσεισε τις ψυχές μας. Μα αυτή ήταν διαφορετική, επειδή έγινε εν καιρώ ειρήνης. Κυρίως όμως επειδή μπορούσε να αποτραπεί και επειδή για αυτήν μπορούσαν να ειπωθούν συγνώμες και δεν συνέβη κανένα από τα δύο.

Η έκρηξη στο Μαρί έσεισε τις ψυχές μας. Το σύστημά μας. Την καθημερινότητά μας. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου έβγαλε τον κόσμο στον δρόμο, ξανά και ξανά και ξανά.

Δεκατρείς άνθρωποι εξαϋλώθηκαν δεκατρία χρόνια πριν. Και μαζί τους πέθανε για πάντα ένα κομμάτι της συλλογικής μας ασφάλειας και της εμπιστοσύνης μας στο κράτος. Πέθανε ένα κομμάτι μας.

Δεκατρείς λευκοί σταυροί μπροστά από τη θάλασσα. Δεκατρία καμένα νήματα ζωής. Δεκατρία «γιατί;» να μας στοιχειώνουν.

Ο Πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης, ο Αντιπλοίαρχος Λάμπρος Λάμπρου, ο Αρχικελευστής Κλεάνθης Κλεάνθους, ο ΕΠΥ Κελευστής Μιχάλης Ηρακλέους, οι ναύτες Μίλτος Χριστοφόρου, Χριστάκης Χριστοφόρου και Ανδρέας Χαραλάμπους, ο Αρχιλοχίας της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο Αρχιπυροσβέστης Γιώργος Γιακουμή και οι πυροσβέστες Βασίλης Κρόκος, Σπύρος Τταντής, Παναγιώτης Θεοφίλου και Αδάμος Αδάμου, έχασαν τη ζωή τους επειδή το κράτος μας δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Επειδή δεν προστάτεψε τα παιδιά του.

Δεν ήταν μόνο η απώλεια ανθρώπων. Δεν ήταν μόνο άλλων τα παιδιά, που έγιναν παιδιά μας και τα κλαίγαμε όλοι μαζί. Ήταν και η απώλεια του τρόπου ζωής μας, των αυτονόητων και των δεδομένων μας, όπως είναι η απρόσκοπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Ήταν που ο κόσμος, ενώ βρισκόταν σε μια συλλογική κατάσταση πένθους, έτρεχε με τις κούππες με τα ρούχα στα σπίτια των συγγενών του για να βάλει πλυντήριο εκεί που είχαν ρεύμα και έβλεπε τα εισοδήματά του να μειώνονται επειδή δεν μπορούσε να δουλέψει. Ήταν που αγανάκτησε, που ζητούσε επιτακτικά δικαιοσύνη και αντ’ αυτού εισέπραττε τον κρατικό χλευασμό. Φώναζαν εις ώτα μη ακουόντων, που έψαχναν άλλα κίνητρα και θεωρίες και φταίχτες, για να μην πουν μια συγνώμη.

Δεν έρχονται πίσω οι άνθρωποι, δεν ανακαλείται ο τρόμος, δεν σβήνει ο πόνος. Το άδικο, όμως, δεν είναι ανάγκη να αποτελεί δόγμα μας, ούτε πυξίδα για το μέλλον. Ας γίνει το μαύρο μας μάθημά μας.

Δειτε Επισης

Δεύτερη φορά στόχος τα γραφεία της εταιρείας που δέχθηκε πυροβολισμούς-Βρίσκονταν εντός εργαζόμενοι
Με Μορφάκη Σολομωνίδη, Πάμπο Χριστοδούλου και Ανδρέα Σιήκκη ολοκληρώθηκε η ηγετική πυραμίδα της ΕΔΕΚ
Στις προτεραιότητες της Κυπριακής Προεδρίας ΕΕ αναφέρθηκε ο ΠτΔ σε γεύμα Πολωνού Πρέσβη
Προσπαθεί να τα μαζέψει η Βρετανία-«Δεν είναι νομοσχέδιο η πρόταση για απευθείας πτήσεις στα κατεχόμενα»
Ξεκαθαρίζει ο Αρχιεπίσκοπος για τον Τυχικό-Δεν αναστέλλεται η ποινή της έκπτωσης παρά την έφεση
Το κράτος αναγνώρισε τις αρραβωνιαστικιές των αγνοουμένων-«Τον περίμενε ζωντανό, ήρθε το χέρι του με τη βέρα»
Στους 17 οι νεκροί από ναρκωτικά το 2023-Το 18% του πληθυσμού έκανε χρήση έστω και μία φορά
Ε. Τατάρ: Συνεχίζονται οι προσπάθειες ένταξη στην «Ασιατική Λίγκα» στο ποδόσφαιρο
Παραληρεί ο Τατάρ-Χρησιμοποιεί την «επιτροπή ακίνητης περιουσίας» για να νομιμοποιήσει το σφετερισμό
Το πρώτο μανιφέστο του Χριστόφορου Τορναρίτη-Ρόλοι στο νέο κόμμα για ψυχολόγους, μηχανικούς και… σκακιστές