«Υπήρχαν κάποιες αστοχίες, μπορώ να πω…»

Η επιπολαιότητα με την οποία η Αστυνομία επιχειρεί να αποσείσει από πάνω της την ευθύνη κάθε φορά που αποτυγχάνει παταγωδώς στην αποστολή της έχει καταντήσει τόσο συνηθισμένη πρακτική που πλέον δεν εκπλήσσει τους πολίτες. Είναι τόσο προκλητική η στάση αυτή, που απευθείας τους εξοργίζει.

Οι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους το κλειδί της δημόσιας τάξης και επιτρέπουν σε μια χούφτα άτομα, είτε στα γήπεδα, είτε στους δρόμους, είτε σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο να τη διαταράσσουν, μονίμως δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος των επιπτώσεων των λαθών τους. Δεν κατανοούν ότι όταν δεν είναι σε θέση οι υπεύθυνοι να θέσουν σε εφαρμογή τον νόμο, στέλνουν το μήνυμα στον κάθε ένα που παραμονεύει ότι μπορεί να τον πάρει αυτός στα χέρια του. Δεν καταλαβαίνουν ότι πλήττουν το αίσθημα ασφάλειας του κάθε πολίτη, που θέλει να μπορεί να βγει στους κυπριακούς δρόμους χωρίς να εκτίθεται σε βία, χωρίς να κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα και χωρίς να καταστρέφεται η περιουσία του από οποιονδήποτε αποτυγχάνει η Αστυνομία να ελέγξει.

Μετά τα επεισόδια σε Χλώρακα και Λεμεσό, τα οποία δεν εξόργισαν απλώς τον κάθε πολίτη αλλά και τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα ανέμενε κανείς τουλάχιστον η Αστυνομία να μετρά λίγο καλύτερα τα λόγια της. Αλλά, παρά τους τόνους –διαδικτυακού πλέον- μελανιού που χύθηκαν, τη δημόσια κατακραυγή και τις αυστηρότατες συστάσεις του ίδιου του Νίκου Χριστοδουλίδη, δεν φαίνεται να κολλά τίποτα στην Αστυνομία. Συνεχίζει να υποβαθμίζει τα μεγάλα της λάθη, να αναζητά δικαιολογίες και ελαφρυντικά και να ψάχνει πού αλλού να ρίξει το φταίξιμο για τα επιχειρησιακά της Βατερλό.

Την Πέμπτη, ενώπιον της Επιτροπής Εσωτερικών της Βουλής, και ενώ συζητούνταν τα επεισόδια, ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας, Θωμάς Κυριάκου, ανέφερε πως «στη Λεμεσό υπήρχαν κάποιες αστοχίες, μπορώ να πω», με τους βουλευτές να μην πιστεύουν στ’ αυτιά τους και τον πρόεδρο της Επιτροπής, Άριστο Δαμιανού, να διερωτάται αν μιλά σοβαρά. «Γίναμε ρεζίλι ανά το παγκόσμιο, ότι οι Κύπριοι είμαστε ρατσιστές και μιλάτε για αστοχίες; Σας παρακαλώ, αποτύχαμε παταγωδώς», του υπέδειξε.

«Κάποιες αστοχίες» είδε η Αστυνομία στη Λεμεσό, όταν όλοι οι υπόλοιποι είδαμε μια παντελή αδυναμία των Αρχών να διαφυλάξουν τη δημόσια τάξη και να προστατέψουν τους πολίτες και τις περιουσίες τους από το μένος των κουκουλοφόρων. «Κάποιες αστοχίες» ήταν που ενώ, όπως αποδείχθηκε από τα αστυνομικά έγγραφα, είχαν ορθές πληροφορίες και διέγνωσαν σωστά τον κίνδυνο, δεν ετοίμασαν σχέδιο ικανό να τον αποτρέψει. «Κάποιες αστοχίες», που περνούσαν οι κουκουλοφόροι δίπλα από την Αστυνομία και τους έβλεπε χωρίς να κάνει τίποτα. «Κάποιες αστοχίες» που μερικές δεκάδες άτομα γεμάτα μίσος επιτέθηκαν σε ανυποψίαστους μετανάστες, τουρίστες, ακόμη και Κύπριους που τους φάνηκαν σκουρόχρωμοι για τα γούστα τους, χωρίς να τους σταματήσει κανείς. «Κάποιες αστοχίες» που κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν στο διάβα τους και η Αστυνομία ήταν κάπου αλλού κι έκανε κάτι άλλο. «Κάποιες αστοχίες» που γέμισε η Λεμεσός φωτιά, τρόμο και μίσος και τόσες μέρες μετά κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς έκαναν οι Αρχές για να το αποτρέψουν ή να το καταστείλουν.

Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, μετά από μια τέτοια αλυσίδα γεγονότων, η ηγεσία της Αστυνομίας δεν θα βρισκόταν εκεί το επόμενο πρωί. Ιδιαίτερα, δε, όταν είχαν προηγηθεί όσα προηγήθηκαν στην Χλώρακα και μάλιστα είχε κάνει και συνάντηση με καταζητούμενο πρόσωπο εντός αστυνομικών εγκαταστάσεων, χωρίς να εκτελέσουν τα εντάλματα που εκκρεμούσαν εναντίον του. Στην Κύπρο, όμως, δεν κρίθηκε αναγκαίο κάτι τέτοιο, αφού επρόκειτο απλώς για… «κάποιες αστοχίες».

Οι επαναλαμβανόμενες αστοχίες δεν είναι αστοχίες. Είναι απόδειξη ανικανότητας συγκεκριμένων ατόμων να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους σωστά. Και κάθε κράτος, κάθε πολίτης, έχει ανάγκη από μια Αστυνομία ικανή. Όχι μία που τα κάνει θάλασσα και μετά εξευτελίζει κι από πάνω τον εαυτό της, με την αδυναμία της να αναγνωρίσει το μέγεθος των λαθών της.