Ο πόλεμος της Εκκλησίας στην επιστήμη και στη γνώση και οι θεωρίες συνωμοσίας

Μια απαράδεκτη εγκύκλιος διαμοιράστηκε στις εκκλησίες της Μητροπόλεως Πάφου την Κυριακή, η οποία σκοπό είχε να διαιωνίσει την παραπληροφόρηση για το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και να στρέψει τους πιστούς ενάντια στη μόρφωση των παιδιών τους με τις ενδεδειγμένες παιδαγωγικές μεθόδους, δημιουργώντας ερωτήματα ως προς τα κίνητρα για κάτι τέτοιο.

Μεταξύ άλλων, η εγκύκλιος υποστήριζε πως το μάθημα σκοπεύει στην «άρση των πνευματικών αντιστάσεων των παιδιών μας, στην απάμβλυνση των ηθικών αισθητηρίων τους, και στην ισοπέδωση των αξιών της δισχιλιετούς ρωμαίικης παράδοσης και συνείδησής μας. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για ασυνάρτητες κατηγορίες, διανθισμένες με λέξεις κλειδιά που έχουν ως στόχο να «τσιγκλήσουν» πρόσωπα και χωρίς να παρατίθενται οποιαδήποτε στοιχεία προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών.

Η Μητρόπολη περιγράφει τα όσα ειπώθηκαν στο παρελθόν, στο πλαίσιο του μαθήματος, ως «ανήκουστα» και «επαίσχυντα», υποστηρίζοντας ότι προκάλεσαν στα παιδιά δυσφορία. Δυσφορία που γνωστοποιήθηκε, προφανώς, μόνο σε ιερείς, αφού σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας την 1η Σεπτεμβρίου, είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «ουδέποτε κατά τα δώδεκα αυτά χρόνια, υπήρξε οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα ή καταγγελία». Γιατί, άραγε, οι γονείς των παιδιών που αισθάνονταν, κατά τον ισχυρισμό, δυσφορία, δεν έκαναν την καταγγελία τους στο ΥΠΑΝ, που είναι το αρμόδιο, και την γνωρίζει μόνο η Εκκλησία;

Η πραγματικότητα είναι πως όχι μόνο δεν ακούγονται παράπονα στη δημόσια σφαίρα, αλλά υπάρχουν και αποφάσεις Δικαστηρίων σε υποθέσεις κακοποίησης παιδιών, που εκθειάζουν τον ρόλο που διαδραμάτισε συγκεκριμένο παραμύθι, που διαβάζεται στα παιδιά στο πλαίσιο της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, ώστε να βρεθούν οι δράστες ενώπιον της Δικαιοσύνης. Η δυσφορία είναι στα τέρατα που κακοποιούν παιδιά που προκαλείται, τα οποία αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις των ειδεχθών τους πράξεων κι όχι στα παιδιά που αποκτούν την απαραίτητη γνώση.

Στην εκκλησιαστική εγκύκλιο προβάλλεται και ο παντελώς ακατανόητος ισχυρισμός πως «απώτερη συνέπεια της εν λόγω δυτικόφερτης και έξωθεν επιβαλλόμενης ‘διαπαιδαγώγησης’ θα είναι να απωλέσουν οι επερχόμενες γενεές ό,τι πολυτιμότερο μας κληροδότησε η αρχαιότατη βαρύτιμη ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και διαφύλαξαν με μύριες αιματηρές θυσίες οι προγόνοι μας, τη ρωμαίικη δηλαδή συνείδησή μας για να καταστούμε ευάλωτοι και χειραγωγούμενοι της νέας τάξης πραγμάτων, που κατεξοχήν επιβουλεύεται και φθονεί τους ορθόδοξους χριστιανικούς λαούς». Στην ουσία πρόκειται για προβολή μιας θεωρίας συνωμοσίας, η οποία, υποστηρίζει πως ένα μάθημα που έχει ως κύριο στόχο την ενδυνάμωση των παιδιών, θα τα καταστήσει πιο ευάλωτα! Ευάλωτη ήταν η 16χρονη ορφανή γυναίκα που αποτάθηκε στον τέως Μητροπολίτη Κιτίου για βοήθεια και έπεσε θύμα άσεμνης επίθεσης και χρειάστηκε σαράντα χρόνια να βρει το δίκαιο της. Όχι τα παιδιά στα οποία δίνει η εκπαίδευση τα όπλα να αντιμετωπίζουν τέτοια συμβάντα και να μαθαίνουν να σέβονται τους άλλους.

Δυστυχώς αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Εκκλησία επιχειρεί να διαστρεβλώσει γεγονότα και που στέκεται απέναντι στην επιστημονική γνώση. Ιερείς το είχαν πράξει εκτεταμένα και κατά την περίοδο της πανδημίας, παρασύροντας τους πιστούς με αντιεπιστημονικούς ισχυρισμούς. Τι έχει να φοβηθεί, αλήθεια, η Εκκλησία από την γνώση; Γιατί αισθάνεται να απειλείται από τη διδασκαλία του σεβασμού και της κυριότητας του σώματος; Δεν είναι αυτά μέρος και της χριστιανικής πίστης;

Αποτελεί γεγονός, όπως επισημαίνει η «Φωνή, πως «η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αποτελεί το σημαντικότερο μέτρο πρωτογενούς πρόληψης σε θέματα σεξουαλικής κακοποίησης και βίας, καθώς συμβάλλει στην ενδυνάμωση των παιδιών και στην ανάπτυξη γνώσεων και δεξιοτήτων, ώστε αυτά να λαμβάνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους και να προστατεύονται από κινδύνους θυματοποίησής τους». Και είναι παντελώς ακατανόητο γιατί η Εκκλησία να θέλει να στερήσει από τα παιδιά αυτό το πέπλο προστασίας.

Αν θέλουν να καθοδηγήσουν κάποιον οι ιερείς, ας καθοδηγήσουν τους πιστούς να μην βιάζουν, να μην ασκούν βία, να μην κακοποιούν. Όχι τους παιδαγωγούς να μην κάνουν τη δουλειά τους και το κράτος να μην προστατεύει τα παιδιά του.