Σαράντα έξι χρόνια από το θάνατο του Μακαρίου-«Η μορφή του στέκει πάντα καθοδηγητική»

Συμπληρώνονται σήμερα σαραντα έξι χρόνια από το θάνατο του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη Μακαρίου, πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η πολιτική του παρουσία και δράση αποτυπώθηκε βαθιά πάνω σ’ ολόκληρη την Κύπρο.

Ο Εθνάρχης Μακάριος σφράγισε με τον αγώνα του τα πιο σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας.

Υπήρξε το μεγάλο εμπόδιο στα σχέδια διχοτόμησης και τουρκοποίησης της Κύπρου και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, ήταν ο στόχος του προδοτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 1974.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν μια εμβληματική μορφή, μια ισχυρή προσωπικότητα, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι σηματοδότησε σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο τις πιο καθοριστικές ιστορικές εξελίξεις, αφήνοντας ανεξίτηλη την σφραγίδα του, ενώ από τη μνημόνευση του αντλούνται διδάγματα αγώνα και πίστης στις αρχές της απελευθέρωσης.

Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, συναγωνιστές και φίλοι του μιλούν στο ΚΥΠΕ για το Μακάριο, για την μεγαλοπρέπεια που τον χαρακτήριζε αλλά και για την συναρπαστική ζωή του φλογερού ιεράρχη.

Το μήνυμα ότι οφείλουμε να ακολουθήσουμε την γραμμή του Μακαρίου , τις εθνικές υποθήκες του για να μπορέσουμε να ελευθερώσουμε τον τόπο μας έστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Γεώργιος, προσθέτοντας πως η μορφή του, στέκει πάντα καθοδηγητική για όλους εμάς.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος ανέφερε στο ΚΥΠΕ πως ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος υπήρξε μια μοναδική μορφή για την Εκκλησία της Κύπρου αλλά και για την Πολιτεία, προσθέτοντας πως είναι εκείνος ο οποίος με τους αγώνες του, έβγαλε τον λαό του από την δουλεία προς την ελευθερία. Ήταν είπε εκείνος “ο οποίος έθεσε το οικοδόμημα της Εκκλησίας, ύστερα από μια ταλαιπωρία πολλών χρόνων, σε υγιή θεμέλια”.

Δυστυχώς παρατήρησε, οι εσωτερικές έριδες και η χούντα των Αθηνών δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει το έργο του και μάλιστα κατέστρεψαν το έργο το οποίο έκανε.

Ερωτηθείς κατά πόσο ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κατάφερε να ενώσει τους Κύπριους, ο Μακαριότατος ανέφερε πως "ναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό αν κρίνουμε και το ποσοστό το οποίο τον ψήφιζε". Αυτό πρόσθεσε, σημαίνει ότι ένωνε τους Κυπρίους. Αλλά συνέχισε, όταν παρουσιάστηκαν η χούντα των Αθηνών και η προδοσία οδήγησαν στην καταστροφή. Ενδεικτικά σημείωσε, πως, “ δεν χρειάζονται πολλοί για να κάνουν κακό”.

Κληθείς να σχολιάσει κατά πόσο μπορεί να συνδυαστεί η εκκλησιαστική και η πολιτική ιδιότητα όπως συνέβη και στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ο Μακαριότατος ανέφερε “ βεβαίως ήταν εθνική πολιτική που έκανε και όχι απλώς πολιτική”.

Ήταν συνέχισε, εθνικός ηγέτης ο οποίος ηγήθηκε του λαού του στον αγώνα για την απελευθέρωση και έπρεπε να θέσει και τα θεμέλια της νέας Δημοκρατίας.

Όσον αφορά την συνθήκη της Ζυρίχης, και ερωτηθείς σχετικά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου είπε πως ήταν μια αδήριτη ανάγκη.

Επικρέμανται σημείωσε, “η διχοτόμηση της Κύπρου, η τουρκοποίηση της Κύπρου και έπρεπε να δεχτούμε κάποια πράγματα και κάτω από την πίεση της ελληνικής κυβέρνησης και των άλλων που μας συμβούλευαν για αυτό το πράγμα και έπρεπε με κόπο αλλά και με τέχνη να οδηγηθούμε ύστερα στην τροποποίηση εκείνων των συμφωνιών” .

O Αρχιεπίσκοπος Κύπρου σημείωσε πως αν αφήνονταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος θα μπορούσε να κάνει αυτό το πράγμα, ωστόσο τόνισε δεν τον άφησαν η χούντα και τα ξένα συμφέροντα.

Επεσήμανε πως τα μηνύματα που στέλνει η διαδρομή του Μακαρίου είναι ξεκάθαρα: η εμμονή στις αρχές θα καρποφορήσει και δεν πρέπει να αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα της εισβολής και της βίας, γιατί αν τα αποδεχτούμε σημαίνει ότι τα μονιμοποιούμε και τα νομιμοποιούμε και δεν θα έχουμε την δυνατότητα να τα αλλάξουμε μετά.

Ο Μακάριος, τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, μας λέει ότι “ χρειάζεται αγώνας εμμονή στις αρχές και το δίκαιο στο τέλος θα κατισχύσει”, κατέληξε.

Ο πρόεδρος της Οργάνωσης Αντιστασιακών Πάφου, Ανδρέας Θεοδώρου, ανέφερε στο ΚΥΠΕ πως η πρώτη επαφή του με τον Μακάριο ήταν η περίοδος που ήταν φοιτητής, στο πλαίσιο της επιτροπής διαχείρισης ειδικών θεμάτων των φοιτητών όπου είχε συναντήσεις μαζί του. Εκείνο που έκανε πάντα εντύπωση συνέχισε, ήταν η μεγαλοπρέπεια που τον διέκρινε όταν τον αντιμετώπιζες. Ένα άλλο στοιχείο του, θυμάται ο κ. Θεοδώρου, ήταν πως πάντοτε είχε ξεκάθαρες θέσεις. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα τελευταία γεγονότα ήταν ηλίου φαεινότερο και αυτό δεν άφηνε να μην το επισημάνει προς τους αντιφρονούντες, όπως είπε, ότι το ενδεχόμενο μιας ανατροπής της συνταγματικής τάξης θα ήταν η αφορμή για την Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο όπως έγινε. Στην τελευταία του ομιλία μέσα στον Ιούνιο του 1974 στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Διονυσίου Σολωμού στην Πάφο ήταν κατηγορηματικός και εμφαντικός στο ότι η Τουρκία καραδοκεί για να κάνει εισβολή στην Κύπρο.

Αργότερα προέκυψε το θέμα του εθνικού μετώπου και της ΕΟΚΑ Β όπου διαφάνηκε, η συνωμοσία στόχο είχε να ανατρέψει την συνταγματική τάξη και τον Μακάριο. Όταν έγινε το πραξικόπημα - παρόλες τις συμβουλές , προτροπές και επισημάνσεις ότι η Τουρκία καραδοκεί για να κάνει εισβολή στην Κύπρο - μετά την διάσωση του και την μετάβαση του στην Πάφο κατέληξε στην Ιερά Μητρόπολη Πάφου. Εκεί ,όπως είπε ο κ. Θεοδώρου, μετά την εξαγγελία του διαγγέλματος του έκανε διάφορες σκέψεις και προβληματισμούς για το τι μέλλει γενέσθαι , και τι θα κάνει ο ίδιος.

Εμείς τόνισε “σαν αντιστασιακοί είχαμε πάρει απόφαση να μην παραδοθούμε στους πραξικοπηματίες και να βγούμε στο βουνό. Είναι χαρακτηριστικό είναι ότι ο Μακάριος επέμενε να έρθει μαζί μας”.

Μετά από έντονες πιέσεις από παράγοντες από τον Μίκη Τεμπριώτη που ήταν αρχηγός τους από τον μακαριστό βουλευτή Κυριάκο Παπαδημητρίου , από τον τότε Έπαρχο Πάφου Κώστα Στεφανίδη και άλλους παράγοντες, υπαναχώρησε και άλλαξε την απόφαση του αποφασίζοντας να μεταβεί στο εξωτερικό.

Από τη στιγμή που θα χανόταν ο Μακάριος, ο ρους της ιστορίας θα ήταν διαφορετικός για την Κύπρο, συμπλήρωσε.

Τελικά πείστηκε και έγινε η αναχώρηση του την Τρίτη το απόγευμα στις 16 Ιουλίου μετά από διαβουλεύσεις με τα Ηνωμένα Έθνη. Η αναχώρηση έγινε από το στρατόπεδο με ελικόπτερο δίπλα στο σημερινό Δασούδι. Στην περίοδο την προπραξικοματική όταν ήταν ορατός ο κίνδυνος εκδήλωσης πραξικοπήματος, εμείς συνέχισε, « με αρχηγό τον Μίκη Τεμπριώτη που ήταν ο ΓΓ της Ένωσης Αγωνιστών τον πιέσαμε να συλλάβουμε τους Έλληνες αξιωματικούς για να γλυτώσουμε τα χειρότερα».

Ο Μακάριος συνέχισε ο κ. Θεοδώρου, δεν πίστευε ότι θα κάνουν Έλληνες αξιωματικοί πραξικόπημα. "Εμένα", έλεγε, “μπορεί να με σκοτώσουν αλλά δεν πιστεύω οι Έλληνες αξιωματικοί να καταστρέψουν την Κύπρο “. Είναι εδώ που έπεσε έξω, ανέφερε ο συνομιλητής μας.

Η εποχή Μακαρίου συνέχισε, “ήταν μια ταραχώδης περίοδο γιατί ήταν αμέσως μετά την ανεξαρτησία και δεν είχαν καταλαγιάσει όλα που είχαν επισυμβεί προηγουμένως”.

Μια νεότερη Δημοκρατία έχει τα προβλήματα της προσπαθούσε να κάνει συγκερασμό θέσεων και απόψεων υπήρχαν όμως και οι αντιφρονούντες και οι εκτελούντες οδηγίες και υλοποιούσαν σχεδιασμούς ξένων συμφερόντων, κατέληξε.

Στις 15 Ιουλίου το 1965, επεσήμανε ο κ. Θεοδώρου, "είχε γίνει το βασιλικό πραξικόπημα και η ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου και μπήκαν όλες οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις που στο τέλος με τα ανεβοκατεβάσματα οδήγησαν το 1967 στο πραξικόπημα της χούντας και την κατάληψη της εξουσίας από τον Παπαδόπουλο και την παρέα του", συμπλήρωσε.

Επιπρόσθετα ο κ. Θεοδώρου αναφέρθηκε και στην ανεκτίμητη προσφορά του Αρχηγού της Αντίστασης Μίκη Τεμπριώτη ο οποίος είχε δημιουργήσει μια άρτια οργανωτική δομή στην Ένωση Αγωνιστών η οποία με την εκδήλωση του πραξικοπήματος έδρασε αστραπιαία και οργανωμένα εξουδετερώνοντας τα πέντε στρατόπεδα της Πάφου και συλλαμβάνοντας τους Έλληνες αξιωματικούς που ήταν εμπλεκόμενοι στο πραξικόπημα.

Προϊόντος του χρόνου με την αποκάλυψη εγγράφων και στοιχείων, αποδεικνύεται ότι οι ψευδολογίες για τον Μακάριο καταρρίπτονται η μία μετά την άλλη, κατέληξε ο κ. Θεοδώρου.

Ο Επίτιμος πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου Εθνάρχη Μακαρίου του Γ’ Παναγιάς, Ευθύμιος Αναστασίου στρέφει τις μνήμες του πίσω, τότε που γνώρισε τον Μακάριο, όταν ήταν μικρός μαθητής και έρχονταν στην Παναγιά με το ελικόπτερο, που τους αγκάλιαζε και τους φιλούσε. Ήταν" είπε, “ απλός άνθρωπος που αγαπούσε τα παιδιά και τη γενέτειρα του την Παναγιά, αλλά και την πατρίδα του “. Μιλώντας στο ΚΥΠΕ ο κ. Αναστασίου ανέφερε πως για 32 χρόνια διετέλεσε πρόεδρος του Πολιτιστικού Ιστορικού Κέντρου Εθνάρχη Μακαρίου του Γ Παναγιάς .

Γνωρίσαμε και αγαπήσαμε είπε τον Μακάριο, “ σαν εκκλησιαστικό και πολιτικό ηγέτη και του άξιζε να κάνουμε κάτι ώστε να μείνει η μνήμη του άσβεστη και να τιμάται συνέχεια”. Eκδηλώσεις συνέχισε, διοργάνωσαν τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό ως Πολιτιστικό Κέντρο Εθνάρχη Μακαρίο του Γ’ Παναγιάς .

Ακολούθως ο κ. Αναστασίου εξέφρασε την λύπη του για το γεγονός ότι η Πορεία Μακαρίου έχει ατονήσει σήμερα , προσθέτοντας πως η νεολαία δεν διδάσκεται και πως οι παλιοί που τον γνώρισαν έχουν φύγει...

Στόχος μας συνέχισε, ως Πολιτιστικό Κέντρο Εθνάρχη Μακαρίου του Γ Παναγιάς, είναι να διατηρήσουμε την μνήμη και το όνομα του Μακάριου, αλλά και αυτών που έπεσαν για την Κύπρο και που πολέμησαν εναντίον του προδοτικού πραξικοπήματος, και της τουρκικής εισβολής, κατέληξε.

ΑΚΕΛ: Ταύτισε το όνομα και τη μορφή του με την πατρίδα μας, τον λαό της και τους αγώνες της.

«Το ΑΚΕΛ αποτείνει φόρο τιμής και σεβασμού στη μνήμη του πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν από 46 χρόνια. Ο Μακάριος, η πιο εμβληματική μορφή της σύγχρονης Ιστορίας της Κύπρου, ταύτισε το όνομα και τη μορφή του με την πατρίδα μας, τον λαό της και τους αγώνες της», αναφέρει σε ανακοίνωση του το ΑΚΕΛ.

Προσθέτοντας ότι, «το ΑΚΕΛ τιμά και μνημονεύει με σεβασμό τον Μακάριο αλλά δεν υποπίπτει στην εξιδανίκευσή του, ούτε υποβαθμίζει εσφαλμένες επιλογές κι εκτιμήσεις του. Αντίθετα, θεωρούμε ότι οφείλουμε να κρίνουμε, να αναλύουμε και να διδασκόμαστε από τα λάθη του Μακάριου. Αυτό όμως που δεν αποδεχόμαστε είναι το προσβλητικό αναποδογύρισμα της ιστορικής αλήθειας και καταδικάζουμε -όπως έπραξε και η Βουλή των Αντιπροσώπων με το Ψήφισμα του Δεκεμβρίου 2022- «την εξίσωση της νόμιμης κυβέρνησης Μακαρίου και των δυνάμεων της δημοκρατίας με την τρομοκρατία της ΕΟΚΑ Β΄ είτε μέσω της ηρωοποίησης του αρχηγού και άλλων στελεχών αυτής και της πραξικοπηματικής κυβέρνησης είτε μέσω της ιδεοληπτικής ενοχοποίησης της αδέσμευτης πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας για την τραγωδία του 1974». Αυτή η ιστορική παραχάραξη έχει προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες: Από τη μια, να αθωωθεί η ακροδεξιά για την προδοσία της πατρίδας ώστε να μπορεί να σπέρνει σήμερα μέσα στην κοινωνία τις μισάνθρωπες ιδέες της αλλά και να υποσκάπτει την όποια προοπτική λύσης του Κυπριακού. Και από την άλλη, να διαγραφεί από την Ιστορία ο ρόλος του ΝΑΤΟ στο αιματοκύλισμα της Κύπρου».

Παράλληλα, αναφέρει ότι, «το ΑΚΕΛ τιμά τη μνήμη του Μακάριου υπερασπίζοντας την αλήθεια για την Ιστορία της Κύπρου και συνεχίζοντας τον αγώνα για να μην κατισχύσει οριστικά το έγκλημα του 1974 σε βάρος της Κύπρου».

«Φωτοδότης των αγώνων μας για απελευθέρωση, επανένωση και εθνική δικαίωση»

Σε ανακοίνωση του το ΔΗΚΟ αναφέρει ότι, «συμπληρώνονται σήμερα 46 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου και ιστορικού μας ηγέτη Εθνάρχη Μακαρίου. Ο Εθνάρχης Μακάριος σφράγισε με την παρουσία και τον αγώνα του τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης μας ιστορίας».

Επιπρόσθετα σημειώνει πως, «ο ένδοξος βίος του, αποτελεί μέχρι σήμερα φωτοδότη των αγώνων μας για την απελευθέρωση, την επανένωση και την εθνική δικαίωση. Οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία στην ανεξαρτησία και τη διεθνή αναγνώριση, και αντιτάχθηκε με σθένος στα εγκληματικά σχέδια διχοτόμησης και τουρκοποίησης της Κύπρου. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, ήταν ο στόχος του προδοτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 1974».

«Το Δημοκρατικό Κόμμα, περήφανο για τις ιστορικές του καταβολές, κρατά ψηλά τις παρακαταθήκες του Εθνάρχη Μακαρίου και αντλεί δύναμη για την αντιμετώπιση των σύγχρονων εθνικών προκλήσεων και την επίτευξη λύσης του κυπριακού. Μιας λύσης η οποία θα διασφαλίζει τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και το σύνολο των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, μιας λύσης που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις βασικές ελευθερίες και τις ευρωπαϊκές αρχές, μιας λύσης που θα απελευθερώνει την Κύπρο από τον Τούρκο κατακτητή και που θα επανενώνει τον τόπο μας», καταλήγει η ανακοίνωση.

ΕΔΕΚ: Το καλύτερο μνημόσυνο είναι η συνέχιση του αγώνα για δημοκρατική, βιώσιμη και λειτουργική λύση

Από την πλευρά της η ΕΔΕΚ αναφέρει ότι, «τιμούμε τη μνήμη του πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Εθνάρχη Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, η ζωή του οποίου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού κατά της αποικιοκρατίας και της νεοσύστατης τότε Κυπριακής Δημοκρατίας κατά της μανίας της Τουρκίας και άλλων ξένων δυνάμεων, να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να επιβληθεί διχοτόμηση».

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση, «ο λαοφιλής ηγέτης με τη διεθνή ακτινοβολία  έφυγε τρία χρόνια μετά το δίδυμο έγκλημα του Ιουλίου του 1974, με την πίκρα της αιμάσσουσας πατρίδας, αφήνοντας παρακαταθήκες αγώνα για δικαίωση της Κύπρου και του λαού της».

Και προσθέτει πως, «η ΕΔΕΚ, θεωρεί πως το καλύτερο μνημόσυνο για τον Εθνάρχη Μακάριο είναι η συνέχιση του αγώνα για να αποτραπεί η επίτευξη του διαχρονικού στόχου της Τουρκίας, μέσω μιας κακής «λύσης» Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, να αποκτήσει πλήρη πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου και έλεγχο των φυσικών πόρων της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η μνήμη του Μακαρίου θα τιμηθεί στην πράξη, εφόσον μείνουμε πιστοί στον αμετάθετο στόχο της εξεύρεσης λύσης, που θα προνοεί:

• Αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και την κατάργηση των εγγυήσεων.
• Εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κύπρου, χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις και πρωτογενές δίκαιο, που να σέβεται τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νομίμων κατοίκων και να εφαρμόζει τις τέσσερεις βασικές ελευθερίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα σεβαστούμε τις παρακαταθήκες του Μακαρίου, αν παλέψουμε και επιτύχουμε λύση, που να αποκλείει διαχωριστικές, διχοτομικές συνομοσπονδιακές πρόνοιες, όπως η εκ περιτροπής προεδρία, η «αποτελεσματική συμμετοχή», η αριθμητική ισότητα, η θετική ψήφος και η εξίσωση των «χρηστών» - σφετεριστών με τους νόμιμους ιδιοκτήτες των κατεχομένων περιουσιών.
Μόνο έτσι θα δικαιωθούν οι αγώνες του Μακαρίου», καταλήγει η ανακοίνωση.

Οικολόγοι: Αν χρωστάμε κάτι στη μνήμη είναι ο αγώνας μέχρι της φυγής του Τούρκου επιδρομέα

«Συμπληρώνονται 46 χρόνια από τις 3 Αυγούστου του 1977, όταν ο λαός της Κύπρου θρηνούσε την απώλεια του εθνάρχη Μακαρίου, τρία μόνο χρόνια από το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Ο Εθνάρχης Μακάριος ξεκίνησε ως ο φυσικός ηγέτης ενός μικρού λαού για να καταλήξει, την τότε εποχή, ως ένα παγκόσμιο ως σύμβολο διεκδίκησης της δημοκρατίας και της ελευθερίας των λαών», αναφέρει σε ανακοίνωση του το Κίνημα Οικολόγων.

Όπως αναφέρει, «η τελευταία περίοδος της ζωής του αναλώθηκε στην επούλωση των πληγών της τουρκικής εισβολής και στον αγώνα για την αποχώρηση του Αττίλα από το νησί. Επιδίωξε τον συμβιβασμό και κατέληξε στον «μακροχρόνιο αγώνα» – «υπαγόρευση ανάγκης και όχι επιλογή μας», όπως διακήρυττε στην τελευταία του ομιλία στις 20.7.1977, αφού η Τουρκία παρέμενε αδιάλλακτη. «Αλλά συμβιβασμός δεν σημαίνει βέβαια την εκ μέρους μας αποδοχή των τετελεσμένων γεγονότων» έλεγε στην ίδια ομιλία. «Ο αγώνας μας δεν στρέφεται κατά των Τουρκοκυπρίων» έλεγε. «Αντίδικος μας είναι η Τουρκία».

Παράλληλα, σημειώνει ότι «αν χρωστάμε κάτι στη μνήμη του Μακάριου είναι ο αγώνας «μέχρι της φυγής του Τούρκου επιδρομέα» και της επικράτησης του δικαίου στην Κυπριακή πολιτεία. Ισονομία, ισοπολιτεία και ίσες ευκαιρίες για όλους του Κυπρίους, σε μία πραγματικά ανεξάρτητη χώρα, χωρίς ξένους στρατούς, αποτελούν την κληρονομιά του αγώνα που μας άφησε ο Μακάριος. Τιμούμε τη μνήμη του Μακαρίου, αγωνιζόμενοι για την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την αποτίναξη της τουρκικής κατοχής και την κατοχύρωση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών».