Έριξε άκυρο στην απόφαση πρωτόδικου δικαστηρίου για το Τσίρειο το Ανώτατο

Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε απόφαση πρωτόδικου δικαστηρίου που δικαίωνε το Δήμο Λεμεσού για επιβολή φορολογίας ακίνητης ιδιοκτησίας στον Γυμναστικό Σύλλογο Ολύμπια (ΓΣΟ), επειδή το Τσίρειο Στάδιο δεν ήταν εγγεγραμμένο γήπεδο.

Συγκεκριμένα, ο Δήμος Λεμεσού επέβαλε φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας για το ακίνητο του ΓΣΟ, Τσίρειο Στάδιο Γ.Σ.Ο., μεταξύ άλλων ετών, και για τα έτη 2010 και 2011. Εναντίον της επιβολής φορολογίας, οι εφεσείοντες (ΓΣΟ), υπέβαλαν ένσταση, την οποία επανέλαβαν και για τα έτη 2010-2013, για τον λόγο πως με βάση τον περί Δήμων Νόμο, N. 111/1985, ως αθλητικό σωματείο, απαλλάσσονται τέτοιας φορολογίας.

Ο Δήμος Λεμεσού, με επιστολή του το 2014, πληροφόρησε τους εφεσείοντες πως το Τσίρειο Στάδιο δεν είναι καταχωρημένο στο Κτηματολόγιο ως γήπεδο, ώστε να εξαιρείται βάσει του Νόμου από τη σχετική φορολογία ακίνητης ιδιοκτησίας, ενώ στην ίδια επιστολή τους προέτρεπαν να αποταθούν το συντομότερο στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λεμεσού, για εγγραφή του ακινήτου ως γήπεδο.

Σε επιστολή της η πλευρά του Τσιρείου Σταδίου το ίδιο έτος, υπενθύμιζαν στον Δήμο πως δυνάμει αδειών που τους εξέδωσαν κατόπιν αιτήσεων τους, ανέγειραν αθλητικές εγκαταστάσεις στο εν λόγω ακίνητο και πως όλες οι χρεώσεις και τέλη που τους επιβάλλονταν, όπως τέλη σκυβάλων, έκδοση πιστοποιητικού καταλληλότητας σταδίου, επαγγελματική άδεια, άδεια οικοδομής, αναφέρονταν στο Τσίρειο Στάδιο και ότι ήταν σαφές ότι το στάδιο χρησιμοποιείται για καθαρά αθλητικούς σκοπούς και αθλητικές διοργανώσεις. Ζήτησαν, δε, επανεξέταση της απόφασης του Δήμου.

Σε απαντητική επιστολή του ο Δήμος Λεμεσού επαναλάμβανε τη θέση του ότι  με βάση τον τίτλο ιδιοκτησίας, το ακίνητο είναι καταχωρημένο ως χωράφι και εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως τέτοιο και τελικά επέβαλε το επίδικο τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας για το έτος 2014, μετά την επιβολή του οποίου οι Εφεσείοντες καταχώρησαν ένσταση, επικαλούμενοι τους λόγους που προέβαλαν στην ανωτέρω  επιστολή τους.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη θέση του Δήμου ότι το τέλος βασίστηκε στην αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας, όπως αυτή προέκυψε από τη γενική εκτίμηση που έγινε δυνάμει του άρθρου 69 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224 και ότι εάν οι Εφεσείοντες είχαν οποιανδήποτε ένσταση ως προς τον χαρακτηρισμό της ιδιοκτησίας τους ως «χωράφι», όφειλαν να αποταθούν στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο, για την ορθή εγγραφή της ακίνητης ιδιοκτησίας τους.

Όπως αποφάσισε το πρωτόδικο Δικαστήριο ο Δήμος Λεμεσού επέβαλε τη φορολογία νόμιμα για το έτος 2014, με βάση το ποσοστό επί της αξίας της ιδιοκτησίας των αιτητών, όπως προέκυψε από τη γενική εκτίμηση, όπως προνοείται στον σχετικό Νόμο. 

«Δεν ήταν θέμα των καθ’ ων η αίτηση να χαρακτηρίσουν την ακίνητη ιδιοκτησία των αιτητών ως ‘ανήκουσα εις αθλητικόν σωματείον’, έτσι ώστε να απαλλάσσετο από τη φορολογία.  Εφόσον αποτελεί γεγονός ότι το ακίνητο των αιτητών είναι καταχωρημένο στο Κτηματολόγιο ως ‘Χωράφι Τσίρειον Στάδιον’, δεν επαφίετο στη διακριτική ευχέρεια των καθ’ ων η αίτηση να εξαιρέσουν το ακίνητο από τη φορολογία, χαρακτηρίζοντας το ως αθλητικό σωματείο».

Το Συνταγματικό Δικαστήριο στην ομόφωνη απόφαση του έκανε αποδεκτή την έφεση του ΓΣΟ και παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση.

Όπως αναφέρει στην απόφασή του «σκοπός της ερμηνείας του νόμου είναι η ανεύρεση της πρόθεσης του νομοθέτη», ενώ σημειώνει ότι «όπου το λεκτικό της διάταξης είναι σαφές, το Δικαστήριο την ερμηνεύει με βάση τη φυσική και συνήθη έννοια των λέξεων».

«Οι λέξεις σ’ ένα νομοθέτημα γενικά ερμηνεύονται με τη συνήθη τους σημασία, αλλά και με βάση τα συμφραζόμενα, έχοντας δε υπόψη το αντικείμενο και το σκοπό του νόμου. Η ερμηνεία πρέπει να είναι τέτοια που να μην οδηγεί σε παράλογα αποτελέσματα, αλλά στη λειτουργικότητα των νόμων», επεσήμανε το δικαστήριο.

Επίσης, το Δικαστήριο αναφέρει πως η περιγραφή του ακινήτου, όπως αναδεικνύεται από τον τίτλο, μπορεί να είναι σχετική με τον προσδιορισμό της αξίας του, δεν είναι όμως αυτή η οποία καθορίζει τις περιπτώσεις απαλλαγών από το τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας, όπως προνοείται στο άρθρο 75 του Νόμου.

Προσθέτει όμως ότι «ακόμη και να ήταν η περιγραφή στον τίτλο αυτή που θα προσδιόριζε την εξαίρεση, στην κρινόμενη περίπτωση κρίνουμε ότι υπάρχει ο τίτλος εγγραφής στην περιγραφή της ιδιοκτησίας δεν αναγράφει μόνο χωράφι, αλλά αναφέρει ‘Χωράφι Τσίρειο Στάδιο’».

Σύμφωνα με το Δικαστήριο προσδιορίζει, δηλαδή, ότι στο χωράφι εκείνο υπάρχει το Τσίρειο Στάδιο.

«Εξάλλου, ο ίδιος ο Δήμος, στην επιστολή του ημερομηνίας 18/1/2014, αναφέρεται στο ακίνητο ως το Τσίρειο Στάδιο. Η απαίτηση του να γίνει αλλαγή της περιγραφής στο Κτηματολόγιο σε γήπεδο για να εμπίπτει στην εξαίρεση δεν προσθέτει τίποτα πέραν της ήδη υπάρχουσας περιγραφής, αφού γήπεδο και στάδιο αποτελούν συναφείς και συνώνυμες έννοιες», συμπληρώνει.

Οι Εφεσείοντες, συνεχίζει η απόφαση, «είναι, χωρίς αμφισβήτηση, αθλητικό σωματείο και ιδιοκτήτες της ακινήτου ιδιοκτησίας του Τσιρείου Σταδίου.  Είναι, επίσης, αδιαμφισβήτητο ότι αυτοί το ανήγειραν κατόπιν έκδοσης άδειας οικοδομής από τον Δήμο Λεμεσού.  Σημειώνουμε, επίσης, πως στο χωρομετρικό σχέδιο, το οποίο είναι επισυνημμένο στον τίτλο ιδιοκτησίας, αποτυπώνεται το γήπεδο.  Στον, δε, τίτλο ιδιοκτησίας υπάρχει σημείωση ότι ‘υπάρχουν κτίρια που δεν αναφέρονται στην εγγραφή’, ήτοι υπάρχουν, πέραν του γηπέδου, εγκαταστάσεις και οικοδομήματα, ως προνοείται στο άρθρο 75 του Νόμου».

Το Ανώτατό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε, τέλος, πως πληρούντο οι προϋποθέσεις που απαιτούνται από το άρθρο 75(η) και δικαιούντο, οι Εφεσείοντες, της προστασίας αυτού για απαλλαγή τους από την επιβολή και είσπραξη τέλους ακίνητης ιδιοκτησίας.

Πηγή: KYΠΕ