Η ενότητα του ΔΗΣΥ, τα μηνύματα της ηγεσίας και ο βυθός της εσωστρέφειας

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου επαφών της νέας ηγεσίας με τη βάση της παράταξης. Πρόκειται για ένα μπαράζ συναντήσεων που κρίθηκε επιβεβλημένο, καθώς ένα από τα σημαντικότερα συμπεράσματα που εξήχθησαν μέσα από την τεράστια κρίση που βίωσε το κόμμα τους προηγούμενους μήνες ήταν οι αποστάσεις που υπήρχαν μεταξύ ηγεσίας και βάσης, με την πρώτη να αποτυγχάνει να διαβάσει τη δεύτερη.

Η νέα ηγεσία είχε αποφασίσει πως δεν θα επιτρέψει τη διαιώνιση αυτών των φαινομένων, επιθυμώντας να έρθει κοντά στη βάση του κόμματος και να χαράξει τη δική της πορεία στην παράταξη μέσα από αυτήν την αναβαθμισμένη σχέση. Αποτελούσε από την αρχή προτεραιότητα για αυτήν να χτίσει γέφυρες που είχαν γκρεμιστεί τα τελευταία χρόνια, να ακούσει αλλά και να συζητήσει με τον απλό Συναγερμικό, ώστε να στείλει το μήνυμα πως πλέον η επικοινωνία θα είναι συχνή και αμφίδρομη και δεν θα περιορίζεται στις προεκλογικές περιόδους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ευελπιστεί ότι αφενός θα προσεγγίσει εκ νέου δυσαρεστημένα μέλη του κόμματος που έχουν αποστασιοποιηθεί και αφετέρου θα εμπεδώσει στη βάση την εντύπωση ότι η άποψή της λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν στο πλαίσιο της παραγωγής πολιτικής του κόμματος, ώστε να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν επί προηγούμενης ηγεσίας αλλά και διακυβέρνησης, πως ο ΔΗΣΥ ιεραρχεί πιο ψηλά τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων.

Το γεγονός πως οι Αννίτα Δημητρίου, Ευθύμιος Δίπλαρος, Μάριος Πελεκάνος, Σάβια Ορφανίδου και Γιώργος Κάρουλλας θεωρούνται στελέχη που σε μεγάλο ή μικρό βαθμό εκπροσωπούν τη λαϊκή δεξιά, ενδεχομένως να διευκολύνει αυτή την αποστολή, καθώς είχαν ανοιχτούς διαύλους με τη βάση από πριν. Κυρίως, όμως, δείχνουν να κατανοούν τα όσα αναφέρονται ως πηγές αυτής της εσωκομματικής δυσαρέσκειας και να ενστερνίζονται μέρος αυτών των αναφορών, γεγονός που ενδεχομένως να εκνευρίζει περισσότερο αυτούς που έχουν συνταχθεί εναντίον τους ως μια άτυπη εσωκομματική αντιπολίτευση και φαίνεται να προέρχονται περισσότερο από τις αστικές και φιλελεύθερες πτέρυγες της παράταξης.

Σύμφωνα με την αποτίμηση της ηγεσίας, μετά και τις συναντήσεις με τα στελέχη προερχόμενα από την επαρχία Κερύνειας, που ήταν και ο τελευταίος σταθμός του κύκλου επαφών, «διαπιστώθηκε ο ενθουσιασμός των στελεχών της παράταξης, το πείσμα και η αποφασιστικότητά τους να στηρίξουν τη νέα ηγεσία και τη νέα πορεία του ΔΗΣΥ, έτσι ώστε να παραμείνει η παράταξη η κυρίαρχη πολιτική δύναμη του τόπου». Αναφέρθηκε, επίσης, πως «επιβεβαιώθηκε ότι ο σκοπός όλων των παρευρισκόμενων είναι η επίτευξη των συλλογικών μας στόχων, καθώς και η παραγωγή ωφέλιμης πολιτικής για το καλώς νοούμενο συμφέρον της πατρίδας μας».

Η επιλογή αυτών των λέξεων δεν θεωρείται τυχαία, αφού στέλνει μηνύματα προς τα έξω αλλά κυρίως προς τα μέσα. Η ηγεσία γνωρίζει πολύ καλά πως υφίσταται αμφισβήτηση, ακόμη κι αν αυτή δεν εκδηλώνεται πάντοτε στη δημόσια σφαίρα, με κάποιους μάλιστα να εκτιμούν πως η υπόγεια συμπεριφορά ορισμένων στελεχών αγγίζει τα όρια της υπονόμευσης. Γι’ αυτό και φαίνεται να ήθελε να στείλει μήνυμα σε αυτούς που την αμφισβητούν, πως η πλειοψηφία του κόσμου του ΔΗΣΥ, που την εξέλεξε πριν από λίγο καιρό, στέκεται στο πλευρό της και την στηρίζει και αυτοί που την πολεμούν βρίσκονται απέναντι από τον απλό Συναγερμικό. Η δε αναφορά σε «ωφέλιμη πολιτική» αποσκοπεί στην επιβεβαίωση των δικών της θέσεων και προσεγγίσεων, οι οποίες φαίνεται να ενοχλούν κάποιους είτε σε ιδεολογικό επίπεδο είτε σε ό,τι αφορά τον αντιπολιτευτικό προσδιορισμό του κόμματος.

Στην πραγματικότητα, δημιουργείται η εντύπωση πως η ηγεσία του ΔΗΣΥ κατάφερε να έρθει πιο κοντά στον απλό κόσμο του κόμματος, αλλά ταυτόχρονα να αποκτήσει αποστάσεις από μία μερίδα στελεχών. Πηγή αυτής της αντιπαράθεσης φαίνεται να παραμένουν οι Προεδρικές Εκλογές και δη η διαμάχη μεταξύ Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκου Αναστασιάδη. Ενόσω, δηλαδή, μια μερίδα «αβερωφικών» αισθάνονται ότι η νέα ηγεσία ανήκει στην σφαίρα επιρροής του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και ασκεί ήπια αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη, θα εντείνουν τις διαφωνίες τους μαζί της. Δεν είναι σαφές αν αυτά τα στελέχη θα ήθελαν ο ΔΗΣΥ να ασκεί ΑΚΕΛικού τύπου αντιπολίτευση, δεδομένου ότι μέχρι πριν από μερικούς μήνες, όταν η παράταξη βρισκόταν στην εξουσία, τη θεωρούσαν αντιπαραγωγική και λαϊκίστικη, αλλά φαίνεται ξεκάθαρα να απορρίπτουν τη σημερινή, πιο φιλική προσέγγιση, καθώς επιρρίπτουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ευθύνη για την εκλογική αποτυχία του ΔΗΣΥ και αρκετοί από αυτούς τάχθηκαν, φανερά ή κρυφά, υπέρ της υποψηφιότητας Ανδρέα Μαυρογιάννη στον δεύτερο γύρο των Προεδρικών Εκλογών.

Εκφράστηκε και η πρόθεση από κάποια στελέχη του ΔΗΣΥ για τη δημιουργία μιας πολιτικής πλατφόρμας που να εκφράζει την κεντροδεξιά, ενώ, την ίδια στιγμή, άλλα στελέχη, φαίνεται να υψώνουν ανάχωμα γύρω από τη νέα ηγεσία, αν και αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι συνταυτίζονται μαζί της. Όπως φαίνεται, ακόμη κι αν είναι σε πορεία υλοποίησης ο πρώτος μεγάλος στόχος για ενότητα στο κόμμα, που είναι η αμφίδρομη επικοινωνία με τη βάση, η παράταξη συνεχίζει να απέχει από την πλήρη επίτευξή του, ενώ κάθε μήνας που περνά την φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στις διπλές εκλογές και στο πρώτο μεγάλο τεστ για τη νέα ηγεσία.

Οι επόμενοι μήνες αναμένεται να αναλωθούν στην αναζήτηση ισορροπιών και στην περαιτέρω εμπέδωση της εξουσίας από την ηγεσία του κόμματος. Και είναι μονόδρομος γι’ αυτήν, ακόμη και αν πρέπει συνειδητά να συγκρουστεί με την εσωκομματική αντιπολίτευση. Γίνεται, άλλωστε, κατανοητό πως η προσπάθεια πρέπει να είναι ο ΔΗΣΥ να βγει πραγματικά από την εσωστρέφεια και όχι να βυθιστεί περισσότερο σε αυτήν, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να πνιγούν και οι εκλογικοί του στόχοι.