Το θέατρο γεμίζει με οξυγόνο τις ψυχές των παιδιών

Το θέατρο είναι έκφραση συναισθημάτων και ενεργοποίηση όλων των αισθήσεων, είναι καλλιτεχνική δημιουργία. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζονται, να μην ντρέπονται, να έχουν αυτοπεποίθηση και να δέχονται ο ένας τον άλλο όπως είναι… Είναι βασικά ένα ολοκληρωμένο επικοινωνιακό σύστημα…

Το στάδιο της ανθρώπινης κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης μέσα από την σκέψη και τα μάτια του κάθε ανθρώπου είναι ο Πολιτισμός. Όταν οι άνθρωποι δέχονται και σέβονται ο ένας τον άλλο ζουν μαζί ειρηνικά. Και ο Πολιτισμός είναι ο ισχυρός κρίκος του αλληλοσεβασμού και της αποδοχής.

Ακόμη και η Τέχνη που φαντάζει μοναχική, δεν είναι. Είναι προσφορά, δώρο προς τους ανθρώπους, αφού μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία ξυπνούν όμορφα συναισθήματα. Συναισθήματα που καμιά φορά δεν φανταζόμασταν ούτε οι ίδιοι ότι κρύβαμε.

Το να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη θεατρική παιδεία από την παιδική ηλικία, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στα κέντρα νεότητας είναι, κατά την δική μου εκτίμηση, πρωτίστως σημαντική, αλλά και αναντίρρητα απαραίτητη.

Ζούμε σε μια ψηφιακή εποχή. Η επαρκής γνώση της τεχνολογίας και των ψηφιακών εργαλείων απαιτείται και είναι στοιχειώδη. Η τεχνολογία προχωράει τόσο γρήγορα όπου τα παιδιά, άθελα τους, ελκύονται περισσότερο σε αυτήν.

Και εκεί είναι που πρέπει να έρθουμε να δώσουμε το «οξυγόνο» έκφρασης σε αυτά τα παιδιά. Να μιλήσουμε και να επισκεφτούμε συνάμα το Θέατρο, να έρθουμε σε επαφή με τον Πολιτισμό.

Η θετική επίδραση που έχει το Θέατρο, οι Τέχνες γενικότερα, πάνω στους πολίτες μιας κοινωνίας, στα παιδιά της, είναι ζωτικής σημασίας.

Όλες οι παράμετροι της επικοινωνίας και αλληλοεπίδρασης, στις οποίες δυστυχώς αναφερόμαστε συχνά ότι ξέχασε η νέα γενιά, το αίσθημα αλληλοσεβασμού και της αλληλοκατανόησης, της ενσυναίσθησης, της συνέπειας, της εργατικότητας, της ευσυνειδησίας συμβάλλουν αποφασιστικά σε μια κοινωνία ώστε να μπορεί να λειτουργεί καλύτερα. Ομορφότερα.

Το θέατρο είναι έκφραση συναισθημάτων και ενεργοποίηση όλων των αισθήσεων, είναι καλλιτεχνική δημιουργία. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζονται, να μην ντρέπονται, να έχουν αυτοπεποίθηση και να δέχονται ο ένας τον άλλο όπως είναι.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ολοκληρωμένο επικοινωνιακό σύστημα, όπου χρησιμοποιούν το σώμα τους, αναπτύσσουν τη φαντασία τους και δραπετεύουν από το άγχος της καθημερινότητας.

Συνάγεται λοιπόν, ότι δημιουργώντας νέες δεξιότητες στα παιδιά είναι μια μεγάλη πρόκληση και από την άλλη είναι αυτή που τείνει να ξεχωρίζει.

Γι’ αυτό και πιστεύω πως το Θέατρο, οι Τέχνες, βοηθούν ιδιαίτερα τα παιδιά να αποκτήσουν λειτουργίες ομαδικότητας, να αναπτύσσουν δεξιότητες και κριτική σκέψη.

Μέσω της προώθησης της τέχνης του θεάτρου εξωτερικεύονται ευκολότερα τα θετικά συναισθήματα και αποκρίνονται περισσότερο τα καταπιεσμένα συναισθήματα. Γιατί αυτή η συγκεκριμένη τέχνη σε σπρώχνει να αφεθείς μέσω της ελευθέριας έκφρασης.

Πρέπει, να εξευρεθούν τρόποι να εισαχθεί περισσότερο η θεατρική παιδεία στα σχολεία, όπως σεμινάρια, διαλέξεις, εκδηλώσεις, δράσεις, ημερίδες ενημέρωσης, ώστε τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά στον πολιτισμό.

Την ίδια ώρα όμως, ακόμη και κάποιος να μην ενταχθεί στα του Πολιτισμού ως συντελεστής και δημιουργός αλλά και μόνο ως θεατής, η θετική επίδραση για τον ίδιο είναι τεράστια. Η ώθηση προς την εκτίμηση της Τέχνης, του Θεάτρου είναι η απαρχή μιας πορείας πέραν των τετριμμένων και των καθημερινών δράσεων που σε αντίθεση με τον Πολιτισμό προσφέρουν τοξικότητα και σε πολλές περιπτώσεις μισαλλοδοξία.

Η Τέχνη, το Θέατρο και γενικότερα ο Πολιτισμός αποτελεί μια από τις ισχυρότερες κινητήριες δυνάμεις προόδου και ανάπτυξης. Ατομικά αλλά και ευρύτερα κοινωνικά, με όλα τα θετικά συνεπακόλουθα που συνεπάγονται.

Η επαφή με το Θέατρο και τον Πολιτισμό είναι η τέρψη της ψυχής. Είναι γνώση, καλλιέργεια, ευφορία, βιώματα. Είναι πνευματική τροφή και πόσο μάλλον αυτή να προσφέρεται από παιδική ηλικία. Η επαφή με τον Πολιτισμό από παιδική ηλικία αποτελεί μια από τις ωραιότερες, πολυτιμότερες, πλέον αξιόλογες και ωφέλιμες επενδύσεις της κοινωνίας. Προς τα παιδιά της, προς την νέα γενιά, προς αυτούς που την επαύριον θα κληθούν να οδηγήσουν τον τόπο μπροστά…

*H Χριστίνα Παρπαρίνου είναι Μέλος του ΔΣ ΘΟΚ