Είχαν μόνο εννέα δευτερόλεπτα να αντιδράσουν οι δύο ιπτάμενοι-Προσπάθησαν να επαναφέρουν το αεροσκάφος

Μουδιασμένη παραμένει όλη η Ελλάδα, από τον τραγικό θάνατο των δύο ιπτάμενων της Πολεμικής Αεροπορίας, του 34χρονου σμηναγού, Χρίστου Μουλά και του 27χρονου ανθυποσμηναγού Περικλή Στεφανίδη, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους το μεσημέρι της Τρίτης στην Κάρυστο, μετά την πτώση του Canadair με το οποίο επιχειρούσαν ρίψη νερού κοντά στο χωριό Πλατανιστός στην Εύβοια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τα τελευταία λόγια των δύο πιλότων-«Πάμε για τελευταίο εφοδιασμό και φεύγουμε...»

Όπως φαίνεται στο βίντεο-ντοκουμέντο που κατέγραψε η ΕΡΤ από τη στιγμή της πτώσης του Canadair CL-215, οι δύο ιπτάμενοι είχαν μόλις εννέα δευτερόλεπτα για να αντιδράσουν από τη στιγμή το αεροσκάφος χτύπησε στο δέντρο μετά την άφεση νερού που έκαναν 10 λεπτά πριν τις 3 το μεσημέρι.

Στο ίδιο βίντεο φαίνεται ότι το αεροπλάνο μετά τη ρίψη από πολύ μικρό ύψος, να παίρνει δεξιά στροφή, να χάνει ύψος και εν συνεχεία να συντρίβεται, μέσα σε ένα σύννεφο καπνού, ενώ λίγο πριν τη δεξιά στροφή φαίνεται να χτυπά σε ένα κλαδί και να χάνει τον πλωτήρα από το δεξί φτερό.

Το μοιραίο Canadair CL-215, έχοντας στο πιλοτήριό του τον 27χρονο Περικλή Στεφανίδη και τον 34χρονο Χρίστο Μουλά, χειριστές της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης με έδρα την Ελευσίνα, είχε απογειωθεί από το αεροδρόμιο της Αγχιάλου με προορισμό την Κάρυστο.

Το συγκεκριμένο αεροσκάφος, συνοδεία ενός ακόμη Canadair, μιας και όπως όλα τα αεροσκάφη έτσι και αυτά πετούν πάντα σε ζεύγη για λόγους ασφαλείας, προσέγγισαν την πυρκαγιά στον Πλατανιστό Ευβοία, έχοντας γεμάτες τις δεξαμενές τους με περίπου 5,5 τόνους νερό. Όπως προβλέπεται, τα αεροσκάφη πέταξαν αρχικά πάνω από την περιοχή ενδιαφέροντος ώστε να αξιολογήσουν τις συνθήκες και να εντοπίσουν τον τόπο ρίψης και εν συνεχεία επέστρεψαν προκειμένου να αδειάσουν το φορτίο τους με την τραγική κατάληξη για το Canadair με τον 34χρονο κυβερνήτη και τον 27χρονο συγκυβερνήτη.

Έμπειροι πιλότοι έλεγαν χθες, Τρίτη, στο protothema.gr ότι τα Canadair είναι αεροσκάφη που πετάνε με το χέρι και με το μάτι. Με άλλα λόγια, δεν έχουν κανένα ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου πτήσης.

Οι ίδιοι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας τόνιζαν ότι μετά τη ρίψη του νερού το Canadair παίρνει απότομα ύψος, λόγω της ξαφνικής απώλειας βάρους. Με το που ελαφραίνει το αεροσκάφος αυξάνεται η ροπή στρέψης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς το αεροπλάνο «ροπάρει» προς τα δεξιά, βρίσκει στο εμπόδιο, δένδρο, που το σπρώχνει ακόμη δεξιότερα, ενώ παράλληλα χάνει και τον πλωτήρα του δεξιού φτερού. Κάπου εκεί χάνεται η ικανότητα πτήσης. Είναι βέβαιο - έλεγαν - πως οι πιλότοι προσπάθησαν να το επαναφέρουν αλλά όταν πετάς σε ύψος 10 - 12 μέτρων και στο συγκεκριμένο ανάγλυφο του εδάφους, δεν έχεις ούτε το χρόνο, αλλά ούτε και τον χώρο να τα καταφέρεις.

«Μετά την ρίψη του νερού στην φωτιά, παρατηρείται η ρίψη δεξιού πλωτήρα, αυτό γίνεται λόγω της πρόσκρουσης του ακροπτερυγιου με δέντρο. Προφανώς λόγω τής πρόσκρουσης χάνεται το οριακό στρώμα, κοινώς η άνωση από την πτέρυγα και το αεροσκάφος παίρνει δεξιά στροφή με πλήρη ισχύ στους κινητήρες από τον πιλότο για να φύγει από την απώλεια στήριξης. Το Canadair εμφανίζεται εν συνεχεία έτσι να κατευθύνεται προς τη χαράδρα. Εκεί το θερμικό φορτίο της καιόμενης περιοχής επηρεάζει τους παλιούς εμβολοφόρους κινητήρες και γίνεται πλέον το μοιραίο. Αν το πυροσβεστικό αεροσκάφος χτυπούσε το δέντρο και μπροστά του είχε αντί βουνό 300-400 μέτρα άνοιγμα, χαμηλώνοντας λίγο, αεροπορικά βάζοντας nose down και δεξιά το κάθετο σταθερό(rudder) οι πιλότοι θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να σωθούν. Και λέμε υπό προϋποθέσεις διότι ακόμη και σε μία τέτοια περίπτωση το γεγονός ότι ο κινητήρας των CL-215 είναι εμβολοφόρος και όχι turboprop, όπως των CL-415, δυσκολεύει την κατάσταση», σημειώνει μιλώντας στο protothema.gr ο πρώην πρόεδρος Πτυχιούχων Μηχανικών Αεροσκαφών και νυν πραγματογνώμονας αεροπορικών ατυχημάτων, κ. Στάθης Πέκιας, συμπληρώνοντας, παράλληλα, πως πάντα και σε κάθε περίπτωση τα θερμικά στοιχεία από τίς φωτιές επηρεάζουν την ισχύ των κινητήρων των αεροσκαφών «ιδιαίτερα δε όταν υπάρχουν ακόμα εμβολοφόροι κινητήρες όπως του CL- 215 στους οποίους όσες αναβαθμίσεις και αν γίνουν από την κατασκευάστρια εταιρεία πάντα θα υπολείπονται των νέων turboprop κινητήρων που χρησιμοποιούν τα CL-415».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Οι πιλότοι για να σβήσουν πιο αποτελεσματικά μια φωτιά κατεβαίνουν χαμηλά, πάντα υπάρχει αιτία»

Όλο το καλοκαίρι έσβηνε φωτιές, επιχειρούσε σε πολλά μέτωπα»

Στο πένθος έχει βυθιστεί η οικογένεια του 34χρονου σμηναγού, Χρήστου Μουλά, από τα Χανιά την ώρα που η σύζυγος του αδικοχαμένου πιλότου, η οποία διανύει τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης της, ανεβαίνει το δικό της Γολγοθά.

Συγγενείς και φίλοι του ενός εκ των δύο χειριστών του Canadair που συνετρίβη χθες το μεσημέρι στην Κάρυστο αναμένεται να ταξιδέψουν τις επόμενες ώρες στη γενέτειρα του 34χρονου, στην Κρήτη, προκειμένου να του πουν το τελευταίο αντίο.

Ανάμεσά τους και η νονά του η οποία έζησε τη δική της αγωνία ενώ παρακολουθούσε από την τηλεόραση το πλάνο με την πτώση του CL-215 στη χαράδρα. Όπως λέει στο protothema.gr, μόλις είδε το μοιραίο ελιγμό και την τραγική κατάληξη έστειλε μήνυμα στο κινητό του Χρήστου για να μάθει αν είναι ασφαλής. Δυστυχώς, δεν έλαβε ποτέ απάντηση.

«Εγώ του έστειλα μόλις το είδα αλλά φυσικά δεν πήρα ποτέ απάντηση. Του έγραψα αν είναι όλα καλά, αλλά... Δεν ήξερα που βρισκόταν γιατί δεν επιχειρούσε μόνο εκεί. Γνώριζα πως όλο το καλοκαίρι έσβηνε φωτιές», δηλώνει η πνευματική μητέρα του 34χρονου σμηναγού η οποία επικοινώνησε με την οικογένειά του στα Χανιά μόλις έμαθε τα τραγικά νέα.

«Οι άνθρωποι ζουν ένα δράμα. Τους ξερίζωσαν την καρδιά. Σε τι κατάσταση μπορεί να είναι; Ήταν μια οικογένεια πρότυπο», τονίζει η ίδια.

Τραγική φιγούρα η σύζυγος του 34χρονου η οποία υπηρετεί και αυτή στην Πολεμική Αεροπορία και σε λίγους μήνες θα φέρει στη ζωή το παιδί τους. Μόνη της, χωρίς τον αγαπημένο της Χρήστο στο πλάι της. Παράλληλα, η νονά του αδικοχαμένου πιλότου μιλά για το ήθος και το χαρακτήρα του καθώς και για το όνειρο που είχε από παιδί να γίνει ιπτάμενος.

«Μεγάλωσε στα Χανιά και έφυγε από εκεί όταν πέρασε στην Ικάρων. Αυτό ήθελε, ήταν η πρώτη του επιλογή, ο στόχος του. Περίμενε με τόση αγωνία όταν θα έβγαιναν τα αποτελέσματα για το αν θα πετούσε ή όχι. Ήθελε να πάει στα Canadair, όχι στα πολεμικά. Ήταν το καλύτερο παιδί, με ένα μόνιμο χαμόγελο, ευγενέστατος, να βοηθήσει όπου μπορούσε. Ενα παιδί με τρομερό χιούμορ. Ο, τι και να πω είναι λίγο».

Ανείπωτος θρήνος στη γειτονιά του ανθυποσμηναγού Στεφανίδη

Τις δυσκολότερες στιγμές που θα μπορούσε να περάσει ένας γονιός ζουν αυτές τις ώρες στην οδό Μοναστηρίου της Θεσσαλονίκης οι συγγενείς του αδικοχαμένου ανθυποσμηναγού Περικλή Στεφανίδη.

Ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, που σκοτώθηκε την ώρα του καθήκοντος ενώ επιχειρούσε μαζί με τον κυβερνήτη Χρήστο Μουλά στο Καναντέρ που συνετρίβη στην πυρκαγιά στην Κάρυστο Εύβοιας, έμενε στο διαμέρισμα της περιοχής του Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού μαζί με τους γονείς του. Παρότι μάλιστα υπηρετούσε σε άλλη περιοχή, ερχόταν κατά διαστήματα στη Θεσσαλονίκη.

Έξω από την πολυκατοικία βρίσκεται ένα ασθενοφόρο της Πολεμικής Αεροπορίας και στο διαμέρισμα της οικογένειας βρίσκονται ψυχολόγοι για να στηρίξουν τους γονείς και τον μικρότερο αδερφό του Περικλή, οι οποίοι, όπως είναι φυσικό, είναι σε κατάσταση σοκ.

Νωρίτερα κοντά στους γονείς βρέθηκε ένας ιερέας, φίλος της οικογένειας, προκειμένου να τους συμπαρασταθεί και να τους υποστηρίξει.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι γονείς του πιλότου είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, «εξαιρετικά συγκλονισμένοι», ωστόσο, όπως είπε, είναι και «εξαιρετικά υπερήφανοι» για το παιδί τους.