Ο κόσμος τους φτύνει κι αυτοί νομίζουν ότι βρέχει

Που είναι η πολιτική ευθιξία σ’ αυτό τον τόπο; Τα παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν και τα περισσότερα έχουν ήδη μονιμοποιηθεί σε μονοψήφια ποσοστά. Αυτοί όμως οι πολιτικάντηδες, που έκαναν την πολιτική επάγγελμα, συνεχίζουν να παραμένουν στη θέση τους. Προτιμούν να είναι ηγέτες επί ερειπίων παρά να αποχωρήσουν επιτέλους και να παραδώσουν τη σκυτάλη ανανέωσης σε νέα και αδιάφθορα άτομα. Η καρέκλα και η “καρεκλοκενταυρία” είναι μία εμμονική διαταραχή που έχει να κάνει με την ψύχωση της εξουσιομανίας. Σε κάθε εκλογή ακούμε από όλους τους πολιτικούς ότι η ψήφος του λαού είναι σεβαστή, ότι έχουν πάρει τα μηνύματα του κόσμου, ότι μπορεί να έχασαν στο Α (Ευρωεκλογές) αλλά νίκησα στο Β (Τοπική Αυτοδιοίκηση) και τελικά ακόμη και την ήττα τους την ερμηνεύουν σαν νίκη!!!

Το πρώτο κόμμα, για παράδειγμα, πανηγυρίζει γιατί διατήρησε τους δύο Ευρωβουλευτές αλλά δε λέει τίποτα για την ήττα και τις λάθος επιλογές που έκαναν για τους τοπικούς άρχοντες. Πώς λοιπόν θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και θα παραιτηθούν εφόσον οι μεν πιστεύουν ότι έχουν νικήσει στην τοπική αυτοδιοίκηση και οι δε ότι έχουν νικήσει στις Ευρωεκλογές! Που είναι η ευθιξία; Ακόμα πόσα μηνύματα να συνεχίζει να στέλνει ο κόσμος και αυτοί να μην ευαισθητοποιούνται;

Γιατί να υπάρχει η εμμονή της πολιτικής καριέρας και της καρέκλας εις βάρος του πολίτη αλλά ταυτόχρονα να απαιτούν από τους πολίτες να παραμένουν στο κομματικό μαντρί; Ενθαρρύνουν τον κόσμο να πάει να ψηφίσει, με τα διαφημιστικά σποτάκια να μιλούν για το ιερό καθήκον της ψήφου, λέγοντας “όχι” στην αποχή. Όταν όμως ανοίξουν οι κάλπες, και φανεί η δημοκρατική ψήφος του πολίτη τότε αρχίζουν τα παράπονα και οι κατηγορίες. “Γιατί να ψηφίσεις ακροδεξιά”, “γιατί να ψηφίσεις ακροαριστερά” ή Κέντρο ή οικολογικά κλπ. Ενδόμυχα, αυτό που θέλουν από τον πολίτη είναι να ψηφίσει “δημοκρατικά” αλλά όπως οι ίδιοι το εννοούν και ερμηνεύουν τις τάσεις των ψηφοφόρων κατά το δοκούν. Δεν αντιλαμβάνονται ή δε θέλουν να αντιληφθούν, ότι η αποστροφή από τα παραδοσιακά κόμματα ή ακόμη και η άνοδος άλλων κομμάτων ή άτομων ειναι κατά κύριο λόγο δική τους ευθύνη. Οι μετακινήσεις ψηφοφόρων είναι ένα υγιές φαινόμενο σε κάθε κοινωνία είτε είναι προς τη σωστή ή ακόμη και λάθος κατεύθυνση. Εναπόκειται στο κάθε κόμμα και πολιτικόν να κάνει ριζικές αλλαγές ανανέωσης ή ακόμη και κλείσιμο κάποιων κομμάτων και δημιουργία καινούργιων σχηματισμών.

Το κάθε κόμμα και ο κάθε ηγέτης ας κάνει πρώτα τον δικό του εσωκομματικό απολογισμό και να σταματήσει να πυροβολεί τους άλλους και να αποποιείται των δικών του ευθυνών. Εάν όχι τότε να περιμένετε ότι με τους ίδιους σχηματισμούς και τα ίδια πρόσωπα στις επόμενες εκλογές (όπως και κάθε προηγούμενες εκλογές) θα επαναλάμβάνετε μετά για ακόμη μια φορά ότι “πήρατε τα μηνύματα του κόσμου!!!”. Μέχρι τις επόμενες εκλογές ή μέχρι επιτέλους να αντιληφθείτε ότι ήρθε η ώρα να πάτε σπίτι σας. Αυτό συμβαίνει σε πολιτισμένες χώρες όπου υπάρχει πολιτική ευθιξία και όχι σε χώρες μπανανίας!!!

**Υστερόγραφο: Ευθιξία: Όταν ένα πλοίο βυθίζεται ο καπετάνιος, εάν ζήσει, θα είναι ο τελευταίος που θα εγκαλείψει το πλοίο, δίνοντας προτεραιότητα στους επιβάτες και ναυτικούς. Στην πολιτική, συμβαίνει το αντίθετο: Όταν ένα κόμμα βυθίζεται, ο καπετάνιος και η ηγεσία είναι οι ΠΡΩΤΟΙ που πρέπει να φεύγουν!

Ακούει κανείς;

* Αντώνης Ράφτης, Ψυχολόγος, Κοινωνιολόγος