Η πρωτοβουλία Νικόλα και η έλλειψη δομημένου συντονισμού της συμπολίτευσης

Μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ Μαρίνο Σιζόπουλο -την πρώτη στο πλαίσιο της νέας πρωτοβουλίας που ανέλαβε για το Κυπριακό- ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, δήλωσε πως «δεν είναι μόνο στο Κυπριακό που απαιτείται αυτή η συνεργασία και αυτός ο συντονισμός αλλά και σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα αλλά και την εσωτερική διακυβέρνηση». Ως παραδείγματα έφερε «μεγάλα θέματα, όπως είναι η διαχείριση του μεταναστευτικού, όπως είναι το ΓεΣΥ, όπως είναι η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και φυσικά η συνέχιση της εξαιρετικής πορείας της κυπριακής οικονομίας».

Η πραγματικότητα είναι πως ενδεχομένως μεγαλύτερος συντονισμός χρειάζεται σε αυτά τα ζητήματα, που σημείωσε δευτερευόντως ο κ. Παπαδόπουλος, παρά στο Κυπριακό. Έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον από πλευράς ΔΗΠΑ, δεν φαίνεται να βλέπουν με ιδιαίτερα θετικό μάτι την πρωτοβουλία για το Κυπριακό, παρόλο που δεν διαφωνούν με τη θέση του προέδρου του ΔΗΚΟ πως «ως κόμματα που συμμετέχουμε στην παρούσα διακυβέρνηση, οφείλουμε να θωρακίσουμε τις πρωτοβουλίες του Προέδρου της Δημοκρατίας». Και η πλευρά της ΕΔΕΚ, που παρουσιάστηκε σαφώς πιο θετική, χωρίζεται με το ΔΗΚΟ από μία ολόκληρη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.

Σε γενικές γραμμές, η πρωτοβουλία του Νικόλα Παπαδόπουλου για το Κυπριακό, θεωρείται από άλλες κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις ως αχρείαστη σε αυτό το στάδιο. Κάποιοι, μάλιστα, πάνε ένα βήμα παρακάτω, θεωρώντας ότι δεν αναλήφθηκε με στόχο την ενίσχυση του Νίκου Χριστοδουλίδη στη νέα κινητικότητα που παρουσιάζεται στο Κυπριακό, αλλά με στόχο να δημιουργηθεί κομματική κινητικότητα ενόψει των διπλών εκλογών. Αντιθέτως, ο ίδιος ο κ. Παπαδόπουλος πιστεύει ότι η πρωτοβουλία του θα συμβάλει στην συνεργασία και τη σταθερότητα, θέση που φάνηκε να ενστερνίζεται και ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ.

Πέραν, όμως, του ίδιου του Κυπριακού και της προσπάθειας του κ. Παπαδόπουλου, η ουσία είναι πως ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ έχει δίκαιο: Χρειάζεται συντονισμός και συνεργασία ανάμεσα στις συμπολιτευόμενες δυνάμεις, παρόλο που η πρωτοβουλία του εκτείνεται πέραν από αυτές. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις Προεδρικές Εκλογές, ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ έδωσαν την υποστήριξή τους στον Νίκο Χριστοδουλίδη σε διαφορετικούς χρόνους και στη βάση διμερών συμφωνιών που έκαναν μαζί του. Ουδέποτε υπήρξε, δηλαδή, κάποιου είδους συμφωνία μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων μερών που υποστήριζαν την τότε υποψηφιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας (υπενθυμίζεται ότι υπήρχαν και εξωκοινοβουλευτικοί πολιτικοί σχηματισμοί στην εξίσωση) και η απόσταση που τηρούσε από τότε από τα κόμματα που τον στήριζαν δεν δημιούργησε οποιεσδήποτε συνθήκες μιας διευρυμένης συνεργασίας.

Αυτό ήταν το κληροδότημα του προεκλογικού στην συμπολίτευση. Αν και δεν επιβεβαιώθηκαν οι προειδοποιήσεις περί απόλυτου αχταρμά -δεν θα μπορούσαν κιόλας, δεδομένου ότι οι τρεις δυνάμεις που συμμετέχουν ανήκουν στον ίδιο ιδεολογικοπολιτικό χώρο και συμφωνούν στα περισσότερα ζητήματα επειδή έχουν παραπλήσιες θέσεις- η διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη ξεκίνησε πριν ένα χρόνο χωρίς κάποια δομημένη συνεργασία και συνεχίζει και σήμερα με ένα ιδιότυπο και αποσπασματικό τρόπο, χωρίς ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Το μοντέλο αυτό φαίνεται να αποτελεί επιλογή του Προέδρου, ο οποίος δείχνει να είναι δέσμιος μίας προσέγγισης που συντηρεί το περιβάλλον του, πως πρέπει να κρατά τις πολιτικές δυνάμεις που τον στηρίζουν σε κάποια απόσταση, παρά την ουσιαστική εξάρτηση της Κυβέρνησης από αυτές για να μπορεί να προωθηθεί το κυβερνητικό έργο.

Η προσέγγιση αυτή έχει προκαλέσει πολλές φορές μουρμουρητά, όχι μόνο επειδή δεν οδηγεί στο σύνηθες μοίρασμα της πίτας της εξουσίας αλλά κυρίως επειδή πολλές φορές εκλαμβάνεται ως αυτοκαταστροφική για την Κυβέρνηση, που κάνει γκάφες ή λανθασμένους χειρισμούς λόγω απειρίας, τις οποίες καλούνται μετά να διαχειριστούν στη δημόσια σφαίρα οι προβεβλημένοι έμπειροι κομματικοί. Επίσης, στην απουσία προδιαβούλευσης, συχνά τα κόμματα βρίσκονται προ τετελεσμένων ή δεν μπορούν να προβάλουν επαρκώς το κυβερνητικό έργο (ένα παράπονο που εκφράζει ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης) επειδή δεν έχουν τον κατάλληλο χρόνο την κατάλληλη ενημέρωση.

Ο Πρόεδρος μιλά με τα κόμματα και συχνά υιοθετεί τις εισηγήσεις τους αλλά συνεχίζει να μην διαθέτει κάποιο μηχανισμό σωστού συντονισμού. Όμως πολλές φορές επαφίεται στους κομματάρχες να συνεννοούνται μεταξύ τους και να αποφασίζουν τον συντονισμό σε δικό τους επίπεδο, ιδιαίτερα για τη διαχείριση ζητημάτων στη Βουλή. Και αυτή είναι η αλήθεια που βρίσκεται πίσω από τα λόγια του Νικόλα Παπαδόπουλου και που δεν αφορά το Κυπριακό.

Η καλύτερη συνεννόηση της Κυβέρνησης με τα κόμματα της συμπολίτευσης αλλά και των συμπολιτευόμενων κομμάτων μεταξύ τους, φαίνεται άλλωστε πως είναι προς το συμφέρον όλων, επειδή μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της εικόνας της Κυβέρνησης. Το τελευταίο διάστημα έχουν δει το φως της δημοσιότητας κάποιες δημοσκοπήσεις που παρουσιάζουν την απογοήτευση των πολιτών για τη διακυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη. Με βάση τα ποσοστά που τα ίδια καταγράφουν, τα συμπολιτευόμενα κόμματα έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν πως αυτή η εικόνα θα έχει επιπτώσεις στη δική τους πορεία στις διπλές εκλογές, καθώς ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται αν η σχέση τους με τον Νίκο Χριστοδουλίδη είναι ιδιότυπη ή όχι. Δεδομένου ότι υπάρχουν ακόμη και φωνές για αποχώρηση στο εσωτερικό τους, είναι η κατάλληλη ώρα να προσπαθήσουν να κεφαλαιοποιήσουν τα θετικά της Κυβέρνησης και να αναδείξουν τη δική τους συμβολή σε αυτά. Αλλιώς κινδυνεύουν να βγουν από τις εκλογές λαβωμένα, με τις φωνές στο εσωτερικό τους να πολλαπλασιάζονται.