Αυτός ήταν 28 και εκείνη 17... «Ερωτευμένοι για 62 χρόνια, η αγάπη μας δεν φθάρηκε ποτέ»

Εξήντα δύο χρόνια παντρεμένοι. Εξήντα δύο χρόνια ερωτευμένοι. Ποτέ δεν βαρέθηκε ο ένας την αγκαλιά του άλλου. Πορεύτηκαν μαζί και μέχρι σήμερα κρατούν σφικτά το χέρι ο ένας του άλλου. Ακόμη και τώρα, δεν την φωνάζει με το όνομά της. Την φωνάζει «αγάπη». Αγάπη, το πιο δυνατό συναίσθημα που μπορούν να νιώσουν οι άνθρωποι. Αυτό, της ανιδιοτελούς αφοσίωσης και της στοργής.

Θελήσαμε να μάθουμε πιο είναι το μυστικό τους. Πώς κατάφεραν να διατηρήσουν την σχέση τους ίδια, όπως τότε που είπαν το «ναι» και έσμιξαν τις ζωές τους. Ήταν 1962, όταν οι ματιές τους διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά. Εκείνος, 28 ετών τότε, την ερωτεύτηκε αμέσως. Εκείνη 17 ετών, ρίσκαρε να παντρευτεί από μικρή και έζησε όλη τη ζωή της ευτυχισμένη.

«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον», μας λέει η 79χρονη κα Χρυστάλλα Ιωάννου. Η γνωριμία τους έγινε τυχαία, στο εστιατόριο της θείας της, όπου εργαζόταν στο Έξι Μίλι. Ο κος Χαράλαμπος, είχε επισκεφθεί το εστιατόριο με την παρέα του και μόλις την είδε, είχε βάλει γινάτι να την αποκτήσει και να γίνει η γυναίκα του. Εκείνη, δεν είχε προσέξει το πρόσωπό του, θυμόταν μόνο ότι ήταν ψηλός και πως τις είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που μιλούσε. «Όταν έφυγα από εκεί, είχα ξεχάσει ήδη τα πρόσωπα τους. Θυμόμουν μόνο τη φωνή του Χαράλαμπου», λέει η κα Χρυστάλλα, ενώ εκείνος είπε «ήταν πολύ όμορφη. Και τώρα είναι».

Ο κος Χαράλαμπος τη διεκδικούσε για καιρό. Συνάντησε όλη της την οικογένεια, πήρε έγκριση από τον πατέρα, τη μητέρα και τη θεία της, καθώς και από τον «αυστηρό θείο της». Η κα Χρυστάλλα άργησε να πει το ναι. «Είχα πει στην μητέρα μου ότι δεν ήθελα να παντρευτώ σε μικρή ηλικία. Θεωρούσα ότι τα 22 ήταν μια καλή ηλικία για να φτιάξεις την οικογένειά σου. Όμως, επέμενε πολύ. Για μέρες πήγαινε στους συγγενείς μου και ζητούσε να με γνωρίσει. Αυτό με γοήτευσε πολύ. Σκέφτηκα πως εάν όλοι βλέπουν ότι είναι καλός και ευγενικός άνθρωπος, σίγουρα κάτι λέει αυτό. Κανείς δεν του είπε όχι».

Η οικογένεια είχε δώσει την έγκρισή της και η τότε 17χρονη, έπρεπε να πάρει την μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της, χωρίς να το μετανιώσει ποτέ. «Επέμενε για αρκετό καιρό. Πήγαινε και ερχόταν συνέχεια μέχρι να γίνω γυναίκα του. Λίγο πριν πάρω την μεγάλη απόφαση, έβαλα τον σταυρό μου και είπα ''εάν είναι τυχερό, ας γίνει''. Μετά από τόσα χρόνια, δεν το μετάνιωσα. Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν το τυχερό μου. Με αγάπησε και τον αγάπησα το ίδιο. Ξέρεις, η πρώτη ματιά, η πρώτη εντύπωση παίζει πάντα ρόλο».

Οι δύο τους έζησαν ευτυχισμένη ζωή. Εργάστηκαν για χρόνια μαζί, στο δικό τους εστιατόριο που είχαν στη Λευκωσία. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τρεις γιούς και μια κόρη, εννιά εγγόνια και ένα δισέγγονο. Το σπίτι τους ήταν γεμάτο, όπως και η καρδιά τους. Χορτάτη από αγάπη. «Για είκοσι χρόνια που είχαμε το «Χαμπής τάβερν», δεν μείναμε χόρια. Ήμασταν μέρα, νύχτα μαζί. Δεν φθάρηκε ποτέ η αγάπη μας επειδή είμαστε πολλές ώρες μαζί. Όταν κλείσαμε το μαγαζί, μεγαλώσαμε τα παιδιά μας, ταξιδέψαμε σε τριάντα χώρες. Την Ιταλία, τη Βουλγαρία, την Τσεχία, την Αγγλία, την Ελλάδα, το Μεξικό και αλλού. Είκοσι χρόνια, δεν πήγαμε πουθενά. Ήταν ένα δώρο για εμάς γιατί εργαστήκαμε σκληρά», μας λέει η κα Χρυστάλλα.

Σήμερα ο κ. Χαράλαμπος είναι 94 ετών. Τον ρωτήσαμε εάν θα κάνει κάποιο δώρο στη σύζυγό του, με αφορμή τη σημερινή μέρα, της γιορτής των ερωτευμένων. «Ναι εννοείται», μας λέει και η κα Χρυστάλλα, σχολιάζοντας πως πάντα ήταν ρομαντικός. «Μου έκανε αρκετά δώρα και μου δίνει λουλούδια».

Τελικά υπάρχει μυστικό για να αντέξει μια σχέση στο χρόνο; Ρωτήσαμε ξανά την κα Χρυστάλλα. «Κανένα μυστικό που δεν ξέρετε. Όλα τα πλούτη του κόσμου να έχεις, εάν δεν νοιώσεις την πραγματική αγάπη, δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος. Η χαρά είναι το μεγαλύτερο μυστικό για να κρατηθεί ζωντανή μια σχέση. Αυτό έμαθα και πέρασα και στα παιδιά μου. Είμαστε παντρεμένοι 62 χρόνια. Συνεννοούμαστε για όλα. Όταν ο άνδρας σου φεύγει από το σπίτι για δουλειά, θα πρέπει να τον σκέφτεσαι με χαρά. Και όταν επιστρέψει από το σπίτι, να τον υποδέχεσαι με χαρά. Εμείς λειτουργούμε πάντα σαν ένα. Αν δεν πει το «ναι» σε κάτι, δεν θα το κάνω. Εάν όμως του εξηγήσω γιατί πρέπει να κάνουμε κάτι, λέει το ναι. Δεν βάζουμε δηλαδή γινάτι».

«Την νιώθω την αγάπη, δεν είναι ανάγκη να μου το λέει συνέχεια». Αυτό είναι το πιο σημαντικό, μας είπε φεύγοντας η κα Χρυστάλλα. Η αγάπη, δεν χρειάζεται λόγια, αλλά πράξεις, συνεννόηση, στοργή και αφοσίωση για να κρατήσει το ίδιο δυνατή για πάντα.