Επιστροφή Τραμπ ή ιστορική εκλογή Χάρις-Οι 46 Πλανητάρχες των τελευταίων 235 χρόνων

Ντόναλντ Τραμπ ή Καμάλα Χάρις; Καμάλα Χάρις ή Ντόναλντ Τραμπ; Η ώρα της κρίσης για τις αμερικανικές εκλογές έφθασε και είναι δεδομένο πως θα είναι ιστορικές, για πολλούς και διάφορους λόγους. Εάν για παράδειγμα εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ, θα είναι μόλις η δεύτερη φορά στα χρονικά των αμερικανικών εκλογών που κάποιος πρώην πρόεδρος επανεκλέγεται σε σπαστές θητείες και αφού στο ενδιάμεσο έχασε τις εκλογές, μετά τον Γκρόβερ Κλίβελαντ που πέτυχε το ίδιο περί τα τέλη του 19ου αιώνα. Ουσιαστικά ο Τραμπ είχε εκλεγεί το 2016 και παρέμεινε Πρόεδρος μέχρι το 2020. Στις εκλογές του 2020 έχασε από τον Τζο Μπάιντεν και φέτος διεκδικεί ξανά την Προεδρία.

Ιστορικό γεγονός θα είναι και εάν εκλεγεί η Καμάλα Χάρις, αφού θα γίνει η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, μετά από 235 χρόνια. Η μοναδική φορά που γυναίκα αποπειράθηκε να εκλεγεί στην Προεδρία, ήταν η Χίλαρι Κλίντον, το 2020, όταν έχασε από τον Ντόναλντ Τραμπ. Είτε λοιπόν επαναληφθεί η ιστορία, είτε όχι, το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και να συμβεί, οι συγκεκριμένες εκλογές θα είναι ιστορικές για τις ΗΠΑ.

Στα 235 χρόνια που υφίστανται οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, πέρασαν 46 Πρόεδροι, κάποιοι από τους οποίους έμειναν στην ιστορία για αποφάσεις που έλαβαν ή δεν έλαβαν, άλλοι διότι δολοφονήθηκαν και άλλοι λόγω σκανδάλων που ανέκυψαν κατά τη θητεία τους.

Τζορτζ Ουάσινγκτον

Το όνομα του πρώτου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι σήμερα άμεσα συνυφασμένο με την πρωτεύουσα της χώρας, την Ουάσινγκτον, η οποία βαφτίστηκε από τον πρώτο Πρόεδρο των ΗΠΑ, ώστε να μνημονεύεται εις τους αιώνες.

Ο Ουάσινγκτον, είναι ανάμεσα στους πιο γνωστούς Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών, αφού ήταν εκ των οραματιστών των ανεξάρτητων Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και εκ των πρωτοστατών για την επανάσταση τους εναντίον των Βρετανών, που οδήγησε στην επανάσταση και στην ανεξαρτησία.

Μετά το τέλος του πολέμου, το 1783 αποσύρθηκε στις καλλιέργειές του, αλλά επέστρεψε στη δημόσια ζωή στο τέλος της δεκαετίας του 1780, ανήσυχος για την πορεία της ένωσης, για να παρακινήσει και να επιβλέψει την σύνταξη του συντάγματος, το οποίο ισχυροποίησε τους δεσμούς μεταξύ των Πολιτειών δίνοντας στη χώρα ουσιαστικά τη μορφή που έχει σήμερα. Μετά την ψήφιση του συντάγματος εξελέγη δύο φορές στην Προεδρία, λαμβάνοντας το 100% των ψήφων από το εκλεκτορικό σώμα. Αυτός ξεκίνησε την παράδοση που ήθελε τους προέδρους των Η.Π.Α. να μην επιδιώκουν την εκλογή τους για τρίτη θητεία στο αξίωμα, η οποία εντάχθηκε ως η 22η Τροπολογία στο Σύνταγμα των ΗΠΑ μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πιο συγκεκριμένα στις 21 Μαρτίου 1947.

Τζον Άνταμς, Τόμας Τζέφερσον, Τζέιμς Μάντισον

Τον Ουάσινγκτον διαδέχθηκε το 1797 ο Τζον Άνταμς, ο οποίος ήρθε στο προσκήνιο κατά τα πρώτα στάδια της Αμερικανικής Επανάστασης. Ως εκπρόσωπος της Μασσαχουσέττης στο Ηπειρωτικό Κονγκρέσο, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο να πείσει το Κογκρέσο να εγκρίνει τη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας των Πολιτειών της Αμερικής το 1776. Ως εκπρόσωπος του Κογκρέσου στην Ευρώπη, ήταν ένας μεγάλος διαπραγματευτής για την ενδεχόμενη ειρηνευτική συνθήκη με τη Μεγάλη Βρετανία, και φέρει την κύρια ευθύνη για τη χορήγηση σημαντικών δανείων από τους Ολλανδούς.

Το 1801, ο Άνταμς αποχώρησε από την Προεδρία, με τον Τόμας Τζέφερσον να τον διαδέχεται για δύο συνεχόμενες θητείες, μέχρι και το 1809.

Επρόκειτο για ένα ελληνομαθή, ορθολογιστή και υπέρμαχο του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας. Ο Τζέφερσον συνέταξε την περίφημη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και ήταν αρχικά θαυμαστής της Γαλλικής Επανάστασης, την οποία ωστόσο στη συνέχεια επέκρινε σκληρά για την υπερβολική χρήση βιαιότητας ιδιαίτερα κατά την περίοδο της τρομοκρατίας. Υπήρξε υπουργός των Εξωτερικών, ύστερα από την επιστροφή του από το Παρίσι το 1789, κατά την κυβέρνηση του Τζορτζ Ουάσινγκτον.

Το 1809 και για δύο θητείες επίσης, ανέλαβε ο Τζέιμς Μάντισον, ο οποίος προηγουμένως είχε υπηρετήσει ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Βιρτζίνια αλλά και στο Ηπειρωτικό Κογκρέσο, κατά τη διάρκεια και μετά την Αμερικανική Επανάσταση. Δυσαρεστημένος με την αδύναμη εθνική κυβέρνηση που ιδρύθηκε από τα Καταστατικά της Συνομοσπονδίας, βοήθησε στην οργάνωση της Συνταγματικής Συνέλευσης, η οποία παρήγαγε ένα νέο σύνταγμα σχεδιασμένο να ενισχύσει τη δημοκρατική κυβέρνηση έναντι της δημοκρατικής συνέλευσης. Το Σχέδιο Βιρτζίνια του Μάντισον ήταν η βάση για τις συζητήσεις της Συνέλευσης, και γενικά ήταν μια φωνή με επιρροή στο συνέδριο. Έγινε ένας από τους ηγέτες του κινήματος για την επικύρωση του Συντάγματος. Ο Μάντισον αναδείχθηκε επίσης σημαντικός ηγέτης στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ήταν στενός σύμβουλος του προέδρου Τζορτζ Ουάσιγκτον.

Ο γνωστός ως «Δόγμα Μονρόε» και ο Τζον Κουίνσι Άνταμς

Ο πέμπτος κατά σειρά Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Τζέιμς Μονρόε που εκλέχθηκε το 1817 και παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1825. Ο Μονρόε ανήκε στο Δημοκρατικό-Ρεπουμπλικανικό κόμμα, το οποίο υποστήριζε το συγκεντρωτικό σύστημα και υπήρξε αντίπαλος του Ουάσινγκτον. Για ένα διάστημα, διορίστηκε πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Το 1806 εκλέχθηκε διοικητής της Βιρτζινίας. Το 1811, ο Πρόεδρος Μάντισον τον τοποθέτησε υπουργό Εξωτερικών, ενώ το 1816 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Συμπολιτείας και το 1820 εκλέχθηκε παμψηφεί, εκτός από μία ψήφο.

Το όνομα του Μονρόε έχει συνδεθεί με το δόγμα, που φέρει το όνομά του και καθιέρωνε την ουδετερότητα των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι των Ευρωπαϊκών διενέξεων.

Τον Μονρόε διαδέχθηκε ο Τζον Κουίνσι Άνταμς, γιος του δεύτερου Προέδρου των ΗΠΑ, Τζον Άνταμς.

Ο Τζον Κουίνσι Άνταμς εξελέγη πρόεδρος σε έναν κλειστό και αμφιλεγόμενο διαγωνισμό το 1824. Ως πρόεδρος, φρόντισε να εκσυγχρονίσει την αμερικανική οικονομία και να προωθήσει την εκπαίδευση. Ο Άνταμς θέσπισε ένα μέρος στην ημερήσια διάταξή του και εξόφλησε ένα μεγάλο μέρος του εθνικού χρέους. Ωστόσο, το εχθρικό απέναντί του Κογκρέσο επαναστάτησε και η έλλειψη υποστήριξης στο πρόσωπο του Άνταμς βοήθησε τους υπόλοιπους πολιτικούς να τον σαμποτάρουν. Έχασε την υποψηφιότητά του στις εκλογές του 1828 για να επανεκλεγεί υπό την ηγεσία του Άντριου Τζάκσον. Ιστορικοί έχουν απεικονίσει τον Άνταμς ως ηθικό ηγέτη κατά τη διάρκεια μιας εποχής εκσυγχρονισμού κατά την οποία νέοι τρόποι επικοινωνίας διέδωσαν μηνύματα θρησκευτικής αναγέννησης, κοινωνικής μεταρρύθμισης και πολιτικών κομμάτων και όταν τα βελτιωμένα μέσα μεταφοράς μετέφεραν τα αγαθά, τα χρήματα και τους ανθρώπους πιο γρήγορα.

Άντριου Τζάκσον, Μάρτιν Βαν Μπιούρεν, Ουίλιαμ Χένρι Χάρισον και Τζον Τάιλερ

Έβδομος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών εκλέχθηκε ο Άντριου Τζάκσον. Ήταν Αμερικανός στρατιωτικός και πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε από το 1829 έως το 1837 και θεωρείται ο ιδρυτής του Δημοκρατικού Κόμματος.

Προηγουμένως ήταν στρατιωτικός κυβερνήτης της Φλόριντα (1821) και διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στη Μάχη της Νέας Ορλεάνης (1815). Η κληρονομιά που άφησε θεωρείται μικτή, ως προστάτης της λαϊκής δημοκρατίας και της ατομικής ελευθερίας, διασταυρωμένη με την υποστήριξή του για την απομάκρυνση των Ινδιάνων και τη δουλεία.

H πολυπολιτισμικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, αποδείχθηκε πολύ νωρίς, αφού ο όγδοος Πρόεδρος της χώρας, ήταν ο πρώτος μη βρετανικής καταγωγής. Ο Μάρτιν Βαν Μπιούρεν, με καταβολές από την Ολλανδία, υπήρξε προηγουμένως υπουργός Εξωτερικών του Άντριου Τζάκσον και μετέπειτα Αντιπρόεδρος, ενώ βοήθησε σε μεγάλο ποσοστό στη δημιουργία της οργανωτικής δομής της δημοκρατίας του Τζάκσον, ιδίως στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης.

Ως Πρόεδρος, ήταν αντίθετος στην προσάρτηση του Τέξας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά αυτό επιτεύχθηκε από τον Τζον Τάιλερ οκτώ χρόνια ύστερα από την αρχική απόρριψη του Βαν Μπιούρεν. Στο χρονικό διάστημα μεταξύ του αναίμακτου πόλεμου Aroostook και της διαμάχης Caroline, οι σχέσεις με τη Βρετανία και τις αποικίες της στον Καναδά, επίσης, αποδείχθηκαν τεταμένες.

Η κυβέρνησή του χαρακτηρίστηκε από την οικονομική δυσπραγία της εποχής, τον Πανικό του 1837. Κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους για την οικονομική κρίση και έχασε τις προεδρικές εκλογές μετά από τέσσερα χρόνια από τον Ουίλιαμ Χένρι Χάρισον.

Η μικρότερη ίσως θητεία Αμερικανού Προέδρου, ήταν αυτή του Ουίλιαμ Χένρι Χάρισον, που εκλέχθηκε 9ος Πρόεδρος των ΗΠΑ στις 9 Μαρτίου 1841 και πέθανε ένα ακριβώς μήνα αργότερα.

Ο Χάρισον πέθανε στη 32η ημέρα της θητείας του από επιπλοκές πνευμονίας, εξυπηρετώντας με αυτό τον τρόπο τη συντομότερη θητεία στην προεδρική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο θάνατός του πυροδότησε μια σύντομη συνταγματική κρίση, αλλά αυτή η κρίση τελικά έδωσε απάντηση σε πολλά ερωτήματα σχετικά με την προεδρική διαδοχή, τα οποία έμεναν αναπάντητα από το Σύνταγμα μέχρι το πέρασμα της 25ης τροπολογίας.

Την πρώτη δεκάδα, έκλεισε ο Τζον Τάιλερ, μόλις έγινε Πρόεδρος στάθηκε ενάντια στο κόμμα του (Ουίγι) και άσκησε βέτο σε αρκετές από τις προτάσεις του (κόμματος). Ως αποτέλεσμα, το μεγαλύτερο μέρος του υπουργικού του συμβουλίου παραιτήθηκε, και οι Ουίγοι τον έδιωξαν από το κόμμα. Αν και αντιμετώπισε αδιέξοδο στην εσωτερική του πολιτική, πραγματοποίησε πολλές επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική, υπογράφοντας τη Συνθήκη Webster–Ashburton με τη Βρετανία και τη Συνθήκη της Wanghia με την Κίνα. Ο Τάιλερ αφοσίωσε τα τελευταία δύο χρόνια της θητείας του στο μεγαλύτερο όπως αποδείχθηκε επίτευγμά του, την προσάρτηση της Δημοκρατίας του Τέξας το 1845.

Ακολούθησαν οι θητείες των Τζειμς Νοξ Πολκ και Ζαχαρίας Τέιλορ, μέχρι που το 1850 την Προεδρία ανέλαβε ο Μίλαρντ Φίλμορ.

Ο Φίλμορ ήταν το τελευταίο μέλος του κόμματος των Ουίγων που διετέλεσε Πρόεδρος των ΗΠΑ. Στο θέμα της δουλείας, για να μη διαταράξει τις σχέσεις με το νότο ενέκρινε το νόμο που διέταζε τη σύλληψη των φυγάδων σκλάβων και την επιστροφή στους αφέντες τους. Στην εξωτερική πολιτική μερίμνησε για το εμπόριο με την Ιαπωνία και συγκρούστηκε με τη Γαλλία σχετικά με την προσπάθεια του Ναπολέοντα Γ΄ να προσαρτήσει τη Χαβάη όπως και με το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία για την απόπειρα εισβολής στην Κούβα. Μετά τη λήξη της θητείας του, κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου αντιτάχθηκε στην πολιτική του Προέδρου Αβραάμ Λίνκολν, ενώ μετά το τέλος του πολέμου υποστήριξε τον Πρόεδρο Άντριου Τζόνσον.

Ο «εκ των χειρότερων» Προέδρων των ΗΠΑ και ο χειρότερος

Σε ηλικία 48 ετών, ο Φράνκλιν Πιρς ήταν ο νεαρότερος πρόεδρος των Η.Π.Α. εκείνη την εποχή. Αν και προερχόταν από το Νιου Χάμσαϊρ (Πολιτεία του βορρά), η φήμη του σε αυτές τις περιοχές έπεσε δραματικά μετά την εκλογή του, καθώς ενίσχυσε τη δουλεία στις ΗΠΑ με την υπογραφή του νόμου Κάνσας-Νεμπράσκα του 1854.

Μάλιστα, θεωρήθηκε ως ένας από τους χειρότερους προέδρους των ΗΠΑ. Ο Πιρς εκδιώχθηκε από το κόμμα του, εξαιτίας της χαμηλής δημοφιλίας του, δεν εξελέγη ως προεδρικός υποψήφιος από το Δημοκρατικό Κόμμα για τις εκλογές του 1856, ενώ αργότερα στράφηκε προς τον αλκοολισμό, με αποτέλεσμα τον θάνατό του από κίρρωση ήπατος.

Ακολούθησε η θητεία του Τζέιμς Μπιουκάναν, που χαρακτηρίστηκε από τους Αμερικανούς ως ο χειρότερος Πρόεδρος της χώρας. Στην αρχή της Προεδρίας του χαρακτήρισε τη δουλεία ως μη σημαντικό θέμα, απόφαση που στην πορεία χαρακτηρίστηκεως εσφαλμένη, διότι οι Αμερικανοί είχαν ήδη αρχίσει να διαιρούνται με βάση την άποψη του περί του θέματος.

Ο Μπιουκάναν επίσης υποστήριξε τα δικαιώματα των ιδιοκτητών σκλάβων, ενώ κατά τη διάρκεια της θητείας του άρχισε η διαίρεση της χώρας πάνω στο θέμα της σκλαβιάς που θα οδηγούσε στο ξέσπασμα του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου. Λίγους μήνες πριν την λήξη της θητείας ορισμένες από τις νότιες Πολιτείες αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να παραμείνουν στην Ένωση. Στη λήξη της θητείας του άφησε τον διάδοχο του Αβραάμ Λίνκολν να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα στην αμερικανική ιστορία, τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Αβράαμ Λίνκολν… Ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε

Η προεδρία του Αβραάμ Λίνκολν, σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, μια σύγκρουση που ξέσπασε λίγο μετά την ορκωμοσία του. Αντιμέτωπος με την απόσχιση των νότιων πολιτειών μετά την εκλογή του το 1860, ο Λίνκολν, ένθερμος αντίπαλος της επέκτασης της δουλείας, ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει την Ένωση. Η ηγεσία του κατά τη διάρκεια αυτής της ταραχώδους περιόδου άφησε μια διαρκή κληρονομιά και ένα ιστορικό προηγούμενο ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο πρωταρχικός του στόχος ήταν να διατηρήσει την Ένωση και τόνιζε σταθερά ότι η σύγκρουση αφορούσε τη διατήρηση των δημοκρατικών και συνταγματικών αρχών πάνω στις οποίες βασίστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά την ίδρυσή τους. Το 1862, διατύπωσε αυτό το όραμα σε μια από τις πιο διάσημες ομιλίες του, τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. Την Πρωτοχρονιά του 1863, ο Λίνκολν υπέγραψε το περίφημο εκτελεστικό διάταγμα, τη Διακήρυξη της Χειραφέτησης (Emancipation Proclamation), η οποία κήρυξε ελεύθερους όλους τους σκλάβους στην επικράτεια που κατείχε η Συνομοσπονδία.

Στις 14 Απριλίου 1865, ενώ βρισκόταν σε θεωρείο στο Θέατρο Φορντ της Ουάσιγκτον, ο Τζον Γουίλκς Μπουθ, ηθοποιός και φανατικός υποστηρικτής των Νοτίων, τον πυροβόλησε με μια σφαίρα στο κεφάλι, ενώ αμέσως μετά φώναξε στα λατινικά «Sic semper tyrannis!», δηλαδή «Έτσι πάντα στους τυράννους!». Ο Λίνκολν μεταφέρθηκε σε γειτονικό σπίτι σε κωματώδη κατάσταση, όπου και εξέπνευσε νωρίς το πρωί της 15ης Απριλίου. Ο δολοφόνος του κυνηγήθηκε από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες και πολιορκήθηκε σε έναν αχυρώνα στη Βιρτζίνια μετά από 12 μέρες, όπου και τραυματίστηκε από πυροβολισμό των διωκτών του, πεθαίνοντας λίγο αργότερα.

Ακολούθως και μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, από την Προεδρία των ΗΠΑ πέρασαν οι Άντριου Τζόνσον, Οδυσσεύς Γκραντ, Ράδερφορντ Χαίηζ, Τζέιμς Γκάρφιλντ και Τσέστερ Άρθουρ.

Στίβεν Γκρόβερ Κλίβελαντ… Ο μοναδικός που εκλέχθηκε σε σπαστές θητείες

Ο Στίβεν Γκρόβερ Κλίβελαντ, αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία των αμερικανικών εκλογών, αφού είναι ο μοναδικός Πρόεδρος που εκλέχθηκε σε δύο σπαστές θητείες. Αρχικά, πήρε το χρίσμα την τετραετία 1885-1889 και ακολούθως την τετραετία 1893-1897. Στο ενδιάμεσο είχε εκλεγεί ο Μπέντζιαμιν Χάρισσον.

Ο Κλίβελαντ πολέμησε αδυσώπητα την πολιτική διαφθορά, το πατρονάρισμα, και την κομματική δικτατορία. Ως μεταρρυθμιστής, το κύρος του ήταν τόσο ισχυρό που η μεταρρυθμιστική πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, καλούμενη "Mugwumps", αποδοκίμασε τους Ρεπουμπλικανικούς υποψηφίους και στράφηκε υπέρ του το 1884.

Η καταστροφή χτύπησε τη χώρα καθώς άρχιζε η δεύτερη θητεία του με τον πανικό του 1893 να δημιουργεί μια δριμεία εθνική ύφεση, την οποία ο Κλίβελαντ αδυνατούσε να αντιστρέψει.

Ο Κλίβελαντ είχε ισχυρές θέσεις και δέχθηκε οξεία κριτική. Η παρέμβασή του στην απεργία του πούλμαν του 1894 για να κρατήσει τους σιδηροδρόμους σε κίνηση εξόργισε τα εργατικά συνδικάτα πανεθνικά και το τμήμα του κόμματος στο Ιλινόι.

Ακολούθησαν οι Ουίλιαμ Μακίνλει, Θεόδωρος Ρούζβελτ, Ουίλλιαμ Χάουαρντ Ταφτ, Γούντροου Ουίλσον, Ουόρεν Χάρντινγκ και Κάλβιν Κούλιτζ.

Η περίοδος οικονομικής ύφεσης και η άνοδος του Φρανγκλίνου Ρούζβελτ

Το 1928, στις αμερικάνικες εκλογές κέρδισε ο Χέρμπερτ Χούβερ, που ήταν ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και ανέλαβε καθήκοντα το 1929. Ωστόσο, εκείνη τη χρονιά, υπό την προεδρία του, οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν την παγκόσμια οικονομική ύφεση. Αυτή η περίοδος έφερε στις ΗΠΑ την μεγαλύτερη οικονομική πτώση της ιστορίας τους ως το 1939, υπό την προεδρία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ.

Ο Ρούζβελτ, ήταν ο μακροβιότερος Πρόεδρος των ΗΠΑ, αφού ανήλθε στην εξουσία το 1932 και παρέμεινε στη θέση του μέχρι το 1944, εν μέσω του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Πρόκειται για ένα από τους πιο γνωστούς Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτείων, η διακυβέρνηση του οποίου χαρακτηρίστηκε από πολλές επιτυχίες.

Ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου το 1933 και επανεξελέγη το 1936, το 1940 και το 1944. Μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να υπογράψει για τη λήξη της ποτοαπαγόρευσης. Ο ίδιος θέσπισε μια σειρά από οικονομικά μέτρα ως άμεση απάντηση στην ύφεση, ενώ μαζί με τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον Τσιανγκ Κάι Σεκ και τον Ιωσήφ Στάλιν, ο Ρούζβελτ έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ηγεσία των Συμμαχικών Δυνάμεων και στην αντιμετώπιση των Δυνάμεων του Άξονα.

Ο Πρόεδρος που συνδέθηκε με τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα-Ναγκασάκι

Μετά τον Ρούζβελτ, στην εξουσία ανήλθε ο Χάρι Τρούμαν, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με τη ρίψη των ατομικών βομβών στις πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι της Ιαπωνίας, και, κυρίως, λόγω του ότι η απόφαση εκείνη ήταν περισσότερο πολιτική παρά στρατιωτική.

Επίσης, συνδέθηκε με το λεγόμενο «Δόγμα Τρούμαν», δηλαδή την παροχή βοήθειας για την αποκατάσταση των καταστροφών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο όμως στις μη κομμουνιστικές χώρες. Το Δόγμα, φανέρωσε τη διάθεση των Η.Π.Α. να διεξάγουν παγκόσμια εκστρατεία κατά των κομμουνιστών, σημείο πάντως στο οποίο βρήκε την αποδοχή πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που ανησυχούσαν για την αύξηση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, με αφορμή και τον αποκλεισμού του Βερολίνου, ο οποίος τελικά απέτυχε χάρις στην αμερικανική παρέμβαση. Όσο για την εμπλοκή στον Πόλεμο στην Κορέα και την ίδρυση του ΝΑΤΟ, είναι σήμερα γνωστό ότι όλα αυτά ήταν εκφράσεις του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε και όπου και τα δυο στρατόπεδα εξυπηρετούσαν κυρίως εσωτερικές τους ανάγκες που απέβλεπαν στην πολιτική και οικονομική υποταγή των μελών των συμμαχιών τους.

Από τον Αιζενχάουερ στον Κένεντι

Τον διαδέχθηκε ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ που εξελέγη σε δύο θητείες και ακολούθως ο Τζον Κένεντι, ο οποίος ήταν ο δεύτερος Πρόεδρος των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε.

Ο Κένεντι ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο του 1961 και το προφίλ του ενδυναμώθηκε έπειτα από την κρίση των πυραύλων της Κούβας, τον Οκτώβριο του 1962. Το 1963, οι κάτοικοι του Δυτικού Βερολίνου επιφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή στον Τζον Κένεντι, ενώ λίγα λεπτά αργότερα το άστρο του Κένεντι υψώθηκε στο ζενίθ της σύντομης διαδρομής του, όταν επισκεπτόμενος το Τείχος του Βερολίνου μαζί με τον Δυτικογερμανό καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ και τον δήμαρχο της πόλης Βίλι Μπραντ, κορύφωσε την εμπνευσμένη ομιλία του με την ιστορική φράση: Ich bin ein Berliner! («Είμαι ένας Βερολινέζος»).

Δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας στις 22 Νοεμβρίου 1963. Σύμφωνα με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποκλειστικός υπεύθυνος για τη δολοφονία του ήταν ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, άποψη η οποία έχει αμφισβητηθεί.

Ο Λύντον Τζόνσον και το Κυπριακό

Στις 23 Ιουνίου του 1964, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Γεώργιος Παπανδρέου μαζί με τον τότε υπουργό προεδρίας της κυβέρνησης και μετέπειτα Πρωθυπουργό της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου, επισκέφτηκε τον Τζόνσον στην Ουάσινγκτον, με σκοπό την διεξαγωγή συνομιλιών προς επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος. Ο Πρόεδρος Λύντον Τζόνσον λέγεται ότι ζήτησε από τον Παπανδρέου την άμεση απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας που είχε εγκατασταθεί στην Κύπρο, προσπαθώντας να τον πείσει ότι δεν υπήρχε κίνδυνος επικείμενης τουρκικής εισβολής.

Όταν ο Παπανδρέου αρνήθηκε κατηγορηματικά και σθεναρά να προχωρήσει στην απόσυρση του στρατεύματος, ο Τζόνσον λέγεται πως θύμωσε πολύ, με αποτέλεσμα να αρχίζει να βρίζει και να απειλεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Μάλιστα, φημολογείται πως του είπε "Γ### το Σύνταγμά σας και το Κοινοβούλιό σας" και ότι "και αυτή η Δημοκρατία σας μπορεί να μην υπάρχει σε λίγο". Μόλις έναν χρόνο μετά, άρχισαν τα Ιουλιανά, που είχαν ως αποτέλεσμα την παραίτηση Παπανδρέου και την ταραχώδη διετία 1965-1967 που οδήγησε στην αντιδημοκρατική εκτροπή και την εγκαθίδρυση Στρατιωτικής Δικτατορίας στην Ελλάδα με το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

Ο μοναδικός Πρόεδρος που παραιτήθηκε

Ο Ρίτσαρντ Νίξον, υπήρξε ο 37ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και μοναδικός μέχρι σήμερα που παραιτήθηκε από τη θέση του, ως συνέχεια του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ.

Η παραίτησή του, είχε σκοπό την αποφυγή της καθαίρεσής του από το αξίωμα του Προέδρου. Η θητεία του συνδέθηκε τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ, όσο και με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από εκεί το 1973.

Τον αντικατέστησε ο δεύτερος αντιπρόεδρός του, Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος και του απέδωσε χάρη για οποιοδήποτε αδίκημα διέπραξε επί θητείας του, από τις 20 Ιανουαρίου 1969 έως τις 9 Αυγούστου 1974.

Ο Φόρντ, ήταν ο μοναδικός Πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, που δεν εξελέγη από τον λαό και το εκλεκτορικό κολλέγιο. Παρέμεινε στο αξίωμα, έως τη λήξη της θητείας του Νίξον, δηλαδή έως τις 20 Ιανουαρίου 1977.

Ακολούθησαν οι θητείες των Τζίμι Κάρτερ και Ρόναλντ Ρήγκαν πριν ανέλθει στην εξουσία ο Τζορτζ Μπους ο Πρεσβύτερος, το 1989, όπου παρέμεινε μέχρι το 1993.

H θητεία του συνοδεύτηκε από σημαντικά γεγονότα και προκλήσεις ειδικά στην διεθνή πολιτική. Σε διεθνές επίπεδο, ο Πρόεδρος Μπους συνέβαλε επιτυχώς στην κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989, ενώ διαπραγματεύτηκε επιτυχώς την διμερή Συνθήκη START I, τον Ιούλιο του 1991, μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, για την εκατέρωθεν μείωση των πυρηνικών όπλων και την χαλάρωση των εντάσεων με την Σοβιετική Ένωση. Διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο, επί προεδρίας του, συνέβη τον Δεκέμβριο του 1991 η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Οδήγησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και έναν ισχυρό διεθνή συμμαχικό συνασπισμό, αποφασιστικά στον Πόλεμο του Κόλπου (1990–1991), ύστερα από την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1990, με νικηφόρο αποτέλεσμα (Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου). Επίσης, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Τζορτζ Μπους υπέγραψε την τριμερή Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής (NAFTA) μεταξύ ΗΠΑ-Καναδά-Μεξικού το 1992.

Οι δύο θητείες του Κλίντον και το σεξουαλικό σκάνδαλο

Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές της νέας χιλιετίας, την εξουσία ανέλαβε ο Μπιλ Κλίντον, ο οποίος υπηρέτησε το αξίωμα σε δύο θητείες. Σε λιγότερο από ένα μήνα μετά την ανάληψη της εξουσίας του, υπέγραψε τον νόμο περί οικογενειακής και ιατρικής άδειας του 1993, ο οποίος απαιτούσε από τους μεγάλους εργοδότες να επιτρέπουν στους υπαλλήλους να λαμβάνουν άδεια άνευ αποδοχών για εγκυμοσύνη ή μια σοβαρή ιατρική κατάσταση. Αυτή η δράση είχε δικομματική υποστήριξη, και ήταν δημοφιλής από το κοινό.

Επιπλέον, την 1η Ιανουαρίου 1994, υπέγραψε σε μορφή νόμου την Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής, ενώ εφάρμοσε την πολιτική «Don't ask, don't tell», ένα αμφιλεγόμενο ενδιάμεσο βήμα για την πλήρη συμμετοχή των ομοφυλόφιλων στις ένοπλες δυνάμεις. Παρόλα αυτά, ο Κλίντον ήταν ο πρώτος πρόεδρος που επέλεξε ανοιχτά ομοφυλόφιλους για διοικητικές θέσεις και γενικά θεωρείται ότι είναι ο πρώτος πρόεδρος που υπερασπίστηκε δημόσια τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.

Αργότερα το 1998, υπέστη διαδικασία μομφής από την Βουλή των Αντιπροσώπων, για ψευδορκία και παρακώλυση Δικαιοσύνης για ένα σεξουαλικό σκάνδαλο με μια εσωτερική υπάλληλο του Λευκού Οίκου (γνωστό ως σκάνδαλο Μόνικα Λεβίνσκι), αλλά, αθωώθηκε από την Γερουσία των ΗΠΑ και έτσι συνέχισε κανονικά την θητεία του.

Η άνοδος του Μπους και ο Μπάρακ Ομπάμα

Για δύο θητείες εκλέχθηκε ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος, ο οποίος κατά την Προεδρία του αντιμετώπισε την τρομοκρατική επίθεση της 9ης Σεπτεμβρίου 2001, που έφερε την αντεπίθεση των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας, με τον πόλεμο σε Αφγανιστάν και Ιράκ.

Ο Μπάρακ Ομπάμα υπήρξε ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και ο πρώτος Αφροαμερικανός που πέτυχε την εκλογή του. Ο Ομπάμα βελτίωσε την οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ, που βρίσκονταν εκείνη την περίοδο σε ύφεση ενώ έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης αφού στις 27 Φεβρουαρίου του 2009 ανήγγειλε ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ θα τερματιστούν σε διάστημα 18 μηνών.

Ο Τραμπ και οι δύο προτάσεις μομφής

Ο Ομπάμα επανεξελέγη και παρέμεινε στη θέση του μέχρι το 2017, όταν στην εξουσία ανέβηκε ο σημερινός υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ. Ο κύριος στόχος που έχει θέσει από την αρχή της προεδρίας ήταν να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα της χώρας του, δίνοντας περισσότερη έμφαση σε κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά θέματα. Την ορκωμοσία ακολούθησαν την επόμενη ημέρα πολλές διαδηλώσεις και στις ΗΠΑ και σε πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως στο Σίδνεϊ, το Λονδίνο και το Τόκιο. Διαδήλωση έγινε και στην Αθήνα, με συνθήματα κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Πάνω από 650 πορείες γυναικών ήταν προγραμματισμένες σε όλο τον κόσμο κατά του ίδιου.

Εναντίον του κατατέθηκαν δύο προτάσεις μομφής για καθαίρεση του. Η πρώτη στις 18 Δεκεμβρίου 2019, όταν η Βουλή των Αντιπροσώπων αποφάσισε κατά πλειοψηφία την καθαίρεση του και την παραπομπή του στη Γερουσία, κατηγορώντας τον για κατάχρηση εξουσίας, επειδή πίεσε την Ουκρανία να διενεργήσει έρευνα σε βάρος πολιτικού του αντιπάλου.

Η Γερουσία, αθώωσε πλήρως τον Ντόναλντ Τραμπ, απαλλάσοντάς τον και από τις δύο κατηγορίες (κατάχρηση εξουσίας και παρακώλυση του Κογκρέσου). Η δεύτερη μομφή έγινε στις 6 Ιανουαρίου 2021, ύστερα από την εισβολή οπαδών του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο, την ώρα που συνερχόταν το Κογκρέσο. Έτσι, ο Τραμπ έγινε ο πρώτος Πρόεδρος ο οποίος παραπέμπεται δύο φορές για καθαίρεση από το αξίωμά του.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2021, η Γερουσία, αποφάσισε με ψηφοφορία 57 υπέρ της καταδίκης και 43 κατά, με επτά Ρεπουμπλικανούς Γερουσιαστές να καταψηφίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, δεν επιτεύχθηκε η πλειοψηφία των δύο τρίτων (67/100) για την καταδίκη, οπότε ο πρώην πρόεδρος Τραμπ, αθωώθηκε.

Τελευταίος ο Μπάιντεν

Τελευταίος χρονικά Πρόεδρος, είναι ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος παρότι άρχισε τις διαδικασίες επανεκλογής του, αποσύρθηκε και στη θέση του τοποθετήθηκε η Καμάλα Χάρις, η οποία στέκεται απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ.

Κατά τη θητεία του Μπάιντεν, αποφάσισε για την επανένταξη των ΗΠΑ, στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, στον ΠΟΥ, τον τερματισμό της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στα σύνορα στο Μεξικό, την υποχρεωτική χρήση προστατευτικής μάσκας σε ομοσπονδιακό επίπεδο, μέτρα για την καταπολέμηση της πείνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, και την ανάκληση της κατασκευής του αγωγού «Keystone XL».

Στις 4 Φεβρουαρίου 2021, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα αποσύρουν την στήριξή τους, στην εκστρατεία βομβαρδισμού της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, ενώ στις 11 Μαρτίου του ίδιου έτους, ο Μπάιντεν υπέγραψε το νομοσχέδιο για το πακέτο δημοσιονομικής τόνωσης των 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της κρίσης του κορωνοϊού.