Ο προεκλογικός πάνω από την τραυματισμένη Εκκλησία και το ρίσκο των κομμάτων

Το θέμα των ημερών είναι αδιαμφησβήτητα η Μονή Οσίου Αββακούμ και το κόμμα των ημερών είναι αδιαμφησβήτητα το ΕΛΑΜ. Η παρουσία του προέδρου του, Χρίστου Χρίστου, στον χώρο της Μητρόπολης Ταμασού την επίμαχη νύχτα της «εφόδου» στη Μονή, αν και έγινε υπό την ιδιότητά του ως θρονικός επίτροπος, όπως ο ίδιος τονίζει, κατέστησε τον κ. Χρίστου εκ των πρωταγωνιστών της παράξενης αυτής υπόθεσης, η οποία έχει εκκλησιαστικές, ποινικές, κοινωνικές αλλά και ξεκάθαρα, πλέον, πολιτικές διαστάσεις. Ιδιαίτερα, δε, επειδή εκφράζονται υποψίες για συμμετοχή στελεχών του ΕΛΑΜ στην «επιχείρηση» ως κουκουλοφόροι.

Το ΕΛΑΜ είναι ένα κόμμα που έτσι και αλλιώς απασχολούσε την πολιτική επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, στο πλαίσιο της συζήτησης ενόψει των εκλογών της 9ης Ιουνίου. Η δυναμική που αναπτύσσει τα τελευταία χρόνια δείχνει να μην μπορεί να ανακοπεί, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μια μεγάλη ανατροπή για να μην κερδίσει έδρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μάλιστα, δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών εμφανίζουν το ΕΛΑΜ να προσπερνά το ΔΗΚΟ, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να καταλάβει την τρίτη θέση στην κατάταξη. Αυτή η ανοδική πορεία του ΕΛΑΜ ανησυχεί τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος, που έψαχναν τρόπο να το πλήξουν. Και η υπόθεση Αββακούμ δημιούργησε ένα απρόσμενο πεδίο για να εξαπολύσουν επίθεση στο κόμμα.

Αποτελεί ερώτημα, ωστόσο, κατά πόσον αυτή η επίθεση όντως θα έχει αρνητική επίδραση στο ΕΛΑΜ, το οποίο αναμένεται να απαντηθεί το επόμενο διάστημα. Για όσους πιστεύουν ότι πολύ καλά έκανε ο Μητροπολίτης Ταμασού και επενέβη με τον τρόπο που επενέβη στη Μονή Αββακούμ (παρόλο που κατηγορείται από την πλευρά των μοναχών για ποινικά αδικήματα), ο Χρίστος Χρίστου, ως υποστηρικτής του, ήταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, ανάμεσα δηλαδή σε αυτούς που προσπάθησαν να προστατέψουν τον θεσμό της Εκκλησίας από τη δραστηριότητα ατόμων που την εξέθεταν. Αυτό σημαίνει πως εκλαμβάνεται, από μερίδα των πιστών τουλάχιστον, ως υπερασπιστής της Εκκλησίας.

Η μερίδα εκείνη των ψηφοφόρων που δηλώνουν πιστοί χριστιανοί, ενδιαφέρονται για μια σωστή Εκκλησία και είναι αυτή την περίοδο τραυματισμένοι και συγχυσμένοι, δεν περιορίζεται στους ψηφοφόρους του ΕΛΑΜ, βέβαια, αλλά είναι διασκορπισμένη σε ολόκληρο το φάσμα του πολιτικού χάρτη. Ακόμα και στη βάση του ΑΚΕΛ, που έχει γενικά μια διαφορετική στάση από τα υπόλοιπα κόμματα στο ζήτημα της θρησκείας, υπάρχουν πολλοί με αυτά τα αισθήματα. Το σώμα των πιο πιστών συμπολιτών μας μοιράζεται κατά κύριο λόγο μεταξύ των οπαδών του ΔΗΣΥ και των κομμάτων του Κέντρου, τα οποία θέλουν από τη μία να βάλλουν κατά του ΕΛΑΜ, αλλά από την άλλη δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να συνταυτιστούν με το ΑΚΕΛ, που θεωρούν ότι επιτίθεται στην Εκκλησία, δημιουργώντας έτσι μια λεπτή ισορροπία.

Την Τετάρτη που πέρασε, στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής είχε στηθεί καβγάς, καθώς το ΑΚΕΛ ήθελε να εγγράψει θέμα για τους χειρισμούς της Αστυνομίας στην υπόθεση Αββακούμ, ενώ άλλοι διαφωνούσαν, δεδομένου ότι οι έρευνες της Αστυνομίας βρίσκονται ακόμη στα αρχικά τους στάδια. Η συζήτηση ξεκίνησε κατά την εγγραφή θεμάτων, δεν ολοκληρώθηκε και ξαναξεκινούσε με φωνές μεταξύ των διάφορων θεμάτων της ημερήσιας διάταξης. Τελικά αποφασίστηκε όπως το θέμα εγγραφεί, με την προϋπόθεση ότι θα συζητηθεί όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες, και με ένσταση από πλευράς ΕΛΑΜ.

Την Πέμπτη, ωστόσο, όταν το ΑΚΕΛ επιχείρησε να εγγράψει και δεύτερο θέμα στην Επιτροπή Εσωτερικών (το οποίο, για την ακρίβεια, είχε αναγγείλει πριν από το θέμα της Αστυνομίας), τα άλλα κόμματα, που είχαν δώσει τη συγκατάθεσή τους για αυτό της Επιτροπής Νομικών, αντέδρασαν. Ήταν ξεκάθαρο πως το θέμα του ΑΚΕΛ, με τίτλο «η οικονομική εκμετάλλευση της πίστης και η ανάγκη για νομοθετική ρύθμιση», θεωρήθηκε too much υπό τις περιστάσεις. Τα κόμματα ξεκάθαρα φοβούνταν πως αυτή η συζήτηση θα εκτροχιαστεί και θα αγγίξει ευρύτερα θέματα πίστης (ας μην ξεχνάμε ότι στις καταγγελίες συμπεριλαμβάνεται η εμπορευματοποίηση υποτιθέμενων θαυμάτων), τα οποία προφανώς και θα δυσαρεστούσαν την μερίδα εκείνη των ψηφοφόρων τους που βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία. Ως εκ τούτου το απέρριψαν, προτάσσοντας το γεγονός πως το θέμα καλύπτεται από άλλες νομοθεσίες και ότι υπάρχει κατατεθειμένο συναφές νομοσχέδιο.

Το ΑΚΕΛ έστρεψε τα πυρά του εναντίον του ΔΗΣΥ, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, κατηγορώντας τα ότι «αρνούνται ότι η Πολιτεία έχει ευθύνη να εμποδίσει όσους εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο και να εξαρθρώσει τα κυκλώματα τσαρλατανισμού που εκμεταλλεύονται την θρησκευτική πίστη για να βγάλουν χρήματα», με τα τρία κόμματα να βγαίνουν στην αντεπίθεση και να κατηγορούν το ΑΚΕΛ ότι εκμεταλλεύεται πολιτικά το θέμα και εργαλειοποιεί την πικρία που αισθάνονται οι συμπολίτες μας, που γίνονται μάρτυρες αυτής της κατάστασης στους κόλπους της Εκκλησίας.

Επί της ουσίας, δημιουργήθηκε μία κατάσταση, σε μία περίοδο που, υπό κανονικές συνθήκες και αν δεν είχε ξεσπάσει αυτό το σκάνδαλο μεγατόνων θα αποτελούσε την αρχή του προεκλογικού για τις διπλές εκλογές, κατά την οποία όλοι βρήκαν τρόπο να προσεγγίσουν τους ψηφοφόρους σε μια πιο ιδεολογική αλλά και συναισθηματική βάση, που δεν αναμένεται στα πρώτα στάδια του προεκλογικού. Τα κόμματα είδαν στο σκάνδαλο αυτό ευκαιρία για (πρόωρη ίσως) ενεργοποίηση του κομματικού πατριωτισμού και συσπείρωση δυνάμεων, ενώ στην κοινωνία υπάρχουν τάσεις πόλωσης, τις οποίες ευνοεί το πολιτικό σύστημα σε προεκλογικές περιόδους.

Όλα αυτά, βεβαίως, ενέχουν ρίσκο. Οι πολιτικές δυνάμεις δεν ξέρουν ποια θα είναι η έκβαση της υπόθεσης. Οι έρευνες της Αστυνομίας δεν έχουν προχωρήσει, η Εκκλησία τρέχει τις δικές της διαδικασίες, ενώ οι αντιμαχόμενες πλευρές προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια της κοινής γνώμης, ρίχνοντας περισσότερο λάδι στη φωτιά, με νέα ζητήματα να προκύπτουν συνεχώς. Αναλόγως της πορείας που θα λάβουν τα πράγματα, ενδεχομένως να χρειαστεί να γίνουν πολύ περισσότερες συζητήσεις στη Βουλή. Θα αποσαφηνιστεί, επίσης, κατά πόσον το ΕΛΑΜ είχε όντως ρόλο στην υπόθεση και ποιος ήταν αυτός και αναλόγως των εξελίξεων, είτε θα είναι υπέρ του και θα πρέπει να το διαχειριστούν τα υπόλοιπα κόμματα μετά που τα ίδια φρόντισαν να το προτάξουν, είτε εναντίον του και θα πρέπει το ίδιο να διαχειριστεί προεκλογικά μια σοβαρή κρίση. Το σίγουρο είναι πως όταν τα κόμματα ποντάρουν πολιτικά στα συναισθήματα του κόσμου, θα πρέπει πάντοτε να θυμούνται ότι η συναισθηματική είναι η πιο απρόβλεπτη αντίδραση.