Ο Θανάσης στραγγαλίστηκε, το Κράτος Δικαίου ξεφτιλίστηκε-Υπάρχει ευθιξία για ανάληψη ευθυνών;

Απόφαση σταθμός, που το μέγεθος και η σημασία της, είναι δύσκολο να περιγραφεί στα όρια ενός κειμένου, ήταν αυτή που εξέδωσε την Παρασκευή 10 Μάϊου, η θανατική ανακρίτρια Ντόρια Βαρωσιώτου, σε σχέση με τα αίτια του θανάτου του Θανάση Νικολάου. Η θανατική ανακρίτρια, στην τρίτη κατά σειρά θανατική ανάκριση, κατέληξε πως ο θάνατος του Θανάση, οφείλεται σε στραγγαλισμό, δηλαδή σε εγκληματική ενέργεια.

Η απόφαση, αποτελεί ένα γερό χαστούκι σε ένα ολόκληρο σύστημα. Σε ένα σύστημα που περιλαμβάνει την Εισαγγελία, την Αστυνομία και τον Στρατό, που το λιγότερο που θα μπορούσε να λεχθεί, είναι πως έκαναν τη ζωή της χαροκαμένης μάνας και της υπόλοιπης οικογένειας του άτυχου Εθνοφρουρού, δύσκολη, στην προσπάθεια τους να φτάσουν στην αλήθεια.

Ούτε οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ, ούτε το πόρισμα των ανεξάρτητων ποινικών ανακριτών Μάτσα και Αλεξόπουλου, ήταν αρκετά για να μεταπείσουν την Εισαγγελία, να αλλάξει ρότα, να επαναξιολογήσει τα δεδομένα και να εργαστεί μεθοδικά, έτσι ώστε όχι μόνο να καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο θάνατος του Θανάση προήλθε από εγκληματική ενέργεια, αλλά και να αναζητήσει τους δράστες, ενός ατιμώρητου εγκλήματος.

Τρομάζει κανείς μπροστά στο ενδεχόμενο η οικογένεια του Θανάση Νικολάου, να αποδεχόταν αβασάνιστα την ετυμηγορία του ιατροδικαστή Πανίκκου Σταυριανού, ο οποίος μέσα σε δέκα λεπτά, όπως είπε και η θανατική ανακρίτρια, κατέληξε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για αυτοκτονία. Ένα συμπέρασμα που οδήγησε σε σωρεία εγκληματικών χειρισμών από τις Αρχές, για να φτάσουμε στην απόφαση του ΕΔΑΔ, που καταδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία.

Τρομάζει κανείς να διαπιστώσει πως αν αυτή η μάνα δεν είχε αστείρευτα ψυχικά αποθέματα και υποστήριξη από τους λίγους αλλά πιστούς συνοδοιπόρους της, θα εγκατέλειπε τον αγώνα και θα παραδιδόταν στο τέρας του συστήματος, πιστεύοντας πως το παιδί της αυτοκτόνησε. Τρομάζει κανείς να διαπιστώσει πως το έγκλημα που βαφτίστηκε αυτοκτονία, θα έμενε ατιμώρητο.

Πέραν από τα γεγονότα της υπόθεσης, πέραν από τα μικρά ή μεγάλα συμπεράσματα που ο καθένας μπορεί να εξάγει για το πώς εξελίχθηκε, θα πρέπει κάποια στιγμή να προβληματιστούμε ως κοινωνία. Σε μια περίοδο που οι θεσμοί βρίσκονται υπό διαρκή αμφισβήτηση, σε μια περίοδο που οι δύο κορυφαίοι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι επέλεξαν την οδό της Δικαιοσύνης για να λύσουν τις διαφορές τους, που ξεκάθαρα πλέον έχουν και προσωπικό υπόβαθρο, σε μια περίοδο που η Αστυνομία έχει καταντήσει ανέκδοτο στα μάτια της κοινωνίας, έρχεται να προστεθεί ένα γερό χαστούκι από τη Δικαιοσύνη.

Ένα χαστούκι που πιάνει εν ενεργεία και εν αποστρατεία, «μάχιμους» και συνταξιούχους, πρώην και νυν. Αυτούς που κανονικά θα έπρεπε να εργάζονται για Δικαιοσύνη και Ισονομία. Όλους αυτούς που εδώ και 19 χρόνια βγάζουν την κα. Ανδριάνα «πελλή». Όλους αυτούς που με τα ασύγγνωστα λάθη τους, απλά επιβεβαίωσαν όσους φωνάζουν πως η Κυπριακή Δημοκρατία νοσεί, από πάνω μέχρι κάτω. Από τον χειρισμό μιας απλής υπόθεσης, μέχρι τον χειρισμό σοβαρών ποινικών υποθέσεων.

Αν άκουγε κανείς την τρίωρη ανάγνωση της απόφασης από την θανατική ανακρίτρια, Ντόρια Βαρωσιώτου, θα διαπίστωνε πώς από την αρχή μέχρι το τέλος οι χειρισμοί που έγιναν ήταν το λιγότερο ανεπαρκής. Το σημείο καμπής ήταν φυσικά η απόφαση του ΕΔΑΔ. Τότε η Κυπριακή Δημοκρατία, υποχρεώθηκε με τον χειρότερο τρόπο να αντιληφθεί το μέγεθος του σφάλματος που διέπραξε.

Το πιο εξοργιστικό όμως, ήταν πως ακόμα και τότε, δεν μετανόησε. Ένα ολόκληρο σύστημα συνέχισε να επιχειρεί να πείσει πως πρόκειται για αυτοκτονία και πως όσοι διαφωνούσαν, ήταν το λιγότερο συνωμοσιολόγοι. Ακόμα κι αυτό το πόρισμα των Μάτσα-Αλεξόπουλου, οι οποίοι προέρχονταν από τον ιδιωτικό τομέα και κατέληξαν πως πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, το υποβάθμισαν. Ποτέ δεν το αποδέχτηκαν, ποτέ δεν το πήραν στα σοβαρά. Το έριξαν στον κάλαθο των αχρήστων και στη συνέχεια στηρίχτηκαν σε μια έρευνα που έγινε με το στανιό από ομάδα αστυνομικών, οι οποίοι χωρίς να το σκεφτούν και πολύ, κατέληξαν πώς από πουθενά δεν προκύπτουν στοιχεία για εγκληματική ενέργεια.

Και μετά ήρθε η τρίτη θανατική ανάκριση. Η διαδικασία που ολοκληρώθηκε χθες και όποιος την παρακολούθησε, είδε δύο κόσμους να συγκρούονται. Από τη μια το σύστημα - Εισαγγελία και Αστυνομία - που με νύχια και με δόντια επέμενε στη συγκάλυψη των λαθών, με το αφήγημα της αυτοκτονίας και από την άλλη μια μαχητική ομάδα, με τους δικηγόρους Λητώ Καριόλου και Αθηνά Δήμα, που με κοινή λογική και επιστημοσύνη, προσπαθούσε να αποδείξει το αυτονόητο. Το αυτονόητο πως ένα παιδί που πάει στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσει προμήθειες για την επόμενη μέρα στον στρατό, δεν λογαριάζει να αυτοκτονήσει. Ένα παιδί που ρυθμίζει τη συσκευή βίντεο να βιντεογραφήσει την αγαπημένη του εκπομπή για να τη δει όταν θα έχει ξανά έξοδο από το στρατό, δεν σκοπεύει να θέσει τέρμα στη ζωή του. Κάποιος εν δυνάμει αυτόχειρας, δεν εξαφανίζει την πιστωτική του κάρτα και το κινητό από τη σκηνή που βρίσκεται νεκρός. Κάποιος που πέφτει από τα τριάντα μέτρα και φοράει γυαλιά, είναι λογικό αυτά να σπάσουν.

Να αποδείξει πως όταν κάποιος που πέφτει από τέτοιο ύψος, όπως υποστήριζε η Εισαγγελία, δεν έχει έλλειμμα στο υοειδές οστό. Κι αν κάποιος ακόμα κι αν δεχτεί πως το έλλειμμα ήταν εκ γενετής, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ανώμαλη παρυφή. Κι αυτά αποδείχθηκαν επιστημονικά, απέναντι στα «ίσως», τα «μπορεί» και τα «ενδεχομένως» του παθολογοανατόμου Αγαπητού, που εκπροσώπησε τη Νομική Υπηρεσία. Και τόσα άλλα που αιτιολόγησε με κάθε λεπτομέρεια η θανατική ανακρίτρια για να καταλήξει στην απόφαση πως ο Θανάσης Νικολάου στραγγαλίστηκε.

Η επόμενη μέρα, ενδεχομένως να είναι ακόμα πιο σημαντική από την χθεσινή, η οποία θα αποτελεί ημέρα αναφοράς, στην τραγική υπόθεση του Θανάση Νικολάου. Την ώρα που η οικογένεια μελετά τα επόμενα της βήματα σε συνεργασία με τη νομική της ομάδα, τα σύννεφα πάνω από τη Νομική Υπηρεσία και την Αστυνομία, καθώς και σε όσους ενεπλάκησαν στην τελευταία έρευνα που και πάλι έδειξε πως δεν πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, με άπαντες να συμφωνούν και να το υποστηρίζουν σθεναρά, έχουν πυκνώσει.

Σύννεφα που αφορούν τους χειρισμούς, όχι μόνο σε επίπεδο της ηγεσίας της Εισαγγελίας αλλά και συγκεκριμένων υψηλόβαθμων λειτουργών της Νομικής Υπηρεσίας αλλά και της εκπροσώπου της κατά τη διάρκεια της διαδικασίας που ήταν έντονη στο θέση της, αλλά όλους όσους χειρίστηκαν πρόσφατα αλλά και παλαιότερα την υπόθεση. Ερωτήματα για τον τρόπο που δρουν, αποφασίζουν και χειρίζονται σοβαρές υποθέσεις, αν και το πιο σοβαρό αδίκημα στον Ποινικό Κώδικα, είναι η δολοφονία!

Εάν επισκεφθεί κανείς τη σελίδα της Νομικής Υπηρεσίας, στην υποσελίδα «Αποστολή-Όραμα-Αξίες», θα διαβάσει πως οι αξίες που αποτελούν γνώμονα της Νομικής Υπηρεσίας, είναι ο σεβασμός προς το Σύνταγμα, η προάσπιση της δικαιοσύνης και των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών του πολίτη, ο σεβασμός προς το Κράτος Δικαίου, τους θεσμούς και τον πολίτη, η ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων, η αξιοκρατία, ακεραιότητα, εντιμότητα και αμεροληψία στη λήψη αποφάσεων, η εκτέλεση εξουσιών και καθηκόντων με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, με επιμέλεια, αντικειμενικότητα, εμπιστευτικότητα και υπευθυνότητα, άνευ διακρίσεων, σκοπιμοτήτων και σύγκρουσης συμφερόντων.

Αντίστοιχα, στη σελίδα της Αστυνομίας, στην κατηγορίας «Αξίες», αναφέρεται πως «η Αστυνομία Κύπρου υπηρετεί και εμπνέεται από τις ακόλουθες αξίες, οι οποίες καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί. Δικαιοσύνη - Επίδειξη αμεροληψίας, απαλλαγή από προσωπικά συμφέροντα, προκατάληψη ή ευνοιοκρατία».

Συνεπώς, η επόμενη μέρα της απόφασης της θανατικής ανακρίτριας, Ντόριας Βαρωσιώτου, πέραν του ότι βρίσκει θεσμούς κατώτερους περιστάσεων που απέτυχαν σε μια τέτοια σοβαρή αποστολή, θα έπρεπε ήδη να μετρούσαμε τις παραιτήσεις που θα υπήρχαν στο τραπέζι για λόγους ευθιξίας. Παραιτήσεις, από την Εισαγγελία, την Αστυνομία αλλά και τον Στρατό, αφού η απόφαση του Θανάση, ήταν η ταφόπλακα στην αμφισβήτηση κορυφαίων θεσμών, τους οποίους πλέον οι πολίτες δεν εμπιστεύονται.