Όταν η ανθρωπιά δεν πάει διακοπές

Επαγγελματισμός ή ανθρωπιά; Αναμφίβολα και τα δύο, αλλά κυρίως το δεύτερο. Και ενσυναίσθηση θα προσθέταμε, εκ των πιο πρόσφατων όρων που έρχονται για να προσδιορίσουν την ικανότητα κάποιου ατόμου να ταυτίζεται με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου και να εκδηλώνει τη συμπαράστασή του. Όπως στην περίπτωση της υπαλλήλου που πρωταγωνίστησε σε ένα απλό και σύνηθες κατά τα άλλα περιστατικό, στο πλαίσιο των καθημερινών καθηκόντων της. Η ικανότητά της να το χειριστεί άμεσα και γρήγορα, σε συνεργασία με τους συναδέλφους της, έβγαλε από το αδιέξοδο δυο ηλικιωμένους, που είχαν μείνει στο σπίτι χωρίς τηλέφωνο, ξεκομμένοι από τον έξω κόσμο, με όλη την ανασφάλεια που μπορεί να προκαλέσει αυτό το κατά τα άλλα απλό ζήτημα, σε ανθρώπους που δεν έχουν άλλο τρόπο επικοινωνίας αν κάτι συμβεί, ιδιαίτερα τέτοιες μέρες, με παιδιά και εγγόνια να λείπουν για διακοπές.

Η κλήση έγινε στο τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης της Cyta, 132, στις 9:38 το πρωί, στάλθηκε συνεργείο «χθες» όταν αναφέρθηκε ότι επρόκειτο για δυο ηλικιωμένα άτομα και μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι το πρόβλημα είχε λυθεί.

Η υπάλληλος που απάντησε στην κλήση, αφού πήρε τα στοιχεία, άφησε τον καλούντα στην αναμονή, ώστε να διερευνήσει εάν υπήρχε πρόβλημα με τη γραμμή, το οποίο μπορούσε να λυθεί άμεσα.

Δεν υπήρχε, άρα το θέμα αφορούσε μάλλον τη συσκευή ή κάτι άλλο τέλος πάντων, για το οποίο χρειαζόταν συνεννόηση με τους ηλικιωμένους με τη συμβολή τρίτων για τα περαιτέρω. Όταν πήρε την απάντηση ότι δεν μπορούσε να την έχει άμεσα και έγινε έκκληση για να μεταβεί συνεργείο, ώστε να μην μείνουν οι ηλικιωμένοι ξεκομμένοι από τον έξω κόσμο και εκτεθειμένοι σε ό,τι ήθελε συμβεί, η υπάλληλος απάντησε θετικά και έδωσε περιθώριο μέχρι και την επόμενη μέρα, ζητώντας την κατανόηση του καλούντος. Είπε, θα τον ειδοποιήσει, όπως και έγινε.

Το τηλεφώνημα από τον επίσης ευγενέστατο υπάλληλο του συνεργείου ήλθε μόλις μιάμιση ώρα μετά, σε πολύ λίγο οι τεχνικοί ήταν εκεί και στις 12:00 είχαν ήδη φύγει και όλα καλά. Το πρόβλημα δεν ήταν καν πρόβλημα. Η γιαγιά είχε πατήσει λάθος κουμπιά στο ασύρματο. Για το συνεργείο πέντε λεπτά δουλειά. Θα μπορούσαν να ήταν εκείνα τα πέντε σωτήρια λεπτά, που θα αποδεικνύονταν πιθανόν καθοριστικά για όποιο επικίνδυνο περιστατικό θα μπορούσε να συμβεί σε δυο ευάλωτα λόγω ηλικίας άτομα.

Σε δυο άτομα που εισέπραξαν σεβασμό, ένιωσαν στήριξη και ασφάλεια σε μια κοινωνία που, συνήθως, βάζει την τρίτη ηλικία σε μοίρα τρίτη.

Και κάτι άσχετο, ίσως, το ζεύγος ηλικιωμένων υπηρέτησαν για χρόνια τις τηλεπικοινωνίες, εργαζόμενοι στη Cyta. Στο τηλεγραφείο ο σύζυγος, στο τμήμα καταλόγων η σύζυγος. Σήμερα, χρειάζονται τη συμβολή μας και ενίοτε την ευαισθησία μας ή κάποιους λειτουργούς με ενσυναίσθηση, για να παραμείνουν σε επικοινωνία με την κοινωνία. Έδωσαν τα νιάτα τους, βρε αδελφέ, γι’ αυτήν, όπως ο μπαμπάς σου, η μαμά του, η γιαγιά μας που περιμένει τώρα ένα τηλεφώνημα. Προσέχει τι κουμπιά πατά, η συσκευή είναι μια χαρά, δόξα τω Θεώ, όμως γιατί δεν κτυπά; Να πάρει άραγε η ίδια ή θα μας ενοχλήσει στις διακοπές;