«Όταν τύχει να με φωνάξεις, μη σκέφτεσαι αν με αποκαλούν ανάπηρο... Το όνομα μου είναι Ελπινίκη»

Τα 35 παιδιά του κέντρου γιόρτασαν και βραβεύτηκαν για τους καθημερινούς άθλους που πέτυχαν όλη τη χρονιά, χειροκρότησαν την Ελπινίκη που μας απήγγειλε το παράπονό τους κι έπειτα πήραν τα ντέφια, τραγούδησαν τη χαρά τους και χόρεψαν στα καροτσάκια τους.

«Με βλέπεις στον δρόμο,

στρέφεις το βλέμμα σου αλλού μ’ αποστροφή.

Προσπαθώ να σου κάνω μια ερώτηση,

φεύγεις χωρίς καν να με καταλάβεις.

Πάω να κάτσω δίπλα σου,

μη σηκώνεσαι ν’ απομακρυνθείς βιαστικά. Όταν τύχει να με φωνάξεις, μη σκέφτεσαι αν με αποκαλούν ανάπηρο, άτομο με ειδικές ανάγκες ή άτομο με ιδιαιτερότητες.

Το όνομα μου είναι Ελπινίκη,

όπως κι εσένα».

Το ποίημα - Σαν και σένα - το απήγγειλε η Ελπινίκη. Για την ακρίβεια, έκανε μια υπερπροσπάθεια για να το αποδώσει όσο πιο δυνατά και καθαρά μπορούσε, για να ακούσουμε όσοι ήμασταν εκεί και να καταλάβουμε τι είχε να μας πει. Και άρχισε καλά. Ήταν, εξάλλου, μια ξεχωριστή μέρα για εκείνη, ένιωθε περηφάνια και έπρεπε να το αποδείξει, μας είχε πει λίγο προτού αρχίσει η γιορτή.

Τι συνέβη τότε και σταμάτησε; Γιατί την πήραν τα κλάματα στους πρώτους στίχους; Τι την πείραξε τόσο;

«Εσυγκινήθηκα», θα μας έλεγε μετά τη γιορτή, που στο μεταξύ της πέρασε το παράπονο, είχε πάρει το ντέφι, τραγούδησε και χόρεψε στο καροτσάκι της. Από δίπλα της η μάνα ξέρει. Μια μάνα πάντα ξέρει: «Εσυγκινήθηκε που ήλθαν να τη δουν οι αδελφότεκνες της» και μας έδειξε δυο κοριτσάκια που συμμετείχαν σ’ όλο αυτό σεμνά κι αθόρυβα. «Ελάτε εδώ για μια φωτογραφία με τη θεία την Ελπινίκη», τις καλούμε. Πάνε να διστάσουν, μα τις προτρέπει κι η γιαγιά. Εξάλλου, η θεία Ελπινίκη είχε ήδη ανοίξει την αγκαλιά της να χωρέσει και τις δυο και δεν έκλαιγε πια, χαμογελούσε πλατιά, όταν μάλιστα πήρε και την ευχή του Αρχιμανδρίτη Αλέξιου Κυκκώτη, αντιπροέδρου του ΔΣ της Ελεούσας του Κύκκου και εκ των αγαπημένων των παιδιών.

Η Υφυπουργός δίπλωσε τις κόλλες

Τα 35 παιδιά του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Ελεούσα του Κύκκου με μέτρια και σοβαρή νοητική υστέρηση που τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από σωματική αναπηρία, γιόρτασαν με τις οικογένειες, το προσωπικό και το ΔΣ του κέντρου τη χρονιά που άρχισε τον περασμένο Σεπτέμβριο, έληξε τέλη Ιουλίου, για να ξεκινήσει η νέα τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου. Και δεν ήταν μόνο η οικογένεια της Ελεούσας του Κύκκου που ανανέωσε το ραντεβού της. Ήταν και η Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Μαριλένα Ευαγγέλου, που μόλις είχε ενημερωθεί από τα μέλη του ΔΣ για τις δραστηριότητες του κέντρου: «Στην επόμενη εκδρομή, μην ξεχάσετε να με καλέσετε. Θέλω να είμαι μαζί σας». Λίγο πριν, σε μια αίθουσα γεμάτη από ανθρώπους και πλήρη με τα θερμότερα των συναισθημάτων, η Υφυπουργός δίπλωσε τις κόλλες με τον χαιρετισμό που είχε κληθεί να απευθύνει: «Άλλο να είσαι στο γραφείο σου και να γράφεις και άλλο να το ζεις από κοντά. Δεν θα διαβάσω ό,τι έγραψα. Θα σας πω όμως ότι είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι κοντά σας και να σας διαβεβαιώσω ότι τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο κι εγώ έχουμε πολλά που σας αφορούν στον δρόμο της υλοποίησης». Τόσο απλά.

Γιαλό - γιαλό στο καράβι της αγάπης

Η πρωινή γιορτή κύλησε απλά κι ωραία όσο απλός και σαφής ήταν και ο σκοπός της, όπως εύστοχα είπε ο πρόεδρος του ΔΣ, Ηλίας Δημητρίου: «Να δείξει την προσπάθεια που γίνεται για καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των παιδιών μέσα από ανθρωπιά και επαγγελματισμό». Και απένειμε τα εύσημα στο προσωπικό που δεν ασκεί επάγγελμα αλλά λειτούργημα. Ακούγεται κοινότοπο αλλά η αλήθεια του μεγαλουργεί στην πράξη, όπως συμβαίνει σε κάθε οικογένεια με όσα δύσκολα και δυσκολότερα περνά. «Να ξεπερνά τον εαυτό της κάθε μέρα», διαβεβαιώνει από ιδίαν πείρα ο εκπρόσωπος γονέων και κηδεμόνων στο ΔΣ, Δημήτρης Πεχλιβάνης, πατέρας της 39χρονης Μαρίας, παιδιού με νοητικό και σωματικό πρόβλημα. Στο σπίτι με τα 35 παιδιά με μέτρια και σοβαρή νοητική υστέρηση και συχνά σοβαρές αναπηρίες τίποτα δεν είναι εύκολο. Μα τα καταφέρνουν. Να γελούν δυνατά, να μαθαίνουν τραγούδια, να κάνουν τα καροτσάκια να χορεύουν και να παρασύρουν και τους άλλους γύρω στον χορό τους.

Η μουσικός κάνει την αρχή: Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα, Μήλο μου κόκκινο, Κόρη Μηλιά. Η αίθουσα γίνεται πίστα και χωράνε όλοι. Μικροί, μεγάλοι, η οικογένεια της Ελεούσας, μαζί και οι προσκεκλημένοι. Κι άλλο τραγούδι, ένα ακόμα κι ένα τελευταίο: Ίβαλα ίβαλα ω, πάμε γιαλό γιαλό, ίβαλα ίβαλα ω, μόνο εσένα αγαπώ.

Αφιερωμένο με αγάπη, τιμής ένεκεν, κι από τα 35 παιδιά στην κυρία Γιαννούλα Κυριακίδου, τη βετεράνο γραμματέα του ΔΣ του κέντρου, την επί τρεις δεκαετίες εθελόντρια, σε ένα ρόλο που έρχεται να ταξιδέψει γιαλό - γιαλό το καράβι της ανιδιοτελούς αγάπης. «Στο ταξίδι μας όλοι ευπρόσδεκτοι», λέει. Ραντεβού τον Σεπτέμβριο.

*Η Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και η γραμματέας του ΔΣ, ο εκπρόσωπος γονέων και κηδεμόνων στο Συμβούλιο, μέλη των οικογενειών των παιδιών

*Η εικόνα της Ελεούσας του Κύκκου δώρο στην Υφυπουργό

* Συγκινημένη η Ελπινίκη απαγγέλλει το παράπονο των παιδιών

* Kαλωσόρισμα από τη μια εκ των πέντε Τουρκοκυπρίων που φιλοξενούνται στο κέντρο