Ο κομματικός χάρτης της Λεμεσού, το κοινό μοτίβο και η μάχη του κέντρου να σπάσει το δίπολο ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ

Επισημάνσεις, που μπορεί να μην σημαίνουν και τίποτα, αλλά στο τέλος της ημέρας, που δεν είναι άλλη από την 9η Ιουνίου, μπορεί να σημαίνουν και πολλά, μπορούν να γίνουν σε σχέση με τον κομματικό χάρτη στήριξης των υποψηφίων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην Επαρχία Λεμεσού.

Επισημάνσεις, που έχουν να κάνουν με το κοινό μοτίβο στήριξης, από τα κόμματα, τις συμμαχίες που σπάνε σε δήμους με ιδιομορφίες, όπως αυτός της δυτικής Λεμεσού και των Πολεμιδίων αλλά και την ώθηση και δυναμική που δίνουν σε συγκεκριμένους υποψήφιους η σχεδόν καθολική στήριξη των κομμάτων.

Ξεκινώντας από τη μάχη για τον Επαρχιακό Οργανισμό Αυτοδιοίκησης, αυτός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως η μάχη των τεχνοκρατών. Ένας πρώην τεχνοκράτης στις Βρυξέλλες, ο οποίος έχει να επιδείξει έργο και ως υφυπουργός Ναυτιλίας, τίθεται αντιμέτωπος, με άλλον ένα τεχνοκράτη, που υπηρέτησε την επαρχία από κέρια πόστα. Ο πρώτος, ο Βασίλης Δημητριάδης, κατέρχεται στις εκλογές, με τη στήριξη του Δημοκρατικού Συναγερμού και της ΔΗΠΑ-Συνεργασία και ο δεύτερος, με τη στήριξη του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και των Οικολόγων. Όπως καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, οι διαφορές μεταξύ των δύο είναι πολύ μικρές και σαφώς, δεν μπορούν να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις τη δεδομένη στιγμή.

Από τις πλέον ενδιαφέρουσες μάχες των εκλογών, είναι αυτή της Λεμεσού. Με τους υποψήφιους, έτοιμους από καιρό και τα ίδια τα κόμματα, επενδύουν αρκετά σε αυτή τη μάχη. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, κατέρχεται με τον Νίκο Νικολαΐδη, μια επιλογή που τον δικαίωσε στις προηγούμενες εκλογές, τον οποίο στηρίζει και η ΔΗΠΑ-Συνεργασία. Απέναντι του, ο Γιάννης Αρμεύτης, ο οποίος προετοιμάζεται εδώ και χρόνια για αυτή τη μάχη, εξασφαλίζοντας τη στήριξη του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και του Βολτ. Ως εναλλακτική επιλογή, η οποία έχει τη δική της δυναμική, είναι η υποψηφιότητα του Χρίστου Μιχαηλίδη, τον οποίο αποφάσισαν να στηρίξουν οι Οικολογοι.

Οι περιπτώσεις των Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Λεμεσού, έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι πως δύο νυν δήμαρχοι, οι οποίοι θεωρούνται επιτυχημένοι, επαναδιεκδικούν και το δεύτερο, το γεγονός ότι αντλούν στήριξη από τα ίδια κόμματα. Στην ανατολική Λεμεσό, ο δήμαρχος Γερμασόγειας, διεκδικεί τον νέο δήμο που συνενώνει τη Γερμασόγεια με τον Άγιο Αθανάσιο και κοινότητες της περιοχής, με τη στήριξη του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, των Οικολόγων κα του Βολτ, ενώ ο Παντελής Γεωργίου, στον δήμο Ανατολικής Λεμεσού, απολαμβάνει της στήριξης, του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, της ΔΗΠΑ και των Οικολόγων.

Απέναντι τους, του μεν Κυριάκου Ξυδιά, ο Κυριάκος Τσαγγάρης, τον οποίο στηρίζει ο ΔΗΣΥ και η ΔΗΠΑ και του Παντελή Γεωργίου, ο Νίκος Σπύρου, που στηρίζει μόνο η Πινδάρου.

Ενδεχομένως τη μοναδική περίπτωση στην Κύπρο, όπου αφενός οι δύο εκ των τριών υποψηφίων είναι γυναίκες, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, η μοναδική φορά που η δεξιά, η αριστερά και το κέντρο κατέρχονται με δικούς τους εκπροσώπους, αποτελεί ο δήμος Πολεμιδιών. Τα δύο μεγάλα κόμματα, ρίχνονται σε αυτή τη μάχη με δύο γυναίκες, ενώ τα κόμματα του κέντρου, κατεβάζουν κοινό υποψήφιο, ο οποίος δίνει τη δική του μάχη με αξιώσεις.

Συγκεκριμένα, ο Δημοκρατικός Συναγερμός υποστηρίζει την υποψηφιότητα της Γεωργούλας Πατέρα, το ΑΚΕΛ την υποψηφιότητα της Μαρίας Σουτζιή, ενώ ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ, ΕΔΕΚ και Οικολόγοι, υποστηρίζουν την υποψηφιότητα του Άντρου Θεοδώρου. Αυτό το φαινόμενο, δεν παρουσιάζεται σε κανένα άλλο δήμο Παγκύπρια και για αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον, αφού αναβιώνει εποχές, ακόμα και που για τις Προεδρικές Εκλογές, το κέντρο, επιχειρούσε να σπάσει το δίπολο του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Κάτι που συνέβη, άλλωστε και στις πρόσφατες Προεδρικές Εκλογές, με τα κόμματα του κέντρου να αφήνουν εκτός δεύτερου γύρου, για πρώτη φορά, τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ. Σημειώνεται πως ο νυν δήμαρχος των Κάτω Πολεμιδιών, Νίκος Αναστασίου, δεν επαναδιεκδικεί και κατέρχεται ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής με την ΕΔΕΚ.