Δικαίωμα Κρατουμένων στην επανένταξη

Η επανένταξη ενός κρατουμένου πίσω στην κοινωνία δεν αφορά μόνο την διαδικασία έκτισης της ποινής φυλάκισης που του είχε επιβληθεί από ένα Δικαστήριο, αλλά και οι ευκαιρίες και διαδικασίες που ένα κράτος οφείλει να παρέχει στον κρατούμενο κατά την διάρκεια της κράτησης του με σκοπό την σωστή προετοιμασία του κρατουμένου για να μπορεί να επανενταχθεί με επιτυχία πίσω στην κοινωνία του ως ένα λειτουργικό μέλος αυτής.

Αυτή ήταν και η συμφωνημένη κατάληξη στο 13 Συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Office on Drugs and Crime) εκδίδοντας καθοδηγητικά εγχειρίδια στα πλαίσια της διακήρυξης με όνομα Doha (Declaration) που αφορά την ευρύτερη καθοδήγηση σε όλα τα θέματα.

Στο δικαίωμα αυτό δεν υπάρχουν εξαιρέσεις μεταξύ κρατουμένων ειδικά από την στιγμή που σκοπός της φυλακή αλλά και της πολιτείας είναι η επανένταξη όλων των κρατουμένων πίσω στη κοινωνία. Συνεπώς, ασχέτως του πότε χρονικά θα γίνει αυτή η επανένταξη ενός κρατουμένου, είναι το φυσικό επακόλουθο ότι κάποτε θα γίνει και μέχρι εκείνη την στιγμή διακατέχει το δικαίωμα να μπορεί να έχει ίση ευκαιρία σε προγράμματα σωστής προετοιμασίας για την επανένταξή του.

Διακρίσεις μεταξύ κρατουμένων που αποστερούν αυτό το δικαίωμα στη βάσει του αδικήματος που καταδικάστηκε ή στη βάσει της ποινής που επιβλήθηκε είναι απαράδεκτα και λανθασμένα και δεν μπορούν υπό καμία συνθήκη και περίπτωση να δικαιολογηθούν, ειδικά από την στιγμή που όλοι οι κρατούμενοι όπως αναφέρεται πιο πάνω, σε κάποια φάση θα επανενταχθούν.

Ο σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα γενικά αλλά και συγκεκριμένα των κρατουμένων εξάλλου είναι ένα από τα πλέον πιο ουσιαστικά σωστά παραδείγματα που πρέπει Ο κάθε κρατούμενος να βιώνει, ως μέτρο σωστής προετοιμασίας για την επανένταξη. Η Φυλακή, ως εκπρόσωπος της ευρύτερης πολιτείας, είναι η πρώτη που πρέπει να δείξει στους κρατούμενους ότι άσχετος των διαφορών μεταξύ των κρατουμένων, όλοι πρέπει να τύχουν του ίδιου σεβασμού στα δικαιώματα τους και με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει και οι ίδιοι να συμπεριφέρονται. Σε διαφορετική περίπτωση όταν λαμβάνουμε λανθασμένα μηνύματα από την ίδια την φυλακή ως προς την ίση εφαρμογή των δικαιωμάτων τους, τότε επηρεάζεται στην ρίζα της η όλη διαδικασία σωφρονισμού και επανένταξης.

Διάκριση η οποία γίνεται στην βάσει της κατηγορίας αδικήματος και ποινής που επιβλήθηκε γενικά και χωρίς να υπάρχει τρόπος εξατομίκευσης, θεωρείται δυσανάλογη των μέτρων Προστασίας και οποιασδήποτε άλλης πολιτικής θέλει να προωθεί η πολιτεία και άρα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων που επηρεάζονται.

Στη Κύπρο ένα τρανταχτό τέτοιο παράδειγμα είναι όλα τα άτομα που εκτίουν ισόβιες ποινές φυλάκισης τα οποία άτομα στερούνται εκ του νόμου διάφορα προνόμια και ελευθερίες σε αντίθεση με άλλες κατηγορίες κρατουμένων, καθολικά και οριζόντια χωρίς να υπάρχει διαδικασία εξατομίκευσης και χωρίς να μπορεί να εξεταστεί η αναλογικότητα. Δεν έχουν δικαίωμα να μεταφερθούν στην Ανοικτή Φυλακή, δεν έχουν δικαίωμα να ενταχθούν στο Κέντρο Εξωιδρυματικής Εργασίας, δεν έχουν δικαίωμα άδειας τα πρώτα 8 χρόνια της ποινής τους και πολλά άλλα. Αποτέλεσμα των πιο πάνω είναι να στερούνται και το ουσιαστικό δικαίωμα στην ευκαιρία της σωστής επανένταξης.