Το κέντρο που παρέχει θεραπείες στα παιδιά από το 1957… «Είναι ευλογία η δουλειά που κάνουμε»

Άνοιξε πρώτη φορά τις πόρτες του το μακρινό 1957 στην κατεχόμενη Κερύνεια. Τότε ήταν ως οικοτροφείο και παρείχε στήριξη σε παιδιά που είχαν ανάγκη, κάθε ώρα και λεπτό της ημέρας. Η εισβολή του 1974 ήταν ο λόγος που για έξι χρόνια είχε κλείσει. Όμως, η θέληση ήταν τόσο δυνατή, που τελικά το 1980 βρέθηκε χώρος και άνοιξε ξανά τις πόρτες του, αυτή τη φορά στη Λεμεσό. Έκτοτε παρέχει υπηρεσίες και θεραπείες στα παιδιά που το έχουν ανάγκη και στήριξη στις οικογένειές τους.

Ο λόγος για το Θεραπευτικό Κέντρο του Ερυθρού Σταυρού «Στέλλα Σουλιώτη», που βρίσκεται εδώ και 44 χρόνια στα Κάτω Πολεμίδια και έγινε το καταφύγιο των παιδιών που το έχουν ανάγκη. Ξεκίνησε ως οικοτροφείο και πλέον λειτουργεί ως κέντρο ημέρας, αφού η εξέλιξη της κοινωνίας έχει μειώσει τις ανάγκες για να παρέχει υπηρεσίες όλη την ημέρα. Ένα κέντρο που παρά τα πολλά χρόνια λειτουργίας, παραμένει πάντα έτοιμο, για να βοηθήσει όσους απευθύνονται για βοήθεια.

Το Κέντρο βρίσκεται κοντά στο ειδικό σχολείο Αποστόλου Λουκά, σε ένα χώρο που είναι περικυκλωμένος από δέντρα και οι επισκέπτες αντιλαμβάνονται από την αρχή ότι πρόκειται για μία μοναδική εμπειρία. Μόλις μπει κάποιος μέσα, αυτό που αντικρίζει αμέσως είναι το πολύχρωμο πιάνο, απέναντι από την είσοδο, ενώ όταν γυρίσει το κεφάλι στα δεξιά, το μάτι πέφτει στο πορτραίτο της αείμνηστης Στέλλας Σουλιώτη, της ιδρύτριας του Κέντρου και της πρώτης προέδρου του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού.

Εκεί μας υποδέχθηκε και η σημερινή διευθύντρια του Κέντρου, Χριστίνα Αλεξάνδρου, η οποία μας ξενάγησε και στους χώρους του. Στο κέντρο υπάρχει η αίθουσα της λογοθεραπείας, της φυσιοθεραπείας, της υδροθεραπείας και ειδικό δωμάτιο με εντυπωσιακό φωτισμό, για τα παιδιά που χρειάζονται ειδική θεραπεία για τους αισθητήρες τους.

Μετά από την ξενάγηση, κατά την οποία παρακολουθήσαμε και λίγες στιγμές από τις θεραπείες των παιδιών που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο κέντρο, η κα. Αλεξάνδρου μας μίλησε για την ιστορία του Κέντρου, τις θεραπείες που παρέχει, τους στόχους, αλλά και τις εμπειρίες που αποκτά κάποιος μέσα την εργασία σε αυτό το κέντρο.

Η Στέλλα Σουλιώτη και η αγάπη της για τους νέους

«Η Στέλλα Σουλιώτη ήταν η πρώτη πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού, πέραν από το ότι ήταν υπουργός σε δύο Υπουργεία. Ό,τι είναι ο Κυπριακός Ερυθρός Σταυρός είναι χάρη σε αυτή τη δυναμική και ευαίσθητη ψυχή. Αγαπούσε ιδιαίτερα το τμήμα των νέων του Ερυθρού Σταυρού, που ασχολείται με τα παιδιά και ήταν η χαρά της να βλέπει πως μέσω του Θεραπευτικού Κέντρου, όλα τα παιδιά λάμβαναν τις θεραπείες που χρειάζονταν, χωρίς να πληρώσουν πολλά λεφτά ή να δυσκολεύονται. Δεν την γνώρισα προσωπικά αλλά αυτό που έχω αποκομίσει είναι ότι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος».

Αναφερόμενη στην ιστορία του Κέντρου, η κα. Αλεξάνδρου θέλησε να κάνει αναφορά στο γεγονός ότι ξεκίνησε σε μία δύσκολη εποχή, πριν από 67 χρόνια, αλλά παρά τις δυσκολίες με την εισβολή και την προσφυγιά, η κα. Σουλιώτη βρήκε τη δύναμη, για να λειτουργήσει ξανά το κέντρο στις ελεύθερες περιοχές.

«Είναι ένα κέντρο που ξεκίνησε τη λειτουργία του από το 1957 στην Κερύνεια και ήταν ως θεραπευτικό κέντρο και παιδικό αναρρωτήριο και έμεναν εκεί στο χώρο τα παιδιά. Μετά την εισβολή, το 1980, επαναλειτούργησε στη Λεμεσό και συγκεκριμένα στα Πολεμίδια και από το 1992 και μετά λειτουργούμε πλέον ως Κέντρο Ημέρας. Δεν μένουν παιδιά εδώ, όμως προσφέρουμε φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, μουσικοθεραπεία, υδροθεραπεία και έχουμε μία συνεργασία με τις Βρετανικές Βάσεις για ιπποθεραπεία και πηγαίνουν εκεί κάθε Πέμπτη πρωί κάποια παιδιά. Όλα αυτά τα κάνουμε με τη στήριξη του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού, που είναι δίπλα μας συνεχώς και μας στηρίζει σε όλες μας τις ανάγκες.

Απευθυνόμαστε σε παιδιά μέχρι 22 ετών και τους παρέχουμε και ψυχολογική στήριξη, τόσο στα ίδια τα παιδιά όσο και στους γονείς τους. Τους κάνουμε εκπαιδεύσεις για να μπορούν να βοηθούν τα παιδιά τους να είναι πιο αποτελεσματικά και οποιαδήποτε στήριξη υπάρχει.

Εμείς είμαστε θεραπευτικό κέντρο για παιδιά, όμως στόχος μας είναι τα παιδιά να μπορούν να ζήσουν όσο πιο ανεξάρτητα μπορούν, να έχουν μία καλή ποιότητα ζωής από μόνα τους, επειδή δεν θα έχουν συνεχώς κοντά τους την οικογένεια και τους φροντιστές τους. Ανάλογα με τις ικανότητες και δεξιότητες του κάθε παιδιού και τι μπορεί να πετύχει, επιδιώκουμε να φτάσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Εμείς δεν είμαστε εκπαιδευτικό κέντρο. Έχουμε το ειδικό σχολείο του παιδικού αναρρωτηρίου, που συστεγάζεται με το κέντρο και είναι κρατικό και είναι κοντά μας και το ειδικό σχολείο Αποστόλου Λουκά και έχουμε καλή συνεργασία».

Δεν είναι πλέον οικοτροφείο

Όταν άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του, το Κέντρο λειτουργούσε και ως οικοτροφείο. Αυτό εφαρμόστηκε και όταν επαναλειτούργησε στη Λεμεσό, μετά την εισβολή. Ωστόσο, πλέον αυτό δεν είναι αναγκαίο.

«Δεν υπάρχει η ανάγκη που υπήρχε παλαιότερα στο να μένουν εδώ τα παιδιά. Υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη να έχουν θεραπείες. Τα περιστατικά των παιδιών δεν είναι τέτοιας φύσεως που να κρίνεται αναγκαίο να παραμένουν στο κέντρο. Έχουμε περιστατικά που μπορούμε να διαχειριστούμε την ημέρα και μένουν στην ασφάλεια του σπιτιού τους και είναι καλύτερο να βρίσκονται με την οικογένειά τους.

Απευθυνόμαστε σε όλα τα παιδιά. Μπορεί να είναι ένα περιστατικό που πρέπει να το παρακολουθούμε από την ημέρα που γεννιέται, μέχρι την ενηλικίωση ή μπορεί να είναι ένα περιστατικό που έρχεται για ένα χρόνο, κάνει τις θεραπείες του, αναλόγως των αναγκών του και το λόγο που απευθύνεται σε μας και μετά να σταματήσει».

Μία ημέρα στο κέντρο

Οι ανάγκες που έχει ένα παιδί είναι και αυτές που καθορίζουν το πρόγραμμα που θα ακολουθεί, καθώς στόχος που θέτει η διεύθυνση του Κέντρου, είναι να αξιοποιεί το παιδί παραγωγικά τις ώρες που βρίσκεται εκεί.

«Είναι προγραμματισμένες οι θεραπείες, κάποια παιδιά μπορεί να φύγουν από τα σχολεία τους, να κάνουν την θεραπεία τους και να φύγουν. Τα περισσότερα παιδιά που έρχονται στο κέντρο λαμβάνουν συνδυαστικές θεραπείες. Έρχονται το πρωί, κάνουν την φυσιοθεραπεία τους, μετά στην πισίνα με το θεραπευτή τους, κάνουν λογοθεραπεία. Η συνεργασία με τις Βρετανικές Βάσεις είναι σημαντική και μας παρέχουν ειδικό χώρο για να γίνονται οι θεραπείες. Αναλόγως με τις θεραπείες τους προσπαθούμε να τις βάλουμε σε ένα πρόγραμμα, να είναι μαζεμένες, για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να αξιοποιούν παραγωγικά τις ώρες τους εδώ».

Υπάρχει συνεργασία με το κράτος

«Για να λειτουργεί ένα κέντρο καλά, χρειαζόμαστε αρκετές συνεργασίες, τόσο με τον ιδιωτικό τομέα, όσο και με τις κρατικές υπηρεσίες. Έχουμε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, με τα νοσοκομεία, τα σχολεία, με τους γιατρούς. Για να επιτευχθεί ένα καλό αποτέλεσμα για το παιδί, πρέπει να ενώσουμε όλα τα κομμάτια του puzzle, είτε είναι η θεραπεύτρια, είτε οι εκπαιδευτικοί, είτε ο παιδίατρος. Στόχος είναι να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τα παιδιά.

Μέσα από τις συνεργασίες που έχουμε με τους γιατρούς και τους εκπαιδευτικούς, δίνει τη δυνατότητα στους αρμόδιους να μιλούν στους γονείς για το κέντρο μας, αν κρίνουν ότι χρειάζεται να υπάρχει παρέμβαση από πλευράς μας και να παρακολουθούμε ένα παιδί. Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι είναι αυξημένος ο αριθμός των περιστατικών που χρειάζονται θεραπεία, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Έχουμε και αρκετούς γονείς που δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος των θεραπειών σε οποιοδήποτε ιδιωτικό κέντρο και έρχονται κοντά μας για να τους βοηθήσουμε, επειδή οι τιμές στο κέντρο μας είναι αρκετά χαμηλές και σε περίπτωση που έχουμε οικογένειες που χρειάζονται και οικονομική ενίσχυση, έχουμε χορηγίες για τους βοηθήσουμε και να τους στηρίξουμε.

Στο κέντρο μας πιστεύουμε ότι κάθε παιδί αξίζει να λαμβάνει την θεραπεία που του χρειάζεται. Από όποια κοινωνική τάξη και να προέρχεται, θέλουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για το παιδί.

Είναι ένας ζωντανός οργανισμός το κέντρο μας. Συνεπώς θέλουμε επιδιορθώσεις στις εγκαταστάσεις ή θέλουμε να συμμετέχουμε σε συγκεκριμένα προγράμματα για τους θεραπευτές μας, είτε θέλουμε να αναβαθμίσουμε και να αγοράσουμε καινούργιο εξοπλισμό, είτε να συντηρήσουμε το κτίριο. Ανάγκες υπάρχουν πολλές και καθημερινά. Είναι δίπλα μας ο Κυπριακός Ερυθρός Σταυρός, από την αρχή και γνωρίζει τις ανάγκες που έχουμε. Από εκεί και πέρα ζητούμε και προσπαθούμε να έχουμε τη στήριξη εθελοντών και εταιρειών, για να καλύπτουμε τις ανάγκες που έχουμε».

Η δουλειά που κάνουμε είναι ευλογία

Η κα. Αλεξάνδρου, μπορεί να ανέλαβε πρόσφατα την ηγεσία του κέντρου, ωστόσο είχε επαφές με τον Ερυθρό Σταυρό και τη δουλειά που παράγει, εδώ και χρόνια και έζησε από πρώτο χέρι την αγάπη του κόσμου για τη στήριξη που λαμβάνει.

«Είμαι εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού πολλά χρόνια και ανέλαβα το κέντρο τον τελευταίο χρόνο. Πολλές φορές έρχονται γονείς και μου λένε “είδαμε ότι ανέλαβες το κέντρο, πήγαινε εκεί ο γιος μας ή η κόρη μας”. Επίσης, υπάρχουν παιδιά που πλέον σπουδάζουν ή είναι στο Λύκειο και είχαν περάσει από το κέντρο και έρχονται να δουν τους θεραπευτές τους και εμάς γενικά. Είναι πολύ συγκινητικές αυτές οι στιγμές, επειδή είναι εκεί που βλέπεις ότι αξίζει αυτό που κάνεις και παίρνεις μία ευχαρίστηση ότι τα παιδιά μπορούν να συντηρηθούν και να έχουν μία καλή ποιότητα ζωής.

Αυτός ο ένας χρόνος είναι γεμάτος εμπειρίες. Είναι μία θέση που σε γεμίζει. Αγαπώ πολύ τα παιδιά και το γεγονός ότι μπορούμε ως ομάδα να στηρίξουμε τις οικογένειες και τους γονείς σε διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να βλέπουμε την εξέλιξη των παιδιών μέρα με την ημέρα, βλέπεις πως η δουλειά που κάνεις έχει αντίκτυπο στις οικογένειες και είναι ευλογία η δουλειά που κάνουμε εδώ».

Ανοιχτό για τον κόσμο το Κέντρο

«Κατά καιρούς έρχονται σχολεία, νηπιαγωγεία και δημοτικά για να μιλήσουμε στα παιδιά για τον Ερυθρό Σταυρό. Γενικά είμαστε ανοιχτό κέντρο στον κόσμο και κάποιες φορές μπορεί να μας πιάσουν για απορίες ή για αξιολόγηση του παιδιού, χωρίς να χρειάζεται να έρθουν στο κέντρο. Έχουμε γονείς που θέλουν να δούμε κάποια θέματα για τα παιδιά τους. Έχουμε διάφορες ειδικότητες και όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».