Στο βούρκο της πολιτικής εκμετάλλευσης η απόφαση για Παπακώστα

Το ημερολόγιο δείχνει αρχές Ιουνίου 2023. Ένα μήνα πριν από μαύρη επέτειο της φονικής έκρηξης στο Μαρί, εξαιτίας της οποίας σκοτώθηκαν άδικα 13 ψυχές. Οικογένειες ξεκληρίστηκαν, γονείς έθαψαν τα παιδιά τους και ότι απέμεινε από αυτά, κλαίγοντας με πόνο ψυχής πάνω από τα φέρετρα, παιδιά έμειναν ορφανά. Ο χρόνος για αυτές τις οικογένειες πάγωσε στις 11 Ιουλίου 2011, έπειτα από το μεγάλο μπουμ. Μια ημερομηνία που γράφτηκε με τα πιο μελανά χρώματα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εξαιτίας της εγκληματικής αμέλειας του κράτους, με τον πιο άδικο τρόπο 13 ψυχές σκοτώθηκαν. Για 13 ψυχές παραβιάστηκε το πρώτο και σημαντικότερο ανθρώπινο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Αυτό της ζωής.

«Αν είναι να τιμωρηθούν οι κατηγορούμενοι, αλλά όσοι έχουν εξουσία να συνεχίσουν με την ίδια νοοτροπία, τότε άδικη και η τιμωρία, άδικη και η θυσία 13 ανθρώπων. Όλα αυτά θα αποκτήσουν νόημα, μόνο εάν κυριαρχήσει μια νέα αντίληψη που θα θέτει τη νομιμότητα πάνω απ’ όλα και που θα θέτει τον πραγματικό σεβασμό προς τη ζωή στο επίκεντρο της σκέψης και των ενεργειών όσων ασκούν εξουσία. Διαφορετικά, το στρεβλό σύστημα θα προχωρήσει ακάθεκτο προς την επόμενη τραγωδία», ανέφερε μεταξύ άλλων το Κακουργιοδικείο στην απόφαση του.

Με αφορμή τις συνθήκες κράτησης του και την αγωγή που καταχώρησε η οικογένεια του Κώστα Παπακώστα, η φονική έκρηξη στο Μαρί, ένα μήνα πριν την μαύρη επέτειο, όπου για τις οικογένειες ξυπνούν θλιβερές μνήμες που ποτέ δεν θα ξεχάσουν, φαίνεται να λαμβάνει ξανά πολιτικές διαστάσεις, ωσάν να πρόκειται για ζήτημα πολιτικής ανάκαμψης από πλευράς ΑΚΕΛ. Και αυτό διότι, η απόφαση που αφορούσε αγωγές για τις συνθήκες κράτησης του και τον αυλισμό του, φαίνεται να έχει εργαλειοποιηθεί, αφού δεν πρόκειται ούτε για ανατροπή της απόφασης του Κακουργιοδικείου, ούτε του Ανωτάτου που αφορά την καταδίκη του, αλλά για τις συνθήκες κράτησης του, κάτι που θα δικαιολογούσε τις σημερινές αναφορές περί μετά θάνατον δικαίωση του.

Ο Κώστας Παπακώστας, οπότε διατάχθηκε η προφυλάκιση του, το 2013, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, εκεί όπου αποφασίστηκε πως θα εκτίσει την ποινή του για λόγους υγείας, μέχρι το 2015, οπότε απεβίωσε.

Σημειώνεται πως η οικογένεια του Κώστα Παπακώστα, με την αγωγή αξίωνε αποζημιώσεις ύψους μέχρι μισό εκατομμύριο, με το Δικαστήριο να απορρίπτει όλα τα αιτήματα, πλην του ενός που αφορούσε μόνο τον αυλισμό. Μεταξύ άλλων, το Δικαστήριο απέρριψε τις θέσεις περί παραβιάσεων του δικαιώματος Ιδιωτικής και Οικογενειακής Ζωής, Δικαίωμα στη θρησκεία, Αποτελεσματικής Θεραπείας, και τους ισχυρισμούς για μεταχείριση του Αποβιώσαντα από τη Δημοκρατία που συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων τους και παραβίαση των εκ του Νόμου απορρεόντων καθηκόντων των λειτουργών της Δημοκρατίας και/ή αμέλεια, καθώς και οποιεσδήποτε άλλες αξιώσεις.

Το Δικαστήριο, έκρινε πως παραβιάστηκε το δικαίωμα του για αυλισμό, κατά την περίοδο 2013-2015 που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Κατά το 2013, αναπληρωτής Διευθυντής των Κεντρικών Φυλακών, ο οποίος βρισκόταν στη θέση αυτή από το 2009, επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια, ήταν ο Γιώργος Τρυφωνίδης. Ακολούθησε η απομάκρυνση του από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Ιωνά Νικολάου, μετά τις απανωτές αυτοκτονίες, τα βασανιστήρια και την παραβίαση σωρεία ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τον Γιώργο Τρυφωνίδη, τον διαδέχθηκε η Ελένη Βατυλιώτη, μέχρι τον Νοέμβριο του 2014, οπότε ανέλαβε η Άννα Αριστοτέλους. Δηλαδή, ανέλαβε πέντε μήνες πριν εγκριθεί από την ίδια και τον Ιωνά Νικολάου, ο οποίος έδωσε τις ανάλογες οδηγίες, το αίτημα του Κώστα Παπακώστα για αυλισμό, τον Απρίλιο του 2015, οπότε για πρώτη φορά το Ιατροσυμβούλιο, στη βάση των οποίων υλοποιούνται οι κανονισμοί στις Φυλακές για όλους τους κρατούμενους, για αυλισμό του αποβιώσαντα στο νοσοκομείο.

Το ΑΚΕΛ, μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, εξαπέλυσε επίθεση τόσο κατά του Ιωνά Νικολάου, όσο της Άννας Αριστοτέλους, χωρίς όμως να αναφέρεται στις προηγούμενες διευθύνσεις που χειρίστηκαν το ζήτημα για μεγαλύτερη χρονική περίοδο, εξού και κάποιοι είδαν πολιτικά κίνητρα, αφού οι επικρίσεις θα έπρεπε να αγγίζουν και τις προηγούμενες διευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένου και αυτής που βρισκόταν επί της διακυβέρνησης τους, η οποία με βάση τις αποφάσεις αρμόδιων ευρωπαϊκών οργάνων, κρίθηκε αποτυχημένη, αφού η Κύπρος καταδικάστηκε σε διάφορες περιπτώσεις, για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης, η κριτική δεν άγγιξε τα Ιατροσυμβούλια που προηγουμένως δεν ενέκριναν τον αυλισμό του αποβιώσαντα στο νοσοκομείο, ούτε την απόρριψη αιτήματος του από το νοσοκομείο για μεταφορά του στην Αθήνα για εξειδικευμένες εξετάσεις, ούτε την απόρριψη των τριών αιτημάτων του για αναστολή της φυλάκισης του, με προεδρική χάρη.

Υπενθυμίζεται, πως στις επικρίσεις του ΑΚΕΛ, με αφορμή την απόσπαση και τον διορισμό της Άννας Αριστοτέλους ως Επικεφαλής για ανθρωπιστικά θέματα αγνοουμένων και εγκλωβισμένων, απάντησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λέγοντας πως «θυμάμαι τις δηλώσεις του τέως ΓΓ του ΑΚΕΛ όταν επισκέφθηκε τις Φυλακές όταν η κα Αριστοτέλους ήταν εκεί, με πόσο κολακευτικά λόγια μίλησε για την κα Αριστοτέλους. Από κει και πέρα αντιλαμβάνεστε ότι κάποιοι αρέσκονται να κάνουν κριτική για το οποιοδήποτε θέμα».

Πέραν όμως των πιο πάνω, το Δικαστήριο στην απόφαση του, ανέφερε το ακόλουθο (σ.σ οι έντονες λέξεις ήταν υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

«Σε κάθε περίπτωση, όπως ορθά σημειώνει στη γραπτή της αγόρευση η κα Παρπαρίνου, από την τεθείσα μαρτυρία δεν διαφάνηκε πως ο θάνατος του Αποβιώσαντα επήλθε ως αποτέλεσμα των συνθηκών κράτησης του».

Αναμφίβολα, είτε συμφωνεί κάποιος είτε διαφωνεί, οι αποφάσεις των Δικαστηρίων είναι σεβαστές, ότι και αν αφορούν και όποιον και αν αφορούν και δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη αλά καρτ. Ωστόσο, η εργαλειοποίηση του οποιουδήποτε θανάτου - γενικά ομιλούντες - για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, οποιουδήποτε χρώματος και ιδεολογίας, τότε, όπως είπε και το Κακουργιοδικείο, αν όσοι έχουν εξουσία συνεχίσουν με την ίδια νοοτροπία, τότε και το στρεβλό σύστημα θα προχωρήσει ακάθεκτο.