Το μπέρδεμα των διπλών εκλογών και τα «ανάμεικτα μηνύματα» που εισπράττουν οι ψηφοφόροι

Μόλις δύο μήνες μας χωρίζουν από τις διπλές εκλογές της 9ης Ιουνίου και πλέον η Κύπρος έχει περάσει σε προεκλογικούς ρυθμούς. Αν και η επικαιρότητα ήταν τέτοια που οι πολίτες ακόμη να αισθανθούν έντονα ότι βρίσκονται σε προεκλογική εκστρατεία, οι πολιτικές δυνάμεις έχουν φουλάρει μηχανές, με τον προεκλογικό να αναμένεται να κορυφωθεί μετά το Πάσχα.

Η πιο έντονη προεκλογική δραστηριότητα καθιστά και πιο έντονο ένα ζήτημα που τα κόμματα αναμένεται να αντιμετωπίσουν: Το γεγονός πως οι αντίπαλοί τους στις Ευρωεκλογές είναι οι συνεργάτες τους στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και η ρητορική τους αναπόφευκτα περιλαμβάνει ασκήσεις ισορροπίας ανάμεσα σε «ανάμεικτα μηνύματα».

Για πολλούς μήνες ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου βρισκόταν σε ένα παρατεταμένο προπαρασκευαστικό στάδιο, που χαρακτηριζόταν από ζυμώσεις, παζάρια για συνεργασίες και εντατική αναζήτηση υποψηφίων, το οποίο άφηνε σε γενικές γραμμές αδιάφορο το ευρύ κοινό, που τις περισσότερες φορές ξεκινά να ενδιαφέρεται όταν πλησιάσει η ώρα να αποφασίσει. Τώρα, όμως, που η εικόνα των εκλογών έχει διαμορφωθεί, ξεκαθάρισαν οι κομματικές επιλογές και αποκρυσταλλώνονται οι προσωπικές προτιμήσεις, εκ των πραγμάτων και οι πολίτες επεξεργάζονται τα μηνύματα μέσα από προεκλογικό φακό.

Ως εκ τούτου, σε ένα κορυφαίο πολιτικό μπέρδεμα, ενώ αναμένεται ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ να εντείνουν τις αντιπολιτευτικές τους επιθέσεις στην Κυβέρνηση, για σκοπούς συσπείρωσης των δικών τους ψηφοφόρων ενόψει Ευρωεκλογών, τα μηνύματα αυτά θα τα εισπράττουν και οι ψηφοφόροι των συμπολιτευόμενων κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ, με τις ψήφους των οποίων εξελέγη αυτή η Κυβέρνηση. Το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, όμως, ποντάρουν στους ψηφοφόρους των κομμάτων του Κέντρου για να εκλέξουν τους δικούς τους υποψηφίους σε πολλούς Δήμους, κατόπιν των σχετικών συνεργασιών που έχουν πετύχει με τα κόμματα αυτά. Συνεπώς, αναμένουν να τα ψηφίσουν πρόσωπα τις πολιτικές επιλογές των οποίων κακίζουν.

Αυτή η παράξενη κατάσταση βεβαίως ισχύει και από την ανάποδη. Το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ και η ΔΗΠΑ βρίσκονται σε κοινά επιτελεία με τα κόμματα με τα οποία βρίσκονται απέναντι στις υπόλοιπες εκφάνσεις της πολιτικής ζωής. Και, αναλόγως της επαρχίας, του Δήμου και του δημοτικού διαμερίσματος, τα κόμματα του κυβερνητικού στρατοπέδου είναι μεταξύ τους εκλογικοί εχθροί, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε επίπεδο Ευρωεκλογών. Μάλιστα, η ΔΗΠΑ και η ΕΔΕΚ ανταγωνίζονται μεταξύ τους (και με τους Οικολόγους) για την πέμπτη θέση, η οποία, υπό κάποιες προϋποθέσεις που προνοούν στραβοπατήματα από τα δύο μεγάλα κόμματα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάληψη έδρας.

Οι πολιτικές δυνάμεις περιμένουν από τους πολίτες να μην συγχυστούν και να μην λαμβάνουν «ανάμεικτα μηνύματα», όταν άτομα που το μεσημέρι «σφάζονται» στα πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών για διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις Ευρωεκλογές, το βράδυ κάθονται πλάι πλάι στην πρώτη σειρά, σε προεκλογικές εκδηλώσεις υποψηφίων για τις Τοπικές Εκλογές που στηρίζουν τα κόμματά τους, χειροκροτούν ταυτόχρονα και χαμογελούν σε απόλυτο συντονισμό για τον φωτογραφικό φακό.

Ένα άλλο παράδειγμα αυτής της παράξενης κατάστασης είναι τα μηνύματα που εισπράττουν οι ψηφοφόροι του ΕΛΑΜ. Το κόμμα δεν διαθέτει δικούς του υποψήφιους για τα περισσότερα υψηλόβαθμα αξιώματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στις περισσότερες περιπτώσεις ενδεχομένως να μην τοποθετηθεί καν, αφήνοντας, τουλάχιστον σε επίσημο επίπεδο, την προσωπική βούληση να καθοδηγήσει τους ψηφοφόρους του. Όμως, με βάση τα ποσοστά των Βουλευτικών Εκλογών, το ΕΛΑΜ είναι ένα πιο μεγάλο κόμμα και από την ΕΔΕΚ και από τη ΔΗΠΑ και με βάση τις δημοσκοπήσεις για τις Ευρωεκλογές αυτή τη στιγμή κονταροχτυπιέται με το ΔΗΚΟ για την τρίτη θέση. Συνεπώς έχει μια συνεχώς αυξανόμενη εκλογική βάση, τις ψήφους της οποίας σαφώς και χρειάζονται οι διάφοροι κατά τόπους υποψήφιοι.

Όλα τα υπόλοιπα κόμματα, άλλα σε μεγαλύτερη ένταση και άλλα σε μικρότερη, πολεμούν συνεχώς το ΕΛΑΜ. Του αποδίδουν χαρακτηρισμούς, το θεωρούν ακραίο και επικίνδυνο και του επιτίθενται με κάθε ευκαιρία, εκφράζοντας την απέχθειά τους για αυτό. Επί της ουσίας, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα τοποθετεί τον εαυτό του σε ένα «δημοκρατικό τόξο», το οποίο βρίσκεται απέναντι από το ΕΛΑΜ. Όμως πίσω από το παραβάν, με την ηθική κάλυψη της μυστικότητας, όλοι θα ήθελαν τις ψήφους των ψηφοφόρων αυτού του κόμματος, ακριβώς γιατί πλέον δεν είναι λίγες και θα μπορούσαν δυνητικά να κάνουν τη διαφορά. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να τους προσελκύσουν, ενόσω βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο με το κόμμα τους.

Το πολιτικό πείραμα με τις εκ διαμέτρου διαφορετικές διπλές εκλογές ενδεχομένως να αναδείξει και παραδοξότητες όσο πλησιάζουμε στην ημερομηνία της κάλπης. Θα φανεί, όμως, στις 9 Ιουνίου ποιοι θα αναδειχθούν… θριαμβευτές της σύγχυσης.