Μέτρα απαγόρευσης που αποτελούν παραδοχή αδυναμίας και αποτυχίας

Πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι. Αυτό θυμίζει η απόφαση που ανακοινώθηκε από την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, για την απαγόρευση των οπαδών να παρευρίσκονται στα εκτός έδρας παιχνίδια των ομάδων τους. Σε μια χρονιά που κάθε εβδομάδα οι μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος, ανακοινώνουν μέσα σε λίγες ώρες sold out για τους εκτός έδρας αγώνες τους, αυτή η απόφαση μπορεί να χαρακτηριστεί ως παραδοχή αδυναμίας, όχι μόνο της ΚΟΠ, αλλά κυρίως της Αστυνομίας, να περιορίσει και να συλλάβει τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού χουλιγκάνς, που παίρνουν στο λαιμό τους και όλους τους υπόλοιπους.

Αυτή η απόφαση λήφθηκε τη δεδομένη στιγμή για έναν και μόνο λόγο. Γιατί στον αγώνα κυπέλλου Νέα Σαλαμίνα-ΑΠΟΕΛ ανάμεσα στους εκατοντάδες οπαδούς του ΑΠΟΕΛ, βρέθηκε ένας να πετάξει την κροτίδα κοντά στον ποδοσφαιριστή της Νέας Σαλαμίνας. Και γιατί προηγήθηκε ένας άλλος οπαδός που πέταξε κροτίδα στον τερματοφύλακα του Απόλλωνα στον αγώνα με την ΑΕΛ και ένας άλλος που πέταξε επίσης κροτίδα σε ball boy σε αγώνα της Ομόνοιας.

Με απλά λόγια, επειδή η Αστυνομία και οι υπεύθυνοι ασφαλείας των γηπέδων, αδυνατούν να εντοπίσουν τρεις ανεγκέφαλους που πέταξαν τρεις κροτίδες, χιλιάδες οπαδοί, τιμωρούνται. Σε μια χρονιά που τα όποια επεισόδια οπαδικής βίας συνέβησαν εκτός γηπέδων και μάλιστα τα περισσότερα πολύ μακριά από αγωνιστικούς χώρους, διερωτάται κανείς, τι θα προσφέρει, εκτός από το να μειώσει τον αριθμό των Αστυνομικών που προσέρχονταν για την αστυνόμευση των αγώνων, το εν λόγω μέτρο. Πώς δηλαδή θα προστατευθεί το ποδόσφαιρο, αφού ο ίδιος ανεγκέφαλος, θα μπορεί να ρίξει ξανά κροτίδα και στους εντός έδρας αγώνες της ομάδας του;

Το εν λόγω μέτρο που ανακοινώθηκε από την ΚΟΠ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παραδοχή αποτυχίας της κάρτας φιλάθλου. Και όσο το κράτος και η πολιτεία συνεχίζουν να επιμένουν σε ένα μέτρο πιο τρύπιο κι από τα δίχτυα στα γκολπόστ των γηπέδων μας, οι αποτυχίες θα είναι και συνεχόμενες και μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες.

Είναι ξεκάθαρο πλέον, πως αυτοί που κρατούν την τύχη του ποδοσφαίρου στα χέρια τους, δεν αντιλαμβάνονται αυτονόητα πράγματα. Δεν έχουν υπόψη τους, ότι εκεί και όπου λήφθηκαν ανάλογα μέτρα, όχι μόνο απέτυχαν, αλλά συνέβαλαν στην ραγδαία αύξηση των φαινομένων οπαδικής βίας. Μάλλον δεν είδαν πως από τότε που στην κοντινή μας Ελλάδα, για παράδειγμα, που το μέτρο απαγόρευσης μετακίνησης φιλοξενουμένων οπαδών εφαρμόζεται εδώ και χρόνια, το μόνο που πέτυχαν, είναι να αυξήσουν τα ραντεβού θανάτου μεταξύ των οργανωμένων, σε χώρους μακριά από τα γήπεδα. Δεν είδαν ότι αυτό το μέτρο, το μόνο που πέτυχε, είναι να μετατρέπονται οι τελικοί κυπέλλου, που ήταν το μόνο παιχνίδι που μπορούσαν να πάνε οι οπαδοί (σ.σ. τα τελευταία χρόνια το απαγόρευσαν κι αυτό) σε αρένες χουλιγκανισμού; Δεν κατάλαβαν οι αρμόδιοι στην Κύπρο, ότι από τότε που εφαρμόζεται το συγκεκριμένο μέτρο στην Ελλάδα, αυξήθηκαν οι νεκροί από την τυφλή οπαδική βία;

Το συγκεκριμένο μέτρο που λήφθηκε για την απαγόρευση μετακίνησης οπαδών, θα πετύχει δύο πράγματα. Θα αυξήσει το μίσος και το χάσμα μεταξύ των οπαδών, οι οποίοι θα θέλουν εκδίκηση για τα όσα θα γίνονται στους αγώνες που παίζει η ομάδα τους χωρίς αυτούς και δεύτερον θα οδηγήσει τους χούλιγκανς σε άλλους χώρους. Θα τους σπρώξει στην αναζήτηση και το κλείσιμο των λεγόμενων ραντεβού θανάτου, ανάλογα με αυτά που είδαμε σε διάφορους δρόμους, κυρίως της Λεμεσού τα τελευταία χρόνια.

Επιπλέον, θα προκαλέσει τη δυσφορία του μέσου Κύπριου φιλάθλου που έχει συνηθίσει κάθε Σαββατοκύριακο να στηρίζει την ομάδα του εντός κι εκτός. Επιπλέον θα ευνοήσει τις τηλεοπτικές πλατφόρμες και τις καφετέριες, με ότι αυτό κι αν σημαίνει, για όσους βρίσκονται πίσω από τις εν λόγω αποφάσεις.

Το πιο τραγικό, βέβαια, είναι αυτό που λέχθηκε και πιο πάνω. Τίποτα και κανένας, δεν διασφαλίζει ότι στους επόμενους αγώνες, δεν θα βρεθεί ένας ανεγκέφαλος να ρίξει μια κροτίδα. Θα ήταν πολύ πιο σοφό, να ληφθούν ολιστικά μέτρα σε ότι αφορά τους ελέγχους. Να ληφθούν ακόμη και υπερβολικά μέτρα, με απανωτούς ελέγχους, πιο αυστηρούς κι από αυτούς των αεροδρομίων, εξονυχιστικές έρευνες στις κερκίδες και σφράγισμα τους ώρες πριν τους αγώνες. Αυτό ναι, θα βοηθούσε την επικίνδυνη κατάσταση με τις κροτίδες. Η απαγόρευση μετακίνησης οπαδών όμως, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, πέραν από λιγότερα overtime για τους αστυνομικούς.

Άλλωστε, αν αυτοί που αποφασίζουν, γνώριζαν και ήταν σε θέση να αναλύσουν τι συμβαίνει, θα διαπίστωσαν πως την τρέχουσα ποδοσφαιρική χρονιά, σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε σύρραξη μεταξύ οπαδών, γηπεδούχων και φιλοξενούμενων, εντός και πέριξ των γηπέδων. Τα όποια επεισόδια, είχαν να κάνουν με ρίξιμο αντικειμένων στα γήπεδα. Συνεπώς, ο κίνδυνος είναι συγκεκριμένος και η λύση που αποφασίστηκε, είναι εντελώς άσχετη.

Στο μεταξύ, μόλις την περασμένη Πέμπτη κατατέθηκε στη Βουλή το νέο πακέτο μέτρων της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα. Ένα πακέτο που ανακοινώθηκε τον περασμένο Μάρτιο, μετά τα επεισόδια στο Τάσσος Παπαδόπουλος-Ελευθερία, τα οποία ήταν και τα τελευταία σοβαρά επεισόδια πέριξ κάποιου γηπέδου, και εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο εννέα μήνες μετά.

Το εν λόγω πακέτο μέτρων προβλέπει πως, «όταν ο Αρχηγός Αστυνομίας ενημερώνει την οικεία ομοσπονδία, με γραπτή αιτιολογημένη έκθεση, ότι σε αθλητικό αγώνα ή πρωτάθλημα που διοργανώνεται από την ίδια, οπαδοί των διαγωνιζόμενων ομάδων, επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορά, ή υπάρχουν πληροφορίες, ή εύλογη υποψία ότι ενδέχεται να επιδείξουν συμπεριφορά που προκαλεί ή δυνατόν να προκαλέσει επεισόδια βίας, εντός ή και εκτός αθλητικών χώρων, ή να διασαλεύσουν τη δημόσια τάξη ή την ασφαλή διεξαγωγή των μεταξύ τους αθλητικών αγώνων, η ομοσπονδία, σε συνεννόηση με τον Αρχηγό Αστυνομίας, αποφασίζει, ανάλογα με την εκτίμηση κινδύνου, την εφαρμογή ενός από τα ακόλουθα μέτρα, το οποίο, υπό τις περιστάσεις, κρίνεται το πλέον κατάλληλο:

(ι) απαγόρευση μετακίνησης των οπαδών της φιλοξενούμενης ομάδας, στους αγώνες που διεξάγονται, μεταξύ της φιλοξενούσας και της φιλοξενούμενης ομάδας,

(ιι) τη διεξαγωγή των αγώνων, μεταξύ της φιλοξενούσας και της φιλοξενούμενης ομάδας, χωρίς οπαδούς».

Ποιος ο λόγος λοιπόν, από τον Ιανουάριο, έχοντας μπροστά μας σχεδόν πέντε μήνες αγωνιστικής δράσης, σε ένα πρωτάθλημα, ομολογουμένως ανταγωνιστικό και ιδιαίτερα επιτυχημένος ως προς την προσέλευση θεατών, να ληφθεί μια τέτοια απόφαση; Ποιος ο λόγος δηλαδή, να απαγορεύσει κανείς, στους Παφίτες οπαδούς να δουν την ομάδα τους στη Λευκωσία ή τους Αρειανούς να ταξιδέψουν στο «Αντώνης Παπαδόπουλος»; Πόσο αψυχολόγητη και πόσο πρόχειρη μπορεί να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη απόφαση, που μπορεί να λήφθηκε από την ΚΟΠ, αλλά ξεκάθαρα, έχει και πολιτική διάσταση, αφού ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας είχε δηλώσει πως μίλησε και με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτή η απόφαση, ή ακόμα και μια νέα για ολική απαγόρευση παρουσίας οπαδών στα γήπεδα, θα λύσει τα προβλήματα της βίας και του χουλιγκανισμού, είναι βαθιά νυχτωμένος. Και στο τέλος το μόνο που θα πετύχει, είναι να βάλει την ταφόπλακα του κυπριακού ποδοσφαίρου, που ήδη βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας.